รักนี้เกินห้ามใจ ภาค 2

ลำดับตอนที่ #10 : คำสารภาพเมื่อ 7 ปีก่อนกับคำขอแต่งงาน

++++บ้านของโทมะ++++

“โทมะๆไปเที่ยวกัน”จิเอะชวน

“ไปที่ไหนล่ะ”โทมะถาม

“ไปไหนดีล่ะ”จิเอะก็ยังไม่รู้เหมือนกัน

“ทะเลดีมั้ย”โทมะถาม

“ก็ได้”จิเอะตอบ

++++ทะเล++++

“งั้นฉันไปเล่นน้ำก่อนนะ”จิเอะบอก

“อือ”โทมะบอกแล้วนั่งฟังเพลง

2 ชั่วโมงต่อมา

“แฮ่ก แฮ่ก โทมะหลับเหรอ”จิเอะถามเสียงแห้ง

“หือ”โทมะถามอย่างัวเงีย

“แย่ที่สุด หลับลงได้ยังไง”จิเอะถามอย่างอารมณ์เสีย

“ทะเลาะกับใครมารึไง”โทมะถามอย่างรู้ทัน

“อือ ก็พวกนั้นมันทิ้งขยะลงทะเล ก็เลยด่าไปโดยไม่ทันคิดน่ะ”จิเอะบอกอย่างชัดเจน

“เหรอ แล้วไงล่ะ”โทมะถาม

“ก็โทมะนั่นแหละไม่ไปช่วยฉัน พวกนั้นก็ผลักฉันจนล้มแล้วก็วิ่งหนีไป”จิเอะบอก

“อ้าวเหรอ พวกไหนล่ะ”โทมะถาม

“ก็ไอ้ 2 ตัวที่นั่งข้างหลังแล้วก็หัวเราะแฮะๆอยู่ข้างหลังนายน่ะสิ”จิเอะบอกแล้วชี้ไป

“ฮิฮิ”พวก 2 คนข้างหลังหัวเราะจิเอะกับโทมะ

“นายทำอะไรแฟนฉัน”โทมะถาม หน้าตาอำมหิตสุดๆ

“เอ่อ คะ...คือ .....ขะ ขอโทษคร้าบ จะให้ทำอะไรชดใช้ก็ได้คร้าบ”พวกนั้นบอก(โทมะเรียนพวกเทควันโด,ยูโดได้สายดำตั้งแต่ 7 ขวบ)

“อ้อเหรอ ฮิ”จิเอะเริ่มยิ้มออก

“งั้นก็ไปให้พ้นๆฉันนะ”จิเอะตวาด

“คร้าบๆ”2 คนนั้นตอบแล้วรีบวิ่งหนีไปทันที

“จิเอะอย่าอารมณ์เสียไปเลย”โทมะบอก

“ฮึ ต้นเหตุทั้งหมดก็เพราะโทมะนั่นแหละ”จิเอะเริ่มหันมาต่อว่าโทมะ

“นี่อย่ามั่วสิ”โทมะบอก เริ่มไม่สบอารมณ์เหมือนกัน

“ก็เพราะโทมะนั่นแหละที่ชวนมาทะเล แล้วไหนจะไม่ยอมลงไปเล่นน้ำกับฉันอีก แล้วก็ไม่ยอมใช้หาดหน้าโรงแรม มาใช้หาดธรรมดาที่มีแต่พวกนิสัยเสียๆอย่างนั้น แถมยังหลับอีกต่างหาก”จิเอะเริ่มระเบิด

“ก็ได้ กลับโรงแรมเลยถ้างั้นน่ะ”โทมะบอกอย่างประชด

“ดี”จิเอะก็ประชดเช่นกัน

++++โรงแรม++++

“กุณแจห้อง 809 กับ 811ครับ”โทมะบอก

“นี่ค่ะ”พนักงานบอก

“ไปกันเถอะจิเอะ”โทมะบอก

“...........”จิเอะยังโมโหอยู่แต่ก็ยอมลุกมาโดยดี

“จิเอะมาเร็วๆ”โทมะบอก

“เชอะ”จิเอะพูดอย่างไม่พอใจ

++++ห้องจิเอะ++++

“ห้องจิเอะมีประตูทะลุมาห้องผมได้น่ะ”โทมะบอก

“ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีวันใช้หรอกย่ะ”จิเอะบอก

“ก็ได้ ลงกลอนด้วยล่ะ”โทมะบอกก่อนจะเดินออกไป

“...........”เมื่อโทมะออกไปแล้วจิเอะก็เดินไปลงกลอนอย่างเรียบร้อย

“โทมะนี่ ช่างไม่รู้ใจฉันบ้างซะเลย”จิเอะบ่นก่อนจะเดินไปอาบน้ำ

++++ห้องโทมะ++++

“เฮ้อ ทำไมเราถึงไม่ยอมๆบ้างนะ จิเอะเนี่ยช่างไม่รู้ใจคนอื่นบ้างเลยนะ”โทมะบ่น

“เอาเถอะ วันนี้ต้องพยายามบอกให้ได้”โทมะบอก

++++ห้องอาหารของโรงแรม++++

“ก็ตามนี่แหละครับ”โทมะสั่งอาหาร

“ไม่เอาอะไรเพิ่มแล้วนะคะ”พนักงานถาม

“ไม่ค่ะ”จิเอะตอบ

“..............”ทั้งสองไม่มีใครพูดอะไรจนกระทั่งอาหารมาเสริฟ์(ประมาณ 25-30 นาที)

“จิเอะ เอ่อ........”โทมะเริ่มต้นพูด

“คะ”จิเอะถามอย่างสงบมาก

“น่ารักชะมัด”โทมะคิด

จิเอะ ปากแดงเป็นประกาย ชุดสีน้ำเงินยาวผ่าสูงเปิดไหล่

ทำจากกำมะหยี่ทั้งชุด ผมรวบขึ้นอย่างเรียบร้อยปักปิ่นมุกเม็ดโต

ทาอายแชร์โด(Eyes Shadow)และเปลือกตาสีน้ำเงิน

แก้มออกสีน้ำพูนิดๆ ต่างหูมุกแท้สีขาวที่เข้าชุดกันกับสร้อยคอและสร้อยข้อมือ

กระเป๋าหนังถือสีขาวมุก และรองเท้าหนังส้นสูงสีดำที่ใหม่เอี่ยมและขึ้นเงา

ส่วนโทมะใส่ทักสิโด้สีขาวยาว

ผมยุ่งๆสไตล์โทมะถูกจัดแต่งนิดหน่อย รองเท้าหนังแก้วสีดำถูกขัดจนขึ้นเงา

“วันนี้โทมะดูดีจัง”จิเอะคิดแล้วยิ้มอย่างพอใจ

“ตะ แต่งงานกับผม”โทมะถาม หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงจัดอย่างเห็นได้ชัด ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นและกลัวอยู่ลึกๆ

“เอ๋”จิเอะร้องขึ้นอย่างแปลกใจ

“หา”โทมะนึกว่าตนเองถูกปฏิเสธจึงเอามือวางบนโต๊ะแต่พลาดไปโดนแก้วน้ำ ทำให้ถูกปัดลงมา

เ  พ  ล้  ง

“ว้าย”จิเอะร้องอย่างตกใจ

“เป็นอะไรมั้ยโทมะ”จิเอะถามอย่างเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรหรอก ซี้ด”โทมะพยายามโกหก แต่ความจริงแล้วโดนเศษแก้วบาด

“ไม่เป็นไรที่ไหนกัน ดูสิแผลเบ้อเริ้ม”จิเอะบอกแล้วจับมือโทมะไปหาพนักงาน

“โทษนะคะ มีผ้าพันแผลกับแอลกอฮอล์มั้ยคะ”จิเอะถามพนักงาน

“เอ่อ ค่ะ รอสักครู่นะคะ”พนักงานบอก

“โทมะเนี่ยซุ่มซ่ามจัง”จิเอะบอก

“............”โทมะได้แต่ทำหน้าเศร้าๆ

“เจ็บมากเลยเหรอ”จิเอะถาม

“เปล่า”โทมะตอบเบาๆ

“ไม่เป็นไรหรอกเนอะ เดี๋ยวฉันทำแผลให้เอง”จิเอะบอก

“ทำเป็นด้วยเหรอ”โทมะถามอย่างแปลกใจเล็กน้อย

“ไม่เป็นหรอก แต่ไม่อยากให้ใครมาจับมือโทมะน่ะ”จิเอะบอก หน้าแดงเล็กน้อย

“.............”โทมะไม่ได้พูดอะไร

“นี่ค่ะ ของที่บอก”พนักงานบอก

“ขอบคุณค่ะ”

“โกรธเหรอ”จิเอะถามขึ้นเบาๆ ขณะเอาสำลีจุ่มในแอลกอฮอล์

“อะไร”โทมะถาม เสียงเย็นชา

“โกรธที่ฉันไม่ได้ให้คำตอบรึเปล่า”จิเอะถามพลางเช็ดรอบๆแผลอย่างเบาๆ

“เปล่า”โทมะตอบ แต่เบือนหน้าไปทางอื่น

“ไม่จริง แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นเล่า”จิเอะถาม ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“ผมทำหน้ายังไง”โทมะถาม

“ก็ทำหน้าแบบนั้น โกรธจริงๆด้วย ..อึก...”จิเอะบอก น้ำตาไหลอาบแก้ม

“ร้องไห้ทำไมนะ ผมไม่ได้โกรธอะไรซักหน่อย แค่คิดว่าจะทำยังไงให้คุณตอบตกลง”โทมะบอก

“ฉันก็ตอบตกลงตั้งแต่วันที่คุณจะไปฮ่องกงแล้ว”จิเอะบอก ย้อนความถึงเมื่อสมัยเด็ก

“อือ ดีใจจัง”โทมะตอบแล้วยิ้ม

“อุ๊ย”จิเอะร้องเพราะตัดผ้าพันแผลไปโดนมือตัวเอง

“ไม่เป็นไรใช่มั้ย”โทมะถาม

“อือ”จิเอะตอบ

“...........”โทมะเลียแผลให้จิเอะ

“โทมะ ทำอะไรน่ะ”จิเอะถามอย่างเขินๆ

“คนทำแผลดันเป็นแผลซะเองอย่างนี้ก็แย่นะสิ”โทมะบอกแล้วยิ้ม

“โทมะ คนมองแล้ว”จิเอะบอก หน้าเริ่มแดง

“ช่างเถอะ”โทมะบอก

“แต่เรื่องนั้นน่ะ รออีกหน่อยได้มั้ย”จิเอะถาม

“ได้สิ รอมาตั้ง 20 กว่าปีแล้วนะ จะรอต่อไปอีกซักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก”โทมะตอบ

วันรุ่งขึ้นทั้งสองก็นั่งเครื่องบินกลับโตเกียว