Fic love less Taeyong x Yuta sm rookies

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ความรักที่ถูกกีดกั้นจากพ่อแม่
พวกเขาสองคนจะฝ่าฟันมันไปได้
...............................



 

เนื้อเรื่อง

love less        

             ความรักไม่เคยเข้าใครออกใครจริงๆ เด็กอย่างผมที่อยู่ตามลำพังกับพ่อเพียงตามลำพังแต่วันนี้กลับมีใครเข้ามาชีวิตผม มาทำให้คนที่เย็นชาอย่างผมนั้นมีรอยยิ้มเวลาที่เราๆอยู่ด้วยกัน

             แต่ความรักของเรากลับมีอุปสรรค ไม่ได้มีแต่รอยยิ้มอย่างเดียวมันกลับมีน้ำตาของเราสองคน

             "ยูตะลูกเลิกกับแทยงซะ พ่อไม่มีทางให้ลูกรักกับเด็กคนนั้นได้"คนเป็นพ่อเสียงดังใส่ลูกชายเพียงคนเดียว

             "ทำไมผมต้องเลิกกับแทยง ทำไมเราสองคนรักกันไม่ได้!!"ตวาดใส่คนเป็นพ่ออย่างเสียใจ

              "ลูกไม่ต้องรู้เหตุผล พ่อให้เลิกก็ต้องเลิก"คนเป็นพ่อพยายามสงบสติอารมณ์ให้เย็นลงเขาไม่อยากทำร้ายลูกชายเพียงคนเดียว

             "ถ้าพ่อไม่มีเหตุผลที่เพียงพอให้ผมเลิกกับแทยง ผมจะไม่เลิก ผมจะรักคบกับแทยง ไม่มีใครมาห้ามความรักของผมได้!"ยูตะตะเบ็งเสียงอย่างดื้อรั้นและวิ่งหันหลังออกจากบ้านไป  ชานยอลจะตามลูกชายไปแต่ถูกคยองซูรั้งแขนเอาไว้ไม่ให้ตามไป

             "ปล่อยลูกไปสักพัก ให้ลูกได้อยู่กับตัวเองเพื่อว่าลูกจะคิดอะไรได้บ้าง"คยองซูจับแขนสามีให้สามีใจเย็นเอ่ยบอกอย่างนุ่มนวล ตอนนี้ทั้งลูกชายและสามีต่างอารมณ์ร้อนด้วยกันทั้งคู่

             ทางด้านแทยงก็ต่างโดนห้ามไม่ต่างกัน พ่อของแทยงสั่งห้ามไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับยูตะ

             แทยงไม่เชื่อฟังและยังดื้อดึงที่จะคบกับยูตะต่อ แทยงจึงวิ่งหนีออกจากบ้านและสิ่งเดียวที่แทยงและยูตะใจตรงกันที่หนีมาหากัน ไม่เชื่อคำห้ามของพ่อตัวเอง

 ------------------------------------------------------------------------------

             แค่ได้เห็นหน้ากันแทยงและยูตะต่างก็วิ่งเข้าโผกอดกันพร้อมอ้อมกอดที่คิดถึง โหยหามาตลอดที่ไม่เจอกัน

             ร่างบอบบางสะอื้นตัวโย้อยู่ในอ้อมกอดของชายคนรัก แทยงลูบหลังปลอบ พรมจูบไปบนกลุ่มผมนิ่มปลอบประโลมคนในอ้อมกอด

             "แทยงเราหนีไปจากที่นี้เถอะ หนีไปอยู่ด้วยกัน ถ้าเรายังอยู่ที่นี้เราสองคนไม่มีทางรักกันได้"ยูตะตัดสินใจแล้วว่าจะหนีตามแทยงไปอยู่ด้วยกัน

             "นายคิดดีแล้วนะยูตะ ฉันไม่อยากให้นายต้องมาผิดหวัง เสียใจภายหลัง"

             "ฉันคิดดีแล้ว ขอแค่มีนายอยู่ข้างฉัน มีนายข้างๆฉันก็พร้อมเดินไปกับนาย"ไม่มีความลังเลที่จะหนีตามไปอยู่ด้วยกัน

             "ฉันจะไม่มีวันทำให้นายเสียใจ ฉันจะดูแลนายให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนนี้จะทำได้"ยูตะมองชายคนรักตรงหน้าทั้งน้ำตาอย่างซาบซึ้งใจ

             ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ เขาทั้งสองจะฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกันกับคำว่ารัก

             จงอินยืนกระวนกระวายใจเป็นห่วงลูกชายเพียงคนเดียวที่ตั้งแต่เมื่อคืนแทยงไม่ยอมกลับบ้าน คนเป็นพ่ออย่างเขาก็ห่วงลูกชายไม่น้อยที่ลูกหายไปทั้งคืนแบบนี้

             ปัง

             เสียงผลักประตูดังโครมครามพร้อมกับร่างสูงที่เดินเข้ามาด้วยความโทสะพร้อมกับภรรยา

             นี้เป็นครั้งแรกหลังจากเมื่อสิบเจ็ดปีก่อนที่จงอินและชานยอลได้เลิกลากันไปและได้มาเจออีกครั้งในวันนี้

             "ไอ้ลูกชายตัวดีของนายอยู่ไหนจงอิน เรียกมันออกมาเดี๋ยวนี่!!!"เสียงกร้าววางอำนาจอีกฝ่าย จงอินมองชานยอลด้วยสายตานิ่ง แข็งกร้าวขึ้น

             "ถ้านายต้องการมาหาลูกชายของนายที่นี้ นายกลับไปซะ ลูกชายของนายไม่ได้อยู่ที่นี้!!"จงอินเสียงแข็งตอกกลับอีกฝ่าย ทั้งสองเผชิญหน้าอย่างเกลียดชัง

             "ถ้าฉันเจอลูกชายนายเมื่อไร ฉันเอาเรื่องลูกชายนายถึงที่สุด ฉันไม่เอามันไว้แน่"เสียงถมึงคำราม สายตาแข็งกร้าวจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่เหลือเยื้อใย

             "ถ้านายอยากจับลูกตัวเองเข้าคุกก็เชิญทำได้ตามสบาย แต่แม่อย่างฉันจะไม่มีทางให้ใครมาทำร้ายลูกตัวเองได้และไม่มีทางให้แทยงรู้ว่าใครเป็นพ่อของเขา" ชานยอลถึงกับชะงัก เหมือนโลกพังไปต่อหน้า ความจริงที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนหน้าเลยว่าแท้จริงแล้วแทยงเป็นลูกที่เกิดจากเขา

             "ที่ฉันยอมพูดความจริงออกมาเพราะฉันต้องการให้ลูกมีความสุข ไม่ต้องถูกตามล่าจากพ่ออย่างนายและฉันไม่ต้องการให้นายมารับผิดชอบเรื่องนี้ด้วย"ชานยอลไร้ด้วยคำพูด ชาวาบไปทั้งตัวกับความจริงที่ได้รู้

             "ฉันรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดที่พี่น้องจะรักกันเอง แต่ตอนนี้ฉันเห็นแก่ความรัก ความสุขของลูกมากกว่าที่จะต้องมาทนเจ็บปวดกับการกระทำของพ่อแม่"จงอินเอ่ยขึ้นที่เขายอมทำเพื่อความสุขของลูกและเมื่อได้อ่านข้อความที่ลูกชายเพิ่งส่งมาให้ มันทำให้เขารู้ว่ามันสายเกินไปแล้วที่จะห้ามเด็กสองคนให้รักกัน

             สองร่างนอนโอบกอดบนเตียงเล็กที่มีผ้าห่มผืนสีขาวปกปิดไว้บนร่างกายที่เปลือยเปล่า

             ใบหน้าหวานระบายยิ้มอยู่ในอ้อมกอดของคนรักที่ต่อไปนี้จะมีกันและกันตลอดไป จะเดินจับมือไปด้วยกันโดยที่ไม่มีใครต้องมาขัดกว้างความรักของทั้งคู่ได้

             "เรารักแทยง แทยงเป็นคนเดียวที่เรารักที่สุด" เสียงหวานเอ่ยบอกพร้อมสายตาสบมองดวงตาเข้มของคนที่โอบกอดร่างกายเอาไว้

             "เราก็รักยูตะและจะรักยูตะ ดูแลยูตะด้วยชีวิตของเรา"ทั้งสองต่างยิ้มให้กันพร้อมกับรสจูบแสนหวานที่ต่างมอบเป็นสัญญารักว่าจะมีกันตลอดไป

                           End