คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : :ความฝันที่ต้องค้นหา:
ความฝันที่ต้องค้นหา 1
ความฝันที่ฝันซ้ำๆทุกคืน.....
ความฝันที่ทำให้เค้าอยากรู้ว่าคนในความฝันคือใคร....
"ตัวเล็กรักตัวใหญ่ที่สุด ตัวเล็กสัญญาว่าจะรักตัวใหญ่ตลอดไป" เสียงหวานเอื่อยเอ่ยเสนาะหูที่ย้ำบอกอีกฝ่ายว่ารักอีกคนมากแค่ไหน
แต่เสียงหวานเพราะพริ้งไม่อาจทำให้จงอินหลับต่อได้ที่สะดุ้งตื่นขึ้นมากับความฝันเดิมๆที่เฝ้าตลอดระยะหกเดือนที่ผ่านมา
"คุณคือใคร ทำไมผมต้องฝันถึงคุณทุกคืน" จงอินพึงพำกับตัวเองกับความฝันที่เกิดขึ้นทุกคืนและมักเป็นความฝันซ้ำๆ
จงอินยังนั่งเหม่อลอยครุ่นคิดกับภาพความฝันที่ตลอดหกเดือนเขามักฝันแต่เรื่องเดิมๆคนเดิมๆที่เข้ามาอยู่ในความฝันของเขา
"เป็นอะไรไปเจ้าน้องชาย"จงแดตบบ่าน้องชายที่เขาเห็นน้องชายนั่งหน้าคิ้วขมวดชนกันเป็นชั่วโมง
"พี่เคยฝันถึงใครคนหนึ่งที่พี่ไม่เคยเห็นบ้างไหม ฝันเหมือนเดิมซ้ำซ้ำๆกันทุกคืน"
"พี่ไม่เคยฝันอย่างที่เราพูดเลย เราถามพี่แบบนี้มีอะไรหรือเปล่า"สีหน้า แววตามีแต่ความสงสัยระแคงใจว่าสิ่งที่เขามักฝันทุกคืนว่าคนนั้นเป็นใคร
"ผมมักฝันถึงใครคนหนึ่งทุกคืน ที่ในความฝันของผมคนๆนั้นมักจะบอกรัก สัญญาว่าจะรักตลอดไป ผมฝันแบบนี้มาตั้งแต่ผมผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจเมื่อหกเดือนที่แล้ว ที่ไม่มีคืนไหนเลยที่ผมจะมักไม่ฝันถึงคนคนนั้น"น้ำเสียงกังวลมีแต่ความเคลือบแคลงสงสัยที่ยังติดอยู่ในใจของจงอิน
"คิดมากไปหรือเปล่า มันอาจไม่มีอะไรอย่างที่เราคิดหรอก"จงแดไม่อยากให้น้องชายต้องเครียดกังวลจนเกินไปพร้อมกับตบบ่าน้องชายเป็นกำลังใจไม่ให้คิดมาก "เลิกเครียดแล้วเตรียมตัวกลับเกาหลี"
"ครับ"จงอินยิ้มน้อยๆให้กับพี่ชายที่รักและเป็นห่วงน้องชายคนนี้มาตลอด
"พี่ออกไปทำธุระก่อนแล้วกัน เราอยู่คนเดียวได้นะ"
"พี่ไปเถอะ ผมอยู่คนเดียวได้"จงอินไม่อยากให้พี่ชายต้องเป็นห่วงเป็นพะวงกับเขามากจนเกินไป อยากให้พี่ชายได้มีเวลาส่วนตัวบ้าง
จงแดออกไปแล้วจงอินก็ยังนั่งนึกถึงคิดถึงคนในความฝัน
"ผมต้องรู้ให้ได้ว่าคุณเป็นใคร"บอกกับตัวเองที่ยังนึกถึงใบหน้าและเสียงหวานๆของคนคนนั้น
ทางด้านตระกลูโดตระกลูที่ติดอันดับต้นๆตระกลูที่มีอำนาจทางการเงินและธุรกิจการส่งออกสินค้ารายใหญ่ของประเทศ
ตระกลูมีลูกชายด้วยกันสามคน อูฮยอนลูกชายคนโต เป็นเสาหลักของครอบครัว ช่วยบิดาดูแลบริหารงานในบริษัท เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ลูกชายคนรองมินซอก เป็นคนที่ร่าเริง ช่างอ้อน ช่างประจบ ร้องไห้ง่าย แต่ก็มีความเข้มแข็งอยู่ในตัวเวลาที่พี่น้องมีปัญหา ส่วนลูกชายคนเล็ก คยองซู เป็นเด็กที่เงียบขรึม ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร จิตใจเบาะบาง อ่อนไหวง่ายหลังจากเกิดเหตุการณ์ศูนย์เสียคนรักไปเมื่อหกเดือนก่อน อาการของคยองซูทำให้คุณโดจองมินเป็นห่วงลูกชายคนเล็กที่สุด
"ป้ายองจินครับคยองซูละครับ"อูฮยอนเอ่ยถามแม่บ้านยองจินทีออกมารอรับหน้าบ้าน
"อยู่บนห้องค่ะคุณอูฮยอน"อูฮยอนยิ้มขอบคุณและจะเดินเข้าไปในบ้านแต่แม่บ้านเรียกเอาไว้ก่อน
"คุณอูฮยอนคะป้าไม่อยากเห็นคุณหนูคยองเป็นแบบนี้เลย ป้าอยากให้คุณหนูคยองกลับมาเป็นเด็กร่าเริง มามีรอยยิ้มอีกครั้ง ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นคุณหนูคยองก็เปลี่ยนไป ป้าไม่อยากให้คุณหนูคยองต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้เลย"หล่อนบอกออกมาทั้งน้ำตากับความรักความเป็นห่วงคุณหนูคนเล็กของบ้าน
"ผมจะพยายามทำให้น้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ" น้ำเสียงเหนื่อยล้า ท้อใจที่เขาไม่รู้จะทำอย่างไงให้น้องชายกลับมาสดใส ร่าเริงอีกครั้ง
อูฮยอนมายืนอยู่หน้าห้องของน้องชายคนเล็กพร้อมกับมินซอกที่กำลังจะมาดูน้องชายที่เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง
สองพี่น้องไขกุญแจห้องเข้ามา ภาพที่พี่ชายทั้งสองเห็นมันช่างสะเทือนใจ อดสงสารน้องชายไม่ได้ ภาพน้องชายตัวเล็กที่หลับปุ๋ยอยู่บนเตียงมีคราบน้ำตาติดอยู่บนแก้มพร้อมกับกอดรูปคนรักไว้แน่นเหมือนไม่อยากให้คนในรูปห่างหายไปไหนอีก ภาพของน้องชายทำให้มินซอกไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เขาสงสารน้องชายจับใจเหลือเกิน
คยองซูขยับกาย กระพริบตาช้าๆและสายตามองเห็นพี่ชายทั้งสองที่กำลังเดินเข้ามาหา
"พี่อูฮยอน พี่มินซอก"เสียงเรียกแผ่วเบาที่เอ่ยเรียกแทบจะไม่มีเสียงแต่พี่ชายทั้งสองกลับได้ยินชัดเจน
"ครับ"อูฮยอนลูบผมน้องชายเบาๆ คยองซูลุกขึ้นนั่งที่มินซอกช่วยประคองน้องชายตัวเล็ก
"ดูซิน้องพี่ร้องไห้ซะตาบวมเลย หมดสวยกันพอดี"อูฮยอนบอกออกมาพลางเอามือเช็คคราบน้ำตาให้น้องชาย
"พี่ผมฝันถึงตัวใหญ่อีกแล้ว ผมลืมตัวใหญ่ไม่ได้"เสียงเศร้าหมองหม่นที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลออกมา อูฮยอนรั้งน้องชายเข้ามาปลอบอยู่ในอ้อมกอด มินซอกยืนอยู่ข้างๆมองดูน้องชายทั้งน้ำตาที่สงสารน้องชายจับใจและนั่งลงสวมกอดน้องชายอีกคน ตอนนี้เป็นว่าพี่น้องทั้งสามกอดกันทั้งน้ำตา
"พี่เชื่อว่าสักว่าเราต้องทำได้"อูฮยอนปลอบน้องชายตัวเล็กที่ร้องไห้เสียใจอยู่ในอ้อมกอด พลางเอาฝ่ามือนิ่มลูบผมปลอบน้องชายอย่างอ่อนโยน
"พี่อยากเห็นคยองซูคนเดิมของพี่กลับมาเป็นคนเดิม กลับมาเป็นคยองซูคนสดใสมีแต่รอยยิ้มที่ไม่ใช่มีแต่น้ำตา" มินซอกบอกทั้งน้ำตา
"ผมจะพยายามนะครับ"ถึงแม้ว่าจะยากแต่คยองซูก็จะทำเพื่อคนในครอบครัว
สามพี่น้องนั่งกอดกันปลอบโยนให้อีกคนหายเศร้าเป็นภาพสร้างน้ำตาให้ผู้เป็นพ่อไม่น้อยที่แอบยืนดูอยู่ตรงประตู เห็นลูกเจ็บพ่อก็เจ็บไปด้วย
อูฮยอน มินซอกที่วิตกเป็นห่วงน้องชายไม่น้อยที่ความเป็นห่วงน้องชาย ไม่รู้จะปรึกษาใครอูฮยอน มินซอกจึงมาหาและคลายความทุกข์ที่บ้านตระกลูคิมที่เขาทั้งสองสนิทและให้ความเคารพกับตุนมยอนเหมือนพี่ชายแท้ๆ
"เป็นอะไรกันถึงหน้าเศร้ากันมาแบบนี้"จุนมยอนเอ่ยถามน้องชายทั้งสองอย่างเป็นห่วง
"เรื่องคยองซูอีกใช่ไหม"อี้ฝานเอ่ยถาม
"ใช่ครับพี่จุนมยอน พี่อี้ฝาน"น้ำเสียงสั่น น้ำตาที่คลอตรงหน่วยตาที่ไม่สามารถกลั้นไว้ได้เมื่อนึกถึงน้องชายคนเล็ก จุนมยอนต้องเข้าไปปลอบมินซอก
"พี่เชื่อว่าสักวันคยองซูต้องทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ แต่เราต้องให้เวลางคยองซูทำใจบ้าง"
"แต่ผมไม่อยากเห็นคยองซูต้องเป็นแบบนี้ ต้องมาจมอยู่กับความเจ็บ ผมไม่สามารถทนมองน้องเป็นแบบนี้ได้"อูฮยอนบอกมาทั้งน้ำตาที่ความอ่อนแอมันทำให้อูฮยอนไม่สามารถเก็บงำความเจ็บความเศร้าไว้ได้อีกต่อไป
จุนมยอนปล่อยให้สองพี่น้องได้ร้องไห้ ระบายออกมาเพราะเขารู้ดีว่าน้องชายทั้งสองไม่มีทางร้องไห้ให้คยองซูได้เห็นเพราะไม่อยากให้คยองซูต้องคิดมากไปมากกว่านี้อีก
สองพี่น้องอยู่นั่งคุยกับจุนมยอนจนถึงเย็นจึงขอตัวกลับ ที่จุนมยอนไม่ลืมบอกมินซอกเรื่องจงแดจะกลับมาจากอเมริกาพรุ่งนี้ ใจมินซอกอยากไปรับคนรักแต่เขาก็ไม่อยากทิ้งน้องชายไว้คนเดียว ได้แต่ฝากจุนมยอนบอกกับจงแดกับเหตุผลที่ไปรับไม่ได้
ถึงวันกลับของจงอินและจงแดที่จุนมยอนและอี้ฝานมารอรับน้องชายทั้งสองที่สนมบินที่น้องชายบินกลับมาจากอเมริกาเพื่อไปรักษาตัว พักฟื้นที่อเมริกาหลังจากผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ
จุนมยอนเห็นหน้าน้องชายที่กำลังเดินเข้ามาหาจุนมยอนถึงกับสวมกอดน้องชายด้วยความคิดถึง
"จงอินพี่คิดถึงเรามากเลย ไม่มีเราพี่เหงาไปหมด"
"ผมก็คิดถึงพี่ครับ"จงอินบอกออกมาทั้งที่ยังกอดพี่ชายตัวเล็ก
"จะกอดกันนานไหมครับคุณพี่ อย่าลืมนะครับว่ายังมีผมเป็นน้องชายอีกคน"อดจะประชดไม่ได้มีพี่น้องกันสามคนแต่กลับกอดน้องคนเล็กคนเดียว ผมก็น้องเหมือนกันนะพี่จุนมยอน
"แกนี่ยังปากดีเหมือนเดิม"จุนมยอนบ่นน้องชายแต่จงแดกลับไม่ได้สนใจที่ชะเง้อมองหาใครบ้างคน อี้ฝานเห็นอาการท่าทางของน้องภรรยาพูดขึ้นดักทางก่อนที่จงแดจะถาม
"ไม่ต้องมองหาไปหรอก มินซอกเค้าไม่มารับแก"
"ทำไมละพี่"
"มินซอกต้องอยู่ดูแลคยองซูล่ะซิ" อี้ฝานบอกออกมาที่จงอินได้ยินชื่อทำไมเขารู้สึกว่าคุ้นชื่อนี้เหลือเกิน เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน
"ใครกันละครับ"
"คยองซูน้องชายมินซอกแฟนของไอ้จงแดมัน"อี้ฝานบอกออกมาโดยไม่รู้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่กระจายข้างๆเลย
"จะพูดกันอีกนานไหม ชั้นอยากจะกลับบ้านแล้ว"แค่นั้นแหละบทสนทนาก็จบลงและรีบเดินไปที่รถ อี้ฝานนั้นเดินโอบเอวเอาใจจุนมยอนก่อนที่องค์จะลง ส่วนจงอินก็ยังคิดถึงชื่อคยองซูว่าคุ้นเคยชื่อนี้เหลือเกิน
จงอินนั่งมองสองข้างทางระหว่างทางที่เขาไม่ได้สัมผัสมาตลอดหกเดือนหลังจากต้องไปรักษาตัวที่อเมริกา แต่เขารู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่ที่ผ่านมาและภาพคนในฝันของเขาก็ฉายขึ้นในความทรงจำ คนในฝันที่เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นใคร
คนในความฝันเขาจะตามหาเจอหรือไม่....
ความฝันที่เขาต้องค้นหามันคืออะไรกัน......
TALK
ได้ฤกษ์อัพสักทีฟิคเรื่องนี้ ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคเก่าของเอสเจที่ไรต์แต่งจบไปแล้ว ไรต์กลับมารีไรท์ใหม่อีกครั้งสำหรับฟิคเรื่องนี้
เนื่องด้วยไรต์แต่งจากมือถือตัวหนังสือ บรรทัดอ่านยากกันหน่อยนะ
ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้หนึ่งเรื่อง เรื่องนี้มี20ตอนจบ อ่านแล้วอย่าลืมเม้น หรือติดแท๊กในทวิคกันได้ #ฟิค1รัก
ความคิดเห็น