ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5 แค่นี้ใช่มั๊ย
คยูฮยอนที่ย้ายมาอยู่เมืองไทยกับซองมิน ที่เค้าได้โทรศัพท์มาหาคิบอมเพื่อที่ต้องการให้ลูกสาวที่เค้ารับเป็นลูกบุญธรรมย้ายมาอยู่กับคิบอมที่เกาหลี ที่คยูฮยอนจะส่งลูกสาวมาอีกไม่กี่วัน
“คยูโทรมามีอะไรหรือเปล่า”
“พี่คยู จะส่งให้ยูมินมาเรียนที่นี้ซิฮ่ะดาร์ลิ่ง”คิบอมบอกออกมาอย่างหนักใจ
“ก็ดีนี้ ฮึนฮีจะได้มีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน บ้านเรามีแต่ผู้ชายจะทำให้ลูกสาวเราจะมีนิสัยเป็นผู้ชายอยู่แล้วหรือว่าคิบอมไม่สบายใจที่ยูมินจะมาอยู่ที่นี้”ดงเฮถามอย่างรู้ทัน
“ดาร์ลิ่งก็รู้นี้ครับว่ายูมินเป็นเด็กเอาแต่ใจแค่ไหน ผมกลัวว่าจะเข้ากับลูกๆไม่ได้ซิ”คิบอมรู้ถึงความเอาแต่ใจและดื้อของหลานคนนี้ดี
“คิบอมไม่ต้องกังวัลนะ เดี๋ยวเค้าจะดูแลเองนะ”ดงเฮบอกให้สามีสบายใจขึ้นแล้วบิดแก้มคิบอมไปมา
“ดาร์ลิ่งมานั่งบิดแก้มผมแบบนี้ แล้วอาหารเย็นเสร็จแล้วหรอฮ่ะ เดี๋ยวลูกก็พาแฟนมาเดี๋ยวดาร์ลิ่งก็อดโชว์ฝีมือกันพอดี”
“เค้าลืมไปเลย เค้าไปทำอาหารก่อนนะ”
ก่อนไปดงเฮก็จูบลงที่แก้มของสามีแล้ววิ่งเข้าไปในครัว ทำให้คิบอมมองดูความน่ารักของภรรยาแล้วก็ยิ้มออกมา ที่เห็นภรรยาน่ารักไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ทั้งน่ารัก ทั้งช่างออเซาะ เอาอกเอาใจเป็นอย่างดี
แล้วอย่างนี้จะให้ผมหนีไปไหนได้ล่ะครับ
ฮึนฮีที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับนิชคุณ ที่ฮึนฮีเห็นป๊าคิบอมนั่งอยู่ที่โซฟาจึงกระโดดลงไปกอดเอวของป๊าคิบอมอย่างออดอ้อนทำให้นิชคุณมองดูความน่ารัก อ้อนออดของฮึนฮีเวลาที่อยู่ในบ้านกับครอบครัว
“ป๊าค่ะ นี้นิกคุณเพื่อนหนูเองค่ะ”ฮึนฮีแนะนำนิชคุณให้กับคุณป๊าสุดหล่อที่วางมาดขรึม ที่นิชคุณโค้งเล็กน้อย
“คนนี้เองหรอที่ทำให้ลูกสาวป๊าหายแก่นแก้วมาทำตัวหวานๆได้”
“ป๊าอ่ะ”ฮึนฮีบอกอย่างเขินอาย “แล้วหม่ามี๊ล่ะค่ะ”
“หม่ามี๊อยู่ในครัว ส่วนสามตัวแสบเล่นเกมกันอยู่”
“งั้นหนูไปหาหม่ามี๊ในครัวก่อนนะค่ะ คุณอยู่กับป๊าไปก่อนนะ”นิชคุณยิ้มให้กับฮึนฮี
เมื่อฮึนฮีเดินออกไปแล้ว ทำให้นิชคุณกับคิบอมอยู่กันสองกัน ซึ่งคิบอมก้ยังคงวางมาดขรึมใส่เพื่อนของลูกสาว
คิมคิบอมก็หวงลูกสาวเหมื่อนกันนะ
ฮึนฮีเดินเข้ามาหาหม่ามี๊ดงเฮในครัว ที่หม่ามี๊ดงเฮกำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหารเย็นเตรียมไว้ให้กับแฟนของลูกสาว ที่ฮึนฮีเห็นว่าหม่ามี๊กำลังทำอาหารเพลินอยู่ก็เดินเข้าไปสวมกอดจากด้านหลัง
“มาแล้วหรอจ๊ะลูกสาวหม่ามี๊”
“ค่ะ หม่ามี๊”
“หนูจะให้หม่ามี๊ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั๊ย”
“ไม่ต้องหรอกค่ะหม่ามี๊ หม่ามี๊ใส่ชุดนี้ก็ดีแล้วค่ะ”
“แล้วลูกไม่กลัวว่าเค้าจะรู้หรอจ๊ะว่ามีหม่ามี๊เป็นผู้ชาย”
“ก็หนูอยากให้เค้ารู้ว่าหนูมีแม่เป็นผู้ชาย”ฮึนฮีหมอแก้มหม่ามี๊อีกฟอด “งั้นหนูช่วยหม่ามี๊นะค่ะ”
ฮึนฮีช่วยดงเฮทำกับข้าวอีกคน ที่ดงเฮได้แต่ยืนยิ้มที่เห็นลูกสาวคนเดียวนั้นรับได้กับสิ่งที่ตัวเองเป็นที่มีแม่เป็นผู้ชายและรู้ถึงความรักของลุกสาวที่มีให้กับตัวเอง
ทางด้านนิชคุณที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกที่ตอนนี้นั่งอยู่ในวงล้อมของสามแสบ ที่นำทีมด้วยซีวอน ที่นั่งจับผิดแฟนของพี่สาวอย่างไม่วางตา ที่มีฮยอกกับมินโฮเป็นลูกคู่ ทำให้นิชคุณได้แต่นั่งเงียบทำตัวไม่ถูก แค่คิบอมคนเดียวก็แทบจะแย่แล้ว
“ทานข้าวกันได้แล้วนะจ๊ะ”
เสียงของดงเฮที่เป้นเหมื่อนดังเสียงสวรรค์ที่มาช่วยชีวิตนิชคุณให้หลุดจากกลุ่มสามแสบตอนนี้
“ป๊าว่าเราไปทานข้าวได้แล้ว”
“ครับป๊า”
เมื่อทุกคนมาพร้อมกันที่โต๊ะอาหารที่มีนิชคุณนั่งข้างๆฮึนฮี ที่มีดงเฮตักข้าวให้กับเด็กๆ
“วันนี้หม่ามี๊ทำอาหารซะน่าทานเชียว”ฮยอกพูดออกมาเมื่อเห็นอาหารที่วางบนโต๊ะ
“ฮยอกต้องทานเยอะๆรู้มั๊ย เรายิ่งไม่ชอบทานข้าวอยู่ด้วย”ดงเฮบอกกับลูกชายคนเล้กแล้วตักของโปรดให้กับลูกชาย
“แล้วของป๊าล่ะครับ ตักให้แต่ลูกๆแต่ของป๊าไม่ตักให้”คิบอมทำน้ำเสียงน้อยใจ ทำให้ดงเฮต้องยิ้มออกมา
“นี่จ๊ะของป๊า ของโปรดป๊าเลยนะ หม่ามี๊อุตสาห์ทำให้เป็นพิเศษเลยนะ”
“ป๊าชอบทานปลา”ฮยอกเสริมขึ้น
“เชิญตามสบายเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
ดงเฮหันไปบอกนิชคุณ นิชคุณได้แต่ยิ้มให้กับดงเฮ ซีวอนที่นั่งมองดูนิชคุณตั้งแต่แรกที่ดูท่าทางของแฟนพี่สาวตคนนี้ไม่น่าไว้วางใจและดูไม่จริงกับพี่สาวของเค้าเลย
“ซีวอนทานซิลูก”
“ครับหม่ามี๊”
ซีวอนต้องหันมาสนใจจานข้าวของตัวเองก่อน ก่อนที่จะโดนหม่ามี๊ดุอีกรอบที่ไม่ยอมทานข้าว
ฮึนฮีที่ออกมาเดินเล่นที่สนานหญ้าหน้าบ้านที่มีนิชคุณเดินเล่นเป็นเพื่อน ที่ทั้งสองเดินเดินเล่นคู่กันที่อยู่ในสายตาสามแสบที่แอบดูอยู่
“อึนฮี หม่ามี๊ของฮึนฮีเป็นผู้ชายหรอ”ฮึนฮีหันมามองหน้านิชคุณก่อนที่จะตอบออกมา
“ใช่ หม่ามี๊ของเราเป็นผู้ชาย แต่เราก็รักหม่ามี๊ของเรานะ ที่หม่ามี๊เลี้ยงเรากับน้องมาจนโต เราดีใจที่เกิดเป็นลูกหม่ามี๊” ฮึนฮีหันมายิ้มให้กับนิชคุณแล้วเล่าต่อ “เราจำได้ว่าตอนเราเด็กๆนะ เราอยากมีน้องมาก เราจึงขอให้หม่ามี๊กับป๊าทำน้องให้กับเรา จนสุดท้ายหม่ามี๊ก็มีซีวอนให้เราได้เล่น ตอนนั้นเราดีใจสุดๆเลย”
ฮึนฮีเล่าไปก็ยิ้มไป ที่นึกถึงตอนเด็กๆที่ขอให้ป๊าทำน้องกับหม่ามี๊ แต่สำหรับนิชคุณที่ฟังก็ได้แต่ยิ้มตาม ซีวอนที่เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่เป็นแฟนของพี่สาวก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะต้องทำให้พี่สาวต้องเสียใจแน่
หลังจานิชคุณกลับไปแล้วฮึนฮีจึงขึ้นห้องไป ซีวอนจึงเข้าไปหาป๊าคิบอมที่ห้องทำงานเพราะเค้ามีเรื่องบ้างอย่างที่จะปรึกษาป๊า
“ป๊าครับ ผมขอคุยกับป๊าหน่อยซิครับ”
“ได้ซิ ลูกมีอะไรหรือเปล่า”
“เรื่องพี่ฮึนฮีกับแฟนล่ะครับ”
“หึ”คิบอมทำสีหน้าเป็นเชิงถาม
“ผมกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะรับไม่ได้ที่พี่ฮึนฮีมีแม่เป็นผู้ชาย แค่ผมเห็นสีหน้าเค้าตอนเห็นหม่ามี๊ ผมรู้ทันทีเลยว่าเค้ารับหม่ามี๊ไม่ได้”
“ซีวอนลูกฟังป๊านะ เรื่องนี้ลูกต้องให้พี่เค้าเป็นคนตัดสินใจเอง เราไม่มีสิทธิ์ที่จะไปตัดสินแทนพี่เราได้ แต่ถ้าเป็นอย่างที่ลูกว่าจริง เราก็ต้องอยู่เคียงข้างพี่สาวเรา เพราะความรักของครอบครัวไม่สามารถที่จะทำลายลงไปได้”
“ครับป๊า งั้นผมไปนอนก่อนนะครับ”
ซีวอนบอกออกมาแล้วเดินออกไป คิบอมได้แต่มองดูลูกชายที่มีความคิด ความสุขุมและรักพี่น้องของลูกชาย ถ้าเค้ากับดงเฮเป็นอะไรไปคงที่จะฝากฝังเจ้าลูกชายคนนี้ได้ ที่จะสามารถดูแลพี่น้องได้และบริษัทของตระกลูต่อไป
หลังจากที่ฮึนฮีพานิชคุณมาพบคิบอมกับดงเฮที่บ้าน นิชคุณก็เปลี่ยนไปจากเดิมคอยที่จะหลบหน้าฮึนฮีและไม่ยอมรับสายฮึนฮี ทำให้ฮึนฮีต้องไปดักรอนิชคุณที่หน้าคณะของนิชคุณที่มีซอฮยอนตามไปเป็นเพื่อน
“ทำไมคุณต้องหนีหน้าเราด้วย”
“คุณไม่อยากจะหนีหน้าฮึนฮีนะ แต่คุณไม่รู้จะพูดอย่างไงให้ฮึนฮีเข้าใจเรา” นิชคุณเสหน้าไปทางอื่นและพยายามจะเดินหนีฮึนฮีที่มีคิมจุนแอบดูอยู่ห่างๆ
“คุณมีอะไรก็บอกฮึนฮีได้ เรารับฟังได้ทุกอย่าง”ฮึนฮีพยายามกลั้นพูดออกมาเพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา
“คุณรับไม่ได้ที่แม่ของฮึนฮีเป็นผู้ชาย”
เพี๊ยะ
ฝ่ามือที่ฟาดลงบนแก้มของชายหนุ่ม เมื่อฮึนฮีรู้คำตอบที่แท้จริงของคนที่ตัวเองรักที่รับแม่ของเธอไม่ได้ น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาจากนัยน์ตาคู่สวยที่พยายามกลั้นอย่างไงก็กลั้นเอาไว้ไม่อยู่
“ที่เราร้องไห้ไม่ใช่ว่าเรารจะเสียใจที่คุณเลิกกับเราหรอกนะ แต่เราเสียใจที่คุณดูถูกแม่เรา ไม่ให้เกียตร์แม่เราและเราจะจำเอาไว้ว่า เราไม่เคยรู้จักกับคุณมาก่อน”
ฮึนฮีพูดมาทั้งน้ำตาแล้ววิ่งร้องไห้ออกไปที่มีซอฮยอนวิ่งตามออก คิมจุนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจึงเข้ามาเอาเรื่องนิชคุณที่ยังยืนอยู่
“ถ้านายคิดว่านายรับแม่ของฮึนฮีไม่ได้เพราะแค่เค้าเป็นผู้ชายที่มีลูกได้นายล่ะคิดผิด ไม่ว่านายจะคิดอย่างไงฮึนฮีก็เป็นลูกของป้าดงเฮและนายก็ตัดความเป็นแม่ลูกของฮึนฮีกับป้าดงเฮไม่ได้ อย่างไงฮึนฮีก็ต้องเลือกแม่ของเค้าก่อนที่จะเลือกนาย ชั้นขอเตือนนายไว้ก่อนแล้วกัน ห้ามนายยุ่งกับฮึนฮีเด็ดขาด ถ้านายยังรับความจริงข้อนี้ไม่ได้”
คิมจุนบอกออกมาอย่างเหลืออดกับชายหนุ่มตรงหน้าที่มาทำให้คนที่เค้าแอบรักตั้งแต่แรกต้องเสียใจและร้องไห้ออกมาแบบนี้
อึนฮีที่วิ่งร้องไห้ออกมาที่มีซอฮยอนตามมาปลอบ
“ ฮึนฮีเธอไม่ต้องร้องไห้นะ ผู้ชายแบบนั้นเธอไม่ควรที่จะเสียน้ำตาเลย”
“ซอฮยอนชั้นจะลืมคุณให้ได้ ชั้นจะไม่มีทางญาติดีกับคุณอีกแล้ว”
“ดีมากฮึนฮี”
คิมจุนที่วิ่งมาถึงที่เห็นฮึนฮีร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนที่ยืนคอยปลอบประโลมอยู่
“ฮึนฮีเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ฮึนฮีไม่เป็นไรมากค่ะ”ฮึนฮีพูดพลางเช็ดน้ำตา
“ฮึนฮีจะกลับบ้านเลยมั๊ย เดี๋ยวผมไปส่ง”
“ค่ะพี่คิมจุน ฮึนฮีอยากกลับบ้าน”
ฮึนฮีหันมายิ้มให้กับซอฮยอนแล้วเดินขึ้นไปรถที่มีคิมจุนเดินตามไป
...................................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ขอคุย
*ตอนนี้ไรเตอร์มีเวลาอัพมากขึ้นแล้วนะ เรื่องนี้ไรเตอร์จะอัพให้จบก่อนเดือนกุมภาพันธ์เพราะเรื่องนี้ไรเตอร์จะแต่งให้จบและทำการร่วมเล่ม ซึ่งตอนนี้เรื่องนี้ไรเตอร์ก็แต่งได้ถึงกลางเรื่องแล้ว เหลืออีกไม่กี่ตอนไรเตอร์ก็แต่งจบ ซึ่งตอนนี้ไรเตอร์ก็ได้สั่งจองฟิคแล้วนะ ถ้าใครสนใจฟิคเรื่องนี้ทั้งภาค1-2-3ก็ติดต่อมาหาไรเตอร์เลยนะค่ะ*
*รีดเดอร์อ่านแล้วก็เม้นด้วยนะ ขอเมม้นด้วยนะค่ะ อย่าอ่านออย่างเดียวนะค่ะ*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น