รักนี้เกินห้ามใจ ภาค 2

ลำดับตอนที่ #1 : ชายสาม หญิงหนึ่ง ความรักอันวุ่นวาย

เมื่อจิเอะ โทมะ มากิเรียนจบกันแล้วทั้ง3 คน ก็กลับมาทำงาน(ธุรกิจของบิดรมารดาญาติโยมโหติกาทั้งหลาย)ที่ญี่ปุ่น ยกเว้นโทมะ(ที่จนๆ ไม่มีญาติแต่มีพ่อ)

“คุณพ่อคุณแม่ คิดถึงจังเลย”จิเอะบอกพร้อมกับเข้าไปกอด

“จ้า แม่ก็คิดถึงลูกหนูเหมือนกัน”โยโกะบอก

“ลูกหนู มาให้พ่อกอดให้ชื่นใจเร็ว”ฮิโระยูกิบอก

“สวัสดีครับ”มากิทักขึ้นก่อน

“จ้าๆ แหมเข้ามานั่งข้างในบ้านก่อนสิ”โยโกะบอก

“ขอบคุณครับ”มากิพูด

“รบกวนด้วยนะครับ”โทมะที่ยืนแอบอยู่ข้างหลังมากิบอก

“ฮิ ฮิ เดี๋ยวนี้ไม่กลัวคุณฮิโระแล้วเหรอจ๊ะ”โยโกะถาม

“ครับ ถ้ากลัวก็คงไม่สามารถรักจิเอะได้หรอก”โทมะบอก

“อย่าลืมสิว่าผมก็อยู่ด้วย”มากิพูดพร้อมกับศอกเข้าที่ท้องของโทมะเบาๆ

“โทมะ มากิไปทานข้าวกัน”จิเอะบอก

“โทมะ นายก็มาด้วยเหรอ”ฮิโระถาม

“คะ ครับ”โทมะตอบอย่างหวาดๆ

“เออ หางานดีๆให้ได้ล่ะ เผื่อฉันจะรับพิจารณาใหม่”ฮิโระบอกพลางตบหลัง

“โชคดีที่อารมณ์ดีนะ โทมะคุง”โยโกะคิด

“ไปกันเถอะ”จิเอะบอก

“อือ”มากิและโทมะรับคำ

++++ร้านอาหาร++++

“เอ่อ มา 3 ท่านนะคะ”พนักงานถาม

“จองเอาไว้แล้วค่ะ ชื่อ วาตานาเบะ”จิเอะบอก

“วาตานาเบะเหรอคะ เชิญทางนี้ค่ะ”พนักงานบอก

“ผมขอนมสด(รสจืดด้วย)”มากิสั่ง หลังจากที่ทั้งสามคนนั่งลงแล้ว

“ฉันเอาน้ำแตงโมปั่น”จิเอะสั่งบ้าง

“ผมขอชาเขียวสมุนไพร”โทมะสั่งเป็นคนสุดท้าย

“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”พนักงานบอก

“นั่นไงมาแล้ว”จิเอะบอก

“ทางนี้ทางนี้”จิเอะลืมตัวตะโกนออกไป

“............”ชายที่จิเอะเรียกมาทางนี้ทันที

“เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วครับ”พนักงานเสริฟ์ชายบอก

“จิเอะ ว่าไง”ชายคนนั้นถาม

“อือ ก็ดีจ๊ะ”จิเอะตอบ

“แล้วคนไหนเหรอ”ชายคนนั้นถามพร้อมกับจ้องหน้าโทมะกับมากิ

“ใคร”โทมะถามขึ้นอย่างเย็นชา

“ใคร อ้อ คนนี้ชื่อ ยามาเซะ ยูซาคุ เป็นลูกของเพื่อนคุณแม่ฉันเอง(คุณแม่ก็รู้จัก)”จิเอะบอก

“มาทำไม”มากิถามโดยจ้องหน้ายูซาคุอย่างเอาเรื่อง

“เสียมารยาทน่ามากิ เค้าก็มารับโทมะไปเข้าทำงานน่ะสิ”จิเอะบอก

“งั้นคนนี้ก็ชื่อโทมะใช่ม้า”ยูซาคุถาม

“อือ”จิเอะตอบ

“คุณไม่ได้ถามผมซักคำ”โทมะพูด

“เอ๊ะ”

“ผมไม่ต้องการให้คุณมาหางานให้”โทมะตะโกนแล้วเดินออกจากร้านไป

“อ๊ะ ฉันไม่ได้คิดเลยว่าโทมะก็หาเองได้”จิเอะเพิ่งนึกขึ้นได้

“คุณดูถูกโทมะมากนะ”มากิบอกพลางจิบนม(มากิไม่ชอบกาแฟ มันไม่ดีต่อสุขภาพ)

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่อยากให้โทมะได้งานดีๆ”จิเอะบอกแล้วร้องไห้

“นี่จิเอะอย่าร้องไห้นะ เมื่อไหร่จะเลิกขี้แยซักที ทำอย่างกับเด็กๆ”ยูซาคุต่อว่า

“ยุ่งน่า ไม่ต้องมาสนใจหรอก”จิเอะบอก

“ถึงจะบอกไม่ให้สนใจ แต่มันก็สนไปแล้วนี่”ยูซาคุบอกโดยทำเหมือนไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ก็บอกว่ายังไงก็ไม่มีทาง”จิเอะบอก

“งั้นจะให้ทำยังไงล่ะ ตัดใจงั้นเหรอ ทั้งๆที่ยังไม่ได้พยายาม”ยูซาคุถาม แต่ยังเก็บอารมณ์ให้ปรกติได้

“ไม่รู้”จิเอะพูดแบบขอไปที

“นายนี่ก็ชอบจิเอะเหรอ”มากิคิด

“ผมขอไปเข้าห้องน้ำนะ”มากิบอก

“อือ”จิเอะบอก

“โทมะนายไปอยู่ไหนนะ มือถือก็ไม่พก แย่ชะมัด”มากิบ่น

“บ่นอะไรน่ะมากิ”โทมะแอบอยู่หลังพุ่มไม้ถาม

“เจอแล้ว”มากิบอก ท่าทางดีใจ

“มีอะไรเหรอ”โทมะถาม

“ก็ยูซาคุนั่น.......ชอบจิเอะ”มากิบอกพลางหอบ

“จริงเหรอ”โทมะถามอย่างตกใจ

“อือ ถ้าคุณไม่อยู่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะว่าผมเป็นแค่เพื่อน”มากิบอก แววตาเศร้าๆ

แล้วทั้งสองก็รีบวิ่งไปที่โต๊ะ ก็พบว่า....................

ยูซาคุกับจิเอะจูบกัน(ใช่เหรอ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ จิเอะถูกจู่โจมมากกว่า)

“อื้อ…. ไม่นะ”จิเอะผลักยูซาคุออก

“นายทำอะไรจิเอะ”โทมะถาม หน้าตาโหดสุดๆ (ตอนนี้กำปั้นแล้วจ้า)