รักต้องเลือก kihae Hyuk

ลำดับตอนที่ #11 : รักนี้ต้องเลือกkihae Hyuk 10 (100 %)

คิบอมเห็นว่าไม่มีอะไรจึงกล่าวแสดงความยินดีกับดงเฮที่ได้เป็นนักร้องคู่กับเค้า

��� "ผมดีใจด้วยนะครับที่คุณได้รับการคัดเลือกครั้งนี้"

��� "ครับ"

ดงเฮยิ้มให้กับคิบอม อีกที่เหลือได้แต่แอบมองอย่างอิจฉา คังอินเลยเอ่ยขึ้นมา

����"ที่ได้นี้เพราะว่าคัยบางคนอยากจะให้มาเป็นนักร้องคู่หรือว่าที่ภรรยากันแน่ว่ะ"�

คิบอมเห็นคังอินแซวอย่างนั้นจึงหันมาถามคังอิน

��� "อะไรของพี่ แล้วพี่มาทำอะไรตรงนี้ไม่เห็นเข้าไปข้างในเลย ออพี่ลีทึกอยู่นี่นี้เองถึงไม่ยอมเข้าไปทำงานเลย"

ดงเฮเห็นว่าคิบอมดูจะสนิทกับคังอินมากทำให้ดงเฮสงสัย

��� "คุณคิบอมรู้จักพี่คังอินด้วยหรอ"
����
คังอินเห็นดงเฮถามคิบอมจึงรู้ตัวว่าลืมบอกบอกดงเฮไปว่าเค้าเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคิบอม

���� "ดงเฮพี่ลืมบอกแกไปว่าพี่เป็นผู้จัดการของคิบอมและต่อไปก้อจะเป็นผู้จัดการแกด้วย"

ดงเฮถึงกลับไม่เชื่อว่าจะบังเอิญอะไรขนาดนี้และคังอินไม่เคยพูดถึงเลย ต่างกับคิบอมที่จะรู้สึกดีใจเป็นพิเศษแต่ก้อเก็บอาการเอาไว้ คังอินนึกได้ว่าลืมบอกไปอีกอย่างเกี่ยวกับฮยอกที่จะมาเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับคิบอมกับดงเฮ

��� "พี่มีอีกเรื่องที่จะบอกแก"

ดงเฮมองคังอินเหมื่อนต้องการคำตอบ

��� "คือฮยอกเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับแกด้วย"

ดเฮไม่พูดอะไรเอาแต่เงียบคิบอมเห็นว่าดงเฮเงียบที่ได้ยินชื่อฮยอก

����"คุณมีอะไรกับไอ้หมอนั้นหรือเปล่าหรือว่ามันทำอะไรคุณหรือเปล่าครับ"
��
��� "ไม่มีอะไรครับ"

คิบอมมองอย่างสงสัย ซองมินเห็นว่าบรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไปจึงเปลี่ยนเรื่องคุย

��� "พี่ลีทึกสุดสวย�ชั้นว่าพวกเราไปฉลองกันเถอะที่ไอ้ลูกปลามันได้เป็นนักร้องอย่างที่ฝันไว้"

��� "ความคิดพี่มินนี่นี้ดิ ผมเริ่มหิวแล้ว"
มินโฮเสริมขึ้น

���� "งั้นวันี้ผมขอเป็นเจ้ามือเองนะครับ"
คิบอมบอกอกมา

���� "ไปพวกเรานานๆๆที่จะมีศิลปินดังมาเลี้ยงข้าวพวกเรา ไปจ๊ะที่รัก"

คังอินพูดแล้วเดินจูงมือลีทึกเดินออกไปสองคน ปล่อยให้ที่เหลือเดินตามมา ซึ่งดงเฮเดินออกมากับคิบอมมีแต่ซองมินที่ไม่มีคู่

����� "เฮ้ยไปเป็นคู่เชียว แล้วเราล่ะ"

และหันไปมองมินโฮ ทำให้มินโฮถึงกับสะดุ้ง

���� "พี่มินนี่อย่ามองผมอย่างนี้ซิ ผมเป็นผู้ชายนะและยังเด็กอยู่ด้วย พี่ดงเฮรอผมด้วย"

แล้วมินโฮก้อรีบวิ่งตามดงเฮออกไป

����� "เด็กหนอเด็ก"

แล้วซองมินเดินตามออกไป

คิบอมพาทุกคนมาที่ร้านหรูเป็นแบบส่วนตัวทำให้ซองมินกับมินโฮนั้นตื่นเต้นเป็นพิเศษที่ได้มาร้านอาหารหรูๆอย่างนี้

���� "ไม่เคยคิดเลยว่าอย่างมินนี่อย่างชั้นจะได้มานั่งร้านอาหารหรูๆอย่างนี้กับเค้าด้วย"

ซองมินบอกออกมาอย่างเต้น

���� "ตอนแรกผมกะจะพาทุกคนไปผับกันแต่เห็นว่ามินโฮมาด้วยจึงพามาที่นี่แทน"
����
���� "พี่คิบอมคัยว่าผมเข้าไม่ได้ผมเคยเข้าแล้วนะ"

ดงเฮได้ยินอย่างนั้นจึงหันมาถามน้องชาย

���� "นี่เราเคยไปเที่ยวที่แบบนั้นด้วยหรอ"

มินโฮนึกได้ว่าเค้าหลุดปากเรื่องที่หนีไปเที่ยวผับออกมาจึงรีบวิ่งไปหลบข้างหลังคิบอม แต่ดงเฮก้อคงไม่หยุดถาม

�� "บอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะมินโฮ"

�� "แค่ครั้งเดียวเองพี่ดงเฮ พี่คิบอมช่วยผมด้วยซิ"

มินโฮบอกคิบอมเมื่อเห็นว่าพี่ชายตัวเองกำลังจะเดินเข้ามา

��� "ไม่ต้องให้คัยมาช่วยเลยนะมินโฮ"

���� ""คุณดงเฮวันนี้เรามาสนุกกันนะครับ"

����� "ใช่ไอ้ลูกปลา แกค่อยไปชำระความที่บ้านโน้น วันนี้ชั้นขอกินของดีๆๆสักวันนึงก่อน"

ซองมินช่วยพูดอีกคน
��
������ "กลับบ้านเรามีเรื่องต้องคุยกัน"

ดงเฮพูดคาดโทษมินโฮ เมื่อทุกคนมานั่งที่ห้องอารส่วนตัวที่คิบอมจองไว้ คังอินนั่งคุ่กับลีทึก คิบอมนั่งคู่กับดงเฮ ปล่อยให้ซองมินนั่งกับมินโฮ คังอินนั้นเอาใจลีทึกตอนเวลา ซองมินนั่งมองอย่างอิจฉฉาที่ทั้งคู่ต่างเอาใจกันและกัน และก้อหันไปมองดงเฮที่คิบอมเอาใจเป็นพิเศษถ้าไม่รู้ว่าคิบอมนั้นพึ่งจะจีบดงเฮก้อคิดว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันแล้วแต่เมื่อมองมาตรงหน้าก้อเห็นมินโฮกินเอา กินเอาโดยไม่สนใจคัยเลย
�����
������ "อิจฉาคนมาเป็นคู่จังเลย"

ซองมินบ่นออกมา คังอินจึงถามขึ้น

�������� "เป็นอะไรไปว่ะกระต่ายน้อย"
��������� "ก้อดูพี่คังอินกับพี่ทึกกี้ซิหวานกันน่าดูหวานกันไม่เกรงใจคัยเลย สวนอีกคนก้อจีบกันอยู่ได้
ส่วนไอ้เด็กนี่ก้อกินอย่างเดียวเลย ไม่สนใจคัยทั้งนั้น"

ซองมินระบายออกมาทำให้ดงเฮกับคิบอมที่โดนพาดพิงถึงกับหน้าแดงและเขินออกมา เมื่อรู้ว่าซองมินพาอพิงถึงตัวเอง คังอินจึงพูดปลอบซองมิน

������ "แกก้อหาแฟนสักคนซิ จะได้ไม่นั่งอิจฉาคนอืนอย่งนี้"

������"ความคิดพี่ก้อดีนะหรือว่าฉันจะมองคนตรงหน้าดี"

แล้วซองมินก้อยื่นหน้าไปใกล้มินโฮ มินโฮถึงกับตกใจถึงกับพูดออกมา

����� "พี่ผมไม่ชอบผู้ชายนะ ผมชอบผู้หญิงนะ แล้วอีกอย่างพี่ก้อแก่ด้วยผมเป็นพวกไม่ชอบคนแก่"

ซองมินก้อตบหัวมินโฮ

����� "ด่าฉันแก่หรอ ฉันก้อไม่ชอบเด็กกะโปโลอย่างแกหรอกมินโฮ ปากเสียทั้งพี่ทั้งน้องเลย"

ทุกคนต่างอดขำไม่ได้ที่ซองมินโดนมินโฮว่าแก่ แล้วซองมินก้อลุกออกจากโต๊ะไป ลีทึกจึงทักซองมินเมื่อเห็นลุกออกจากโต๊ะ
��
����� "แล้วจะไปไหนล่ะมินนี่หรือทนรับที่มินโฮว่าแก่ไม่ได้"
����� "จะไปเข้าห้องน้ำพี่จะไปกับชั้นไหมล่ะ"

ซองมินบอกอย่างงอนๆๆ

ซองมินเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วได้เห็นเงาของชายหนุ่มและเสียงร้องออกมาจากซอกแคบๆๆใกล้กับห้องน้ำ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นซองมินจึงเดินแอบไปดูและภาพที่ซองมินเห็นคือภาพของชายหนุ่มที่กำลังจูบและซุกไซ้ตามร่างกายของหญิงสาวอย่างหมาป่ากำลังกินเหยื่อ

���� "อย่าสิค่ะคยู เดี๋ยวมีคัยมาเห็นเข้า"
���� "ไม่มีคัยมาเห็นหรอกจ๊ะที่รัก คุณอยู่เฉยๆๆสิครับ"

ชายหนุ่มร่างตรงหน้าพูดแล้วก้อุกไซ้ตามร่างกายของหญิงสาวที่ไม่ได้ขัดขืนการกระทำของชายหนุ่มเลย ซองมินทนดูไม่ได้จึงรีบเดินออกไป

��� "ไม่น่าหาเรื่องเลยกู ชะนีนี่หร่างจริงๆๆ"

ซองมินบ่นพึงพำกับตัวเองแล้วมาที่โต๊ะทุกคนเตรียมตัวจะกลับแต่รอซองมินอยู่ ดงเฮจึงถามขึ้นเมื่อซองมินมาถึง
���
��� "พวกชั้นรอแกต้องนานไปทำอะไรมา"
��� "ไม่มีอะไร แล้วจะกลับกันแล้วหรอ"
����"เออ ก้อรอแกคนเดียวเดียวนี่แหละ"

คังอินเสริมขึ้น

����� "กลับก้อกลับซิชั้นง่วงนอนแล้วนี่"

ทุกคนเดินออกมาจากห้องอาหารซองมินจำคนตรงหน้าที่นั่งอย่างได้ดีเพราะเป็นคนๆๆเดียวกันที่เค้าเห็นเมื่อครู่ คังอินเห็นคยูมากับหญิงสาวจึงถามลีทึกอย่างสงสัย

��� "นั้นไอ้คยูเพื่อนไอ้ฮยอกหรือเปล่า"
��� "ใช่ซิ นี่มันคั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลย"

ซองมินได้ยินชื่อของผู้ชายที่เล่นฉากรักเมื่อครู่เค้าจึงพึวพำกับตัวเอง

���� "คยูหรอ"
���� "พี่คังอินกับพี่ลีทึกรู้จักด้วยหรอ"
�����"ก้ไอ้คยูนี่มันเสือผู้หญิงตัวจริงเลยคั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่ละวันและมันก้อได้ผู้หญิงที่มันคั่วทุกคนจนมันได้ฉายาว่าไอ้หมาป่า"

ซองมินได้ฟังอย่างนั้นจึงเกิดอาการวีนขึ้นมา

���� "สมแล้วที่มันเป็นเพื่อนกับไอ้ไก่ถึงได้คบกันได้ คนเลวย่อมคบคนเลวได้ ไอ้ผู้ชายนี้เห็นแกตัวที่สุดน่าจะฟันลูกชายมันทิ้งให้หมด"

มินโฮได้ฟังจึงกุมของตัวเองแล้วเอยแซวซองมิน

���� "แล้วพี่ไม่มีหรอครับ"
���� "หยุดพูดไปเลยไอ้มินโฮ"

ซองมินพูดเสร็จแล้วเดินไปรอที่รถ ทุกคนต่างงงกับท่าทางของซองมิน�
คังอินหันไปบอกคิบอม

����� "พี่ฝากนายไปส่งดงเฮที่บ้านด้วยนะ"
����� "ครับพี่"
����� "เดี๋ยวพี่จะไปส่งลีทึกกับไอ้กระต่ายบ้านั้นก่อน"

คังอินพูดแล้วหันไปมองซองมินที่นั่งหน้าบูดหน้าเบี้ยวอยู่ในรถ แล้วหันไปสั่งกับดงเฮ

����� "เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะไปรับที่บ้านนะเพื่อที่จะมาคุยงานกัน"
������"ครับพี่คังอิน"
����� "พี่กลับก่อนแล้วกัน"

คังอินบอกแล้วเดินจูงมือลีทึกไปขึ้นรถ คิบอมเห็นจึงพูดกับดงเฮ

�������"อิจฉาพี่คังอินจัง เมื่อไรจะมีคนมาคอยจับมืออย่างนี้มั้งนะ"

คิบอมพูดไม่ทันจบก้อจับมือเรียวๆของดงเฮทันที�ดงเฮเขินตกใจและเขินจนหน้าแดงแต่ก้อยอมให้คิบอมจับมือเดินไปขึ้นรถ โดยมีมินโฮแอบมองอยู่บนรถที่แกล้งทำเป็นหลับ

��� "มือคุณนี่นิ่มจริงๆเลยผมขอจับมือคุณไปตลอดทางนะ"

คิบอมเอามือหนาของเค้ามาจับมือของดงเฮ ดงเฮรู้สึกใจเต้นอ่อนไหวไปทั้งตัวที่คิบอมจับมือแต่เค้าก้อยอมให้คิบอมจับมือโดยดีแต่ดงเฮไม่ยอมมองหน้าคิบอมเพราะเวลานี้ดงเฮหน้าแดงไหมดแล้ว มินโฮแอบดูอยู่ข้างหลังอย่างพอใจและเค้าก้อคิดอยู่ในใจ
�
��� "คงไม่มีฉากรักนะพี่ดงเฮ ผมไม่อยากหัวใจวายตายก่อนจะแต่งงานนะพี่ดงเฮ"

เมื่อรถมาจอดที่หน้า ดงเฮก้อรีบเอามือออกจากคิบอมและหันไปปลุกมินโฮ

���� "มินโฮตื่นได้แล้ว ถึงบ้านแล้ว"
���� "ถึงแล้วหรอครับพี่"

มินโฮพูดอย่างอู้อี้และเอามือขยี้ตา

����� "จ๊ะมินโฮ"

มินโฮลุกขึ้นแล้วลงจาดรถแล้วยืนรอดงเฮที่ประตู

��� "ขอบคุณมากนะครับที่มาส่ง"
��� "ก้อคุณเป็นนักร้องคู่กับผมนี่"

ดงเฮได้แต่ยิ้มให้กับคิบอม

���� "ชั้นขอตัวเข้าบ้านก่อนนะ"
����� "แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ"

ดงเฮกำลังเดินเข้าบ้าน คิบอมจึงเรียกดงเฮอีกครั้ง

���� "ฝันดีนะครับ ฝันถึงผมด้วยนะครับ"

ดงเฮไม่พูดอะไรรีบดันมินโฮเข้าบ้านทันที เมื่อเข้ามาในบ้านมินโฮจึงได้โอกาศแซวพี่ชาย

��� "ฝันดีนะครับ ฝันถึงผมด้วยนะครับ"

ทำเสียงเลียนแบบคิบอม
�
��� "พี่ขึ้นห้องแล้ว พรุ่งนี้มีงานแต่เช้า"

ดงเฮรีบเดินขึ้นห้องทันที แต่มินโฮยังแซวไล่หลัง

��� "อย่าลืมฝันถึงพี่คิบอมนะพี่ดงเฮ"

ดงเฮไม่หันมาฟังเสียงน้องชายที่ตะโกนแซวอยู่


*อัพแค่นี้ก่อนแล้วกันจ้า�บอมของเราก้อไวเหลือเกินไปจับมือของลูกปลาจนได้ ลูกปลาก้อไม่ขัดขืนเลยสงสัยอยากจะให้บอมจับมือมานานแล้วแต่ก้อทำเล่นตัวไปก่อน�

อยากอ่านกันต่อก้อช่วยเม้นด้วยนะ คัยอยากรู้ว่าซองมินจะหาแฟนได้ไหมต้องติดตามกันต่อ*

�

�