ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หึงกับแผนการกำจัด
“โทมะคุง จะบอกว่าลืมหน้าแฟนเก่ารึไง”ฮิคาริถามอย่างเคืองนิดๆ
“อ้อ ซากุระอิเองเหรอ ผมจำชื่อคุณไม่ได้น่ะ(ก็ไม่เคยจำนิ ไม่เคยเรียกด้วย)”โทมะบอกอย่างเย็นชา
“ไม่เป็นไรหร้อก ฉันไม่ถืออะไรที่มันไร้สาระหรอก”ฮิคาริบอก(แต่ในใจไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอก)
“เธอทำงานที่นี้เหรอ”โทมะถาม
“อือ ฉันยังคิดถึงคุณอยู่เลยนะ จู่ๆคุณก็มาบอกเลิกฉันแล้วก็ไปอังกฤษทันที ฉันยังไม่ทันได้ร่ำลาคุณเลยน้า”ฮิคาริเริ่มใช้เสน่ห์เข้ารุก
“เอ่อ คือ..... ผม...”โทมะเริ่มผงะเสียแล้ว
“ฉันล่ะคิดถึงคุณจริงๆเลยน้า ขอจูบให้ฉันหายคิดถึงหน่อยได้มั้ย”ฮิคาริถาม ทำเสียงออดอ้อน
“เฮ้ย”โทมะร้องเสียงหลง
และแล้วฮิคาริผลักโทมะให้ลิ้มลงไปที่พื้นแล้วก็จูบโทมะ
“ทุเรศที่สุด”จิเอะพูดอย่างโมโหแล้วทิ้งทั้ง 3 คน(มีมากิอยู่ด้วย)เดินออกไปที่ห้องทำงานตัวเอง
“จิเอะ ไม่ใช่นะ คุณก็เห็นนี่นา”โทมะพยายามแก้ตัวกับจิเอะ แต่ก็ยังไม่ลุกจากพื้น
“ฮึ”จิเอะหันหน้ามามองดูโทมะกับฮิคาริเป็นครั้งสุดท้ายก็จะปิดประตูอย่างไม่พอใจ
“โทมะ”มากิพูดด้วยเสียงเข้ม(จริงๆกั้นหัวเราะ)
“อะไร”โทมะถามอย่างเย็นชา
“นายมัน..... ฮ่าฮ่า”มากิกั้นหัวเราะไม่ไหวหัวเราะออกมาแล้วเดินตามจิเอะไป
“นี่ซากุระอิเลิกเกาะผมซักที”โทมะพูดอย่างโมโห
“ไม่ ฉันรักคุณนะ”ฮิคาริบอกพร้อมกับกอดโทมะ
“ก็บอกให้ปล่อยไงเล่า”โทมะตะคอกฮิคาริ ทำให้ฮิคาริวิ่งออกไปด้วยน้ำตา
“โทมะเนี่ยไม่ไหวเลยน้า”มากิบอกขณะแอบดูโทมะพลางหัวเราะ
“สนุกนักเหรอ”จิเอะถาม ตอนนี้ออร่าบนหัวสีม่วงปรากฏอย่างชัดเจน ยืนอยู่ข้างหลัง
“เปล่าจ้า”มากิตอบอย่างกลัวๆ
“แล้วเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น”จิเอะถามเพราะมองผ่านมู่ลี่ออกไปไม่เห็นฮิคาริ
“โทมะตะคอกผู้หญิงคนนั้นๆเลยร้องไห้แล้ววิ่งออกไป”มากิบอก
“เหรอ”จิเอะถามโดยไม่ฟังคำตอบแล้วกลับไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ที่โต๊ะทำงานอย่างอารมณ์ดี
“...........”มากิเข้าใจดีว่าจิเอะคิดอะไร
“จิเอะ”โทมะเปิดประตูเข้ามา
“อะไร”จิเอะถาม ทำท่าเฉยๆ
“มานี่หน่อยสิ”โทมะบอกพลางฉุดไปเลย
ชายหนุ่มดึงข้อมือหญิงสาวออกมา ด้วยแรงของผู้ชายทำให้ฝ่ายหญิงรู้สึกเจ็บ
“อย่าทำอย่างนี้นะโทมะ ฉันเจ็บ”จิเอะบอกตลอดทางที่เดินออกมาจากห้องทำงาน
“อ๊ะ ขอโทษ”โทมะบอก
“พาออกมาที่นี่ทำไม”จิเอะถามอย่างงงๆ
“ห้องประชุมนี่ไม่มีคนเลยนะ”โทมะถามพลางกวาดสายตาไปรอบ
“ก็แหงล่ะสิ พนักงานกลับบ้านกันหมดแล้ว นี่ก็เลิกงานได้เกือบชั่วโมงแล้ว”จิเอะตอบ
“เมื่อกี้ คุณหึงผมใช่มั้ย”โทมะถามอย่างตรงประเด็นสุดๆ
“เปล่าซักหน่อย”จิเอะเริ่มหลบตา แล้วหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น
“จริงเหรอ”โทมะถามอย่างไม่ค่อยเชื่อคำตอบที่ได้รับ เพราะสังเกตเห็นสีหน้าของจิเอะ
“อือ”จิเอะตอบ
“เฮ้อ งั้นไม่จูบแล้ว กะว่าจะให้รางวัลที่หึงผมซักหน่อย”โทมะบอกพลางเกาหัว กำลังจะออกไปจากห้องประชุม
“โทมะ”จิเอะเรียก
ทันทีที่โทมะหันมา จิเอะก็จูบโทมะเสียแล้ว
“จิเอะ”โทมะพูดอย่างอึ้งๆ
“ล้างปากให้น่ะ”จิเอะพูดแล้วยิ้ม
“งั้นเหรอ”โทมะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วหัวเราะ
“หัวเราะทำไม”จิเอะถามอย่างน้อยใจนิดๆ
แล้วโทมะก็จูบจิเอะ
“ล้างปากของเจ้ายูซาคุไง”โทมะบอก
“ฮิ งั้นโทมะก็หึงเหมือนกันใช่ม้าตอนนั้นน่ะ”จิเอะถาม
“อือ”โทมะตอบอย่างเขินๆ
แล้วทั้งสองคนก็จูบกันอีกหลายรอบทีเดียว จนกระทั่ง...............
“จิเอะ โทมะเกิดเรื่องแล้ว”มากิตะโกนเรียกชื่อทั้ง 2 คนมาตั้งแต่ห้องทำงานจิเอะมาถึงที่นี่
“มีอะไรเหรอ”จิเอะถามอย่างเป็นห่วง พร้อมกับผลักโทมะออกห่าง
“พนักงาน มีพนักงานเมาแล้วอาละวาด ยามบอกมา”มากิบอกแล้วหอบเพราะเหนื่อยที่วิ่งมา
“ไม่เป็นไรมากใช่มั้ย”จิเอะถาม
“อือ ผมไม่เป็นไรหรอก”มากิตอบ
“ไม่ใช่ ข้าวของในบริษัทต่างหาก”จิเอะตอบ
“อ้าว”ทั้งมากิและโทมะพูดพร้อมกัน
“โทมะฝากมากิด้วยละกัน”จิเอะบอกพร้อมกับวิ่งฉลุยไปแล้ว
“เฮ้อ คิดๆดูแล้วนายนี่ก็น่าสงสารเหมือนกันนะ”โทมะพูดเยาะเย้ย
“ไม่ต้องพูดมากน่า”มากิตะคอก
“ครับๆ”
ทางด้านจิเอะ
“มีอะไรเหรอ”จิเอะถาม
“มีพนักงานผู้ชายคนนึงชื่อ อิชิกิ ทาคาชิ ครับ ตอนนี้กำลังเมาอยู่ที่ชั้น 2 ที่ห้องทานข้าวพนักงานน่ะครับ”ยามรายงาน
“เหรอ อืม นายช่วยไปดูสถานการณ์หน่อยได้มั้ย เรื่องอย่างนี้ฉันไม่สันทัดนัก”จิเอะบอกพลางทรุดเพราะเหนื่อย
“ได้ครับ”ยามบอกพร้อมกับพยุงจิเอะขึ้นมา
“ขะ ขอบคุณค่ะ”จิเอะบอก
“เธอน่ะเลิกร้องด้ายแล้ว เอิ๊ก ครายหน้าหนายมานทามอารายเธอ บอกมา ฉันจะไปจัดกานหายมานหงายหลังปายเลย”ชายที่เมาบอก
“จริงเหรอ เธอจะช่วยฉันจริงๆงั้นเหรอก็นังลูกเจ้าของบริษัทที่ชื่อว่าจิเอะน่ะสิ มันแย่งแฟนชั้นไปน่ะ ฮือ แล้วเค้าก็หลงเสน่ห์นางนั่น ฉันน่ะไม่มีปัญญาไปทำอะไรได้เลย”ฮิคาริแกล้งบีบน้ำตาเพื่อเรียกคะแนนความสงสาร(ฮา)
“อืม ด้ายอยู่แล้น ว้ายจายเถอะ เอิ๊ก”ชายคนนั้นบอก
“อือ ช่วยหน่อยนะ”ฮิคาริบอกพร้อมยิ้มที่มุมปาก
“อ้อ ซากุระอิเองเหรอ ผมจำชื่อคุณไม่ได้น่ะ(ก็ไม่เคยจำนิ ไม่เคยเรียกด้วย)”โทมะบอกอย่างเย็นชา
“ไม่เป็นไรหร้อก ฉันไม่ถืออะไรที่มันไร้สาระหรอก”ฮิคาริบอก(แต่ในใจไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอก)
“เธอทำงานที่นี้เหรอ”โทมะถาม
“อือ ฉันยังคิดถึงคุณอยู่เลยนะ จู่ๆคุณก็มาบอกเลิกฉันแล้วก็ไปอังกฤษทันที ฉันยังไม่ทันได้ร่ำลาคุณเลยน้า”ฮิคาริเริ่มใช้เสน่ห์เข้ารุก
“เอ่อ คือ..... ผม...”โทมะเริ่มผงะเสียแล้ว
“ฉันล่ะคิดถึงคุณจริงๆเลยน้า ขอจูบให้ฉันหายคิดถึงหน่อยได้มั้ย”ฮิคาริถาม ทำเสียงออดอ้อน
“เฮ้ย”โทมะร้องเสียงหลง
และแล้วฮิคาริผลักโทมะให้ลิ้มลงไปที่พื้นแล้วก็จูบโทมะ
“ทุเรศที่สุด”จิเอะพูดอย่างโมโหแล้วทิ้งทั้ง 3 คน(มีมากิอยู่ด้วย)เดินออกไปที่ห้องทำงานตัวเอง
“จิเอะ ไม่ใช่นะ คุณก็เห็นนี่นา”โทมะพยายามแก้ตัวกับจิเอะ แต่ก็ยังไม่ลุกจากพื้น
“ฮึ”จิเอะหันหน้ามามองดูโทมะกับฮิคาริเป็นครั้งสุดท้ายก็จะปิดประตูอย่างไม่พอใจ
“โทมะ”มากิพูดด้วยเสียงเข้ม(จริงๆกั้นหัวเราะ)
“อะไร”โทมะถามอย่างเย็นชา
“นายมัน..... ฮ่าฮ่า”มากิกั้นหัวเราะไม่ไหวหัวเราะออกมาแล้วเดินตามจิเอะไป
“นี่ซากุระอิเลิกเกาะผมซักที”โทมะพูดอย่างโมโห
“ไม่ ฉันรักคุณนะ”ฮิคาริบอกพร้อมกับกอดโทมะ
“ก็บอกให้ปล่อยไงเล่า”โทมะตะคอกฮิคาริ ทำให้ฮิคาริวิ่งออกไปด้วยน้ำตา
“โทมะเนี่ยไม่ไหวเลยน้า”มากิบอกขณะแอบดูโทมะพลางหัวเราะ
“สนุกนักเหรอ”จิเอะถาม ตอนนี้ออร่าบนหัวสีม่วงปรากฏอย่างชัดเจน ยืนอยู่ข้างหลัง
“เปล่าจ้า”มากิตอบอย่างกลัวๆ
“แล้วเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น”จิเอะถามเพราะมองผ่านมู่ลี่ออกไปไม่เห็นฮิคาริ
“โทมะตะคอกผู้หญิงคนนั้นๆเลยร้องไห้แล้ววิ่งออกไป”มากิบอก
“เหรอ”จิเอะถามโดยไม่ฟังคำตอบแล้วกลับไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ที่โต๊ะทำงานอย่างอารมณ์ดี
“...........”มากิเข้าใจดีว่าจิเอะคิดอะไร
“จิเอะ”โทมะเปิดประตูเข้ามา
“อะไร”จิเอะถาม ทำท่าเฉยๆ
“มานี่หน่อยสิ”โทมะบอกพลางฉุดไปเลย
ชายหนุ่มดึงข้อมือหญิงสาวออกมา ด้วยแรงของผู้ชายทำให้ฝ่ายหญิงรู้สึกเจ็บ
“อย่าทำอย่างนี้นะโทมะ ฉันเจ็บ”จิเอะบอกตลอดทางที่เดินออกมาจากห้องทำงาน
“อ๊ะ ขอโทษ”โทมะบอก
“พาออกมาที่นี่ทำไม”จิเอะถามอย่างงงๆ
“ห้องประชุมนี่ไม่มีคนเลยนะ”โทมะถามพลางกวาดสายตาไปรอบ
“ก็แหงล่ะสิ พนักงานกลับบ้านกันหมดแล้ว นี่ก็เลิกงานได้เกือบชั่วโมงแล้ว”จิเอะตอบ
“เมื่อกี้ คุณหึงผมใช่มั้ย”โทมะถามอย่างตรงประเด็นสุดๆ
“เปล่าซักหน่อย”จิเอะเริ่มหลบตา แล้วหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น
“จริงเหรอ”โทมะถามอย่างไม่ค่อยเชื่อคำตอบที่ได้รับ เพราะสังเกตเห็นสีหน้าของจิเอะ
“อือ”จิเอะตอบ
“เฮ้อ งั้นไม่จูบแล้ว กะว่าจะให้รางวัลที่หึงผมซักหน่อย”โทมะบอกพลางเกาหัว กำลังจะออกไปจากห้องประชุม
“โทมะ”จิเอะเรียก
ทันทีที่โทมะหันมา จิเอะก็จูบโทมะเสียแล้ว
“จิเอะ”โทมะพูดอย่างอึ้งๆ
“ล้างปากให้น่ะ”จิเอะพูดแล้วยิ้ม
“งั้นเหรอ”โทมะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วหัวเราะ
“หัวเราะทำไม”จิเอะถามอย่างน้อยใจนิดๆ
แล้วโทมะก็จูบจิเอะ
“ล้างปากของเจ้ายูซาคุไง”โทมะบอก
“ฮิ งั้นโทมะก็หึงเหมือนกันใช่ม้าตอนนั้นน่ะ”จิเอะถาม
“อือ”โทมะตอบอย่างเขินๆ
แล้วทั้งสองคนก็จูบกันอีกหลายรอบทีเดียว จนกระทั่ง...............
“จิเอะ โทมะเกิดเรื่องแล้ว”มากิตะโกนเรียกชื่อทั้ง 2 คนมาตั้งแต่ห้องทำงานจิเอะมาถึงที่นี่
“มีอะไรเหรอ”จิเอะถามอย่างเป็นห่วง พร้อมกับผลักโทมะออกห่าง
“พนักงาน มีพนักงานเมาแล้วอาละวาด ยามบอกมา”มากิบอกแล้วหอบเพราะเหนื่อยที่วิ่งมา
“ไม่เป็นไรมากใช่มั้ย”จิเอะถาม
“อือ ผมไม่เป็นไรหรอก”มากิตอบ
“ไม่ใช่ ข้าวของในบริษัทต่างหาก”จิเอะตอบ
“อ้าว”ทั้งมากิและโทมะพูดพร้อมกัน
“โทมะฝากมากิด้วยละกัน”จิเอะบอกพร้อมกับวิ่งฉลุยไปแล้ว
“เฮ้อ คิดๆดูแล้วนายนี่ก็น่าสงสารเหมือนกันนะ”โทมะพูดเยาะเย้ย
“ไม่ต้องพูดมากน่า”มากิตะคอก
“ครับๆ”
ทางด้านจิเอะ
“มีอะไรเหรอ”จิเอะถาม
“มีพนักงานผู้ชายคนนึงชื่อ อิชิกิ ทาคาชิ ครับ ตอนนี้กำลังเมาอยู่ที่ชั้น 2 ที่ห้องทานข้าวพนักงานน่ะครับ”ยามรายงาน
“เหรอ อืม นายช่วยไปดูสถานการณ์หน่อยได้มั้ย เรื่องอย่างนี้ฉันไม่สันทัดนัก”จิเอะบอกพลางทรุดเพราะเหนื่อย
“ได้ครับ”ยามบอกพร้อมกับพยุงจิเอะขึ้นมา
“ขะ ขอบคุณค่ะ”จิเอะบอก
“เธอน่ะเลิกร้องด้ายแล้ว เอิ๊ก ครายหน้าหนายมานทามอารายเธอ บอกมา ฉันจะไปจัดกานหายมานหงายหลังปายเลย”ชายที่เมาบอก
“จริงเหรอ เธอจะช่วยฉันจริงๆงั้นเหรอก็นังลูกเจ้าของบริษัทที่ชื่อว่าจิเอะน่ะสิ มันแย่งแฟนชั้นไปน่ะ ฮือ แล้วเค้าก็หลงเสน่ห์นางนั่น ฉันน่ะไม่มีปัญญาไปทำอะไรได้เลย”ฮิคาริแกล้งบีบน้ำตาเพื่อเรียกคะแนนความสงสาร(ฮา)
“อืม ด้ายอยู่แล้น ว้ายจายเถอะ เอิ๊ก”ชายคนนั้นบอก
“อือ ช่วยหน่อยนะ”ฮิคาริบอกพร้อมยิ้มที่มุมปาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น