คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หรรษาบทที่ 2 : ผู้ชายหรือถั่วดำ [รีไรท์]
ลุงแทกซี่มาถึงสนามบินในเวลาไม่ถึง 20 นาที ไม่รู้ลุงแกไปทำกระบือหายไว้ที่ไหน - -^
“ Hey girl! ” มากงมาเกิร์ลอะไรแถวนี้ - -^
“ เธอนั่นแหละ baby ^^”
ฉันหันหลังไปดูเพราะเริ่มลำคานไอคนที่ยืนหายใจรดต้นคอฉันอยู่ อีตานี่มันบ้าหรือจิตเสื่อมกันนะ
ควับ! O_o ผู้ชายผมสีน้ำตาลเข้มซอยสไลด์เข้าทรงปะบ่า นัยน์ตาสีแดงภายใต้ดวงตาอันคมเซกซี่ ขนตายาวเรียงกันสวยดำสนิท ผิวขาวนวลที่ได้รับการดูแลมาอย่างดี ร่างสูงเพรียวหุ่นซุปเปอร์โมเดล น่าจับมาเล่น(มวย)ปล้ำ!ซะจริง
“ นี่เธอจะสิงร่างฉันรึไง? ” กวนxxxอีกแน่ะ - -^ นายเรียกฉันไม่ใช่หรอยะ!
“ เรียกฉันมีอะไรมิทราบ ” อีตานี่ หน้าตากับปากคนละเรื่องเลยแฮะ เอ๊ะ...ชุดนักเรียนอีตานี่มันคุ้นๆตาจัง ตราโรงเรียนนั่น o_O นายจิตเสื่อมนี่อยู่โรงเรียนเดียวกับฉันนี่หน่า!
“ เธออยู่ GLAD SCHOOL ใช่ป่ะ?” นายนี่มันโง่หรือควายกันเนี่ย ตราโรงเรียนก็ใหญ่จะเท่าสยามพารากอนอยู่แล้ว
“ ใช่!...แล้วนายจะทำไม? ”
“ Very Nice ^^ ฉันชื่อเรย์ เธอละ?” หมอนั่นพูดพร้อมกับยื่นมือขวาขึ้นมา
“ ซีตรอง ” ฉันพูดพร้อมยื่นมืออันเรียวสวยไปแตะมืออีตานั่นเบาๆพอเป็นมารยาท และเดินไปยกกระเป๋าเพื่อจะขึ้นเครื่อง
“ เฮ้! ยัยผมยาว เดี๋ยวก่อน... ”
ฉันรีบเดินลิ่วๆเพื่อจะไปขึ้นเครื่อง กระเป๋าฉันมันเบาขึ้นรึปล่าวเนี่ย หรือเพราะทานข้าวของคุณน้าทำให้ฉันแข็งแรง ^^ เฮ้ออรีบไปดีกว่า อีตาเรย์อะไรนั่นทำให้ฉันเสียเวลาชะมัด - -^ พอมาถึงบนเครื่องฉันก็จัดแจงรัดเข็มขัดนิรภัยอย่างไว้เรียบร้อย
“ ยัยผมยาว เธอแบกมอเตอร์เวย์ไปโรงเรียนเหรอไง? ” เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นเมื่อฉันกำลังจะหลับตาลง ทำให้ฉันต้องหันไปดู อีตาจิตเสื่อมอีกแล้วเหรอ มาบ่นอุบอิบอะไรแถวนี้ สวยเซ็ง แล้วทำไมตาบ้านั่นทำหน้าเหมือนเพ็ดดรีกีกี้หมดอย่างงั้นละ
“ ฉันชื่อซีตรองยะ! ” หมอนั่นยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ เรานี่ดวงสมพงค์กันจังเลยเนอะ ^o^”
“ เหรอ - -^” ฉันไม่เห็นรู้สึกอย่างงั้นเลยนะ
“ ก็ใช่สิครับคนสวย ต่อไปฝากตัวด้วยนะคร้าบบบ ^^ ”
“ อื้อ ^O^ ” ขอบใจฉันสวยตั้งแต่เกิดแล้ว ^o^ อยากจะปล้ำกับหมอนี่จริงๆ (มวยปล้ำค่ะมวยปล้ำ)
“ นายเรียนเกรดอะไรอะ? ” ฉันถามไปเพราะเห็นเค้านั่งจ้องหน้าฉันนานแล้ว เขิลเป็นนะเฟ้ยย >//< จ้องมากเดียวสึกหรอหมด
“ เรียกเรย์ดีกว่า^^ ฉันเรียนเกรด 12 แล้วเธอละ?”
“ 12 เหมือนกัน ^O^ ”
“โลกกลมเนอะ ว่ามั้ย?” เรย์พูดพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉันและยิ้มอย่างมีเลศนัย อย่าเอาหนังหน้ามาใกล้ๆเซ่ แต่มองหน้าหมอนี่ใกล้ๆแล้วหล่อเป็นบ้าเลยแฮะ >O<
“ เค้าพิสูจน์ได้ตั้งนานแล้วว่าโลกกลม นายเพิ่งจะรู้เหรอ โง่จัง - -^ ” เริ่มง่วงแล้วสิ อีกตั้งชั่วโมงกว่าเครื่องจะลง นอนสักงีบดีกว่า
“ นี่...ยัยผมยาว! ถึงแล้วจะไม่ลงเหรอไง หลับเป็นคางคกเส้นเมาขาดอยู่ได้ ” สะดุ้งงงง!!
“ หาววว O- ” ง่วงเป็นบ้าเลย เมื่อกี้เรย์ข้างๆฉันมันพูดว่าอะไรนะ ได้ยินไม่ถนัด
“ เมื่อกี้นาย...เห้ยย! ” แต่ยังไม่ทันถามอะไรหมอนี่ก็จับมือฉันพาลงเครื่องเดินลิ่วๆๆ ไปหยิบกระเป๋าแล้วก็ลิ่วๆๆออกมานอกสนามบิน ปล่อยมือฉันได้แล้วเฟ้ย - -^
“ อุ้ย! ขอโทษทีซีตรองน้อย มือนิ่มจังเลยนะ ^O^ ”
“ เราจะไปกันได้รึยัง? ฉันจะรวมร่างกับสนามบินแล้วนะ ”
“ ฮะๆ เธอนี่มันตลกชะมัด กำลังรอคนมารับอยู่...อ๊ะ! มาแล้ว”
หมอนั่นชี้ไปที่รถจากัวร์สีดำที่เลี้ยวมาด้วยความเร็วไม่ต่ำกว่า 140 แน่ๆ แถมตอนเลี้ยวไม่มีทีท่าว่าจะแตะเบรคอีกแน่ะ สวยเสียวค่ะ อย่าบอกว่าฉันต้องนั่งไอรถท้านรกแตกนี่ไป ToT
“ หน้าเธอซีดนะ ” เรย์ถามขึ้นเมื่อเห็นฉันหน้าถอดสี
“ ฉันกลัวความเร็ว ToT ”
“ ฮะๆ มานั่งตักฉันแล้วกอดไว้แน่นๆก็ไม่กลัวแล้ว ”
“ ไปนอนไป! - -^ ”
“ ฮะๆๆๆๆ ” การสนทนาจบลงด้วยการที่เรย์หัวเราะราวกับบ้านถูกเพลิงไหม้
เอี๊ยดดดดดด!!
รถสีดำดำคันสวยได้รับการดูแลอย่างดีหยุดลงตรงหน้าฉันและเรย์พอดีแป๊ะ และคนลงที่ลงมาจากรถนั้นแทบจะทำให้ฉันหัวใจหยุดเต้น
ผู้ชายผมสีดำสนิทซอยปะบ่า ถูกเซ็ตแบบลวกๆพอเข้าทรง จมูกโด่งเข้ากับริมฝีปากบางสวยได้รูป ผิวขาวชมพูระเรื่อ หูข้างซ้ายถูกประดับด้วยต่างหูไม้กางเขนสีเงินวาว ขนตายาวรับกับดวงตาคมคู่สวยน่าหลงใหลที่กำลังจับจ้องมาที่ฉัน
“ แฟนแกหรอ? ” ดวงตาคมคู่นั้นยังคงมองมาที่ฉัน เฮ้ย!! อะไรน่ะ ฉันเป็นแฟนอีตาเรย์เนี่ยนะยอมแต่งงานกับคนขายถั่วแระยังจะดีกว่า แต่ทำไมสายตาของหมอนั่นมันถึงดูเหมือนจะสงสัยอะไรในตัวฉันมากมายขนาดนั้น
“ ไม่ใช่โว้ยยย! นี่เพื่อนร่วมห้องใหม่พวกเราเชียวนะคร้าบคุณเพื่อน ” เรย์พูดขึ้นพร้อมกับเดินไปกอดคอหมอนั่นพร้อมกับ...หอมแก้ม O_o
“ ไปตายซะไป! ” ผู้ชายคนที่ถูกรวนรามร้องเอะอะโวยวาย
“ ฉันคิดถึงแกนะโว้ย ” เรย์ที่ยืนยิ้มกรุ่มกริ่มพูดขึ้น
ฉันได้แต่ยืนดูสองคนนั่น จะทะเลาะกันอีกนานมั้ยฮะ
“ แล้วยัยนั่นเป็นใคร ” ไอ้หน้าหล่อชี้มาที่ฉัน พร้อมกันเดินเข้ามาใกล้ๆ
“ ก็บอกว่าเพื่อนใหม่ ”
“ ฉันชื่อ...เอ่อ...ซีตรอง ” ทำไมต้องจ้องหน้าฉันเขม้งแบบนั่นเล่า >O<
“ อืม ”
“ ซีตรองน้อยนี่ ฟิกก์ เพื่อนฉันเองหรือจะพูดง่ายๆว่าเราสามคนอยู่ห้องเดียวกัน ” เรย์พูดพร้อมกับมองหน้าฉันกับฟิกก์สลับกัน แล้วเผยรอยยิ้มจนเห็นลักยิ้มชัดเจน
“ ยินดีที่ได้รู้จัก ^O^ ”
“ อืม ” หมอนี่มันไม่มีมนุษย์สัมพันธ์เลยรึไง - -^ พูดจบก็เดินขึ้นรถไปหน้าตาเฉย ทีกับเรย์น่ะยอมให้หอมแก้ม อึ้ยย คิดแล้วขนลุก คงเป็นโรคเกลียดผู้หญิงสินะ ไม่ก็แอบหึงฉันกับเรย์ เฮอะ!
“ เธอไม่ต้องกังวลไปหรอก ฟิกก์มันก็เป็นแบบนั้นแหละ ^^ ” แหงละสิ ก็คู่นายนิ
“ แล้วทำไมฉันต้องกังวล เฮอะ! ” ฉันยักไหล่ไม่สนใจ ก็แค่ผู้ชายหน้าตาดีหายไปจากโลกสองคน ToT
“ เออ...ว่าแต่นายรู้ได้ไงว่าเราจะอยู่ห้องเดียวกัน ” เพราะฉันอาจจะอยู่ห้องคิง แล้วพวกนายก็คงจะอยู่ห้องบ๊วยไงละ ก้ากๆๆ
“ ก็... ”
“ ถ้าจะมายืนคุยกันหน้าสนามบินแล้วเรียกฉันมารับทำไม ” ฟิกก์เลื่อนกระจกรถลงพร้อมกับพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่แฝงไว้ด้วยแววตาขี้เล่นออกมา ทำให้เรย์ที่กำลังอ้าปากจะพูดชะงัก
“ ซีตรองน้อยเราขึ้นรถกันเถอะ ^^ ” พูดจบเรย์พาฉันเดินไปขึ้นรถและยกกระเป๋าวางไว้เบาะหลังข้างๆฉัน แล้วเขาก็ขึ้นนั่งที่นั่งข้างคนขับ
“ ถ้าเธอหลับแล้วน้ำลายหยดลงบนเบาะรถฉันละก็ เธอตายแน่ ” ฟิกก์พูดขึ้นพร้อมกันใช้สายตามองผ่านกระจกหลังมา
“ งั้นฉันจะทำน้ำมูกหยดใส่เบาะ ” ก้ากๆๆ อึ้งไปเลยสิ ผู้ชาย(มั้ง)อะไรขี้บ่นเป็นบ้า ทีเมื่อกี้พูดเป็นแต่อืม ทีตอนนี้แหละปากเสียชะมัด
“ ยัยปอบ ถ้าเธอทำแบบนั้นละก็ ฉันจะหักคอเธอ ” แม่จ๋า ToT มันว่าหนูเป็นปอบ
“ ฉันชื่อซีตรอง! จำเอาไว้ด้วยไอ้หน้าหล่อ ” ได้ข่าวว่าเมื่อกี้ฉันชมมันว่าหล่อนะ โฮกกกกกกก
“ ฮะๆ พูดดีนี่ยัยสัมพะเวสี ” มาครบสุสานรึยังยะ
“นี่นาย! ถ้าฉันเป็นสัมพะเวสีนายก็คงเป็นสะดือกระหังแหละยะ! ”
“ ฉันไม่ได้ถาม ”
“ ฉันก็ไม่ได้บอกนาย ”
“ STOP!...ทั้งสองคนเลย ” คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเรย์
“ ฉันจะไปเตรียมชุดคอเลคชั่นใหม่สำหรับงานเลี้ยงฉลองเปิดเทอมคืนนี้กับจีจี้จัง เลิกทะเลาะกันเถอะนะคร้าบบบบ ”
จริงสินะวันเปิดเทอมวันแรกของ
“ คืนนี้เต้นรำกับฉันนะซีตรองน้อย ฉันจองเธอแล้วนะ >O< ” เรย์พร่ำเพ้ออะไรอยู่คนเดียว แต่รู้สึกเหมือนมีสายตาอีกคู่หนึ่งกำลังมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความเวทนา สงสารซะเต็มประดา...เฮอะนายอิจฉาละสิๆๆ ฮิๆๆ
“ ได้เลยยยย!! ^O^ ”
“ หึหึ ” แล้วทำไมไอ้สะดือกระหังต้องหัวเราะแบบนั่นเล่า ได้ยินแล้วรู้สึกใจคอไม่ดี แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เปิดปากพูดอะไร ฟิกก์ก็ขับรถออกไปอย่างเร็วและแรง ได้ข่าวว่าฉันกลัวความเร็วนะเออออ ToT
ความคิดเห็น