คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 100%
บทที่ 5
รุ่งขึ้น
6:00am
“นารุโตะ”
“....”
(ไม่เป็นไรๆ เราไปอาบน้ำก่อนก็ได้)
7:00am (น่าจะนอนพอแล้วนะ)
“นารุโตะ”
“.....”
“นารุโตะ”
“.....”
8:00am (เกินพอแล้วนะ)
“ไอ้นารุโตะ ตื่นดิวะ”
“.....”
ซาซึเกะพูดพลางใช้เท้าเขี่ยๆ ร่างที่นอนหลับราวกับตายนี้ อะไรกัน เมื่อวาน ..ไม่สิ เมื่อเช้ามืดๆยังบอกว่าจะไปหาโฮคาเงะตั้งแต่เช้า แล้วนี่อะไรฟะ
“ไอ้เบ๊อะ ตื่นๆ”
“งืมมมม...ซาเก่~ ขออีก5นาทีน้า”
“ห้านาทีรุ่นสี่(พ่อ)แกดิวะ ชั้นให้เวลานายสองชั่วโมงแล้วเฟ้ย”
“หา! ตอนนี้กี่โมงแล้วอ่ะ”
“แปดโมง”
“อ่า ซาซึเกะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไปกินข้าวเช้ากันก่อนนะ”
“ไหนบอกจะไปหาโฮคาเงะก่อนไง”
“โห่ ไปป่านนี้ป้าคงยังนั่งสัปปหงกอยู่แหละน่า ไปตอนสิบโมงเหอะ”
“..”
“นะ”
“ก็ได้”
และแล้ว ทั้งสองก็ไปกินราเม็ง แน่นอนว่าซาซึเกะเลี้ยง ในที่สุด ก็ได้เวลาไปหาโฮคาเงะสักที
ณ ห้องทำงานโฮคาเงะ
“หวัดดีป้า นารุโตะมาหานะเออ”
“อ้าว มาเวลานี้ก็ดีนะ มาตรวจร่างกายหน่อยเป็นไง ทั้งสองคนเลย”
“เอ...แล้วป้าไปไหนอ่ะ”
“ท่านไปทำธรุระนิดหน่อยน่ะจ่ะ เรื่องงานเทศกาลนั่นแหละ ป่ะ ไปห้องตรวจกัน”
.
.
“อืม เท่าที่ดูก็ไม่มีอะไรแย่นะ ยังไงซะ อย่าพึ่งใช้คาถานินจากันล่ะ ทั้งสองคน”
คุโนะอิจิสาวหัวชมพูกล่าว พร้อมกับหยิบจับอุปกรณ์การตรวจต่างๆ
“ช่วงเจ็ดวันนี้ พวกนายว่างสินะ”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้”
“ทำไมเราว่างอ่ะ ซากุระ”
“ท่านโฮคาเงะสั่งน่ะ ก็ร่างกายพวกเธอยังไม่พร้อมนี่”
ซากุระกล่าวพลางยิ้ม และยกเข็มฉีดยาที่บรรจุน้ำสีม่วงขึ้นมา
“ซะ ..ซากุระจัง ทำไมทำท่าน่ากลัวยั่งงั้นล่ะ”
“นารุโตะ เอาแขนมา จะฉีดยา”
“หงะ จ่ะ”
“มันคืออะไรหรอ”
“เดี๋ยวซาซึเกะก็รู้จากท่านซึนะเดะเองแหละจ้า แล้วก็ ให้นายมาฉีดยานี่ทุกวันนะ”
“อืมๆ? ซากุระ เธอจะไปงานเทศกาลมั้ย”
“วันนี้คงไม่หละ ยุ่งๆอยู่ ว่าจะไปพรุ่งนี้อ่ะนะ”
“งั้นหรอ ป่ะซาซึเกะกลับบ้านกัน สี่โมงแล้ว”
“อืม”
“เดี๋ยวก่อน”
“มีอะไรรึ ซากุระ”
“วันนี้ชั้นจะไปงานเทศกาล วันนี้นะ ทุกคนจะไปหาเนจิกัน”
“อ๋อ ...”
“แล้วเจอกันที่งานนะ กับ ทุกๆคน...”
“ตกลง”
พอทั้งสองกลับถึงบ้าน ก็ทำการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าไปใส่ชุดยุกาตะเพื่อให้เข้ากันงานเทศกาล และเมื่อถึงเวลานัด กาอาระก็มาที่บ้านของนารุโตะ
“ชั้นมารับแล้วนะ เตรียมตัวกันรึยัง”
“อ่าๆๆ เสร็จแล้วๆ”
“งั้นก็ไปกันเถอะ”
..
..
..
เมื่อทั้งสามถึงงานเทศกาล และได้ไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆแล้ว บางคนก็ได้เตรียมดอกไม้มา บางคนก็ขอแยกตัวออกไปซื้อของ เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก ทุกคนก็ไปที่หลุมศพของเนจิ
“นี่ พี่เนจิ ทุกคนมาหาพี่น่ะ รู้มั้ย” ฮินาตะ
“เนจิ ชั้นเอาดอกไม้มาให้น่ะ หวังว่านายคงจะชอบนะ” อิโนะ
“ทุกคนคิดถึงนายนะ เนจิ ตอนนี้น่ะ ทุกอย่างกำลังไปได้สวยเชียวนะ” นารุโตะ
ทุกคนได้แสดงความไว้อาลัยให้กับเพื่อนผู้จากไป แต่ไม่ได้มีท่าทีโศกเศร้าแต่อย่างใด เพราะทุกคนรู้ดีอยู่ในใจแล้วว่า เนจิยังอยู่ในใจพวกเค้าเสมอ
“ว่างๆ คุณก็มางานเทศกาลด้วยนะ คุณเนจิ” ลี
“พวกเราไปแล้วนะ” คิบะ
“งั้น แยกกันตรงนี้นะ ฮินาตะ เธอจะไปกับเราเลยมั้ย” ซากุระ
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นขออยู่ตรงนี้สักพัก”
“ฮินาตะ...”
หลังจากที่แยกย้ายกันไปแล้ว ซาซึเกะ นารุโตะ และกาอาระ ก็มาเดินเล่นในงานเทศกาลกัน แล้วทั้งสามก็เดินมาเจอซุ้มปาเป้า
“นี้ๆ ดูไอนั่นดิ น่าเล่นจังเลยน้า มาแข่งกันมั้ยล่า รางวัลเป็นบัตรกินราเม็งฟรีเชียวนะเออ”
“เฮอะ ไร้สาระน่านารุโตะ” ซาซึเกะ
“เอาสิ” กาอาระ
“เอางั้นก็ได้ แต่ถ้านายแพ้นะนารุโตะ ชั้นจะไม่ให้นายกินราเม็งหกวัน” ซาซึเกะ
“แหงะ ไหงงั้น แล้วถ้าขั้นชนะ ชั้นจะได้อะไรเล่า” นารุโตะ
“เรื่องนั้นนายค่อยคิดหลังจากนั้นก็ได้” กาอาระ
“ฮ่าๆๆ ชั้นชนะชัวร์ ชั้นจะเอานายเป็นเบ้ชั้นไปหกวันเลย 555”
แล้วทั้งสามก็เดินเข้าไปที่ซุ้มปาเป้า
“อ้าวๆ นั่นมันวีรบุรุษนี่นา 555 ไม่ต้องเล่นหรอกครับผมให้รางวัลฟรีไปเลย”
“เอ่อ คือ..”
“ไม่ต้องเกรงใจคร้าบบบบ555 วันนี้นะครับ พวกคุณเล่นทุกอย่างฟรีหมดเลยนะครับ พวกเรานัดแนะกันไว้แล้ว5555”
“......”
(จะมีใครไฮเปอร์ไปกว่าหมอนี่มั้ยเนี่ย) ทั้งสามคิด
สรุป คือ การท้าทายของนารุโตะก็เป็นหมันไปโดยปริยาย แต่ทุกคนก็สนุกสนานไปกับงานเทศกาล
“อ่า วันนี้มีจุดพลุด้วยนี่นาเราไปดูกันมั้ย”กาอาระถาม
“เอาสิๆ “
จู่ๆ ก็มีหน่วยลับคนนึงโผล่มา
“ท่านคาเสะคาเงะครับ มีเรื่องด่วน กรุณามาที่ห้องทำงานของโฮคาเงะด้วยครับ
“อ่า งั้นชั้นไปก่อนนะนารุโตะ”
หลังจากที่กาอาระไปแล้ว นารุโตะกับซาซึเกะก็ขึ้นไปที่บริเวนเนินเขาที่ห่างออกมาจากงานเทศกาล เพื่อเตรียมตัวดูพลุ
ฟิ้ววววว.....ตูมมมม
“สวยจังนะ ซาซึเกะ”
“นั่นสินะ”
ทั้งสองคนหัวมามองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย เมื่อสายตาต่างสีสอดประสาน ต่างคนต่างเอ่ยวาจาขึ้นมา
“ยินคีต้อนรับกลับบ้านนะ ซาซึเกะ”
“กลับมาแล้วนะ นารุโตะ”
แล้วยิ้มให้กันอย่างจริงใจ พร้อมแสงพลุที่ส่องสว่างไปในท้องฟ้า
ตอนห้าก็ไม่ค่อยยาวเท่าไหร่ 55 (สั้นเลยแหละ) ตอนแรกว่าจะให้กาอาระเป็นมือที่สามซะหน่อย แต่ไม่อยากทำร้ายใครอ่าา เดี๋ยวจะเปลี่ยนใจให้แพนด้าเป็นพระเอก หมั่นไส้อิเกะงิ(ไอ้บราค่อนบ้าาาา) ฟิคนี้มัน นิยายหวานแหวว นิเนอะ ตอนหน้าก็จะพยายามไม่ให้สั้นเกินนะคะ
ความคิดเห็น