คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 100%
บทที่4
ตึกๆ ๆ ปัง<เสียงกาอาระเดินออกไป>
“...............”
“ทำไมนายต้องพูดดีกับเจ้าหมอนั่นด้วยหะ”
“อ้าว ก็กาอาระเป็นเพื่อนชั้นนี่หว่า”
“แล้วทำไมไม่พูดดีๆกับชั้นบ้าง ชั้นไม่ใช้เพื่อนนายรึไง”
“ก็นายอยากทำตัวน่าหมั่นไส้เองทำไมล่ะ”
“ชั้นไม่ได้ทำตัวน่าหมั่นไส้ซะหน่อย”
“แต่นายน่าหมั่นไส้!!!”
“ตรงไหนไม่ทราบ”
“ทุกตรงแหละ”
“ก็บอกมาดิว่าตรงไหนบ้าง”
“เออ ก็นายมันขี้เก็ก กวนตีน ชอบวางมาด ชอบทำตัวฉลาด หล่อ.. อุ้บ!”
(กุพูดอะไรออกป้ายยยยย) นารุโตะทำหน้าตื่นตระหนกพลางหันหน้าไปอีกทาง ฮึ อายเว้ย
“หึ ชั้นว่านายกำลังชมชั้นอยู่นะ”
ร่างสูงโปร่งยิ้มเยาะทำหน้าอย่างผู้ที่อยู่เหนือกว่า พลางมองคนที่สูงน้อยกว่าอย่างมีชัย
“นายหน้าแดงนะ นารุโตะ หึหึ”
“มะ.. ไม่ได้หน้าแดงซะหน่อยเจ้าบ้า”
“ก็เห็นๆอยู่ว่าแดงนี่”
“จะอะไรก็เรื่องของชั้นน่า กลับบ้านนายไปได้แล้ว”
(ทำมาเปลี่ยนเรื่อง ) ร่างสูงกว่าคิดในใจ เจ้าบ๊องนี่ ยังแกล้งสนุกเหมือนเดิม
“ไม่”
“ทำไมห้ะ”
“บ้านชั้นกำลังถูกตรวจสอบอยู่ เพราะงั้น ช่วงนี้ชั้นจะอยู่บ้านนาย”
“เออ แล้ว....”
“เสื้อผ้าชั้นเอามาไว้ที่นี่ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว”
“ชิ งั้นชั้นไปอาบน้ำก่อน”
(รอบคอบจริงนะ ฮึ่ยยย) ร่างโปร่งผมทองเริ่มหัวเสีย พลางนึกนินทาร่างสูงโปร่งผมดำในใจ
(มันจะทำตัวฉลาดรอบคอบเพอร์เฟกไปไหนวะ อิจฉาโว้ย((*&&^&^%&^%$$&)
“ไม่ต้องนินทาชั้นในใจเลยนะนาย หน้าตาออกหมดแล้ว”
“เอ้ออออ โว้ยยยย”
‘ซ่าๆๆ ...’
ระหว่างที่นารุโตะกำลังอาบน้ำอยู่นั้นซาซึเกะก็ไปจัดข้าวของของตัวเองให้เป็นสัดเป็นส่วน เตรียมผ้าเช็ดตัว และยูกาตะไว้ใส่หลังอาบน้ำ และขณะที่เขากำลังจะหยิบแปรงสีฟันอยู่นั้น
“ซาซึเกะ หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อย ลืม”
“อยู่ตรงไหน”
“ในตู้ด้านขวา”
“เออ เจอแล้วแปปนะ”
ซาซึเกะไม่ทันได้คิดอะไรก็เลยเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป ขณะที่นารุโตะกำลังจะเดินออกไปรับผ้าเช็ดตัว ซึ่งเราๆก็รู้ดีว่านารุโตะเป็นคนยังไง พื้นห้องน้ำในขณะนั้นเลยเปียกลื่นไปด้วยสบู่
“หวะ เฮ้ย”
“เย้ย อุ้ปส์”
ไม่ได้สบตามีกระแสไฟฟ้าแล่นแปล๊บๆ ไม่ได้มีใครมาผลัก แต่ในหัวเหมือนเกิดเหตุการณ์เดจาวูเมื่อสมัยเข้าโรงเรียนนินจาใหม่ๆ
‘จุ้บ’ <ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆที่ทำให้ลึกซึ้ง~>
“.................................”
“...................................”
“!!!!!!”
“.............”
ไม่ต้องให้ใครพูดอะไร ทั้งสองเด้งตัวออกจากกันในทันทีที่รู้สึกตัว ทั้งสองรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมากะทันหัน ซาซึเกะส่งผ้าเช็ดตัวให้นารุโตะโดยไม่หันมามอง นารุโตะก็รับมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ยังไม่ทันเอื้อนเอ่ยคำใดๆ ซาซึเกะก็พลุนพลันกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปทันที
“อะ...”
นอกห้องน้ำ ซาซึเกะกำลังสงบสติอารมณ์ เตือนตนเองในใจว่า มันก็แค่ปากแตะกันเท่านั้น ไม่มีอะไรเกินไปกว่านั้น แต่ว่า..
.
ในห้องน้ำ จากเดิมที่นารุโตะหน้าร้อนๆเพราะจูบครั้งที่สามกับซาซึเกะ ตอนนี้ถึงกับหน้าแดงเถือกจนควันแทบขึ้น
เพราะอะไรนะเหรอ
ก็เพราะว่า ตอนนี้ เขาไม่ได้ใส่อะไรเลยนะสิ!!!
(หวา มันจะเห็นของเรามั้ยว้า/// )>>นารุโตะ
.
.
.
.
หลังจากที่เหตุการณ์อันเร้าใจ(?)ได้ผ่านพ้นไป ซาซึเกะก็รีบเข้าไปอาบน้ำต่อจากนารุโตะ แล้วตอนนี้ทั้งสองก็นั่งจุมป้กอยู่ในห้องนอนของนารุโตะ
.
.
ซึ่งมีเตียงเดียว....
“นายนอนบนเตียงก็ได้นะ ซาซึเกะ ยังไงซะ นายก็เป็นแขกอ่ะนะ”
“นายนอนไปเหอะ นี่มันบ้านนายนี่นา”
“นายนอนเหอะ”
“นายนั่นแหละนอน”
“ชั้นบอกให้แกนอนแกก็นอนสิฟะ”
“แล้วชั้นบอกไปว่าอะไรแกฟังไม่รู้เรื่องรึไง”
“แกนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง”
“แกก็ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง”
“งั้นนอนพื้นทั้งคู่เลยเป็นไง”
“แล้วจะมีเตียงไว้ทำไม ไว้ประดับบารมีเรอะ”
“......”
“......”
“งะ..งั้น ถ้าไม่รังเกียจ นอนด้วยกันก็ได้นิ เตียงมันก็ไม่ได้แคบอะไรมาก”
“เอางั้นหรอ”
“ก็ ประมาณนั้นแหละ”
.
ในที่สุด เด็กหนุ่มทั้งสองก็มานอนข้างๆกันในสภาพหันหลังชนกันอย่างช่วยไม่ได้ เพราะจะให้นอนหันหน้าชนกันมันก็นะ..ไม่ใช่เรื่อง
(นอนไม่หลับ)<<นารุโตะ
(ไม่มีสมาธิในการนอนเลย)<<ซาซึเกะ
.
เหลือบมองนาฬิกาอีกที นี่ก็ตีหนึ่งแล้ว
“ซาซึเกะๆ”
“อะไรวะ”<<สงสัยใกล้หลับแล้ว
“นอนไม่หลับอ่ะ”
“พยายามหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้นายจะไม่ไปหาโฮคาเงะหรอ”
“ก็ว่าจะไปเช้าๆ แต่นอนไม่หลับอ่ะ”
“ให้ชั้นซัดนายสักหมัดมั้ย”
“แบบนั้นคงนอนยาวเลยล่ะ”
“งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ”
ซาซึเกะพลิกตัวหันเข้าหา พลางใช้มือเรียวขาวเอื้อมไปลูบผมสีทองอย่างแผ่วเบา ราวกับจะกล่อมเด็กน้อยให้นอนหลับฝันดี ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับเจ้าของผมสีทองเป็นอย่างมาก
(แปลกแฮะ แต่ก็ สบายดีเหมือนกันนะ)
เวลาผ่านไปสักพัก ทั้งสองก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป
หวังว่า คงไม่สั้นจนน่าเกลียดนะคะ
สรุปเรื่องนี้เกะโตะเนอะ ดูสภาพข้าน้อยคงไม่มีปัญญาแต่งสามพี หรือ ออลนารุ ในพล๊อตเรื่องนี้ และไม่มียูริมาปนนะจ้ะ
ปล.เพลงก็ยังไม่คืบหน้า แบนเนอก็ไม่ขยับ เอาเป็นว่าช่างมันก่อนละกัน- -
ความคิดเห็น