ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 ความรักของแม่
ซีวอนที่กลับมาถึงบ้านก็โดนดงเฮใช้ไม้เรียวตีที่ไปมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนที่โรงเรียน
“หม่ามี๊เคยสอนให้ลูกใช้กำลังในการตัดสินปัญหาหรือไงซีวอน”
ดงเฮที่บอกออกมาอย่างเสียใจแต่ก้ยังฟาดลงที่ตัวของซีวอน ที่ซีวอนยังคงยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
“บอกหม่ามี๊มาซิทำไมต้องไปมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อน”
“ก็พวกมันอยากมาว่าหม่ามี๊ก่อนทำไม ผมทนไม่ได้ที่เห็นใครมาว่าหม่ามี๊”ซีวอนบอกอย่างเจ็บปวด แต่ดงเฮก็ฟาดไม้เรียวลงมาอีก
“ใครจะว่าหม่ามี๊อย่างไงก็ชัง แต่หม่ามี๊ไม่อยากให้ใครมาว่าลูกของหม่ามี๊เป้นอันธพาน เพราะสิ่งที่เค้าว่าหม่ามี๊มันก็เป็นความจริง หม่ามี๊เป้นผู้ชาย ผู้ชายที่มีลูกได้”ดงเฮบอกออกมาอย่างเสียใจทั้งทีน้ำตายังไหลแต่ก็ยังตีซีวอนอยู่
คิบอมกับฮึนฮีที่เดินเข้ามาในบ้านที่ได้ยินเสียงดังมาจากข้างในทำให้คิบอมต้องรีบเดินมาดุที่ห้องรับแขกที่เห็นดงเฮกำลังตีลูกชายอยู่ทำให้คิบอมต้องเข้าไปห้าม
“ดาร์ลิ้งพอเถอะลูกเจ็บ ฮึนฮีลูกพาน้องขึ้นไปบนห้อง”
“ค่ะป๊า”
ฮึนฮีรับคำแล้วพยุงร่างของซีวอนที่โดดหม่ามี๊ตีขึ้นไปบนห้องทายา ที่คิบอมโอบไหล่คนรักที่ร้องไห้เสียใจที่ตีลูกชาย
“คิบอมเค้าทำร้ายลูก เค้าตีลูก ลูกคงเกลียดเค้ามากเลย”
“ลูกคงไม่โกรธและเกลียดดาร์ลิ้งหรอกครับ ลูกคงรู้ว่าที่ดาร์ลิ้งทำลงไปเพราะรัก แล้วทำไมดาร์ลิ้งต้องตีลูกด้วยล่ะครับ”
“ซีวอนไปมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อน เพราะเพื่อนของลูกมาว่าเค้า คิบอมเราทำให้ลูกมีปมด้อยใช่มั๊ย เค้าทำให้ลูกอายใช่มั๊ยที่แม่อย่างเค้า มีแม่เป็นผู้ชาย”ดงเฮบอกอย่างสียใจที่อยู่ในอ้อมกอดของสามี
“ดาร์ลิ้งครับผมว่าลูกๆคงไม่คิดอย่างนั้นนะ ที่ซีวอนมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนเพราะลูกรักคงทนไม่ได้ที่มีใครมาว่าแม่ของตัวเอง ดาร์ลิ้งจำได้มั๊ยตอนที่ดาลิ้งจะไปโรงเรียนของลูกแล้วดาร์ลิ้งจะใส่ชุดผู้หญิงไป” ดงเฮพยักหน้า “ทั้งที่ดาร์ลิ้งจะใส่ไปแต่ลูกก็ไม่ให้ดาร์ลิ้งใส่ เพราะลูกรู้ว่าดาร์ลิ้งไม่ชอบใส่ชุดผู้หญิง ทั้งที่ลูกรู้ว่าคงจะโดนเพื่อนล้อแต่ลูกก็ยอมรับสิ่งที่ดาร์ลิ้งเป็น ดาร์ลิ้งพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวผมไปคุยกับลูกเองนะครับ” ดงเฮยิ้มให้กับคิบอมคิบอมจึงเดินไปที่ห้องของลูกชาย
ซีวอนที่นอนให้พี่สาวทายาให้ที่โดนหม่ามี๊ตี ที่มีฮยอกกับมินโอนั่งอยู่ข้างๆที่รู้สึกเจ็บแทนซีวอนที่โดนตี
“บอกพี่มาซิเราไปทำอะไรมา หม่ามี๊ถึงได้โกรธเราขนาดนี้”
“ก็ผมไปมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนที่ร.ร ที่มาหม่ามี๊เป็นผู้ชายที่มีลูกได้ ว่าหม่ามี๊เป็นมนุยษ์ต่างดาวผมทนไม่ได้ก็เลยต่อยมันไป”
ฮึนฮีที่ฟังน้องชายบอกออกมาถึงกับพูดไม่ออก เมื่อนึกถึงตัวเองว่าถ้านิชคุณรู้ความจริงจะรับไปด้มั๊ย คิบอมที่เดินเข้ามาได้ยินลูกๆคุยกันจึงนั่งลงตรงข้างๆ
“หม่ามี๊เป็นผู้ชายแล้วฮึนฮีกับซีวอนยอมรับความจริงตรงนี้ได้มั๊ย”คิบอมเอ่ยถามลูกทั้งสอง
“หนูรับได้ค่ะป๊า เพราะหม่ามี๊เป้นหม่ามี๊ของหนูและหม่ามี๊ก็รักหนูมากด้วย”คิบอมหันไปถามซีวอน
“ผมก็รับหม่ามี๊ได้ครับ ไม่ว่าหม่ามี๊จะเป็นอะไรก็ตามผมก็รับหม่ามี๊ได้ เพราะผมรักหม่ามี๊ครับ”
คำตอบของลูกทั้งสองทำให้คิบอมยิ้มออกมากับความรักกตัญญูของลูก
“ป๊าดีใจที่ลูกของป๊ายอมรับความเป็นจริงที่มีหม่ามี๊เป็นผู้ชาย หม่ามี๊คงดีใจที่ได้ยินเราสองคนพูดอย่างนี้ สมแล้วที่ป๊ากับหม่ามี๊อยากมีลูกและทำทุกอย่างเพื่อให้มีเราสองคน ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ทางเป็นไปได้ แต่สรรวค์ก็ส่งลูกสองคนมาให้เป็นลูกป๊ากับหม่ามี๊”คิบอมเล่าไปก็ยิ้มไป “เรารู้มั๊ยว่าหม่ามี๊เราดีใจแค่ไหนที่มีเราสองคน หม่ามี๊ยอมทนอุ้มท้องลูกสองคนมาเก้าเดือน ที่คงไม่มีผู้ชายคนไหนที่อยากจะอุ้มท้องหรอกนะ แต่หม่ามี๊ยอมที่จะอุ้มท้องและยอมถูกมองว่าเป้นตัวประหลาดแต่ป๊ากับหม่ามี๊ก็ไม่สนก็แค่มีเราสองคนก็พอ”
“ต่อไปผมจะบอกทุกคนว่าหม่ามี๊ของผมอย่างภาคภุมิใจ”
“อึนฮีก็จะบอกทุกคนเหมื่อนกันว่ามีแม่เป็นผู้ชายที่มีแม่ที่รักและห่วงหนูที่สุด”
ซีวอนกับฮึนฮีพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจและสวมกอดคิบอม ดงเฮที่เดินเข้ามาเห็นและได้ยินทุกประโยคของลูกทั้งสอง ดงเฮจึงเดินมานั่งต้องข้างลูกที่กอดป๊าอยู่
“ฮยอกมาหาหม่ามี๊ซิ” ฮยอกเดินเข้ามานั่งข้างดงเฮ
“ถึงฮยอกไม่ใช่ลูกของหม่ามี๊กับป๊าจริงๆแต่หม่ามี๊กับป๊าก็รักลูกเหมื่อนลูกแท้ๆของหม่ามี๊กับป๊า”
“ครับหม่ามี๊ ผมก็รักป๊ากับหม่ามี๊เหมื่อนกันครับ”
ฮยอกนอนหนุนตักดงเฮที่ตามด้วยซีวอนและฮึนฮีที่นอนหนุนตักคิบอม
“ถ้าแด๊ดกับมัมอยู่ ผมก้คงได้นอนกับพวกพี่แล้ว”มินโอบอกออกมาอย่างน้อยใจ คิบอมจึงเรียกมินโฮให้มานอนหนุนตัก
“แด๊ดกับมัมไม่อยู่ก็นอนหนุนตักลุงก็ได้นี้เจ้าเด็กแสบ” คิบอมพูดพลางยีหัวเจ้าหลานชาย
“หม่ามี๊ค่ะ เล่าเรื่องที่ป๊ากับหม่ามี๊เจอกันครั้งแรกให้พวกเราฟังหน่อยนะค่ะ พวกเราอยากฟัง”
“ไม่เบื่อการบ้างหรือไง หม่ามี๊เล่าให้ฟังตั้งหลายรอบแล้วนะ”
“ไม่เบื่อค่ะ ใช่มั๊ยซีวอน ฮยอก มินโฮ” ฮึนฮีหันไปถามน้องชายทั้งสามที่ต่างพยักหน้า
“ก็ได้หม่ามี๊จะเล่าให้ฟัง”
ดงเฮเริ่มเล่าความรักของตัวเองกับคิบอมให้กับลูกๆฟัง ที่เด็กต่างนอนฟังอย่างตั้งใจ ดงเฮที่เล่าไปจนเด็กๆหลับอยู่บนตัก
“ดูซิหลับกันหมดแล้ว”ดงเฮที่เห็นเด็กๆหลับกันปุ๋ยก็ยิ้มออกมาที่มีคิบอมนั่งอยู่ๆ
“คืนนี้เราน้องกับลูกนะ”
คิบอมเอ่ยชวน ดงเฮจึงยิ้มเป็นคำตอบ คิบอมจัดแจงให้เด็กๆนอนได้สบายขึ้นและดึงผ้าห่มมาห่มให้กับเด็กๆที่มีเค้ากับดงเฮนอนข้างๆลูกๆที่นอนอยู่ตรงกลาง
ช่วงสายของวันที่ดงเฮทำอาหารกล่องไปให้คิบอมที่บริษัท ที่ฮึนฮีเดินเข้ามาโอบเอวเกยคางไว้บนไหล่ของหม่ามี๊อย่างออเซาะ
“วันนี้ไม่ไปเรียนหรอจ๊ะ”
“วันนี้หนูไม่มีเรียนค่ะหม่ามี๊ แล้วหม่ามี๊จะทำกับข้าวไปไหนค่ะ”
“หม่ามี๊จะทำไปให้ป๊าที่บริษัทจ๊ะ ฮึนฮีมาช่วยหม่ามี๊ทำจะได้เสร็จไวๆจะได้ทันเที่ยง”
“ค่ะ หม่ามี๊”ฮึนฮีหอมแก้มและคลายกอดจากหม่าม๊มาช่วยจัดอาหารใส่กล่องเพื่อเตรียมไปให้ป๊า
“ซีวอน ฮยอก มินโฮ หม่ามี๊จะไปหาป๊าแล้วนะ”
“ครับ”สามเสียงตอบรับพร้อมกันแล้ววิ่งมาคอยที่รถ
“งั้นขึ้นรถได้แล้ว เดี๋วป๊าจะรอนะ” เด็กต่างพากันขึ้นรถพร้อมที่จะไปหาป๊า
ฮึนฮีที่ขับพาหม่ามี๊และน้องทั้งสามมาหาป๊าที่บรัษัท ที่ทั้งสามแสบเล่นกันไม่หยุด
“หม่ามี๊ค่ะ เดี๋ยวหม่ามี๊ขึ้นไปก่อนนะค่ะ”
“แล้วเราจะไปไหนล่ะ”
“เดี๋ยวหนูลงไปซื้อของที่มินิมารท์ก่อนค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวตามหม่ามี๊ขึ้นไปนะ”
“ค่ะหม่ามี๊”
ดงเฮเดินเข้าไปในบริษัที่มีเด็กๆต่างช่วยกันถือของ ที่ตลอดทางที่เดินขึค้นไปหาคิบอมที่พนักงานต่างโค้งให้กับที่เห็นมาดามและลูกของท่านประธานมา
ฮึนฮีที่ซื้อของเสร็จแล้วจึงเดินเข้ามาในบริษัทอย่างยิ้มแย้มให้กับพนักงาน
“ดีค่ะคุณหนู”
“ดีค่ะ”
ฮึนฮีกล่าวทักทายพนักงานอย่างเป็นกันเอง จนฮึนฮีไม่ได้ดูทางจนชนเข้ากับชายหนุ่ม ทำให้ของที่ซื้อมาตกลงจนหมด
“ขอโทษนะครับ เดี่ยวผมช่วยเก็บ”
“ขอบคุณค่ะ”
ฮึนฮีกล่าวขอบคุณและเก็บของที่ตกลงจนเหลือชิ้นสุดท้ายที่มือของฮึนฮีจะเอือมไปเก็บแต่ก็บังเอิญที่อีกมือของชายหนุ่มเอื่อมมาเก็บเหมื่อนกันทำให้มือของทั้งสองกุมกันอยู่ ทำให้ฮึนฮีรีบชักมือกลับมา
“ขอบคุณนะค่ะ”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองทำให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวชัดเจน ทำให้เค้าต้องหยุดมองความน่ารักและความสวยของหญิงสาว
“ผมช่วยถือนะครับ”
“คะ”
อึนฮีบอกออกมาและเดินนำหน้าชายหนุ่ม ที่เดินมาถึงที่ห้องของคิบอม
“คุณหนูค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่รออยู่ข้างในแล้วค่ะ”
“ค่ะ เด่ยวฮึนฮีเข้าไปหาป๊ากับหม่ามี๊ก่อนนะค่ะ”
อึนฮีที่เดินเข้าไปในห้องที่มีชายหนุ่มเดินตามเข้าไปด้วย ที่ชายหนุ่มได้แต่สงสัยว่าหญิงสาวคนนี้เป้นใครกันถึงรู้จักท่านประธาน
“มาแล้วหรอจ๊ะ”
“ค่ะ ป๊า ฮึนฮีซื้อของโปรดมาให้ป๊าด้วย” ฮึนฮีเข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มป๊า
“นายเป้นใครถึงมากับพี่สาวผมได้”
ซีวอนซักถามชายหนุ่มที่เดินตามเข้ามาที่ท่าทางหวงพี่สาวน่าดู คิบอมกับดงเฮที่หันมามองหน้ากันต่างยิ้มกับท่าทางของลูกชาย
“คิมจุนมีอะไรหรือเปล่า” คิบอมถามขึ้น
“ของของคุณหนูครับ” คิมจุนยื่นของให้กับฮึนฮีแต่ซีวอนมารับแทน
“เราหลานคังคินกับซึงฮยอนใช่มั๊ย”
“ใช่ครับ”
“แปบเดียวโตเป็นหนุ่มแล้ว แล้วตอนนี้เราเรียนที่ไหนล่ะ”
“ตอนนี้ผมเรียนมหาลัยคอลจีครับ ปีนี้ปีสุดท้ายแล้วครับ”
“เรียนที่เดียวกับฮึนฮีเลย ดีใจจังเลยเลยที่เรียนที่เดียวกับพี่”
“งั้นลุงฝากดูแลน้องด้วยนะคิมจุง”
“ครับ”
คิมจุงรับคำแล้วยิ้มให้กับฮึนฮี ซีวอนจึงเดินมายืนอยู่ตรงกลางระหว่างพี่สาวและแยกเขี๊ยวใส่ทำให้คิบอมต้องขยีหัวลูกชาย
…………………………………………………………………………………………..
ไรเตอร์ขอคุย
*วีนนี้ไรเตอร์อัพที่เดียวเลยนะ เพราะมุกตอนไรเตอร์เคยลงไปแล้วในภาค1-2 แต่ตอนล่าสุดไรเตอร์ยังได้ลงนะจ๊ะ*
*อ่านแล้วเม้นด้วยนะ*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น