ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความกลัวกับความลับที่ปกปิด
“โทมะ มากิอยู่ไหนกันนะ”จิเอะตะโกนเรียกทั้งสองคนในชั้น 9 (ชั้นที่มีห้องทำงานจิเอะกับห้องประชุม)
“โทมะ..... อยู่นั่นเหรอ”จิเอะถามเพราะเห็นเงาดำๆตะคุ่มๆ
ในฉับพลันนั้น ร่างใหญ่ก็เอามือปิดปากจิเอะไว้อย่างรวดเร็ว จนหญิงสาวไม่สามารถตั้งตัวได้
“อ๊ะ”จิเอะไม่สามารถร้องออกมาได้เพราะถูกปิดปาก
“เธอชื่อจิเอะใช่มั้ย”เสียงผู้ชายคนนึงถาม
“กลิ่นเหล้าฟุ้งเชียว”จิเอะคิด
“ฉันถามว่าเธอชื่อจิเอะใช่รึเปล่า”ชายคนนั้นเริ่มโมโหที่ไม่ได้รับคำตอบ
“อือ อั้นอื่ออิเอะ(อือ ชั้นชื่อจิเอะ)”จิเอะบอก ที่พูดไม่ชัดเพราะถูกปิดปาก
“ตอบให้มันดีๆไม่ได้รึไง”ชายคนนั้นถามอย่างไม่พอใจ
“อ้อเอาอือออกอิ(ก้อเอามือออกสิ)”จิเอะตอบพร้อมกับพยายามแกะมือ
“เออก็ได้ๆ”ชายคนนั้นบอกพร้อมกับปล่อยมือออก
ทางด้านโทมะกับมากิ
“จิเอะลงมาข้างล่างใช่มั้ย”มากิถามยาม
“ครับ ลงมาแล้วก็ขึ้นไปแล้ว”ยามตอบ
“ขึ้นไปไหน”โทมะถาม
“ชั้น 9 มั้งครับ”ยามคาดคะเน
“อึก โทมะคุง ฮือ”เสียงฮิคาริดังขึ้นเป็นเสียงปนสะอื้นด้วย
“เป็นอะไรเหรอ ร้องไห้ทำไม”โทมะถาม
“ฉันพยายามห้ามให้อิชิกิคุงเค้าขึ้นไปชั้น 9 น่ะ แต่เค้าก็ไม่ยอมฟังเลยน่ะ แถมยังทำร้ายชั้นอีกต่างหาก”ฮิคาริบอก ขณะที่สะอื้นอยู่ (ตอแ-ลชะมัด)
“มากิฝากซากุระอิด้วย”โทมะบอกแล้ววิ่งบันไดไปชั้น 9 (ลงทุนชะมัด)
“ดะ ได้”มากิรับคำอย่างไม่เต็มใจนัก
“โทมะ ช่วยด้วย”จิเอะตะโกนร้องลั่นขระที่อยู่ชั้น 9
“เรียกทำไม”โทมะที่ขึ้นมาถึงพอดีถาม
“ฮือ....โทมะ”จิเอะเริ่มร้องไห้ พร้อมกับซุกหน้าที่อกของโทมะ โทมะลูบผมหญิงสาวอย่างแผ่วเบาด้วยความรู้สึกอ่อนโยน แล้วเขาก็เหลือบไปเห็น ชายอีกคน
“แกทำอะไรจิเอะ”โทมะเริ่มฟิวล์ขาดเป็นครั้งที่ 2 ในวันเดียว
“อ๊ะ ซวยแล้วสิ”ชายคนนั้นรีบวิ่งหนีไป
“ไม่ปล่อยให้หนีได้หรอก”โทมะบอกพร้อมกับเตะชายคนนั้นจนล้มลง
“มากิ โทรเรียกตำรวจ”โทมะโทรศัพท์ไปหามากิ
/“อือ จะแจ้งให้เดี๋ยวนี้ แค่นี้นะ”/มากิตอบมาแล้วโทมะก็วางรศัพท์
“เป็นอะไรมั้ยจิเอะ”โทมะถาม
“ฉันกลัวโทมะ ไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไร ฮือ...อยู่ดีๆก็จับแขนฉันแล้วก็มัดเอาไว้น่ะ ฮือๆ”จิเอะบอกพร้อมกับกอดโทมะ
“ตัวสั่นเลยเหรอ”โทมะคิด
“ไม่เป็นไรนะ ผมจะอยู่กับคุณ”โทมะบอกพลางลูบหัวจิเอะ
“นี่ๆ นายนะตื่นได้แล้ว”โทมะพูดพร้อมกับตบหน้าชายคนนั้นเพื่อเรียกสติ
ฉ า ด ฉ า ด เสียงโทมะตบหน้านายคนนั้นเพื่อเรียกสติดังเกินเหตุอย่างเห็นได้ชัด
“โอ๊ย”ชายคนนั้นเริ่มได้สติ แต่โทมะก็ยังไม่เลิกตบ
“เจ็บ”ชายคนนั้นร้อง
“อ้าว ฟื้นแล้วเหรอ”โทมะถามไปงั้นๆ
“โทมะแกล้งแหงๆ”จิเอะคิด แต่ใจในก็นึกสมนํ้าหน้า
“ก็เห็นอยู่ไม่ใช่เรอะ”ชายคนนั้นบอก ดูเหมือนจะสร่างเมาแล้ว
“เหรอ แต่ผมไม่ขอโทษหรอก”โทมะบอกพร้อมกับหันไปทางจิเอะแล้วพูดว่า “เอาไง”
“ฮิ แจ้งตำรวจแล้วใช่ม้า เรามาเล่นสนุกอะไรกันก่อนดีกว่า อย่างเช่นว่า...... สอบสวนผู้ต้องหาเป็นไง”จิเอะถามพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“นั่นสิเนอะ เล่นดีกว่า”โทมะเห็นด้วย
“...........”ชายคนนั้นหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด
“ม่ายอาวดีกว่า”จิเอะบอกอย่างเบื่อๆ
“อ้าว”ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน
“มันไม่มีการขัดขืนเลย น่าเบื่อ เล่นอะไรอย่างที่ว่า เช่น ทรมานผู้ต้องหาจนกว่าจะสารภาพ เป็นต้น”จิเอะออกความคิด เป็นอุบายที่ 2 หนุ่มถึงกับขนลุกชันทีเดียว
“ไม่นะ พอผมสร่างเมาแล้วผมก็จำอะไรไม่ได้หรอก จริงๆนะ ไม่เชื่อถามน้องสาวหรือถามใครก็ได้”ชายคนนั้นบอก
“คุณชื่ออะไร”โทมะถาม
“อิชิกิ ทาคาชิ”ชายคนนั้นบอก
“มากิ ช่วยตรวจสอบครอบครัวของอิชิกิ ทาคาชิให้หน่อย”โทมะโทรไปบอกมากิ(ใช้โทรศัพท์จิเอะ เพราะโทมะไม่พกมือถือ)
“เอ่อ.... คือ ไม่มีคนที่นามสกุลเดียวกับผมหรอก”อิชิกิบอก
“ว่าไงนะ”โทมะตะโกนลั่น
“เบาๆสิโทมะ”จิเอะบอกอย่างไม่พอใจ
“ขอโทษครับ”โทมะบอกแล้วหันไปพูดกับอิชิกิ
“แล้วทำไมไม่บอกหา”โทมะถามพร้อมเกาหัว
“ก็เอ่อ น้องสาวผมเป็นน้องบุญธรรมน่ะครับ นามสกุลของเค้าจึงยังเป็นนามสกุลของบ้านเดิม(บ้านเด็กกำพร้า)อยู่”อิชิกิบอก
“แล้วน้องคุณชื่ออะไร”โทมะถาม
“ซากุระอิ ฮิคาริ”อิชิกิบอก
“ซากุระอิเหรอ อืม มากิ ซากุระอิ พาซากุระอิขึ้นมาชั้น 9”โทมะบอกกับมากิ
/“อือ รอแป็บนึงล่ะกัน เธอไปเข้าห้องน้ำอยู่”/มากิบอก
“รีบตามไปเร็วมากิ เธออาจจะหนีก็ได้”โทมะบอก
/“เหรอ เดี๋ยวจะรีบตามไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”/มากิบอกแล้ววางโทรศัพท์ลง
“โทมะ..... อยู่นั่นเหรอ”จิเอะถามเพราะเห็นเงาดำๆตะคุ่มๆ
ในฉับพลันนั้น ร่างใหญ่ก็เอามือปิดปากจิเอะไว้อย่างรวดเร็ว จนหญิงสาวไม่สามารถตั้งตัวได้
“อ๊ะ”จิเอะไม่สามารถร้องออกมาได้เพราะถูกปิดปาก
“เธอชื่อจิเอะใช่มั้ย”เสียงผู้ชายคนนึงถาม
“กลิ่นเหล้าฟุ้งเชียว”จิเอะคิด
“ฉันถามว่าเธอชื่อจิเอะใช่รึเปล่า”ชายคนนั้นเริ่มโมโหที่ไม่ได้รับคำตอบ
“อือ อั้นอื่ออิเอะ(อือ ชั้นชื่อจิเอะ)”จิเอะบอก ที่พูดไม่ชัดเพราะถูกปิดปาก
“ตอบให้มันดีๆไม่ได้รึไง”ชายคนนั้นถามอย่างไม่พอใจ
“อ้อเอาอือออกอิ(ก้อเอามือออกสิ)”จิเอะตอบพร้อมกับพยายามแกะมือ
“เออก็ได้ๆ”ชายคนนั้นบอกพร้อมกับปล่อยมือออก
ทางด้านโทมะกับมากิ
“จิเอะลงมาข้างล่างใช่มั้ย”มากิถามยาม
“ครับ ลงมาแล้วก็ขึ้นไปแล้ว”ยามตอบ
“ขึ้นไปไหน”โทมะถาม
“ชั้น 9 มั้งครับ”ยามคาดคะเน
“อึก โทมะคุง ฮือ”เสียงฮิคาริดังขึ้นเป็นเสียงปนสะอื้นด้วย
“เป็นอะไรเหรอ ร้องไห้ทำไม”โทมะถาม
“ฉันพยายามห้ามให้อิชิกิคุงเค้าขึ้นไปชั้น 9 น่ะ แต่เค้าก็ไม่ยอมฟังเลยน่ะ แถมยังทำร้ายชั้นอีกต่างหาก”ฮิคาริบอก ขณะที่สะอื้นอยู่ (ตอแ-ลชะมัด)
“มากิฝากซากุระอิด้วย”โทมะบอกแล้ววิ่งบันไดไปชั้น 9 (ลงทุนชะมัด)
“ดะ ได้”มากิรับคำอย่างไม่เต็มใจนัก
“โทมะ ช่วยด้วย”จิเอะตะโกนร้องลั่นขระที่อยู่ชั้น 9
“เรียกทำไม”โทมะที่ขึ้นมาถึงพอดีถาม
“ฮือ....โทมะ”จิเอะเริ่มร้องไห้ พร้อมกับซุกหน้าที่อกของโทมะ โทมะลูบผมหญิงสาวอย่างแผ่วเบาด้วยความรู้สึกอ่อนโยน แล้วเขาก็เหลือบไปเห็น ชายอีกคน
“แกทำอะไรจิเอะ”โทมะเริ่มฟิวล์ขาดเป็นครั้งที่ 2 ในวันเดียว
“อ๊ะ ซวยแล้วสิ”ชายคนนั้นรีบวิ่งหนีไป
“ไม่ปล่อยให้หนีได้หรอก”โทมะบอกพร้อมกับเตะชายคนนั้นจนล้มลง
“มากิ โทรเรียกตำรวจ”โทมะโทรศัพท์ไปหามากิ
/“อือ จะแจ้งให้เดี๋ยวนี้ แค่นี้นะ”/มากิตอบมาแล้วโทมะก็วางรศัพท์
“เป็นอะไรมั้ยจิเอะ”โทมะถาม
“ฉันกลัวโทมะ ไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไร ฮือ...อยู่ดีๆก็จับแขนฉันแล้วก็มัดเอาไว้น่ะ ฮือๆ”จิเอะบอกพร้อมกับกอดโทมะ
“ตัวสั่นเลยเหรอ”โทมะคิด
“ไม่เป็นไรนะ ผมจะอยู่กับคุณ”โทมะบอกพลางลูบหัวจิเอะ
“นี่ๆ นายนะตื่นได้แล้ว”โทมะพูดพร้อมกับตบหน้าชายคนนั้นเพื่อเรียกสติ
ฉ า ด ฉ า ด เสียงโทมะตบหน้านายคนนั้นเพื่อเรียกสติดังเกินเหตุอย่างเห็นได้ชัด
“โอ๊ย”ชายคนนั้นเริ่มได้สติ แต่โทมะก็ยังไม่เลิกตบ
“เจ็บ”ชายคนนั้นร้อง
“อ้าว ฟื้นแล้วเหรอ”โทมะถามไปงั้นๆ
“โทมะแกล้งแหงๆ”จิเอะคิด แต่ใจในก็นึกสมนํ้าหน้า
“ก็เห็นอยู่ไม่ใช่เรอะ”ชายคนนั้นบอก ดูเหมือนจะสร่างเมาแล้ว
“เหรอ แต่ผมไม่ขอโทษหรอก”โทมะบอกพร้อมกับหันไปทางจิเอะแล้วพูดว่า “เอาไง”
“ฮิ แจ้งตำรวจแล้วใช่ม้า เรามาเล่นสนุกอะไรกันก่อนดีกว่า อย่างเช่นว่า...... สอบสวนผู้ต้องหาเป็นไง”จิเอะถามพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“นั่นสิเนอะ เล่นดีกว่า”โทมะเห็นด้วย
“...........”ชายคนนั้นหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด
“ม่ายอาวดีกว่า”จิเอะบอกอย่างเบื่อๆ
“อ้าว”ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน
“มันไม่มีการขัดขืนเลย น่าเบื่อ เล่นอะไรอย่างที่ว่า เช่น ทรมานผู้ต้องหาจนกว่าจะสารภาพ เป็นต้น”จิเอะออกความคิด เป็นอุบายที่ 2 หนุ่มถึงกับขนลุกชันทีเดียว
“ไม่นะ พอผมสร่างเมาแล้วผมก็จำอะไรไม่ได้หรอก จริงๆนะ ไม่เชื่อถามน้องสาวหรือถามใครก็ได้”ชายคนนั้นบอก
“คุณชื่ออะไร”โทมะถาม
“อิชิกิ ทาคาชิ”ชายคนนั้นบอก
“มากิ ช่วยตรวจสอบครอบครัวของอิชิกิ ทาคาชิให้หน่อย”โทมะโทรไปบอกมากิ(ใช้โทรศัพท์จิเอะ เพราะโทมะไม่พกมือถือ)
“เอ่อ.... คือ ไม่มีคนที่นามสกุลเดียวกับผมหรอก”อิชิกิบอก
“ว่าไงนะ”โทมะตะโกนลั่น
“เบาๆสิโทมะ”จิเอะบอกอย่างไม่พอใจ
“ขอโทษครับ”โทมะบอกแล้วหันไปพูดกับอิชิกิ
“แล้วทำไมไม่บอกหา”โทมะถามพร้อมเกาหัว
“ก็เอ่อ น้องสาวผมเป็นน้องบุญธรรมน่ะครับ นามสกุลของเค้าจึงยังเป็นนามสกุลของบ้านเดิม(บ้านเด็กกำพร้า)อยู่”อิชิกิบอก
“แล้วน้องคุณชื่ออะไร”โทมะถาม
“ซากุระอิ ฮิคาริ”อิชิกิบอก
“ซากุระอิเหรอ อืม มากิ ซากุระอิ พาซากุระอิขึ้นมาชั้น 9”โทมะบอกกับมากิ
/“อือ รอแป็บนึงล่ะกัน เธอไปเข้าห้องน้ำอยู่”/มากิบอก
“รีบตามไปเร็วมากิ เธออาจจะหนีก็ได้”โทมะบอก
/“เหรอ เดี๋ยวจะรีบตามไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”/มากิบอกแล้ววางโทรศัพท์ลง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น