ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : YOU & I........3
มินวูที่จัดการนัดแนะดงฮยอนเรียบร้อยแล้วที่มินวูให้ดงฮยอนมารับที่บ้านพรุ่งนี้เช้าแล้วค่อยแยกกันไปคู่ของใครของคู่มันและมินวูก็ไม่ลืมที่จะบอกยองมินที่บ้าน ที่มินวูเข้ามาถึงห้องของยองมินที่มีกวังมินเฝ้าอยู่ด้วย เขาไม่อยากปล่อยให้เด็กเตี๊ยอยู่กับพี่ชายตามลำพังไม่งั้นพี่ชายเขาคงโดนทำมิดมิร้ายเหมือนเมื่อคืนแน่ แต่มินวูกลับไม่สนนอนหนุนตักนิ่มและกุมมือบางขึ้นมาจูบไม่ยอมปล่อย จนกวังมินหมั่นไส้
“ปล่อยมือพี่ชายชั้นได้แล้วไอ้เตี๊ย เมื่อคืนชั้นยังไม่ได้ชำระความกับนายเลยนะที่กล้าล่วงเกินพี่ชั้น”กวังมินบอกออกมา แต่มินวูยังลอยหน้าลอยตาและพร่ำจูบมือบางไม่ปล่อย
“คนเค้ารักกันก็ต้องแสดงความรักให้กันซิ ไม่เหมือนกันนายหรอก”ทำหน้ายียวนใส่ ที่กวังมินยืนกระฟัดกระเฟียดทำอะไรไม่ได้ ที่ไม่อยากขัดขวางความสุขของพี่ชายที่จะได้อยู่กับคนรักอีกแค่อาทิตย์เดียว
“กวังมินลงไปข้างล่างก่อนนะ”ยองมินเอ่ยออกมาที่กวังมินยิ้มรับเข้าใจพี่ชายที่คงอยากอยู่กับมินวูแค่สองคน เมื่อกวังมินลงไปมินวูกระเด้งตัวลุกขึ้นมาและหอมแก้มนิ่มอย่างคิดถึงและดึงร่างบางให้นอนลงที่สองร่างนอนกอดกันบนเตียงที่หันหน้ามองกันด้วยรอยยิ้ม “ให้นอนกอดได้อย่างเดียวนะ”
“อืม....รอให้ไปทะเลก่อนเถอะจะทำมากกว่ากอดอีก”ร่างบางหลุบตาต่ำด้วยความเขินอายแต่ก็โดนมือหนาเชยคางมนขึ้นมา “ยังจะอายอีกหรอ เมื่อคืนเราก็ทำกันเกือบทั้งคืน”
“^_^”ยิ่งพูดก็ยิ่งอาย แต่คนพูดกลับยิ้มพอใจและกดจูบลงบนปากเรียวบาง
“ไม่ต้องอายแล้วนะ นายเป้นเมียชั้นแล้วนะยองมิน”มือหนาโอบรัดเอวบางและจูบลงบนหน้าผากมน
“ถ้าชั้นเป็นเมียนายแล้ว นายคงไม่ทิ้งเมียอย่างชั้นนะมินวู”ถึงจะมั่นใจแค่ไหนแต่ความรู้สึกในใจก็ยังคงกลัวอยู่ดี กลัวว่าคนตรงหน้าจะทิ้งเขาไป
“ชั้นจะไม่ทิ้งนายและไม่มีทางลืมนายเด็ดขาดยองมิน”สายตาสอดประสานยังหนักแน่นที่จะทำให้อีกคนมั่นใจในความรักของเขาและเชื่อในใจของเขากับความรักที่มีให้ กวังมินแอบดูจากประตูถึงน้ำตาซึมออกมากับความรักของพี่ชาย ที่เห็นพี่ชายสมหวังกับความรัก กวังมินปิดประตูปล่อยให้พี่ชายได้อยู่กับคนรักกันตามลำพัง
เมื่อถึงวันไปเที่ยวดงฮยอนก็มารับมินวูที่หน้าบ้านพอกวังมินเดินมาเห็นชายหนุ่มรุ่นพี่ถึงกับตาโตตกใจไม่คิดว่ารุ่นพี่ที่แอบรักพูดคุยกันทุกวันจะไปด้วย กวังมินต้องเดินตามหลังพี่ชายยองมินถึงกับอมยิ้มเมื่อเห็นอาการของน้องชาย
“จะกลัวอะไรอีกกวังมิน พี่เห็นเราคุยกับรุ่นพี่ทุกคืน”
“ก็ผมอายนี้ฮยอง ก็เวลาคุยกันไม่เห็นหน้ากันนี้ฮยอง ทำไมฮยองไม่บอกผมว่ารุ่นพี่ไปด้วย”กวังมินกระซิบถามพี่ชายเมื่อเดินมารอที่รถ
“มินวูไม่ให้พี่บอกเรา”
“ไอ้เด็กเตี๊ยเอ่ย”ว่าออกมาที่สายตาจ้องมองไปยังมินวูอย่างกินเลือดกินเนื้อ แต่มินวูกับลอยหน้าลอยตาใส่
“ดงฮยอนน้าฝากน้องด้วยนะ”
“ครับคุณน้า”
“มินวูเราก็อย่าดื้อ ซนให้มากล่ะ พี่เราจะดูแลไม่ไหว”
“ครับแม่ แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ”มินวูกอดเอวมารดาอย่างอ้อนๆ
“ยองมินเราดูน้องด้วยนะ”
“ครับแม่”ยองมินยิ้มรับให้กับมารดา
“แม่ว่าไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะไปถึงกันเย็นได้”โบราเดินมาส่งเด็กๆขึ้นรถ ที่ยองมินและมินวูนั่งหลัง ให้กวังมินนั่งข้างหน้ากับดงฮยอนที่กวังมินเดินเกร็งแข็งไม่กล้าคุยอะไรเมื่อได้นั่งข้างรุ่นพี่ที่ตัวเองแอบชอบ
“ฮยองเดี๋ยวฮยองไปส่งผมกับยองมินที่บ้านพักก่อนนะฮ่ะ แล้วฮยองค่อยพากวังมินไปเที่ยวที่อื่น”มินวูจัดแจงเรียบร้อย จนกวังมินต้องหันมามองเมื่อทุกอย่างเริ่มมาแปลกพิกล
“ไอ้เตี๊ยแกจะพาฮยองชั้นไปไหน ทำไมต้องแยกกันด้วย”
“ยองมินไม่ได้บอกนายหรอว่าชั้นกับยองมินจะมาเที่ยวกันสองคน ส่วนนายก็ไปเที่ยวกับฮยองของชั้น”กวังมินหันมามองหน้าพี่ชาย ที่ยองมินได้แต่ยิ้มแห้งๆให้กับน้องชาย
“เราปล่อยให้สองคนเค้าไปเที่ยวกันตามลำพังเถอะ เดี๋ยวมินวูก็ไม่ได้อยู่กับยองมินแล้ว กวังมินไม่อยากให้พี่ชายมีความสุขหรอ”ดงฮยอนเสริมขึ้น ที่กวังมินมองหน้าพี่ชายที่ยองมินทำหน้าแกมขอร้องทำให้กวังมินใจอ่อนยอมให้พี่ชายได้อยู่กับเด็กเตี๊ยอย่างมินวูได้
“ก็ได้ชั้นเห็นแกฮยองนะ ไม่งั้นนายไม่ได้อยู่กับฮยองของชั้นหรอก”จ้องตาเขม็งใส่มินวูแต่มินวูกลับไม่กลัว จนยองมินกับดงฮยอนต้องยิ้มออกมาที่เห็นสองคนนี้หาเรื่องเถียงทะเลาะกันได้ตลอด
ดงฮยอนขับรถมาส่งมินวูกับยองมินที่บ้านพักริมที่ทะเลที่เป็นของบ้านของดงฮยอน ที่ดงฮยอนให้น้องชายได้อยู่ที่นี้ตามลำพังส่วนเขานั้นจะไปอยู่หลังที่อยู่ไม่ห่างจากที่นี้มากนะ ที่กวังมินนั่งเกร็งมองออกไปข้างนอกตลอดทางไม่ยอมหันมามองดงฮยอนเลย จนดงฮยอนต้องชวนคุยให้กวังมินคลายลงบ้าง ไม่ให้เขินอายเขาไปมากว่านี้
“ไม่เห็นคุยเก่งเหมือนในโทรศัพท์เลย”ดงฮยอนเอ่ยแซวออกมาทุกคืนที่คุยกันกวังมินจะเป็นคนชวนเขาคุยมากกว่านี้ กว่าจะวางสายก็ต้องมีใครคนหนึ่งหลับไปก่อนและคนที่หลับไปก่อนก็เป็นกวังมินทุกครั้ง
“ผมไม่รู้จะคุยอะไรนี้ฮ่ะ”ตามเสียงเบาแต่ดงฮยอนกลับได้ยินชัดเจน
“คุยเรื่องของเราก็ได้”
“*_*”หน้าหวานขึ้นสีระเรื่อทันที ที่มือกำกันแน่น ดงฮยอนอมยิ้มออกมาและเลื่อนมือมาจับมือบาง
“พี่อยากเป็นแบบมินวูกับยองมินบ้าง อยากทำอะไรแบบมินวูมันบ้าง เราจะให้พี่ทำแบบมินวูได้มั๊ย”
รุ่นพี่พูดอะไร ผมยังไม่พร้อมเหมือนยองมินฮยองนะ *_*
“คือ...... คือว่าผม.....”พูดตะกุกตะกักที่ดงฮยอนต้องจอดรถหันมามองใบหน้าหวาน
“คือว่าอะไรหึ”จ้องไม่วางตาจนกวังมินเขินอาย
“คือว่าผมยังไม่พร้อมฮ่ะ” ตอบออกมาไม่เต็มเสียง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”ระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง จนกวังมินต้องเงยหน้าขึ้นมามอง
“หัวเราะอะไรฮ่ะ”ถามอย่างไม่เข้าใจ ที่ดงฮยอนได้แต่ยิ้ม
“เราคิดว่าพี่จะทำอะไรเราล่ะ”ถามกลับด้วยรอยยิ้มที่กวังมินก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย
“ก็ผมคิดว่าพี่ต้องการมีอะไรกับผม เหมือนกับมินวูกับยองมินฮยอง”ก้มหน้าก้มตาตอบออกมาที่ทำให้ดงฮยอนตกใจไม่คิดว่าน้องชายจะไวไฟขนาดนี้
“จริงหรอที่สองคนนั้นมีอะไรกันแล้ว”ถามอย่างไม่เชื่อ
“รุ่นพี่ไม่รู้หรอฮ่ะ”ดงฮยอนส่ายหน้า กวังมินมองหน้าและเล่าให้ดงฮยอนฟัง “ผมคิดว่ารุ่นพี่รู้แล้วนะฮ่ะแล้วรู้เห็นเป็นใจกับมินวูให้ได้อยู่กับยองมินฮยองสองคน”
“มินวูไม่ได้บอกอะไรพี่เลย บอกแค่ว่าอยากอยู่กับยองมินสองคนก่อนที่จะไปญี่ปุ่น”
“ผมว่ารุ่นพี่โดนน้องชายตัวเองหลอกแล้วฮ่ะ น้องชายพี่นะคิดอกุศลกับฮยองของผมอยู่”
“มินวูเจ้าเด็กแสบ”ดงฮยอนว่าออกมาที่ถูกเจ้าน้องชายตัวดีหลอกเข้าแล้ว กวังมินถึงกับยิ้มออกมาที่ไม่คิดว่าดงฮยอนจะโดนมินวูเล่นงาน ดงฮยอนเงยหน้าขึ้นมาที่เห็นรอยยิ้มของกวังมิน ก็ทำให้ดงฮยอนยิ้มออกมาและเคลื่อนหน้ามากระซิบข้างหูของกวังมิน “แต่พี่ก็ยอมให้มินวูหลอกนะเพื่อแลกที่จะให้พี่อยู่กับเราแค่สองคน”
“^_^”กวังมินหน้าร้อนผ่าวและโดนหอมแก้มไม่รู้ตัวที่คนหอมนั้นที่กลับไปขับรถปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่คนที่โดนหอมได้แต่ลูบหน้าที่โดนหอมอย่างเขินอายแล้วแอบยิ้มอยู่ในใจคนเดียว
รุ่นพี่ดงฮยอนน่ารักที่สุดเลย ^_^
ทางด้านมินวูกับยองมินที่เก็บของอะไรเรียบร้อย ยองมินยืนดูวิวท้องทะเลที่คลื่นสาดซัดเข้ามาด้วยรอยยิ้ม มินวูเดินเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังยองมินเอียวหน้ามามองและทำให้โดนหอมจนได้
“เราจะทำอะไรก็ไม่ต้องกลัวใครเห็นอีกแล้ว”ยองมินได้แต่ยิ้มสงสัยว่าแฟนเขาคนนี้คงคิดแต่เรื่องบนเตียงอย่างเดียว
“คิดเรื่องอื่นไม่เป็นแล้วหรือไง”ถามด้วยรอยยิ้ม
“อยู่กันสองคนแบบนี้จะให้คิดเรื่องอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องคืนแรกที่เราทำด้วยกัน”
“ยอมให้หน่อยหื่นเลยนะ รู้อย่างนี้ไม่น่ายอมให้เด็กหื่นอย่างนายเลย”
“ชั้นอยู่หื่นกับนายได้อีกไม่กี่วันเองนะ ชั้นก็อยากตักตวงความสุขตอนนี้ให้มากที่สุด มากที่จะทำได้”มินวูพูดออกมาทำให้ยองมินเงียบลงรู้สึกเจ็บที่จะต้องอยู่ห่างกับคนรัก
“มินวู”
“หึ....”
“ถ้าชั้นมีลูกได้มันคงจะดีนะ เวลาที่นายไม่อยู่ชั้นจะได้ไม่เหงาที่ต้องอยู่คนเดียวแบบนี้ อยู่ที่ไม่มีนายชั้นก็ยังมีลูกให้คลายเหงาให้แทนต่างหน้าของนาย”ยองมินบอกออกมากับความคิดของตัวเองที่สายตาทอดมองไปยังท้องทะเลที่กว้างขว้างที่ความคิดของเขาไม่มีทางเป็นจริงได้
“ถ้าเรามีลูกด้วยกันตอนนี้ นายพร้อมที่เค้าจะเลี้ยงมั๊ยยองมิน เลี้ยงด้วยที่ไม่มีชั้นอยู่เคียงข้างกายแบบนี้ ชั้นไม่อยากให้ได้ลำบากรู้มั๊ยยองมินเพราะเราสองคนก็ยังเรียนไม่จบทั้งคู่และนายก็ต้องลำบากถ้าหากมีเค้าขึ้นมาตอนนี้ โดยที่ชั้นไม่ได้อยู่ช่วยเลี้ยงเค้าเลย”ถึงมินวูจะยังเด็กอายุสิบหกแต่ความคิดของเขาก็เป็นผู้ใหญ่ ที่เขารู้ว่าเขาทั้งสองยังไม่พร้อมเป็นพ่อแม่คนตอนนี้ที่ยังเด็กด้วยกันทั้งคู่
“มันคงไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้วนี้ ชั้นเป็นผู้ชายนะมินวู ชั้นจะท้องได้ไงนายลืมไปหรือเปล่า”ยองมินหันมามองด้วยรอยยิ้มและหันกลับไปมองชายหาดที่ยังมีคลื่นซัดเข้ามาไม่ยอมหยุดที่มินวูยืนสวมกอดอยู่
มาอัพให้อีกตอน มีเม้นก็มาอัพต่อเนื่องนะจ๊ะ ตอนหน้าไรเตอร์ว่าจะมีเอนซีนิดหน่อย ก็ติดตามกันนะจ้า ชอบน้องก็เม้นกำลังใจให้น้องยองมิน น้องมินวูกันด้วยน๊า น้องจะได้มาหวานกันก่อนที่จะดราม่ากันตามมา
คู่ดงฮยอนกับกวังมินก็น่ารัก แต่งไปแล้วเขินไปกับคู่นี้ ลีดน่ารักค่ะ ยิ่งอยู่กับกวังมินยิ่งน่ารักค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น