คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : : Time of love : chankai 1
: time of love: chankai 1
สนามเด็กเล่นในหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยเด็กๆในวัยซนที่ต่างพากันออกมาวิ่งเล่นกันในเวลาเลิกเรียน เด็กโตหน่อยก็จะเล่นฟุตบอล เล่นต่อสู้กัน เด็กเล็ก เด็กผู้หญิงก็จะนั่งก่อเล่นก่อกองทราย นั่งเล่นชิงช้า ม้าหมุนตามวัยของตัวเอง
แต่วันนี่ไม่ได้มีแค่เด็กในหมู่บ้านมาเล่นอย่างเดียวยังมีเด็กต่างหมู่บ้านมาเล่นด้วยมันก็เลยสร้างเรื่องให้กับเด็กเจ้าถิ่นที่เล่นกันก่อนที่ถูกเด็กต่างถิ่นมาแย่งของเล่นไปต่อหน้าต่อตา
“เอาของเราคืนมานะไอ้โย่ง!”เด็กตัวขาวตัวเล็กแย่งของจากเด็กตัวสูงที่มาแย่งของตัวเองเล่น
“เล่นแค่นี้ทำเป็นหวงหรือไงไอ้เปี๊ยก”ทำลอยหน้าลอยตายียวนกวนอารมณ์บาทาเหลือเกิน
ผลั๊ก!!
อยู่ๆก็มีเด็กผิวสีแทนเดินเข้ามาแย่งของเล่นจากมือคนตัวสูงและผลักคนตัวสูงจนล้ม
“นี่ครับฮยอง”เด็กผิวสีแทนยื่นของให้พี่ชายตัวเองและดันให้พี่ชายตัวเล็กหลบอยู่ข้างหลังเมื่อเด็กต่างถิ่นตัวสูงหูกางลุกขึ้นจะเอาเรื่อง
“นี้แกกล้าทำชั้นหรอไอ้ดำ!คนตัวสูงกว่าเดินเข้ามาอย่างเอาเรื่องมีหรืออีกคนจะกลัว
“จงอินพี่ว่าเรากลับเถอะ อย่ามีเรื่องกับพวกนี้”คนเป็นพี่ดึงน้องชายไม่ให้มีเรื่องที่อีกคนก็ยิ้มเยาะ
“ป๊อดดีหว่า”คนตัวโตว่าเย้ย จงอินหันมามองและเดินเข้ามาใกล้คนตัวสูงและเตะผ่าหมากไอ้โย่งหูกางไปถึงดอก
“ไม่ได้ป๊อดไอ้หูกาง แต่แค่ไม่อยากเห็นไอ้อ่อนร้องไห้ขี้มูกโป่ง”จงอินพูดจบก็หันหลังเดินกลับบ้านพร้อมพี่ชาย ปล่อยให้อีกฝ่ายได้แต่ก่นด่าอย่างเจ็บใจที่แพ้เด็กประถม
“ลูกพี่ชานยอลไหวไหม”ลูกสมุนเดินเข้ามาถาม
“มาลองโดนเตะบ้างไหมละมึง”สีหน้าแดงกล่ำไปด้วยความเจ็บจุกที่กล่องดวงใจโดนเตะจังๆ งานนี้ไอ้เด็กดำไม่ได้อยู่อย่างเป็นสุขแน่ อย่าคิดว่าจะรอดพ้นเนื้อมือของปาร์คชานยอลไปได้
จงอิน จุนมยอนกลับมาถึงบ้านก็รีบขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวลงมาทานอาหารเย็นทีคุณคิมได้จัดโต๊ะอาหารไว้รอลูกชายทั้งสองเรียบร้อย และการไปมีเรื่องกับเด็กต่างถิ่นมาจงอินและจุนมยอนต่างปิดเป็นความลับไม่บอกให้พ่อกับแม่รู้ ไม่งั้นทั้งสองก็ต้องถูกสั่งห้ามไม่ให้ไปเล่นข้างนอก
จงอิน จุนมยอนต่างนั่งทานข้าวกันอย่างเงียบๆมีพูดคุยบ้างตามประสาเด็กบ้างที่จะเป็นอย่างนี้ทุกวันที่ทั้งสองไม่ได้สร้างพิรุธให้พ่อแม่จับได้ว่าไปมีเรื่องมา
“คุณค่ะ วันนี้ยูราโทรมาบอกว่าตอนนี้ย้ายมาอยู่โซลแล้วและยังอยู่มาอยู่หมู่บ้านใกล้ๆเราอีกนะคะ”ผู้เป็นภรรยาเอ่ยเล่าให้สามีฟังเมื่อเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนย้ายกลับมาอยู่โซลและยังอยู่หมู่บ้านใกล้กันอีก
“คุณก็โทรชวนยูราให้มาเที่ยวบ้านเราซิ ให้มาทำความรู้จักกับลูกบ้างๆเพื่อวันข้างหน้าลูกเรากับลูกยูราได้อาศัยซึ่งกันและกัน”ผู้เป็นสามีเอ่ยบอกออกมา จงอิน จุนมยอนมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าพ่ออยากให้เขาทั้งสองรู้จักใคร
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ลูกชายยูราก็คงรุ่นราวคราวเดียวกับจุนมยอน ถ้าเด็กๆได้รู้จักกันจะได้พึ่งพาอาศัยกันได้ในยามที่เราไม่อยู่”คุณนายคิมบอกด้วยรอยยิ้มและมองลูกชายทั้งสอง “พรุ่งนี้วันหยุดพอดี เดี๋ยวชั้นโทรบอกยูราให้พาลูกมาเที่ยวที่บ้านเราเลยดีกว่า”คุณนายคิมบอกอย่างตื่นเต้นและรีบโทรไปหาเพื่อนทันที คุยได้สองสามนาทีคุณนายคิมก็เดินกลับมานั่งที่
“จุนมยอน จงอินพรุ่งนี้ลูกสองคนห้ามออกไปไหนเด็ดขาด พรุ่งนี้เพื่อนแม่และลูกของน้ายูราจะแวะมาหาเราที่นี้ เราจะได้รู้จักกับน้าเค้าและพี่เค้าด้วย”จุนมยอน จงอินพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายที่ไม่รู้ว่าลูกของเพื่อนแม่นั้นเป็นใครกัน
“โอ๊ย....แม่เจ็บ!!!”เสียงร้องโวยวายของลูกชายวัยสิบสามที่ดังซะเกินจริงทำให้คุณแม่ยังสวยสร่างส่ายหน้าเอือมๆกับลูกชาย
“สมดีแล้วที่เด็กคนนั้นไม่เตะกล่องดวงใจจนยับเยิบ อยากซ่าส์ดีนักก็โดนสักมั้ง”
“แม่ผมลูกแม่นะ แม่ไม่เข้าข้างผมเลยนะ”
“ชั้นจะเข้าข้างแกทำไม แกอยากไปแกล้งเขาก่อน ดีมากแค่ไหนแล้วที่เขาไม่พาพ่อแม่มาเอาเรื่องแก”ใส่ว่าเป็นชุด ชานยอลยู่หน้าอย่างขัดใจที่ต้องโดนแม่บ่น
“มาอยู่นี้ไม่ได้กี่วันก็ทำตัวเป็นขาใหญ่ หัวแก๊งค์แล้วนะแก”
“ก็ต้องทำให้คนกลัวเราดิแม่ ไม่งั้นจะเป็นเราที่จะโดนพวกมันแกล้ง ผมไม่ยอมโดนใครแกล้งฟรีหรอก เป็นหัวหน้าแก๊งค์นะ ไม่มีใครกล้าหือกับผมเลยสักคน ของก็ได้กินฟรีทุกวัน”พูดอย่างปลื้มปริ่มคนเป็นแม่ได้แต่เหนื่อยใจ
“นี้ชั้นอยากให้ใครมาปราบแกสักคนเหลือเกิน ถ้าใครปราบแกได้นะชั้นจะรับมาเป็นสะใภ้เลย จะให้หมั้นกับแกไว้ตอนนี้เลย”คนเป็นแม่ว่าออกมา
“ไม่มีใครปราบผมได้หรอกแม่ มีแต่ผมนี่แหละจะปราบคนอื่น”
“ชั้นจะคอยดูแล้วกันไอ้ลูกตัวแสบ”หันมาบอกอย่างหมั่นไส้ “พรุ่งนี้ก็เตรียมตัวไปหาเพื่อนแม่กับแม่ด้วย และกรุณาแต่งตัวให้เรียบร้อยอย่าให้เสียชื่อแม่ได้ ไม่งั้นแม่แกจะเสียหน้าเพราะมีลูกอย่างแกได้ไอ้ตัวแสบ”ยูราหันมาว่ากับลูกชายก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้อง ปล่อยให้ลูกชายนอนเอกเขนกอย่างสุขอุรา
ชานยอลหงุดหงิดไม่น้อยที่ถูกแม่ลากมาบ้านเพื่อนด้วย ทั้งที่วันนี้ตั้งใจจะนอนเล่นเกมส์อยู่กับบ้านให้สุขอุราแต่แม่ก็มาขัดความฝันสักงั้น นี่ทำแกล้งเป็นไม่สบาย แกล้งปวดหัว แกล้งปวดท้องแต่แม่ยังมารู้ทันเสียอีก ยังกำชับพูดขู่ว่าถ้ายอมไม่มาด้วยจะตัดเงินค่าขนมต้องสองเดือน แม่ขู่มาแบบนี้มีหรือว่าปาร์คชานยอลจะไม่มาด้วย ไม่มาก้โง่แล้วที่จะยอมให้โดนตัดค่าขนมฟรีๆ
“กางเกงใส่มันให้ดีหน่อยได้ไหมชานยอล เห็นแก่หน้าแม่แกบ้างเถอะ”ยูราบ่นลูกชายที่ใส่กางเกงเอวต่ำ
“มันแนวนี่แม่ ใส่แบบนี้มันดูหล่อจะตาย”เถียงออกมาที่ในปากยังเคี้ยวขนมตุ้ยๆ
“แนวกุ๊ยของแกซิ”ยูราว่าอย่างไม่จริงจังที่ตั้งใจขับรถเข้ามาในซอยหมู่บ้านที่ชานยอลคุ้นๆซอยหมู่บ้านนี้
“แม่บ้านเพื่อนแม่อยู่ในหมู่บ้านนี้หรอแม่”
“อืม...คุณป้าแทยอนเค้าอยู่หมู่บ้านนี้ แกมีอะไรหรือเปล่าชานยอล”
“ไม่มีอะไรหรอกแม่ แค่ว่าเมื่อวานที่ผมโดนเด็กดำนั้นเล่นงานก็สนามเด็กเล่นที่นี้แหละ”พูดแล้วยังแค้นใจไม่หาย อย่าให้เจอนะจะเล่นให้ดำเป็นถ่านตะโกเลย
ทางด้านตระกลูคิมสองพี่น้องที่แต่งตัวเรียบร้อย ถูกกาลเทสะที่คุณนายคิมไม่ต้องบอกไม่ต้องเอ่ยปากขอเด็กทั้งสองก็รู้ตัวว่าต้องแต่งชุดอะไรเพื่อให้เกียตริเป็นแขกของแม่และไม่ให้แม่ต้องโดนว่าได้ว่าสอนลูกไม่ดี
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นแทยอนรีบออกไปเปิดประตูให้เพื่อนและลูกชายของเพื่อนที่เพิ่งมาถึงที่จงอินและจุนมยอนรีบลงมาจากบนห้อง
“ชั้นดีใจมากเลยนะที่ได้มาอยู่ใกล้กับบ้านของเธอ”
“ชั้นก็ดีใจเหมือนกันที่เธอย้ายกลับมาอยู่โซล”คุณแม่ทั้งสองเดินคุยกันมา ชานยอลมองดูรอบๆบ้านอย่างสนใจไม่น้อย
“แล้วลูกเธอล่ะแทยอน ชั้นอยากเห็นลูกชายของเธอแล้วนะว่าจะน่ารัก หล่อมากแค่ไหน”ยูราถามออกมาเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน จุนมยอน จงอินเดินเข้ามาในห้องรับแขกพอดีและเด็กทั้งสองต่างชี้หน้ากัน
“ไอ้หูกาง!”
“ไอ้เด็กดำ ไอ้เด็กขาว!”คุณแม่ทั้งสองข้างต่างมองลูกตัวเองย่างไม่เข้าใจ ชานยอลยืนเต็มตัวเมื่อเจอคู่อริ
“จงอิน จุนมยอนลูกรู้จักพี่เค้าด้วยหรอค่ะ”แทยอนหันไปถามลูกชายทั้งสอง เด็กทั้งสองต่างมองหน้ากันและหันมายิ้มให้แม่ตัวเองอย่างรู้สึกผิด
“แทยอนชั้นว่าลูกเธอกับลูกชั้นคงจะเคยเจอกันบ้างแล้ว”ยูราบอกน้ำเสียงมีเล่ห์นัยน์ เด็กสองคนนี้คงเป็นเด็กดำที่เตะลูกชายตนเมื่อวาน “เราสองคนเคยเจอลูกน้าแล้วใช่ไหมครับ”น้ำเสียงอ่อนหวานของหญิงสาวเอ่ยถามหลานชายทั้งสอง
“ครับคุณน้าผมเจอลูกชายคุณน้าเมื่อวานครับ”จงอินตอบตามจริง ยูรายิ้มน้อยๆ
“คงเป็นเราซินะที่จัดการลูกชายน้าซะอ่วมเลย”จงอินหันไปทางตัวต้นเหตุที่มองมาอย่างเอาเรื่อง
“ผมขอโทษคุณน้าด้วยนะครับที่ผมเตะลูกชายคุณน้า”แทยอนถึงกับมือทาบหน้าอกอย่างตกใจ
“จะขอโทษน้าทำไมครับ ในเมื่อเจ้าตัวดีของน้าแกล้งหนูสองคนก่อน น้าว่าจงอินน่าจะซ้อมให้หนักกว่านี้”
“แม่!”ชานยอลร้องอย่างขัดใจเมื่อแม่เข้าข้างเด็กดำมากกว่าตน
“ไม่ต้องมาโวยวายชานยอล อย่าคิดว่าไม่รู้นะว่าเราไปแกล้งน้องก่อน โตก็โตกว่าน้องยังไปแกล้งน้องอีก”ยูราหันมาใส่ลูกชายตัวเองที่หน้าบึ้งที่โดนดุต่อหน้าจงอินและจุนมยอน
“ยูราอย่างไงชั้นก็ต้องขอโทษแทนลูกชายชั้นด้วยแล้วกันที่ไปเล่นงานลูกเธอเมื่อวาน”ถึงเพื่อนจะไม่เอาความลูกชายของเธอ แต่แทยอนก็ยังรู้สึกไม่น้อยกับเพื่อน
“ไม่เป็นไรแทยอน ชั้นไม่ถือโกรธลูกเธอเลย ชั้นต้องขอบใจลูกเธอเสียมากกว่าที่ช่วยสั่งสอนลูกชายชั้น”ยูรามองเด็กทั้งสองอย่างเอ็ดดู แต่ชานยอลกลับมองด้วยสายตาอาฆาต จงอินกลับไม่ได้กลัวเลยยังถมึงตาใส่ด้วยซ้ำ
“ชั้นว่าเราปล่อยเรื่องเด็กๆไปดีกว่า เรามาคุยเรื่องของเราดีกว่าแทยอน”ยูราเปลี่ยนเรื่องคุย
“จงอิน จุนมยอนพาพี่เค้าไปทานขนมที่ห้องนั่งเล่นไปและห้ามไปแกล้งพี่เค้าด้วย”แทยอนหันมามองลูกชายทั้งสอง
“ถ้าเค้าไม่แกล้งผมสองคนก่อนนะแม่”จงอินตอบกลับสายตาจ้องมองชานยอลอย่างเอาเรื่อง ไม่ยอมแพ้
“น้าให้เราจัดการพี่เค้าได้เต็มที่เลยถ้าพี่เค้าแกล้งเรา”ยูราเปิดทางให้หลานชายทั้งสอง ชานยอลสะบัดใส่แม่ที่ดูเข้าข้างเด็กเปี๊ยกสองคนเหลือเกิน
เด็กๆต่างพากันมาห้องนั่งเล่น ชานยอลเดินกอดอกแกล้งเดินชนจงอินที่เดินนำหน้าและหันมายิ้มกวนๆใส่ จงอินรู้ว่าไอ้พี่หูกางตั้งใจเดินชนก็แกล้งเดินนำหน้าและมาสกัดขาโก่งยาวของไอ้พี่หูกาง
“โอ๊ย....ไอ้เด็กดำ”ชานยอลเดินเข้ามาหาจงอินอย่างเอาเรื่อง
“เข้ามาซิจะต่อยให้ตาเขียวเลย”จงอินกำหมัดง้ามือเตรียมจะต่อยเต็มที่
“แน่ใจก็เอาซิไอ้เด็กดำ”
ปลั๊ก! โดนไปหนึ่งหมัดเต็มๆตรงท้อง ชานยอลถึงกับตัวงอเมื่อโดนจงอินต่อยเข้าที่ท้อง
“จงอินอย่าไปต่อยชานยอลซิ เกรงใจคุณน้ายูราบ้าง”จุนมยอนถึงจะไม่ชอบขี้หน้าชานยอลแต่ก็ไม่อยากให้น้องชายเป็นเด็กไม่ดี ทำตัวไม่ดี
“ก็ไอ้หูกางอยากมายั่วแกล้งผมก่อนทำไมล่ะพี่”จงอินว่าออกมา สายตาบอกชานยอลอย่างเอาเรื่อง
“นายนะถ้าไม่อยากโดนจงอินต่อยตายก็อย่าหาเรื่องแกล้งพวกเรา ถ้าจงอินเล่นงานนายจริงๆนายได้เข้าโรงพยาบาลแน่”จุนมยอนหันมามองกับอีกฝ่าย
“ตัวแค่นี่จะเล่นชั้นถึงเข้าโรงพยาบาลเลยหรือไง พูดเวอร์เกินไปหรือเปล่า”
“ก็แล้วแต่นายแล้วกัน ถ้านายอยากเจอวิชาเทคอนโดจากน้องชายเราๆก็จะไม่ห้าม แต่เราแค่อยากบอกให้รู้ไว้นอกจากเทคอนโดแล้วน้องเรายังเรียนวิชาป้องกันตัวมาด้วย”ชานยอลถึงกับแหยลงเมื่อรู้ว่าเด็กดำนั้นเรียนการต่อสู้มา
“จะลองกันสักตั้งไหมไอ้พี่หูกาง”จงอินท้าซึ่งๆหน้า
“ไม่อยากทำเด็กดำร้องไห้”ชานยอลว่าออกมาและเดินไปนั่งเล่นเกมส์ที่โซฟา
“ป๊อดดีหว่า”จงอินพูดเสียงดังให้อีกฝ่ายได้ยินและยิ้มเย้ยไอ้พี่ตัวสูงที่นั่งเล่นเกมส์อย่างสบายอารมณ์
“ไม่ได้ป๊อดโว๊ย แต่แค่ไม่อยากทำเด็กร้องไห้ ไม่อยากให้แม่มาดุชั้นได้ที่รังแกเด็กอย่างนาย”ชานยอลตะโกนออกมาที่ประจันหน้ากับจงอินอย่างไม่กลัว จุนมยอนส่ายหน้ากับทั้งสองที่ไม่มีใครยอมใครจริงๆ
คุณแม่ทั้งสองต่างนั่งคุยกันออกอรรถรสจนลืมลูกชายของตัวเองไปเลย จุนมยอนที่อยู่ท่ามกลางสมรภูมิของน้องชายและชานยอลแทบจะปวดหัวที่ทั้งสองต่างเถียงต่างทะเลาะกันไม่เลิก จุนมยอนเดินออกมาหาคุณแม่ที่ห้องรับแขกปล่อยให้ชานยอลและจงอินทะเลาะกันไป
“จุนมยอนลูกทำไมไม่อยู่เล่นกับชานยอลล่ะลูก”
“แม่กับคุณน้าไปดูเถอะครับ ผมขี้เกียจห้ามแล้ว”จุนมยอนพูดเสียงเนื่อยๆ แทยอน ยูรามองหน้ากันก่อนที่จะพากันไปดูลูกชายทั้งสองที่ห้องนั่งเล่นที่มีจุนมยอนเดินตามมา
“ไอ้หูกางปล่อยชั้นนะ!”
“อย่ากัดดิไอ้เด็กดำ ย๊ากกกก”
“ชั้นไม่ได้ดำ อย่ามาเรียกว่าดำ”
“ชั้นก็ไม่ได้หูกางอย่ามาเรียกหูกาง”เด็กทั้งสองต่างมะรุ้มมะตุ้มกันต่างผลักกันอยู่ข้างล่างข้างบน คนพี่ก็ล็อคคอน้อง คนน้องก็ถีบเตะต่อยไม่ยั้ง
แทยอน ยูราเห็นลูกชายทั้งสองถึงกับส่ายหน้าแต่ยูราก็แอบยิ้มที่จะมีคนมาปราบลูกชายได้ ดูท่าจงอินจะเอาชานยอลอยู่ให้คามือ เท่าที่ดูชานยอลถึงจะตัวโตกว่าจงอินแต่ก็ยังแพ้จงอิน เป็นรองให้กับน้องไม่ได้น้อย
“สนุกมากไหมคิมจงอิน!”เสียงดุนิ่งของมารดาทำให้จงอินผลักชานยอลออกจากตัวจนหัวชานยอลไปกระแทกกับโซฟา
“โอ๊ยเด็กดำชั้นเจ็บนะโว๊ย!”ชานยอลแกล้งสำอ่อยให้จงอินโดนเล่นงาน
“ไม่ต้องมามารยาร สำออยเลยปาร์คชานยอล”เสียงเข้มของคนเป็นแม่ทำให้ชานยอลถึงกับนิ่ง
คุณแม่ทั้งสองเรียกลูกชายเข้ามาคุยในห้องรับแขก แทยอนมองลูกชายส่ายหน้าอย่างหนักใจ ยูรามองหน้าลูกชายเอือมๆ เด็กทั้งสองก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
“จงอินขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้ เราเป็นน้องไม่ควรไปทำพี่เค้าแบบนั้น”
“แต่พี่เค้ามาแกล้งผมก่อนนะแม่”
“แต่เราเป็นน้องก็ควรให้ความเคารพพี่เค้า ไม่ใช่ลามปามพื่เค้า เป็นน้องยอมผิดเสมอ”จงอินได้แต่ก้มหน้า “ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้”
“ขอโทษ!”กระแทกเสียงใส่อย่างไม่เต็มใจ
“ขอโทษดีๆจงอิน”
“ผมขอโทษครับพี่ชานยอล”จงอินหันไปมองชานยอลเอ่ยขอโทษด้วยคำสุภาพ
“เราก็เหมือนกันชานยอล เป็นพี่แต่ไมปรังแกน้องมันใช้ได้ที่ไหน เป็นพี่ก็ควรที่จะดูแลน้องปกป้องน้องซิ ไม่ใช่แกล้งน้องรังแกน้องแบบนี้”ยูราใส่ลูกชายเป็นชุด “เราก็ต้องขอโทษน้องด้วย ในเมื่อน้องขอโทษเราแล้ว”เสียงนิ่งดุของคนเป็นแม่ที่เป็นครั้งแรกที่แม่โมโหอย่างมาก
“พี่ขอโทษ”ชานยอลหันมาขอโทษจงอิน ยูรา แทยอนมองดูเด็กทั้งสองอย่างเหนื่อยใจ
“จุนมยอนพาน้องและชานยอลไปทำแผลได้แล้ว”
“ครับแม่”
“แล้วห้ามทะเลาะกันอีก ถ้าทะเลาะกันอีกแม่จะตีแกชานยอล”ยูราเอ่ยดักลูกชาย ชานยอลได้แต่ยู่หน้าที่โดนแม่ดักทุกทาง “ชั้นละเหนื่อยใจจริงๆแทยอน ไม่รู้ว่าลูกชายชั้นจะแสบไปถึงไหน”ยูราบ่นอย่างเหนื่อยใจ
“ใช่ว่าลูกชั้นจะไม่แสบเหมือนกัน จงอินนะก็แสบใช่ย่อยเหมือนกัน”
“นี่ชั้นอยากดัดนิสัยตาชานยอลเหลือเกิน อยากให้ตาชานยอลปรับเปลี่ยนนิสัยของตัวเองให้ดีขึ้น ไม่อยากให้แกต้องมาเป็นเด็กเกเรแบบนี้”
“เธอก็คิดมากยูรา ตาชานยอลก็เพิ่งสิบสามพอเค้าโตขึ้นก็คงจะคิดได้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ”
“คนอย่างตาชานยอลถ้าไม่มีคนมาปราบก็ยังเป็นแบบนี้ นิสัยอย่างเจ้าตัวดีต้องมีคนปราบให้ราบจำ”
“แล้วเธอจะให้ใครมาปราบลูกชายเธอยูรา”ยูรายิ้มมีเล่ห์นัยน์
“ก็หนูจงอินล่ะซิ หนูจงอินคงจะปราบเจ้าตัวดีของชั้นได้”
“จะไม่ทะเลาะกันตายก่อนหรือไงยูรา”
“ไม่หรอก ชั้นนะเชื่อว่ามีหนุจงอินคนเดียวที่ปราบได้”
“ถ้าเธอคิดว่าลูกชายชั้นจะปราบลูกชายเธอได้ชั้นก็ไม่ห้าม ชั้นพร้อมที่จะสนับสนุนเต็มที่”
“ดีมากเลยเพื่อนรัก”ยูรายิ้มออกมา
“ก็ถือว่าเป็นโอกาสดีเลยที่ชั้นกับพี่จองกุกจะไม่อยู่บ้านหนึ่งสัปดาห์ ชั้นจะได้ฝากให้เธอดูแลลูกชายชั้นด้วย ให้จงอินกับจุนมยอนไปอยู่บ้านเธอ เด็กทั้งสามจะได้สนิทและปรับตัวหากัน”แทยอนบอกออกมาที่นึกได้ว่าอีกสองวันหล่อนกับสามีจะต้องไปต่างจังหวัดและลูกชายไม่มีใครอยู่ด้วย จะปล่อยให้อยู่ตามลำพังก็เป็นห่วงลูกทั้งสอง
“ไม่ต้องเป็นห่วงจงอินกับจุนมยอนไป ชั้นจะดูแลอย่างดี ให้หลานมาอยู่กับชั้นที่บ้านนี้รับประกันปลอดภัยแน่นอนร้อยเปอร์เซนต์”
“ดูเธอจะเชียร์ลูกชายชั้นเหลือเกินนะยูรา ไม่ตะขิดตะขวยใจบ้างหรือไงถ้าลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชาย”
“ชั้นแม่ยุคใหม่แล้วนะแทยอน ชั้นนะรับได้ทุกอย่างขอแค่ลูกมีความสุขก็พอ”ยูราบอกด้วยรอยยิ้ม แทยอนถึงกับส่ายหน้ากับเพื่อนรักที่เจ้าแผนการณ์ จอมวางแผนมาตั้งแต่สาวๆตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมยังวางแผนจับคู่ให้ลูกตัวเองกับลูกชายของเขา
ถ้าเด็กทั้งสองรักกันก็ดี แต่กลัวว่าก่อนที่จะรักกันจะมีใครเข้าโรงพยาบาลหยอดน้ำข้าวต้มกันก่อน
Talk
ครบ 100 ความแสบความป่วนของพี่ชานยอล น้องจงอินยังไม่จบ ยังมีต่อ นี่แค่ช่วงเด็ก ช่วงโตนี้จะคงความแสบความซ่าส์ไว้อยู่หรือเปล่า แล้วน้องจงอินจะปราบพี่ชานยอลได้ไหม พี่ชานยอลจะยอมให้น้องปราบไหมก็ต้องรออ่านกัน #ficcz
ความคิดเห็น