ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic naruto What about love (Sasunaru)

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 100%

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ค. 56


    ตอนที่ 2 ห่วงใย


     

    Sasuke -

    ติ๋ง....ติ๋ง

     อา..  มืดจัง  ที่ไหนกันนะ‘    

    ผมมองไปรอบๆตัว รู้สึกถึงความเย็นเยียบ  ชื้นแฉะ และมองไม่เห็นอะไรเลย แม้กระทั่งมือตัวเอง

                กริ้งๆ

                เสียงอะไรน่ะ

    พอเสียงกระดิ่งปริศนาดังขึ้น  ก็รู้สึกว่า บรรยากาศเปลี่ยนไป  ผมเริ่มมองเห็นตัวเอง  แต่รอบกายก็ยังคงมืดสนิท ทันใดนั้น ก็มีแสงสีเหลืองสว่าง วูบมา

     

    ...อุ่นจัง  รู้สึกสบายตัว  ความรู้สึกนี้มันอะไรกันนะ  แล้วนั่น ใครน่ะ

    เรือนผมสีทองไหววูบ  กำลังโบกมือเรียกเขา

    นั่นนารุโตะหนิ

                นารุโตะ! ‘

                ซาซึเกะ

    ตื่นได้แล้วนะ 

    ทุกคน  เป็นห่วงนายนะรู้มั้ย

    (นารุโตะ...)

    .

    .

     

                “นารุโตะ !  เฮือก....”

                “ซาซึเกะคุง...”

    (ซากุระนี่นา  งั้นที่นี่... โรงพยาบาลซินะ)

                “หืมม  ฟื้นแล้วหรอ เป็นยังไงบ้างล่ะ”

                “ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหนิ”

                “ยังไงก็ต้องตรวจดูก่อน”

    โฮคาเงะสาวเข้ามาตรวจดูร่างกายของเด็กหนุ่ม โดยเฉพาะดวงตา

                “อืมม ใช้ได้อยู่ ฟื้นตัวเร็วดีหนิ”

                “ตอนนี้นารุโตะอยู่ไหน?”

    .

    .

    .

     

                 

    ตอนนี้นัยตาสีนิลได้แต่จ้องมองเด็กหนุ่มที่อยู่ในห้วงนิทรา  พลางคิดถึงคำพูดของฮินาตะ

              ‘ซาซึเกะคุง  ตอนนี้ นารุโตะคุงเค้าพื่งจะผนึกเก้าหางไปน่ะจ่ะ   แต่ก่อนหน้านี้เค้าก็มาหาเธอนะ  ยังไงซะ ตอนนี้  ฝากดูนารุโตะสักพักนะจ้ะ


    (เฮ้อ  ยังไงซะ เจ้าจิ้งจอกนี่คงเล่นด้วยยากสินะ)   


    จะว่าไป  ความฝันก่อนหน้านี้  นายเป็นคนสร้างมันขึ้นมา  หรือว่าชั้นประสาทหลอนไปเองนะ

    คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวของร่างสูง   ร่างโปร่งที่นอนอยู่ จะว่าไป ก็เปรียบเหมือนดวงตะวันของเขานั่นแหละ  ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน แสงอาทิตย์ก็จะแยงตาเขาเสมอ  ตอนแรก มันทำให้เขารำคาญ แต่ตอนนี้ เขารู้สึกว่า ความรู้สึกรำคาญมันเปลี่ยนไป

    (นอนหลับสบายเชียวนะ แถมน้ำลายไหลอีก) 

    เห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอามือไปเช็ดน้ำลายให้ พลางมองสำรวจไปที่ใบหน้ายามหลับใหลที่ไร้รอยขีดข่วนใดๆ ยกเว้นรอยที่เหมือนหนวดแมวข้างแก้มใสนั่น ขับให้เจ้าตัวดูน่าเอ็นดูเหมือนลูกสุนัข(?)

    “น่ารักดีแฮะ  เจ้าหมอนี่”

    (เฮ้ย คิดอะไรเพี้ยนๆแล้วเรา)  เหมือนเจ้าตัวจะยังไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไปจึงได้แต่บ่นงึมงำๆกับตัวเอง

     

              “อุจิวะ ซาซึเกะ ท่านโฮคาเงะเรียกตัว  มากับชั้น“

    ชิสึเนะเข้ามาในห้องพร้อมฮินาตะแล้วพูดออกคำสั่ง

     

                “อือ  จะไปเดี๋ยวนี้”

     

    .

    .

    .

    ในห้องทำงานของโฮคาเงะ

                “คงจะรู้เรื่องผนึกของนารุโตะแล้วสินะ”

                “ก็พอรู้มานิดหน่อย  มีอะไร”

                “พูดจาให้มันดีๆหน่อย อุจิวะ อย่าลืมนะว่าตอนนี้เธออยู่ในสถานะอะไร”

                “.....”

                “ถึงพูดไปเธอก็คงไม่สะท้านสินะ ช่างเถอะ แต่ตอนนี้ ชั้นอยากให้เธอเตรียมตัวเอาไว้ เพราะหลังจากนารุโตะฟื้น 1 สัปดาห์ เราจะเริ่มการตัดสินโทษและเปิดโอกาสให้เธอพูด  ตอนนี้คดีของเธอ กำลังพิจารณาอยู่ในชั้นศาล”

                “มีอะไรอีกมั้ย  ที่เรียกมาคงไม่ใช้เรื่องแค่นี้สินะ”

    เสียงของเด็กหนุ่มอ่อนลงเล็กน้อย และมีท่าทีสนใจในสิ่งที่เธอพูดมากขึ้น

                “แต่เรายังจะไม่ลงโทษเธอในทันที “

                “ทำไม..”

                “มีเรื่องที่เธอต้องทำก่อนหน้านั้น  ถึงตอนนั้นชั้นจะอธิบายรายละเอียดให้ฟังพร้อมนารุโตะ  จนกว่าจะถึงตอนนั้น  ทำตัวให้แข็งแรง  แล้วห้ามใช้เนตรวงแหวนเด็ดขาด!

                “.นี่เป็นหนึ่งในบทลงโทษรึเปล่า.”

                “เราแค่อยากให้ดวงตาของเธอสมบูรณ์ที่สุด  ถึงตอนนั้น  เธอได้ใช้เนตรแน่”

    ผู้ช่วยสาวพูดแทรกขึ้นมา

                “เอาล่ะ หมดธุระแล้ว ไปได้”

    พอซาซึเกะเดินออกไป 

                “ชิสึเนะ”

                “ค่ะ ตอนนี้หน่วยลับเคลื่อนไหวแล้วค่ะ”

                “ดี  แล้วเรื่องงานเทศกาลล่ะ”

                “คาดว่าจะเตรียมการเสร็จหลังจากนารุโตะฟื้นหนึ่งวันค่ะ”

                “อย่าลืมเชิญบุคคลสำคัญมาล่ะ”

                “อิอิ  ท่านนี่ล่ะก็  ชอบทำเรื่องสนุกอยู่เรื่อย  ส่งบัตรเชิญไปแล้วล่ะค่ะ”

               

    (ช่วงเวลาเจ็ดวันต่อจากนี้นี้ พวกเธอจะทำอะไรบ้างนะ  เหล่าทีมเจ็ดเอ๋ย)

     

    -ตัดมาทางด้านซากุระและเหล่าผองเพื่อน

                “พรุ่งนี้นารุโตะก็จะฟื้นแล้ว ซาซึเกะก็สบายดีแล้ว เราพาพวกเค้าไปเที่ยวงานเทศกาลดีมั้ย”

    สาวสวยหัวชมพูพูดอย่างร่าเริง ในที่สุด ทีมเจ็ดก็จะได้รวมกันอย่างมีความสุขซะที    

    “นั่นสินะครับ  ผมก็อยากรู้จักคุณซาซึเกะให้มากขึ้นด้วย”

    (เจ้านั่นมันมีดีอะไร นารุคุงถึงต้องตามเอาเป็นเอาตายยั่งงั่นนะ)  ผีจีน เอ้ย ซาอิ คิด

                “นั่นสินะ  แต่วันนี้เราไปเยี่ยมซาซึเกะกันมั้ย  ได้ข่าวว่าเขาออกจากโรงพยาบาลแล้วนี่”

    นินจาสาวอิโนะเสนอความคิด 

                “....”

                “เอาไว้เจอกันตอนงานเทศกาลก็ได้หนิ”

                “งั้นชั้นกับซากุระจะไปเยี่ยมเผื่อแล้วกันนะ  ป่ะ  ซากุระ ไปจัดดอกไม้กัน เอาไปให้นารุโตะด้วย”

    ”อืม ๆ  ไปก่อนนะทุกคน”

    พอสองสาวเดินออกไปแล้ว คิบะจึงพูดขึ้นมาว่า

                “สองคนนั่นดูสนิทกันดีนะ  พวกนายว่าไง”

                “เรื่องส่วนตัวอย่าไปยุ่งเค้าเหอะน่า”

    ชิกามารุกล่าว  พลางหยิบขนมเซมเบ้ของโจจิมากิน






    ..อย่าพึ่งเบื่อกันไปซะก่อนล่ะ อย่าไปสนใจตัวเลขเปอร์เซ็นด้วย  แค่อยากให้รู้ว่ายังไม่ถึงครึ่ง ตอนนี้ยังสั้นเหมือนเดิม55 ตอนนี้ให้โตะกับเกะเค้าพร่ำเพ้อถึงกันเล็กๆซักหน่อย  อิอิ  เดี๋ยวมาต่อครึ่งหลังให้นะคะ

    Ps. ทำยังไงให่ยูทูปมันเล่นเองฟะ ที่แปะไว้หน้าแรกอ่ะ หรือมันเล่นเองแล้ว แต่ไม่เห็นเล่นเองเลยนี่หว่า

    Ps.2 แก้ชื่อตอนนะคะ ขี้เกียจตั้งชื่อ5555

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×