คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : : คนใจอ่อน : Chankai
:คนใจอ่อน: Chankai
ตลอดระยะเวลาหกเดือนที่ผมเลิกกับแฟนของผม ผมก็เอาแต่ทำงาน ก้มหน้าก้มตาทำงานทุกวันเพื่อที่จะให้ลืมคนรักของผมที่ได้เลิกลากันไป ผมยังรักเขาแต่ผมไม่อยากจะกลับไปเจ็บอีกแล้วในเมื่อเขาเป็นคนบอกเลิกผมเองและไปคบกับแฟนใหม่ ผมจึงต้องพยายามทำใจและลืมเรื่องของจงอินไปให้ได้
ถึงผมรักจงอินแต่ผมไม่อยากจะเจ็บปวดเสียใจเหมือนตอนที่เราคบกัน ผมไม่อยากเจ็บ กลายเป็นคนโง่ให้เขาหลอกผมอย่างที่เป็น ผมจึงทำใจแข็ง แข็งใจ ใจร้ายกับจงอินที่กลับมาขอคืนนี้กับผมหลังเขาเลิกรากับผู้ชายอีกคนที่ทำให้เขายอมทิ้งความรักที่ผมมีให้เขามาตลอดสองปี
“เซฮุนเราไปบอกจงอินด้วยว่าร้านเราปิดแล้ว”ชานยอลบอกออกมากับน้องชายและเขาก็เดินเข้าไปหลังร้านที่ไม่สนใจจงอินที่มานั่งรอตลอดทั้งวันตั้งแต่ร้านเปิดจนร้านปิด
เซฮุนส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจกับพี่ชายและอดีตคนรักที่จะกลับมาขอคืนดี แต่พี่ชายกลับไม่รับความรักจากแฟนเก่าอีกครั้ง ที่ไม่อยากกลับไปเจ็บให้โดนหลอกอีกครั้ง
“พี่จงอินกลับไปเถอะครับ พี่ชานยอลไม่อยากพบพี่”เซฮุนบอกออกมากับอดีตแฟนของพี่ชาย
“พี่จะไม่กลับถ้าชานยอลไม่ลงมาคุยกับพี่”จงอินยังดื้อดึง เซฮุนถึงพรั่งพรูลมหายใจออกมา
“พี่ก็รู้ว่าพี่ชานยอลไม่มีทางลงมาคุยกับพี่ พี่นั่งรอพี่ชานยอลทุกคืนแต่พี่ชานยอลก็ไม่เคยลงมาคุยกับพี่เลย ผมว่าพี่กลับไปเถอะครับ อย่าทำอะไรแบบนี้เลยเพราะมันไม่มีทางที่จะทำให้พี่กลับมาคืนดีกับพี่ชานยอลได้”เซฮุนพูดออกมาตรงๆจงอินหน้าหมองเศร้าลง ถึงเซฮุนจะสงสารแต่มันก็เป็นความผิดของจงอินที่เป็นคนทิ้งพี่ชายของเขาไปก่อน
“แต่พี่รักชานยอล พี่อยากจะคืนดีกับชานยอล เซฮุนช่วยพี่หน่อยนะ”จงอินกุมมือน้องชายคนรักอย่างอ้อนวอน เซฮุนสีหน้าลำบากใจไม่น้อยที่จะพูดออกไป
“คำว่ารักของพี่มันคงสายไปแล้วกับพี่ชานยอล ผมคงช่วยอะไรพี่ไม่ได้ ในเมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นพี่เป็นคนเลือกทางเดินเอง”เซฮุนบอกออกมาแล้วแกะมือของอีกคนออกแล้วเดินออกไป จงอินถึงกับหมดแรง เดินร้องไห้ออกไปจากร้านที่เขาไม่มีทางจะกลับไปเป็นเหมือนกับชานยอลได้อีกครั้ง
ถ้าผมไม่ทิ้งชานยอลไป ผมคงไม่ต้องมาเจ็บอยู่แบบนี้
ชานยอลยืนกอดอกมองจากหน้าต่างกับสีหน้าเรียบนิ่งมองดูอดีตคนรักเดินร้องไห้ออกจากร้านไป ไม่ใช่เขาไม่รู้สึกเจ็บ ไม่ใช่ว่าจะไม่เสียใจที่ต้องทำร้ายใจ ใจแข็งกับจงอินแต่เขาเจ็บกับมันมามากพอแล้ว เจ็บจนไม่อยากจะเจ็บอีกต่อไป
ที่ผมไม่ลงไปคุยกับจงอินด้วยตัวเอง ต้องให้เซฮุนออกหน้าแทนเพราะผมรู้ตัวเองดีว่าผมคงต้องใจอ่อนกับจงอินอีกครั้งและคงยอมให้อภัยจงอินโดยดี และความใจอ่อนที่ผมมีมันอาจกลับมาทำร้ายผมอีกครั้ง
“จะหลบอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหนกันพี่”เซฮุนโพล่งขึ้นเมื่อยืนข้างพี่ชาย ชานยอลหันมามองน้องชายสีหน้าไร้อารมณื เรียบนิ่ง “ถ้าพี่ไม่อยากกลับไปคืนดีกับพี่จงอินอีกครั้ง ก็พูดกับพี่จงอินตรงๆไม่ใช่มาหลบ มายืนมองพี่จงอินอยู่แบบนี้”
“ถ้าพี่ออกไปคุยกับจงอิน พี่ก็ต้องใจอ่อนยอมกลับไปคบกับจงอินอยู่ดี พี่ไม่อยากให้ความใจอ่อนของพี่ต้องทำให้พี่เสียใจอีก”ชานยอลบอกออกมาเซฮุนส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
“ผมถามพี่หน่อยเถอะว่าพี่ยังรักพี่จงอินอยู่ไหม พี่ยังมีใจให้กับพี่จงอินอยู่ไหม”เซฮุนถามออกมาตรงๆที่สีหน้าของชานยอลหมองหม่นลง แววตาหวั่นไหวกับคำถามของน้องชาย “พี่ยังรักพี่จงอินอยู่ใช่ไหม พี่ถึงกลัวว่าจะยอมกลับไปคืนดีกับจงอินอีกครั้ง พี่ยังมีพี่จงอินอยู่ในหัวใจของพี่”คำพูดของเซฮุนถูกทุกอย่าง แทงใจดำของพี่ชายคนนี้ได้ดี
“พี่ยังรักจงอินแต่พี่ไม่อยากเป็นคนโง่ที่ให้เค้าหลอกพี่ได้อีก ไม่อยากให้เค้าสวมเขาให้กับพี่อีก พี่ไม่อยากเจ็บเหมือนที่ผ่านมาอีก”เซฮุนถึงหัวเราะออกมา
“ผมเข้าใจพี่ ผมรู้ว่าพี่เจ็บมากแค่ไหนแต่การที่พี่หนีหัวใจตัวเอง ให้ความหวังกับพี่จงอินอีกครั้งเรื่องมันก็คงไม่จบ ผมว่าพี่เผชิญหน้ากับความจริงและพูดกับพี่จงอินให้รู้เรื่อง ผมว่ามันเป็นทางออกที่ดีสำหรับพี่และพี่จงอิน”เซฮุนแนะพี่ชายที่คอยจะหลบ คอยหนีอดีตคนรัก
“ไม่ว่าพี่จะเลือกทางไหน พี่ก็ยังมีผมอยู่เคียงข้าง ผมจะอยู่เป็นกำลังใจให้กับพี่และไม่ทิ้งพี่ไปไหน”เซฮุนยิ้มให้กำลังใจให้พี่ชายและเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้พี่ชายได้คิดทบทวนกับตัวเองและเลือกเส้นทางของความรักของตัวเอง
ทางด้านจงอินกลับมาคอนโดก็ได้แต่นอนร้องไห้และกอดรูปของชานยอล ไม่ใช่ว่าจงอินไม่รู้ว่าตัวเองนั้นเป็นคนผิดที่เป็นคนทิ้งชานยอลไปก่อนและทำร้ายชานยอลมาตลอดเวลาคบกัน ที่แอบคบชายอื่นทั้งที่มีชานยอลอยู่ทั้งคนและชานยอลก็ดีกับเขาเหลือเกินแต่เขาก็ยังทำร้ายชานยอลไปคบกับคริส นายแบบหนุ่มชื่อดังที่เขากับคริสแอบคบไปมาหาสู่กันตลอดและแอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันทั้งที่จงอินยังคบอยู่กับชานยอล
และเมื่อคริสขอให้จงอินเลิกกับชานยอล จงอินก็ทำตามยอมบอกเลิกกับชานยอลและมาคบกับคริสแทน ชานยอลนั้นก็ไม่รั้งให้จงอินอยู่กับตนและปล่อยให้จงอินไปอยู่กับคนที่รัก
แต่สิ่งที่จงอินเลือกกับทำให้จงอินต้องมานอนร้องไห้ เจ็บปวด เสียใจและกลับไปขอคืนดีกับชานยอลอีกครั้ง เมื่อคริสบอกเลิกและไปคบกับจุนมยอนชายคนรักใหม่ที่เป็นถึงลูกชายในเครือตระกลูคิม
และการเลิกกับคริสนั้นทำให้จงอินรู้ว่าไม่มีใครดีเท่ากับชานยอลอีกแล้ว ไม่มีใครรักเขาจริงเท่ากับชานยอลอีกแล้ว แต่จงอินก็มาคิดได้เมื่อวันที่สาย ในวันที่ไม่มีชานยอลข้างกาย
“ชานยอลผมขอโทษ ผมมันโง่เองที่ทิ้งคุณไป ทำร้ายคุณมาตลอด”จงอินบอกออกมาทั้งน้ำตาอย่างเจ็บปวด สำนึกและคิดได้เมื่อวันที่สาย
ถึงชานยอลไม่เคยจะเข้ามาคุย ไม่เคยเข้ามาให้เห็นหน้าแต่จงอินก็ยังมานั่งรอชานยอลทุกวัน จงอินรู้นิสัยของชานยอลดีว่าชานยอลเป็นคนใจอ่อนและถ้าเขามานั่งที่นี้ทุกวันชานยอลจะต้องยอมมานั่งคุยกับเขา ถึงแม้ว่าเซฮุนจะบอกเขาแล้วก็ตามมันไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องมานั่งรอ มานั่งตื้อชานยอลแต่จงอินก็หวังว่าสักวันชานยอลจะใจอ่อนมาคุยกับเขาสักวัน
ชานยอลไม่เคยใจร้ายกับเขา ชานยอลจะต้องใจอ่อนกับเขาสักวัน
จงอินนั่งรอให้ร้านปิดถึงจะได้เห็นหน้าชานยอลก็ตามแต่ชานยอลก็ไม่หันมายิ้มให้ ไม่หันมามองด้วยซ้ำแต่จงอินก็ยังอดทนที่จะนั่งรอชานยอลจนร้านปิด
และก็เป็นเหมือนทุกวันที่ชานยอลจะให้เด็กในร้านมาบอกให้จงอินกลับไป แต่วันนี้จงอินจะไม่ยอมกลับจะอยู่นั่งรอชานยอลจนกว่าชานยอลจะยอมมาพบกับเขา
ในเมื่อนั่งในร้านไม่ได้จงอินก็ไปนั่งรอหน้าร้านหวังให้ชานยอลลงมาเจอลงมาหาตัวเองบ้าง เขาจะทำทุกวิธีทางให้ชานยอลกลับมาคืนดีกับเขาและรักกันอีกครั้ง
ครืด ครืด ครืด
เสียงฟ้าร้องที่ฝนทำท่าจะตกแต่จงอินก็ยังยืนรออยู่หน้าร้านไม่ยอมกลับที่เขาจะรอให้ชานยอลลงมาหาตัวเองให้ได้ เขาจะทำทุกทางให้ได้ปรับความเข้าใจกับชานยอล
ซ่า...
ฝนเริ่มตกพร่ำลงมาแต่จงอินก็ยังยืนรอหน้าร้านท่ามกลางที่ฝนตกลงมาแรง จงอินไม่สนว่าตัวเองจะเปียกฝนขอแค่ได้เจอได้คุยกับชานยอลก็พอ แค่นี้จงอินก็ทนได้
และเป็นอย่างที่จงอินต้องการชานยอลกางร่มเดินออกมากางให้คนที่ยืนกลางฝน ร่างบางถึงกับยิ้มออกมาเมื่อชานยอลยอมออกมาหาและยังเป็นห่วงเขาอยู่
“อย่าทำแบบนี้อีกเลย ความรักของเราสองคนมันไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกครั้ง”ชานยอลบอกออกมา จงอินน้ำตารินไหล
“แต่เรารักชานยอล เรารักชานยอล รักชานยอลมากที่สุด”จงอินบอกออกมาทั้งน้ำตา
“มันสายเกินไปแล้วจงอิน คำว่ารักของคุณมันไม่สามารถรั้งผมเอาไว้ได้ คุณอย่าเอาคำว่ารักของคุณมารั้งคนโง่อย่างผมอีกเลย ผมไม่อยากเป็นคนโง่ให้คุณหลอกอีกต่อไปแล้ว”ชานยอลบอกออกมา “ถึงผมจะรักคุณแต่ผมก็ไม่อยากเป็นคนโง่ให้คุณทำร้ายได้อีก ไม่อยากเจ็บเสียใจกับคำว่ารักของคุณอีก แค่นี้ผมก็เจ็บมากพอแล้ว เราต่างคนต่างอยู่เถอะและเก็บความรู้สึกดีๆความทรงจำดีๆไว้ตรงนี้”ชานยอลตบที่หน้าอกด้านซ้ายที่พยายามพูดไม่ให้เสียงสั่น กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
“ถึงแม้คุณจะได้ความรักจากผม ได้หัวใจของผมไป ได้ตัวของผมไปแต่สิ่งหนึ่งที่คุณไม่ได้คือความเชื่อใจ ไว้ใจที่คุณไม่มีทางได้จากผมไป คุณไม่มีทางได้สิ่งนั้นกลับไปอีกแล้วจงอิน”จงอินได้แต่ร้องไห้อย่างเจ็บปวด ร่างบางทรุดลงกับพื้นร้องไห้อย่างเจ็บปวดเสียใจเมื่อชานยอลเดินหันหลังเข้าไปในบ้านที่ไม่หันมามองจงอินอีกเลย
ชานยอลที่เดินหันหลังเข้าบ้านก็ไม่ใช่ไม่เสียใจ ไม่ใช่ร้องไห้กับการเลือกของตัวเองแต่ที่เขาต้องทำร้ายจงอินเพราะเขาไม่อยากจะเจ็บและเสียใจอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้ว่ารักแต่อดีตที่ผ่านมามันทำให้เขาเจ็บปวด เสียใจมากพอแล้ว และที่สำคัญไปมากกว่านั้นความไว้ใจ เชื่อใจในตัวเขามันไม่มีหลงเหลือให้กับจงอินอีกแล้วถึงแม้ว่ามีความรักให้ก็ตามแต่ถ้าไม่มีความเชื่อใจ ไว้ใจแค่ความรักอย่างเดียวคงไม่พอ เพราะความเชื่อใจ ไว้ใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการอยู่ด้วยกัน
จงอินชั้นขอโทษถึงชั้นรักนายแต่ชั้นก็ไม่สามารถกลับไปอยู่กับนายได้อีก เพราะนายทำให้ความเชื่อใจ ไว้ใจของชั้นที่มีให้นายเป็นศุนย์ไม่หลงเหลืออยู่ในใจของชั้นอีกต่อไปแล้ว......
Talk
จะมีใครว่าไรต์ไหมถ้าจบเช่นนี้ แต่มันก็ต้องจบแบบนี้ จบแบบทำร้ายจงอิน ให้จงอินต้องร้องไห้เพราะบอกเลิกพี่ชานเอง 5555 ถ้าความรักไม่มีไว้ใจ เชื่อใจซึ่งกันและกันแล้วจะอยู่ได้อย่างไง ถึงแม้ว่าจะรักกันก็ตาม รักกันมาแค่ไหนแต่ถ้าไม่มีมันสักวันคนสองคนต้องเลิกกัน
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นนะค่ะและสกรีมได้ในแท๊ก #ficcz
ตอนนี้เปิดจองฟิคเรื่องนี้ใน10ตอนแรกแล้วนะค่ะทุกคน ในเล่มจะจบลงแค่เรื่องแฟนบอย สนใจสามารถสั่งจองได้เลยนะค่ะ
เจอกันตอนหน้าแต่จะมาแนวไหนก็ต้องติดตาม แต่ขอไปแต่งรักต้องห้ามก่อนแล้วกัน มีคนรอรักต้องห้ามไหม
ความคิดเห็น