Crystal Collector [CC]

ลำดับตอนที่ #3 : To Biston Town

 *ตุ๊บ ๆๆๆ* เสียงฝีเท้าที่เร่งขึ้นของชายหนุ่มผมน้ำตาลไหม้ดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมปรากฏภาพเบื้องหน้าเป็นเมืองที่มีเอกลัษณ์เป็นของตัวเอง ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงแตรที่เป่ามาจากสจุจักใจกลางเมือง บ่งบอกให้รู้ว่าเวลานี้เป็นเวลาเทศกาล

*ถึงสักที เมืองบิสตัน* หนุ่มร่างใหญ่พูดขึ้น ก่อนจะค่อยๆแบกร่างน้อยๆของเด็กหนุ่มเดินเข้าไปในเมืองอย่างค่อยเป็นค่อยไป

ภายในเมืองถูกประดับประดาด้วยของตกแต่งนานาชนิดที่เข้ากันได้ดีกับลักษณ์เมืองที่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง ชวนให้เห็นเป็นที่ตระการตาสนุกสนานอย่างยิ่ง

*น้ำส้มเย็นๆคร้าบบบ คั้นสดจากไร่โอเรโน้ท้ายเมืองคร้าบ เชิญชิมฟรีได้คร้าบบ  อ๊ะ พี่ชาย สนใจสักแก้วไหมครับ* เสียงของเด็กขายน้ำผลไม้พูดก่อนจะค่อยๆถือแก้วน้ำส้มเย็นๆเดินมาหาโช

*ขอบคุณครับ ผมขอซื้อ 2 แก้วเลยครับ* โชตอบพร้อมจ่ายเงินให้กับเด็กหนุ่ม 

*ขอบคุณมากครับผม น้ำส้มคั้นสดๆเย็นๆจากไร่โอเรโน้คร้าบ ใครสนใจไหมคร้าบ ชิมฟรีคร้าบบบ* เด็กหนุ่มขอบคุณก่อนจะเดินต่อไป

*นี่ นายจะหลับไปถึงเมื่อไหร่กัน* โชพูดพร้อมกับพยุงตัวเด็กหนุ่มขึ้นเล็กน้อย ให้หนุ่มน้อยที่หลับไหลรู้สึกตัวตื่น

*อืมมม..งึมๆ.... อ๊ะ  ที่นี่ ..* เด็กหนุ่มสะลึมสะลือตื่นพร้อมกับมองไปรอบๆ

*เมืองบิสตันไงล่ะ ถึงแล้วนะ รู้สึกที่นี่จะมีงานเทศกาลหล่ะ เดี๋ยวไปหาที่พักก่อนละกัน จะได้ดื่มน้พส้มเย็นๆนี่ซะที* โชพูดก่อนจะมองไปรอบๆจตุจักของเมือง แล้ววางร่างเล็กลงบนเก้าอี้ไม้ริมสระน้ำแถวๆนั้น ก่อนจะยื่นน้ำส้มให้

*ดื่มซะสิ กำลังเย็นสดชื่นเลย* โชยื่นน้ำส้มให้เด็กหนุ่มก่อนจะดื่มแก้วของตัวเองด้วย

*ขะ ขอบใจ ...* เด็กหนุ่มรับน้ำส้มมา ก่อนจะมองลงไป แล้วเอาหลอดคนๆแก้วอย่างมีพิรุธ

*นี่นายกลัวชั้นจะวางยาฆ่านายรึไง แล้วนี่ พูดกับผู้ใหญ่ใครสั่งใครสอนให้ใช้ขอบใจกัน ต้องพูดว่าขอบคุณสิ เจ้าเด็กนี่* โชพูดพร้อมกับโขกหัวเด็กหนุ่มดังโป้กก

*โอ้ย เจ็บนะ ชั้นไม่ใช่เด็กซะหน่อย* เด็กหนุ่มพูด ก่อนจะยกน้ำส้มดื่มทั้งแก้ว

*เหอะ ถ้าไม่ใช่เด็กแล้วจะเป็นอะไร เจ้าตัวเด็กกระเปี๊ยกนี่* โชพูดด้วยสายตาหยามๆชวนโมโห ก่อนจะเขกหัวเด็กหนุ่มไปอีกหนึ่งโป้ก

*นี่ หยุดนะ นายถือดียังไงมาเขกหัวชั้น แล้วก็ ชั้นไม่ใช่เด็กนะ ชั้นอายุ ..* 

*แก๊งงงงงง แก๊งงงงงง แก๊งงงงงง* ก่อนที่เด็กหนุ่มจะพูดจบ เสียงระฆังของเมืองก็ดังสะนั่นถึง 3 ครั้ง ก่อนจะมีเสียงประกาศก้องไปทั่วเมืองว่า

*สวัสดีพ่อแม่พี่น้องชาวเมืองบิสตันทุกคน รวมถึงเหล่าผู้มาเยือนด้วย กระผม ในนามของนายกเทศมนตรีเมืองบิสตัน ขอกล่าวเปิดงานรื่นเริงประจำปี ณ บัดนี้ ~ ~ ~ !!!* สิ้นเสียงดังกล่าว ชาวเมืองต่างร้องเฮกันทั่วเมือง ก่อนจะมีขบวนพาเรดชุดใหญ่ค่อยๆโชว์การแสดงเดินมาตามถนนเมือง และค่อยๆผ่านหน้าโชและเด็กหนุ่มไป

*ที่แท้ก็งานรื่นเริงประจำปีหรอกเหรอ นี่ อยากดูพาเรดมั้ย เด๋วชั้นพาขี่คอให้ก็ได้นะ* โชพูดก่อนจะทำสายตาเหมือนไม่ได้เต็มใจเท่าไหร่ ชวนโมโหแก่เด็กหนุ่มยิ่งนัก

*คำพูดกับสายตานั่นมันอะไร แล้วก็ ของแบบนั้นน่ะ ชั้นไม่สนหรอก ..* เด้กหนุ่มพูดก่อนจะเบนหน้าหนีอย่างไม่สบอารมณ์

*น่าสนุกจะตาย มาเหอะน่า ชั้นอยากดู* โชพูดด้วยเสียงเรียบๆก่อนจะก้มลงบอกเป็นนัยให้เด็กหนุ่มขึ้นขี่หลัง เพราะขาซ้ายยังได้รับบาดเจ็บอยู่

*นายจะไปก็ไปคนเดียวสิ ชั้นไม่ไปด้วยหรอก* เด้กหนุ่มพูดอย่างไม่สบอารมณ์สิ้นดี

*ถ้าชั้นไป นายก็ได้โอกาสหนีน่ะสิ ชั้นไม่ยอมปล่อยให้เด็กตัวคนเดียวไปไหนตามลำพังทั้งๆที่ขายังเจ็บอยู่แบบนั้นหรอกนะ เร็วๆ จะขึ้นดีๆหรือจะให้อุ้ม..* โชพูดเสียงแข็งด้วยสายตาที่ดุดัน เด็กหนุ่มไร้ทางปฏิเสธ จึงจำใจต้องขึ้นขี่หลังชายหนุ่มไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

.
.
.

ทั้งสองเที่ยวงานเทศกาลจนตะวันลับขอบฟ้า จึงได้เวลาเดินหาโรงแรมเพื่อพักค้างคืนก่อนจะตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรต่อดี

*เห้อ วันนี้สนุกเป็นบ้าเลย นักมายากลคนนั้นเก่งชะมัดเลยเนอะ สนุกสุดๆไปเลย นายว่ามั้ย ?* โชพูดพลางแบกเด็กหนุ่มเดินหาโรงแรมพัก

*สนุกกะผีนะสิ น่าเบื่อสิ้นดีสิไม่ว่า* เด็กหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์แบบเดิม

ทั้งสองเดินหาโรงแรมอยู่ครู่นึง ก่อนโชจะเจอโรงแรมที่น่าจะให้ที่พักพึงได้ แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นประกาศในหนึ่งแปะอยู่บนผนังของโรงแรมนั้น..

* Enchated star wanted .. โห เงินค่าตัวขนาดนี้ อยู่ได้เป็นปีเลยนะเนี่ย แต่เอ๊ะ มีแต่รายละเอียด ไม่เห็นมีรูปเลย .. หืม ไหนดูสิ* ชายหนุ่มพูดก่อนจะค่อยเดินไปอ่านรายละเอียดประกาศใบนั้น

ทันใดนั้นเอง เด็กหนุ่มก็ทำท่าตื่นตกใจก่อนจะซุกหัวไปซบกับแผ่นหลังของชายหนุ่ม พร้อมกับแสดงสีหน้าไม่สู้ดี ก่อนจะค่อยๆหายใจหอบ แฮ่กๆ

*นะ นายเป็นอะไรรึเปล่า เฮ้* โชพูดพลางหันหน้ามาหาเด็กหนุ่มด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย

*พะ..พาชั้นเข้าไปพักที ได้โปรด ขะ ขอร้องละ ..เดี๋ยวนี้เลย* เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ก่อนจะกอดคอชายหนุ่มไว้แน่น

*อ่ะ โอ้ย รู้แล้วๆ อย่ากอดแน่นนักสิ ชั้นหายใจไม่ออกนะเห้ย* โชพูดก่อนจะรีบพาเด็กหนุ่มเข้าไปพักทันที..


เมื่อถึงห้องพัก วึ่งเป็นห้องเตียงเดียวเนื่องจากเป็นโรงแรมราคาถูก โชก็ว่างเด็กหนุ่มลงบนเตียง ก่อนจะถามด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย *นายเป็นอะไรรึเปล่า สีหน้าไม่สู้ดี เจ็บแผลหรือไง*

*ป่ะ เปล่า ... ชั้นก็แค่ .. เหนื่อย ขะ ขอพักก่อนนะ* เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ พร้อมลมหายใจที่ยังหอบ แฮ่กๆ อยู่ ก่อนจะล้มตัวลงนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม

*สุดท้ายนายก็จะไม่บอกใช่มั้ยว่าชื่ออะไร ถ้าไม่บอกชั้นจะเรียกนายว่าเจ้าเปี๊ยกนะ* โชพูดก่อนจะค่อยๆนั่งลงข้างๆเตียง

*.....* *......เรียกชั้นว่าโชตะก็ได้* เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆหลับไป

*.... โชตะ .. สินะ* โชพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆหลับไปเช่นกัน