คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Charpter 2(SF) เรารักกันไม่ได้
คิบอมพาดงแฮมายังแม่น้ำฮันที่เป็นแหล่งของคู่รักที่จะพามาเดตกันเป็นครั้งแรก ในยามค่ำคืนที่แสงไฟจากตึกอาคารและแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาพร้อมกับดวงดาวที่ระยิบยับบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนช่างเป็นบรรยากาศที่แสนโรแมนติคให้กับคู่รักที่พามาเดตกันที่แม่น้ำฮันเป็นครั้งแรกนั้นต่างประทับใจและดื่มด่ำความหอมหวานโรแมนติคในค่ำคืนนี้ ให้เป็นความทรงจำของคนทั้งสอง
“ดงแฮชอบมั๊ย”เสียงนุ่มลึกอ่อนโยนเอ่ยถามที่เดินมาสวมกอดเอวบางเล็กจากด้านหลัง กางเกยไว้บนไหล่ลาด ดงแฮหันมายิ้มให้กับชายคนรัก
“ชอบมากเลยและชอบมาที่สุดที่เค้าได้อยู่กับคิบอมในค่ำคืนนี้”น้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
“ผมก็มีความสุขเหมือนกัน มีความสุขที่ได้อยู่กับดงแฮ มีความสุขที่เราได้มีกันและกัน”
“คิบอมต้องรักเค้าไปนานๆนะอย่าทิ้งเค้าไปมีคนอื่นนะ คิบอมสัญญากับเค้านะ”
“ผมสัญญากับดงแฮ คนที่ผมรักที่สุด ผมจะรักดงแฮของผมไปตลอดชีวิต”
“เค้าก็รักจะรักคิบอมไปตลอดชีวิตของเค้าเหมือนกัน”
ดงแฮหันกายมาหาชายคนรักและมอบจูบให้กับคนรัก ที่ทั้งสองจูบกันดูดดื่มในยามค่ำคืนภายใต้แสงจันทร์ ดาวนับร้อยที่จะเป็นพยานรักให้กับคนทั้งสองกับความที่ทั้งสองมีให้กัน
คิบอมอยู่เดินเล่นกับดงแฮสักพักที่ทั้งสองใช้เวลาอยู่ด้วยกันกับค่ำคืนแสนโรแมนติคก่อนที่คิบอมจะส่งดงแฮกลับบ้านและตัวเองค่อยกลับมาที่บ้านตัวเอง ใบหน้าที่ยิ้มแย้มที่เดินกลับเข้ามาในบ้านทำให้ซอลลี่ที่นั่งรอพี่ชายของตัวเองกลับมานึกอิจฉาและไม่พอใจคนที่ทำให้พี่ชายของตัวเองยิ้มได้ขนาดนี้ รอยยิ้มนี้ไม่ควรเป็นของใครนอกจากของเธอเพียงคนเดียว
“ยังไม่นอนอีกหรอซอลลี่”
“ซอลลี่รอโอป้าอ่ะค่ะ ซอลลี่มีเรื่องจะคุยกับโอป้าค่ะ”
“เรื่องไรล่ะ”คิบอมเดินมานั่งข้างน้องสาวและวางมือทาบไว้บนศรีษะของน้องสาว
“คือซอลลี่ชอบเพื่อนของพี่คิบอมอ่ะ ซอลลี่ชอบพี่ดงแฮค่ะ”สิ่งที่ซอลลี่พูดมาทำให้คิบอมอึ้ง เงียบนิ่งเหมือนกับโลกหยุดนิ่งอยู่กับที “ซอลลี่อยากให้พี่คิบอมติดต่อพี่ดงแฮให้กับซอลลี่หน่อย พี่คิบอมช่วยซอลลี่ได้มั๊ยค่ะ”คิบอมยังคงเงียบ ไม่เอ่ยอะไรขึ้นมาจนซอลลี่ต้องเขย่าแขนพี่ชาย ทำให้คิบอมหลุดออกจากความคิดนั้น
“ซอลลี่ว่าไงนะ”
“ซอลลี่อยากให้พี่คิบอมเป็นพ่อสื่อให้กับซอลลี่ค่ะ พี่คิบอมช่วยซอลลี่หน่อยนะค่ะ”น้องสาวออดอ้อนพี่ชาย ที่คิบอมต้องพยักหน้าอย่างเจ็บปวดในใจยอมยกคนรักให้กับน้องสาว ถึงจะรักดงแฮมากแค่ไหนแต่ก็ไม่อยากให้น้องสาวต้องเสียใจ ร้องไห้เพราะเค้าได้สัญญากับพ่อแม่เอาไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้ซอลลี่ต้องเสียใจ หรือต้องทุกข์ใจเพราะตัวเองเด็ดขาด
เมื่อคิบอมยอมช่วยซอลลี่จีบดงแฮ คิบอมจึงขอตัวขึ้นห้องก่อนทีซอลลี่กดยิ้มอย่างพอใจที่สามารถขัดขวางพี่ชายไม่ให้กับดงแฮได้เพราะซอลลี่รู้ว่าถ้าขออะไรจากพี่ชายแล้ว พี่ชายก็ต้องให้เธอทุกอย่างแต่ซอลลี่จะรู้บ้างมั๊ยว่าพี่ชายของตัวเองจะต้องเจ็บปวดกับความเห็นแก่ตัวของตัวเองมากแค่ไหน
คิบอมเดินขึ้นมาห้องอย่างหมดเรี่ยวแรงตั้งแต่ได้ยินประโยคของน้องสาวที่บอกว่าแอบชอบดงแฮคนรักของตัวเอง ทั้งทีวันนี้ก็เป็นแรกที่เขากับดงแฮตกลงคบกันเป็นแฟน คิบอมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไงต่อไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ที่ทั้งสองคนเป็นคนรักของตัวเองทั้งคู่ อีกคนก็น้องสาวที่เลี้ยงดูมตั้งแต่เด็ก อีกคนก็คนรักที่ตัวเองได้มอบหัวใจให้กับดงแฮไปแล้ว แตสิ่งที่คิบอมตัดสินใจไปมันอาจทำให้เขาต้องเจ็บปวดและเสียใจ แต่ซอลลี่นั้นคงมีความสุขที่ได้อยู่กับที่ตัวเองรักอย่างดงแฮ แต่คิบอมจะรู้หรือไม่ว่าการที่ตัวเองตัดสินใจไปแบบนั้น จะทำให้ดงแฮต้องเสียใจและเจ็บปวดกับมันแค่ไหน
คิบอมตื่นมาก็เห็นซอลลี่นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว ที่ซอลลี่ยิ้มแย้มแจ่มใสที่คิบอมต้องผืนยิ้มออกมาให้กับน้องสาว ถึงตัวเองจะเจ็บปวดมากแค่ไหนขอแค่ซอลลี่มีความสุขก็พอ ก็แค่ได้รักและดูแลดงแฮอย่างห่างๆก็พอใจแล้ว
“พี่คิบอมอย่าลืมบอกพี่ดงแฮนะค่ะ เดี๋ยวเย็นนี้ซอลลี่จะไปรอพบพี่ดงแฮที่ร้านน้าฮีชอลนะค่ะ”ซอลลี่บอกออกมาและหอมแก้มพี่ชายแล้วสะพายกระเป๋าเป้เดินออกไปอย่างมีความสุข ที่ไม่รู้เลยว่าพี่ชายตัวเองจะต้องเจ็บปวดกับมันมากแค่ไหน
คิบอมมาถึงมหาลัยที่ดงแฮนั่งรออยู่ทีโต๊ะมาหินที่นั่งอยู่กับ ซองมิน เรียวอุค คยูฮยอนและเยซองที่นั่งรอกันอย่างพร้อมหน้า พอดงแฮเห็นหน้าคิบอมก็ยิ้มให้กับชายคนรักทันทีและไล่ให้คยูฮยอนไปนั่งที่อื่น ที่คยูฮยอนเบะปากอย่างหมั่นไส้กับคู่รักคู่ใหม่ที่ดูแล้วหวานจะเลี่ยนกันตายแล้ว
“คิบอมไม่สบายหรือเปล่า หน้าตาถึงดูซีดขนาดนั้นล่ะ”ดงแฮถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นหน้าของชายหนุ่มที่ดูซีดเหมือนกับไม่ได้มาทั้งคืน คิบอมส่ายหน้าให้กับคนรัก
“ดงแฮวันนี้เราออกไปเที่ยวกันนะ ผมไม่อยากขึ้นเรียน”คิบอมเอ่ยออกมา ที่ดงแฮหันมามองอย่างสงสัย แต่ก็ยินดีที่จะไปกับคิบอม
“ได้ซิ”ดงแฮบอกออกมาและหันมาหยิบกระเป๋าที่วางไว้บนโต๊ะ ที่คิบอมเดินกุมมือของดงแฮไม่ยอมปล่อยกลัวว่าดงแฮจะหลุดหายไปไหนไกล สี่เพื่อนซี้ที่นั่งมองตามหลังเพื่อนทั้งสองออกไปที่ทั้งสี่คนคิดว่าคิบอมคงมีเรื่องไม่สบายใจอยู่แน่ไม่งั้นคงไม่พาดงแฮโดดเรียนแบบนี้แน่
คิบอมพาดงแฮมาสวนสาธารณะที่ทั้งคู่พามากันเมื่อวาน คิบอมปล่อยมือดงแฮและเดินตรงมาริมสระน้ำอาการของคิบอมที่แสดงออกมาทำให้ดงแฮรู้ทันทีว่าคิบอมคงมีเรื่องไม่สบายใจแน่จึงเดินมายืนข้างชายคนรักและกุมมือของคิบอมเอาไว้ เพื่อให้คิบอมรู้ว่ายังมีเขาอีกคนคอยรับฟังเหตุผล รับฟังทุกปัญหาของคิบอมเสมอ
“คิบอมมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า ถ้ามีก็บอกเค้าได้นะ”คิบอมหันมาดงแฮที่ยืนอยู่ข้างๆและยิ้มให้กับตัวเอง
“ผมขอโทษนะที่รักษาสัญญาของเราไม่ได้ ที่ผมไม่สามารถยืนอยู่ข้างดงแฮได้ แต่ผมอยากบอกให้ดงแฮรู้ว่า ผมยังรักดงแฮอยู่เสมอและไม่มีทางเลิกรักดงแฮเด็ดขาด”
“คิบอมพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไง เค้าไม่เข้าใจสิ่งที่คิบอมพูดเลย”
“ซอลลี่ชอบดงแฮและให้ผมเป็นพ่อสื่อให้ และผมก็ยอมทำตาทที่ซอลลี่ขอเพราะผมไม่อยากเห็นน้องต้องเสียใจและร้องไห้”คิบอมกั้นใจพูดออกมาทั้งที่ไม่เจ็บจนไปทั้งหัวใจ ที่ร่างเล็กน้ำตารินไหลออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่ตัวเล็กรักยอมยกตัวเองให้กับคนอื่นถึงแม้จะเป็นน้องสาวตัวเองก็ตาม
“แล้วคิบอมไม่คิดว่าเค้าจะเจ็บบ้างหรอ คิบอมรู้มั๊ยว่าเค้าจะเจ็บมากแค่ไหนที่คิบอมยอมยกเค้าให้คนอื่น”ดงแฮบอกออกมาอย่างเสียใจที่น้ำตารินไหลออกมาไม่ยอมหยุด คิบอมเห็นคนรักที่ร้องไห้ออกมาก็ดึงร่างเล็กเข้ามากอด
“ผมรู้แต่ผมไม่อยากให้ซอลลี่ต้องมาร้องไห้เสียใจ ผมขอเสียใจเพียงคนเดียวก็พอ ดงแฮยกโทษให้ผมด้วยนะ ผมรักคุณเสมอนะ ขอแค่ดูแลดงแฮอย่างห่างๆผมก็พอใจแล้ว”คิบอมร้องไห้ออกมาทั้งทียังกอดดงแฮไว้แน่น ดงแฮผลักอกของคิบอมออกจากการกอด
“ก็ได้เค้าจะทำตามที่คิบอมขอก็ได้ แต่คิบอมก็ต้องทำตามที่เค้าขอเหมือนกัน”ดงแฮบอกออกมา
“ดงแฮต้องการอะไรผมทำได้ทุกอย่างเพื่อดงแฮ”คิบอมบอกออกมาที่ดงแฮนั้นเดินนำหน้าคิบอมออกไปแล้ว
ดงแฮตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่างเพื่อเป็นการผูกมัดความรักของตัวเองและคิบอมเพื่อให้คิบอมรู้ว่าตัวเองนั้นรักคิบอมมากแค่ไหน ดงแฮจึงพาคิบอมกลับมาที่บ้านของตัวเองและพาคิบอมขึ้นมาบนห้องที่วันนี้ทุกคนในบ้านของดงแฮไม่มีใครอยู่เพราะแอมเมอร์น้องสาวของดงแฮออกไปเรียนตั้งแต่เช้าทำให้บ้านหลังนี้ก็มีแค่คิบอมกับดงแฮแค่สองคน
“คิบอมรักดงแฮนะ”
“ดงแฮก็รักคิบอมเหมือนกัน ถึงคิบอมจะยกเค้าให้กับซอลลี่ก็ตาม”น้ำเสียงเศร้าๆเอ่ยออกมาที่หน้าหวานซบลงบนอกกว้างที่จะซึบซับความรักของชายคนรักเอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
................................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ขอคุย
*มาอัพอีกตอน ตอนนี้มีความรักของคิเฮด้วยนะค่ะ ใครที่ต้องการอ่านความรักของคิเฮเข้าไปในเมล์ ki_hae_129@hotmail.com ส่วนรหัส เข้าไปอ่านในฟิคเรื่องถึงร้ายก็รักนะค่ะ จะมีรหัสอยู่ในตอนที่27นะจ๊ะ ไรเตอร์โพสรหัสไว้ในนั้น ใครที่ติดตามฟิคไรเตอร์มาตลอดน่าจะรู้นะจ๊ะ*
*อ่านแล้วเม้นด้วยนะ*
ความคิดเห็น