YOU & I (boyfriend) ยองมินวู

ลำดับตอนที่ #6 : YOU & I........5

ภายในห้องครัวของบ้านพักริมทะเลเสียงหัวเราะที่ดังออกมากับความสุขเล็กๆที่คนทั้งสองกำลังทำกำลังอาหารเช้าทานด้วยกัน ที่วันนี้มินวูและยองมินต้องทำทานกันเอง ที่ดงฮยอนไม่ได้ทำอาหารเช้าเพื่อต้องพากวังมินออกไปเที่ยวแถวนี้ตั้งแต่เช้า ทำให้ยองมินวูและมินวูต้องเข้าครัวทำอาหารกันเองในเช้านี้

                “คิคิ”เสียงหวานหัวเราะออกมาเมื่อเห็นใบหน้าของคนรักที่ปื้อนไปด้วยแป้งเต็มใบหน้า มินวูยิ้มเจ้าเล่ห์และเอามือไปทาแป้งมาทาหน้ายองมินที่ยองมินพยายามวิ่งหนีไม่ให้มินวูแกล้งตัวเองได้ แต่สุดท้ายก็โดนรอบรัดกอดและทาเต็มหน้าตามด้วยแก้มนุ่มๆที่กดจูบลงไปบนแก้มนิ่ม

                “มินวูหน้าเค้าเปื้อนหมดแล้วนะ”ยองมินยู่หน้าและเอามือเช็ดหน้าของตัวเองที่เต็มไปด้วยแป้งขนมที่ติดอยู่บนใบหน้าหวาน

                “เปื้อนคนเดียวซะที่ไหน ชั้นก็เปื้อนเหมือนกัน ถ่ายรูปเก็บไว้หน่อยดีกว่า”มินวูบอกออกมาและวิ่งไปหยิบกล้องที่ห้องและวิ่งเข้ามาในครัวสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง “มองกล้องนะ”บอกออกมาที่ยองมินมองกล้องด้วยรอยยิ้มและมินวูก็ฉวยโอกาศจูบแก้มยองมินที่กล้องกำลังเก็บภาพพอดี พอเปิดดูที่มันสร้างรอยยิ้มให้กับยองมินได้ ที่มินวูกำลังจูบแก้มของตัวเองที่ใบหน้าของทั้งสองเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

                “เค้าจะเก็บรูปใบนี้เอาไว้นะมินวู เก็บมันเอาไว้ให้รู้ว่าเราสองคนรักกันมากแค่ไหน”ยองมินบอกออกมาที่มองดูรูป

                “นายจะเก็บคนเดียวได้อย่างไง ชั้นต้องเก็บด้วย ไปอยู่โน้นเวลาที่คิดถึงนายชั้นจะได้เอามันขึ้นมาดูต่างหน้าให้หายคิดถึงนาย”ได้รักมินวูมันทำให้ยองมินคนนี้ มีความสุขในหัวใจเหลือเกิน ความสุขที่มินวูมอบให้กับตัวเอง

                “ทานข้าวกันเถอะ ชั้นหิวแล้ว”ยองมินเปลี่ยนเรื่องเพราะตอนนี้เขาเขินอายกับคำพูดของมินวูเหลือเกิน แต่มินวูก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆยังกดจูบไปท่าแก้มนิ่มไปอีกฟอด จนยองมินต้องแกะมือปลาหมึกออกแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ ที่มินวูก็ตามมานั่งที่เช้านี้คงได้ทานแค่ไข่เจียวอย่างเดียว ที่ทั้งสองมัวแต่เล่นกันจนทำให้อาหารไหม้ เหลือแต่ไข่เจียวเพียงอย่างเดียวที่ทานได้ สองร่างมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มและตักทานด้วยรอยยิ้มถึงจะมีเพียงแค่ไข่เจียวเพียงอย่างเดียวแต่มันก็ทำให้อาหารเช้านี้อร่อยได้เหมือนกัน

                หลังจากจบอาหารเช้ามินวูชวนยองมินมาเดินเล่นริมชายหาดและถ่ายรูปเก็บเอาไว้เพื่อเก็บเป็นความทรงจำว่าเขาทั้งสองเคยมาที่นี้ด้วยกันและมีความสุขมากแค่ไหน ที่ได้อยู่กันตามลำพังและมอบความรักให้กัน ความรักที่หัวใจดวงเล็กๆมีให้กันที่สัญญากันเอาไว้แล้วว่าจะไม่มีทางทิ้งและจะดูแลมันให้ดีที่สุดถึงจะต้องอยู่ห่างกันก็ตาม

                แต่ละรูปที่ถ่ายเก็บเอาไว้ที่ทุกรูปมินวูต้องหอมกอด จูบร่างบางที่ไม่มีรูปไหนที่เจ้าเด็กหื่นเตี๊ยอย่างมินวูจะไม่จูบร่างบางเลย ที่ต้องหาตักตวงความหอมของแก้มนิ่ม ปากอิ่มชมพูให้มากที่สุดเท่าที่ทำให้ได้

                “มินวูดูนักซิ”ยองมินชี้ไปที่สะพานที่มีอีกคู่กำลังหวานกันอยู่บนสะพาน ที่มันทำให้ยองมินและมินวูยิ้มออกมากับภาพของพี่ชายและน้องชายตัวเองที่กำลังหวานแหววกันอยู่บนสะพานกันแค่สองคน

                “สงสัยน้องชายของยาหยีจะสมหวังกับพี่ชายของผมแล้ว ดูซิหวานกันน่าดูเลย”มินวูเอ่ยออกมาและมองไปยังภาพของทั้งสองที่ดงฮยอนกำลังหอมแก้มกวังมิน

                “สงสัยเค้าจะต้องนอนฟังกวังมินโทรคุยกับพี่ดงฮยอนทั้งคืนแน่ แค่แอบชอบก้เล่นโทรคุยกันเกือบเที่ยงคืนทุกวัน”ยองมินบอกด้วยรอยยิ้ม

                “ไม่น่าเชื่อเด็กปิกาจูอย่างกวังมินจะได้พี่ดงฮยอนเป็นแฟน สงสัยจะต้องบอกฮยองซะแล้วให้จัดการรวบหัวรวบหางกวังมินซะแล้ว”มินวูบอกออกมาทำให้โดนยองมินหยิกที่แขน

                “เจ็บนะเมียจ๋า”ร้องอย่างเบหนักทั้งทียองมินหยิกไม่ได้แรง

                “พี่ดงฮยอนเค้าไม่ได้หื่นเหมือนตัวเองหรอก ที่คิดจะจับเค้าปล้ำอย่างเดียว พี่ดงฮยอนเค้าเป็นสุภาพบุรุษพอไม่รังแกเด็กอย่างกวังมินหรอก”

                “ชมคนอื่นแบบนี้ต่อหน้าสามีตัวเองได้ไง”บอกอย่างงอนแต่ยองมินไม่สนใจ

                “หรือไม่จริงฮ่ะ”ยองมินถามออกมา “หื่นไม่หื่นน่าจะรู้ตัวเองนะ”ยองมินว่าออกมาและเดินออกไปที่มินวูวิ่งเข้าไปรั้งข้อมือและสวมกอดจากด้านหลังที่มันทำให้ยองมินระบายยิ้มออกมา

                “เมียจ๋าน่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วว่าสามีหื่นไม่หื่น ก็เมื่อคืนสามียังทำกับเมียจ๋าเกือบทั้งคืนเลย เมียจ๋าว่าหื่นมั๊ยล่ะ”

                “*_*”ใบหน้าแดงกล่ำทันที “พูดอะไรก็ไม่รู้ เค้าอายเป็นเหมือนกันนะ”ถึงจะอายแต่ยังยิ้มออกมา

                “ก็พูดให้เมียจ๋าคนนี้รู้ตัวซิและให้เมียจ๋ารู้ว่าสามีคนนี้รักเมียจ๋าแค่ไหน ถึงได้หื่นกับเมียจ๋าได้ตลอดเวลา”

                “บ้า ^_^”

                “บ้าแต่รักใช่มั๊ยล่ะ”กดจมูกโด่งลงบนแก้มนิ่มที่ยองมินได้แต่ยืนขวยเขินกับคำหวานของคนรัก ที่ไม่รู้สรรหามาจากไหนที่มันทำให้เขานั้นรักผู้ชายคนนี้หมดหัวใจ

               

                เวลาแห่งความสุขของทั้งสองก็จบลงเมื่อวันที่มินวูจะต้องบินไปอยู่ญี่ปุ่นกับมารดา ที่ยองมินมาช่วยมินวูเก็บของที่ห้อง ยองมินดูเงียบ ใบหน้าเศร้า ที่นั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้กับมินวูที่น้ำตาร่วงรินลงมาหยดบนเสื้อของมินวูที่ยองมินซื้อให้เป็นของหวัญวันเกิดที่ผ่านมา ยองมินยกเสื้อของมินวูมาจูบและปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอย่างเสียใจที่พรุ่งนี้เขาจะได้ไม่อยู่กับมินวูอีกแล้ว ที่ต้องอยู่ห่างไกลกัน

                มินวูมองหันกลับมายังร่างบางที่นั่งกอดเสื้อของตัวเองอยู่ มินวูสงสารยองมินอย่างจับใจและเดินมาน้องซ้อนหลังสวมกอดเอวบางเอาไว้ คางเกยไหลาลาดยิ่งทำให้ยองมินร้องไห้หนัก

                “มินวูเค้าไม่อยากให้ตัวเองไปเลย เค้าทำใจไม่ได้”ยองมินบอกออกมากับความในใจที่เขาไม่อยากให้คนรักคนนี้ไปอยู่ญี่ปุ่น

                “ชั้นก็ไม่อยากไปเหมือนกัน ชั้นอยากอยู่กับนายยองมิน อยู่กับคนที่ชั้นรัก แต่ชั้นขัดแม่ไม่ได้”ไม่ใช่ว่ามินวูไม่เจ็บเหมือนกันที่ไม่ได้อยู่กับร่างบาง แต่มินวูต้องเข้มแข็งไม่ให้น้ำตาไหลออกมาให้ยองมินเห็น แต่มันก็ทำไม่ได้น้ำตาไหลออกมาที่ยองมินรับรู้ได้ดีว่าคนข้างหลังกำลังร้องไห้อยู่ ร้องไห้เหมือนกับเขาตอนนี้ มือบางเคลื่อนมากุมมือหนาเอาไว้และพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

                “ชั้นจะรอนายกลับมานะมินวู ชั้นจะรอนายเพียงคนเดียว คนเดียวที่ชั้นรักและเป้นสามีของชั้น”ยองมินกุมมือหนาเอาไว้เอียวหน้าไปหามินวูที่ทั้งสองสบตาประสานกันที่มินวูก็มีน้ำตาไม่ต่างกับยองมิน

                “ชั้นจะกลับมาหานายยองมิน ชั้นไม่มีทางทิ้งเมียตัวเองได้ ชั้นจะกลับมารับผิดชอบเรื่องของเราสองคน ชั้นจะมาบอกน้ายองจินว่านายเป็นเมียของชั้น ขอนายกับน้ายองจิน”สัญญาที่ทำให้ยองมินเชื่อใจและจะรอเพียงมินวูเพียงคนเดียว มินวูประทับจูบบนปากเรียวอมชมพูเป็นสัญญาที่ทั้งสองจะมีเพียงแค่กันและกัน ทำให้คนที่มองดูอยู่อย่างดงฮยอนกับกวังมินอดสงสารทั้งยองมินและมินวูไม่ได้ ที่กวังมินถึงกับน้ำตาไหลออกมาที่เห็นพี่ชายต้องเจ็บปวด ร้องไห้กับการไม่ได้อยู่คนรัก ดงฮยอนต้องโอบไหล่และยิ้มให้กำลังใจกวังมิน

                คืนนี้ยองมินแอบหนีแม่มานอนกับมินวูที่ห้อง ที่ยองมินปีนห้องที่อยู่ติดกันกับห้องของตัวเองที่มีกวังมินคอยช่วยอยู่ มินวูเปิดหน้าต่างให้ยองมินเข้ามาในห้องที่ทั้งสองโผกอดกัน มินวูพายองมินมานอนบนเตียงที่สองร่างก่ายกอดกันด้วยความรัก ใช้เวลาให้คุ้มค่ามากที่สุดก่อนที่จะไม่ได้อยู่ด้วยกันในวันพรุ่งนี้

                “มินวูพรุ่งนี้เค้าไม่ไปส่งตัวเองที่สนามบินนะ เค้ากลัวว่าจะร้องไห้และไม่ยอมให้ตัวเองไป”ยองมินบอกออกมา ที่ในใจยังไม่พร้อมที่จะจากคนรัก

                “ชั้นก็ไม่อยากให้นายไปเหมือนกัน ถ้าชั้นเห็นนายร้องไห้ ชั้นคงห้ามตัวเองไม่อยู่และจะทำให้นายเดือดร้อยไปด้วย ชั้นไม่อยากให้แม่และน้ายองจืนรู้เรื่องของเราตอนนี้ ถ้าน้ายองจินรู้เรื่องชั้นไม่สามารถที่จะอยู่ช่วยนายได้เลย”มินวูบอกออกมาที่เขาคบกันผู้ใหญ่ไม่รับรู้เรื่องของเขาทั้งสอง ถ้าทั้งสองบอกออกไปก็ต้องถูกห้ามไม่ให้คบกันเพราะทั้งสองยังอยู่ในวัยเรียนที่ไม่ควรมีความรักในตอนนี้และคงไม่มีพ่อแม่คนไหนรับได้ที่เห็นลูกชายของตัวเองรักผู้ชายด้วยกันเอง คงไม่มีใครรับได้ ทำให้ยองมินและมินวูต้องปิดบังความจริงเอาไว้ไม่ให้ผู้ใหญ่รู้

                “เก็บมันเอาไว้นะยองมิน มันเป็นตัวแทนของชั้น”มินวูสวมใส่สร้อยหัวใจที่เกี่ยวกระหวัดกันไว้ที่มีตัวอักษรย่อของทั้งคู่เอาไว้ ที่ M ย่อมาจาก มินวู Y ย่อมาจากยองมินที่มีรูปหัวใจอยู่ตรงกลาง ยองมินจับขึ้นมาดูและจูบลงบนสร้อยด้วยรอยยิ้ม

                “เค้าจะใส่มันติดตัวตลอด เค้าจะไม่ถอดมันเลย”ยองมินเถิบกายเข้ามากอดร่างหนา มินวูสวมกอดร่างบางเอาไว้แน่นและจูบบนเรือนผมสีทองอย่างรักสุดหัวใจ

                ยองมินชั้นจะรักนายเพียงคนเดียว นายคือคนที่ชั้นรักนะ

 

 

 

                มีทั้งหวาน มีทั้งเศร้าในตอนเดียวกัน ตอนหน้าน้องยองก็จะท้องแล้วค่ะ มินวูก็ไปญี่ปุ่นแล้ว เริ่มดราม่ากันแล้วนะค่ะ ไรเตอร์ไม่ขออะไรทั้งนั้นท่าจะขว้างมานะค่ะ แต่ถ้าเป็นใจมินวูไรเตอร์ขอรับนะค่ะ รับเต็มๆเลยค่ะ ใครที่รอคู่ดงกวัง ตอนหน้าจัดให้ค่ะ จะเอาแบบหวานดีหรือแบบเศร้าดีค่ะ แต่ดงกวังเค้าอยู่ด้วยกันนี้ จะเศร้าได้ไง ใช่มั๊ย ก็ต้องหวานกันซิ เอามาหวานแทนคู่ยองมินวู อิอิ เจอกันตอนหน้า

 

                อยากอ่านเร็วก็ต้องเม้นกันนะค่ะ เม้นไรเตอร์ก็อัพไวค่ะ