คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หรรษาบทที่ 4 : ของเล่นชิ้นใหม่
เดินตรงไป...เลี้ยวซ้าย...เลี้ยวขวา...เลี้ยวขวาอีก.......?..............?................?.....................ToT ไปไหนต่อฟะเนี่ย สวยลืม เลี้ยวขวาอีกทีละมั้ง จำได้ว่าเรย์บอกว่าจะผ่านสวนออโรร่า แล้วไหนฟะ เห็นแต่ป้ายติดไว้ว่าสวนเฟอร์คราส แล้วมันจะตั้งชื่อสวนย่อมให้งงเล่นทำไมเนี่ย สรุปว่าฉันหลงทางแล้วใช่ไหม ToT
“ ไอ้เรย์ละ ฉันยังไม่เห็นหัวมันเลย ไหนแกบอกว่าไปรับมันมาไง ” มีเสียงของผู้ชายดังออกมาจากตึกสีน้ำเงินที่ดูเหมือนจะเป็นตึกชมรมอะไรสักอย่างข้างๆสวนเฟอร์คลาส
“ เออฉันไปรับมันมาจากสนามบิน แต่ตอนนี้มันคงกำลังพายัยเด็กใหม่ไปหาจีจี้ละมั้ง ” เสียงนั่นคุ้นๆน่ะ เสียงเหมือนกับใครสักคน เดินไปดูหน่อยดีกว่าเผื่อพวกเขาจะช่วยอะไรฉันได้ ฉันเดินไปตรงข้างๆตึก(เหมือนตัวเองเป็นผีซอกตึกเลยแฮะ) และก็พบประตูบานเล็กๆ ฉันแง้มประตูนั้นออกเบาๆอย่างระมัดระวัง
“ ยัยเด็กใหม่? ”
โอ้ววภาพที่เห็นคือผู้ชายผมสีน้ำตาลตัดทรงลากไซรแต่มัดผมเอาไว้ ผิวขาวซีด แต่หล่ออีกแล้วค่ะ หล่อออ โรงเรียนนี้เก็บสะสมผู้ชายหล่อรึไง เขากำลังยืนควงไม้กลอง พร้อมกับคุยกับคนที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา เอ๊ะบนโซฟา อ๊ะ อ๊ะ บนโซฟา อะหุอะหิบนโซฟา O_o นั่นมันฟิกก์นี่หนา
“ อืม ห้องเรามีเด็กใหม่เข้ามา ” ฟิกก์พูดด้วยสีหน้าเรียบๆ แล้วกลับไปสนใจหนังสือในมือต่อ เอ๊ะเขากำลังพูดเรื่องฉันอยู่รึเปล่า
“ ผู้หญิง? ” ผู้ชายคนนั้นถามขึ้นอีกครั้ง
“ yes! ”
“ น่ารักรึเปล่า? ”
“ ฮูววว ถามมากจริงโว้ย เดี๋ยวก็เจอเองแหละ ”
“ น่ารักละสิ ดูท่าทางแกก็รู้ ฮะๆๆ อย่าบอกนะว่าแก... ฮะๆๆ ” นายนั่นญาติเน่าหรอไง หัวเราะอยู่ได้
“ ยัยเด็กใหม่คงจะผมยาวๆ เป็นลอนนิดๆ ตาโตๆ ผิวขาวๆ น่ารักเหมือนตุ๊กตาละสิ ฮะๆๆ ” เสียงของเขาเงียบลงเมื่อฟิกก์ตวัดสายตาอันขวางโลกกลับไปมองที่ผู้ชายคนนั้น ว่าแต่นายเป็นอับดุลรึเปล่าเนี่ย ที่พูดมาถูกหมดเลยนะโดยเฉพาะที่ว่าฉันน่ารักเหมือนตุ๊กตาเนี่ยถูกเผง ฮิๆๆๆ
“ นี่ๆ ดูอะไรอยู่หรอ? ” มีคนสะกิดฉันจากด้านหลัง นิ้วใคร? สะกิดทำไม? หรือว่า... O_O!!! อ๊ากหล่อ ผมสีดำสนิทยาวประมาณต้นคอซอยแหลกชี้โด่ชี้เด่ ไว้หางเต่าถักเป็นเปียยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล ปากนิด จมูกหน่อย ผิวขาวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก หล่อค่ะ หล่ออออ
“ เอ่อ...นายพอจะรู้มั้ยว่าหอวีนัสไปทางไหน *-* ”
“ ไปไม่ถูกหรอ? รอไปด้วยกันสิ ฉันก็กำลังจะไปเหมือนกัน ” นายหางเต่าพูดเสร็จก็เดินเข้าไปข้างในห้องที่ฟิกก์อยู่ รู้สึกถึงความซวยยังไงก็ไม่รู้
ปัง!
“ ยัยกระสือเธอมาที่นี่ทำไม? ” ฟิกก์เลิกคิ้วแล้วถามเมื่อเห็นฉัน ประตูพังรึเปล่าเนี่ยปิดซะเสียงดังไปถึงขั้วโลกใต้เลย
“ กระสือ? นั่นชื่อเธอหรอ ” นายหางเต่าถามพลางทำหน้าเหมือนอยากจะหัวเราะแต่กลั้นเอาไว้ คนบ้าที่ไหนชื่อกระสือเล่า โอ๊ยสวยเครียด
“ ฉันชื่อซีตรอง! ”
“ อ้าวหรอ? ยินดีที่ได้รู้จัก ^^ ฉันชื่อคาดาร์ท ” นายหางเต่าแนะนำตัว
“ ส่วนฉันอาเทอร์ ^O^ ” นายหัวรากไซรที่คุยกับฟิกก์ในตอนแรกแนะนำตัวบ้าง หมอนี่มองใกล้ๆแล้วอย่างกับดาราญี่ปุ่นเลย
“ ฉันชื่อฟิกก์ ” ฟิกก์พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ากวนประสาท
“ นายชื่อกระหังไม่ใช่หรอไง? ”
“ ถ้าฉันเป็นกระหังเธอก็เป็นกระสือนั่นแหละ ”
“ ฉันไม่ได้ถาม ”
“ นั่นมันมุขฉันนะยัยปอบ ” เรียนจบเมื่อไหร่คงมีหมอผีมาจับฉันไปลงโอ่งแน่เลย ToT
“ นายจดลิขสิทธิ์รึยังละ? ” ฮะๆ เอาสิ ฉันไม่ยอมแพ้นายแน่
“ กำลังจะไปจดเร็วๆนี้ ” - -^ บ้าแล้ว
“ ฮะๆๆๆ ” อาเทอร์หัวเราะขึ้นมาเสียงดัง ขำอะไรมิทราบ
“ นี่หรอเด็กใหม่ที่แกว่าน่ะฟิกก์ แสบดีแฮะ ” อาเทอร์ที่ยังคงพยายามกลั้นหัวเราะอยู่หันไปถามฟิกก์
“ ใช่! นี่แหละยัยปอบของจริง ” ถ้าเรียกปอบอีกทีแม่จะกระโดดลงโอ่งซะเลย
“ ถึงว่าเธอถึงได้ไปหอวีนัสไม่ถูก ” คาดาร์ททำหน้าเหมือนใช้ความคิดอยู่สักพักแล้วพูดขึ้น
“ นี่ยัยปอบเธอไปหอวีนัสไม่ถูกเรอะ ฮะๆ หลับตาเดินไปยังได้ ” เออไอคำนี้เคยได้ยินมาจากไหนน่ะ ถึงว่ามันถึงได้เป็นเพื่อนกัน - -^
“ ช่างเถอะ ฉันไปหอวีนัสก่อนนะ ฮูวววว ” แล้วฟิกก์ก็เดินจากไปพร้อมกับโบกมือลา แล้วนายจะรีบไปไหนเนี่ย ฉันก็จะไปหอวีนัสเหมือนกันนะยะ
“ แกจะไม่รอรันก่อนหรอ ” อาเทอร์ถามขึ้นอีกครั้ง
“ ไม่ละ ”
“ เดี๋ยวก่อนฟิกก์! ” แค่เรียกชื่อหมอนี่ทำไมมันยากจังฟะ นายชื่อกระหังคงจะเหมาะกว่าจริงๆ ฮิๆ
“ อะไรยัยปอบ? ” ฟิกก์หันกลับมาพร้อมกับทำสีหน้างุนงง
“ ขอไปด้วยสิ >O<”
“ ไปไม่ถูกก็บอกมา ฮูววว ” ฟิกก์ยกมือขึ้นมาแล้วดีดเข้าดังเป๊าะที่หน้าผากฉัน เจ็บนะเฟ้ย
“ โอ๊ย! มันเจ็บนะเนี่ย ”
“ ก็ทำให้เจ็บ ฮะๆๆ ”
“ อะ... O_O ” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เปิดปากด่า ฟิกก์จับคอเสื้อฉันพร้อมกับลากให้ฉันเดินตามเขาไป ฉันไม่ว่าอะไรนะถ้านายจะจับมือ ฟิกก์เดินเลี้ยวไป เลี้ยวมาอยู่หลายครั้ง นี่หรอที่บอกว่าหลับตาเดินยังได้ - -^ ฉันสาบานได้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะไม่ไปประชุม!
หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว~ เสียงโทรศัพท์ของใครสักคนดังขึ้น แต่ไม่ใช่ของฉันหรอกมันเป็นของฟิกก์นั่นเอง
“ …. ” เงียบกริบนี่นายหูตึงรึไง
หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว~
“ โทรศัพท์นายดังน่ะ ”
“ อืม ” อืมแล้วทำไมไม่รับละฟะ
“ ฮัลโหล ” ฟิกก์กดรับโทรศัพท์อย่างเซ็งๆ
[ พี่ฟิกก์มารับรันที่หน้าตึก L หน่อยสิ ค่ะ ]
“ อืม กำลังจะไปรอก่อนแล้วกัน ”
[ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะค่ะ ^O^ ]
“ อืม ” นายนี่มันพูดเป็นแต่อืม อืม อืมสินะ
“ มองหน้าฉันทำไมยัยปอบ? ”
“ เปล่า - -^ ”
“ ไม่ใช่เพราะเห็นว่าฉันหล่อเลยมองหรอ ” ฟิกก์มองหน้าฉันแล้วหรี่ตาลง
“ ขอโทษด้วย! ถือว่าฉันผิดเองที่ชอบมองของแปลก ”
“ เฮอะ! ”
“ เฮอะ! ” แล้วทำไมนายต้องมาเฮอะ พร้อมฉันด้วยเล่า
“ รีบๆเดินเข้าสิ ขาสั้นรึไง ” จะรีบไปหากระบือที่ไหนไม่ทราบ - -^
ฟิกก์เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าตึกที่เขียนว่า L ถ้าจำไม่ผิดตอนที่เรย์บอกทางฉัน ไอ้สวนออโร่ร่ามันจะอยู่แถวๆตึก L นี่แหละ แสดงว่าใกล้จะถึงหอวีนัสแล้วสินะ >O<
“ หยุดทำไมละ ใกล้จะถึงแล้วไม่ใช่หรอ ”
“ มา... ”
“ พี่ฟิกก์ค่ะ ” ก่อนที่ฟิกก์จะตอบคำถามฉัน ก็ต้องชะงักแล้วหันไปมองตามเสียงเรียกนั่น เด็กผู้หญิงผมสีดำสนิทตัดผมทรงหน้าม้าผมด้านหลังถูกรวบเอาไว้เผยให้เห็นซอกคอขาว ดวงตากลมโต เรียวปากได้รูป มองยังไงก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ
“ รอนานรึเปล่า? ” ฟิกก์ปล่อยมือจากปกเสื้อฉันแล้วเดินไปหาผู้หญิงคนนั้น
“ ไม่หรอกค่ะ ^O^ ”
“ นั่น...ใครหรอค่ะ? ” ผู้หญิงคนนั้นเอียงคอมองมาที่ฉันแล้วเอ่ยปากถาม
“ ปอบ ” ฟิกก์ตอบไปด้วยสีหน้าเรียบๆ
“ นายสิปอบ! ”
“ หร๋อ ” ฟิกก์พูดพร้อมกับทำหน้ากวนประสาท
“ พี่ค่ะ! ” ผู้หญิงคนนั้นตีที่แขนฟิกก์เบาๆ เหมือนจะเป็นการห้าม
“ ยัยนี่เป็นเด็กใหม่ ที่ย้ายเข้ามาห้องฉัน ”
“ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อรัน ^^ อยู่เกรด 11 ค่ะ ” ใครถามไม่ทราบยะ อยู่ดีๆทำไมหมั่นไส้ยัยนี่จัง
“ อื้อ ^^” ฉันซีตรอง ” ยัยเด็กนั่นยิ้มบางๆมาให้
“ พี่ค่ะ ไปหอวีนัสกันเถอะ จะสายแล้วนะค่ะ ” รันพูดพร้อมกับเดินไปควงแขนฟิกก์ เธอไม่รู้จริงๆหรอว่าหมอนี่เป็นเพศอะไร - -^
“ จะไม่ไปหรือไงยัยปอบ ” ฟิกก์หันมาถามเมื่อเห็นฉันยืนอยู่ที่เดิมนิ่งๆไม่ขยับไปไหน
“ ไป! ” ทำไมอยู่ๆรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานะ
“ มดกัดหรอ ทำไมไม่ต่อปากต่อคำฉันแล้วละ ” นายเป็นโรคจิตรึเปล่า
“ หงุดหงิด! ”
“ ฮูวววว ยัยปอบหงุดหงิด ” ไอบ้า
“ พี่ค่ะ... ” รันเขย่าแขนฟิกก์เบาๆ ทำไมไม่อุ้มกันไปเลยละ
“ เดินตามมาเร็วๆนะยัยปอบ ถ้าเธอหลงอีกคราวนี้อาจไปโผล่ที่สุสานก็ได้นะ ฮะๆ ” เห็นความหงุดหงิดของฉันเป็นเรื่องตลกรึไงฟะ - -^
ความคิดเห็น