กล่องซ่อนกล

เนื้อเรื่อง

ผู้คนกลุ่มใหญ่พากันล้อมวงดูการแสดง กลางวงล้อมปรากฏเพียงชายกับหญิงกำลังเคลื่อนไหว

ชายผู้นั้นกำลังเสกนกพิราบจากผ้าบางสีเหลือง เขามีดวงตาสีฟ้า รูปร่างสันทัดสมส่วน เขามีนามว่า ฮุสซามะอัลดีน 

อัลดีนเป็นจักเกรอร์พเนจร ที่ตระเวนเล่นกลเปิดหมวกตามเมืองต่างๆ เขาจะไม่ปักหลักที่เมืองไหนนานเกิน3คืน

และนี่เป็นโชว์ก่อนคืนที่สาม เขามีแผนจะเดินทางไปยังเมืองอื่นในวันรุ่งขึ้น

หญิงผู้รับนกพิราบไปจากมืออัลดีน เป็นหญิงที่มีอายุราวสิบเจ็ดปี เธอมีนามว่า เกมีลาห์ 

ที่จริงแล้วเธอเพิ่งรู้จักกับอัลดีนเมื่อสองวันก่อนนี้เอง ก่อนที่จะเจอกันอีกครั้งเมื่อเช้าที่ตลาด 

อัลดีนเสนอค่าตอบแทนในการเป็นผู้ช่วยแกเธอ และเธอก็ตกลงทันที

 

เกมีลาห์นำนกพิราบใส่เข้าในกรงเดิมที่มันเคยอยู่ ป้อนอาหารมัน ก่อนที่่จะปิดล็อคกรงไว้

อัลดีนโค้งผู้ชม เสียงปรบมือแทนค่ำชื่นชมดังขึ้น 

เค้าเดินเข้าหาผู้ชมตรงแถวหน้า พร้อมยื่นหมวกเก่าสีน้ำตาล เพื่อเป็นการเรียกรางวัลสำหรับกลที่แล้ว

อีกนัยหนึ่งคือเพื่อเป็นการเริ่มกลใหม่ 

เสียงตบมือเงียบลง

ในที่สุดก็มาถึงกลชุดสุดท้ายที่ทุกคนรอชม เกมิลาห์ลากวัตถุใบใหญ่บนล้อลากมาด้านบริเวณหน้าผู้ชม

ผ้าคลุมสีดำที่ห่มวัตถุนั้น และถูกดึงออกโดยอัลดีน 

มันคือกล่องไม้ย้อมด้วยสีดำฝาด มีรูใหญ่ด้านบน รูเล็กด้านข้างอีกสองรู

สูงห้าฟุต กว้างสองฟุต ขนาดพอเหมาะสำหรับใส่ตัวเขาพอดี 

 

"สิ่งที่ท่านเห็นตรงหน้านี้ มันก็คือกล่องไม้ธรรมดาๆใบหนึ่ง" อัลดีนประกาศ

แต่ผู้ชมคงไม่เชื่อเขา คงต้องมีอะไรข้างในอยู่ในกล่องซ่อนกลนั่นแน่ๆ ผู้ชมกลุ่มหนึ่งคุยกัน 

อัลดีนเริ่มแกะกระดุมเสื้อเม็ดบน เขาถอดเสื้อแล้วโยนไปทางที่เกมิลาห์ยืนคอยรับอยู่

"ข้าจะเข้าไปในกล่องนี้" เขามุดลงไปในรูด้านบนซึ่งเป็นรูที่ใหญ่ที่สุด

เขาเข้าไปอยู่ในกล่องแล้ว มีเพียงศีรษะ และมือทั้งสองข้างที่ลอดกล่องนั้นออกมาด้านข้าง 

เขายิ้มกับคนดู ประกาศต่อไปว่า "เกมีลาห์เริ่มได้เลย!"

เกมีลาห์นำมีดจากหีบออกมาสองเล่มสบัดไปสบัดมา เพื่อให้ผู้ชมเห็นถือความเงางามจากเหล็กหล้าบนมีดยาว

"มีใครอยากลองมีดเล่มนี้บ้าง"เกมีลาห์กล่าวท้าท้าย

ชายแก่คนหนึ่งยกมือขึ้น หากแต่หญิงที่อยู่ด้านข้างทำท่าฮึดฮัด และดึงมือผัวแก่ลง 

"ฟับ-ฟับ-ฟิ้ง!!" เกมีลาห์ สะบัดมีดไปบนชิ้นเนื้อที่แขวนอยู่ด้านหลัง ชิ้นเนื้อนั่นขาดเป็นสองท่อน แสดงให้เห็นว่ามีดนั่นคมใช่เล่น

"ใครอยากรู้บ้างว่า จะเกิดอะไรขึ้นหากข้า เสียบมีดนี่ทะลุไปยังอกของเขา" เธอพูดพร้อมชี้มีดไปที่กล่องนั่น

เงินอีกจำนวนหนึ่งถูกโยนมายังหมวก ซึ่งตอนนี้วางอยู่บริเวณหน้าเธอ เงินบางส่วนก็ไม่ได้ลงในหมวก

กาเมลาห์บรรจงแทงมีดเล่มแรก ผ่านกล่องตรงรูที่สร้างไว้พอดีกับมีด 

ถ้าเขายืนในท่าปกติ มีดน่าจะเสียบตรงบริเวณส่วนหัวเข่าซ้ายของของ 

เสียงฮือฮาเกิดขึ้น แม้ไม่รู้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นในกล่องนั่น

มีดเล่มที่สองตามมาหากแต่เป็นข้างขวาในระดับเดียวกับเล่มแรก

เกมีลาห์ยังหมุนกล่องให้ดูด้วยว่าด้านหลังนั้นมีปลายมีดที่แทงทะลุโผล่ออกมา

เธอเดินไปที่หีบเก็บมีดอีกครั้ง มีดทุกเล่มถูกเสียบทะลุจนครบจำนวนรูที่ทำเครื่องหมายไว้แล้ว

อัลดีนยังยิ้มเหมือนช่วงต้นการแสดง เขาหมุนคอ โบกมือ และกำลังจะกล่าวปิดการแสดง

 

หากแต่มีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นในกลุ่มของผู้ชม

 

เจ้าของเสียงคือชายรูปร่างใหญ่พร้อมมีดเล่มยาวในมือที่กำแน่น 

"ไอ้คนหลอกลวง!!" เสียงเขาเต็มไปด้วยโทสะ

ไม่ทันที่อัลดีนจะขยับออกจากล่อง เขาวิ่งเข้ามาแทงมีดเข้าตรงกลางกล่อง 

หมายปลิดชีพด้วยการแทงทะลุตรงกลางหน้าอก เกมีลาห์ร้องด้วยความตกใจ แต่ก็ทำได้แค่นั้น

ชายร่างใหญ่ชักมีดกลับออกมา หากแต่ว่ามีดเขาตอนนี้อาบด้วยเลือด 

"ฮะฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าคงคิดว่าข้าจะโง่หลงกลเจ้าอีกครั้งเหรอ เจ้าอัลดีนจอมหลอกลวง" เขาหัวเราะเสียงดังลั่นด้วยความสะใจ

หันกลับมาชูมีดอาบเลือดให้คนที่มาล้อมวงดู พร้อมตะโกนว่า 

"ไอ้คนที่อยู่ในกล่องนี่ มันเจ้าเล่ห์ หลอกลวง เลือดที่พวกเจ้าเห็นนี่ไม่ใช่เลือดชั่วๆของมันหรอก แต่เป็นเลือดแพะ ที่ซ่อนไว้ในกล่องนั่นต่างหาก มันเล่นกล หลอกเอาเงินพวกเจ้าหนะรู้บ้างมั๊ย"

ผู้คนที่มารายล้อมเห็นด้วยกับชายร่างใหญ่ ในตอนนี้จุดสนใจของการแสดงจึงมุ่งไปยังเขาแล้ว

"แต่ไม่เป็นไร ข้าฟาฮิดจะเป็นตัวแทนของพวกเจ้า เปิดเผยกลโกงของมันเอง!"

เสียงโห่ร้องก้องเชียร์ดังขึ้้น รู้สึกว่าจะดังกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

ฟาฮิดเงื้อมมืออีกครั้ง แต่คราวนี้เป้าหมายของมีดเล่มใหญ่อยู่ที่การเปิดกล่องไม้ใบ เพื่อเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ในนั้น

แต่เหตุการไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เมื่ออัลดีนยกแขนข้างหนึ่งขึ้นมาป้องไว้ ทำให้แขนนั่นหลุดร่วงจากร่างทันที 

มันตกลงตรงหน้าตักของเกมีลาห์ เธอถึงกับร้องลั่น 

เลือดของอัลดีนกระเซ็นเข้าใบหน้าฟาฮิด เขาหาได้ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย ดวงตาของเขากลมโตลึกโพลง ฟันยังคงกัดกรอด รอยเหี้ยวย่นปรากฏชัดโดยเฉพาะบริเวณระหว่างคิ้วทั้งสองข้า ดูโดยรวมแล้วเป็นใบหน้าซึ่งปราศจากความเมตตา 

 

ฟาฮิดแห่งโรงเชือดแพะ เป็นชื่อเรียกขานที่ใครๆในเมืองต่างรู้จักกันดี เขาได้รับมรดกโรงแพะจากผู้เป็นบิดา มีหน้าที่หลักคือสังหารแพะ และแร่เนื้อไปให้ทุกคนในหมู่บ้านได้นำไปเป็นอาหาร เค้าได้เจอกับอัลดีนโดยบังเอิญที่ร้านเหล้า เป็นวันแรกที่อัลดีนเข้ามาในเมืองนี้

พวกพูดคุยกันถูกคอ อัลดีนจึงชักชวนมาร่วมงาน เนื่องจากเห็นว่า ฟาฮิดจะช่วยให้กลของเขา ดูน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งขึ้น เมื่อมือสังหารแพะรับบทผู้ช่วยมือมีดในกลสุดท้าย หากแต่ในการแสดงวันนั้น ทำให้ฟาฮิดเกิดความเคลือบแคลงในตัวเขา จนเปลี่ยนเป็นความขุ่นเคืองในที่สุด เนื่องมาจากกลสับเปลี่ยน ที่อัลดีนได้เรียกอาสาสมัครผู้เป็นเศรษฐีคนหนึ่งขึ้นมาด้านหน้า เขาประกาศว่าจะสับเปลี่ยนเงินในกระเป๋าเศรษฐีกับฟาฮิดผู้ช่วยในตอนนั้น และมันก็เกิดขึ้น ถุงเงินอันน้อยนิดของฟาฮิดย้ายไปอยู่ในกางเกงของเศรษฐีในพริบตา ฟาฮิดเองก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นในกระเป๋าเขา เขาล้วงออกมาและชูขึ้น มันคือถุงเงินของเศรษฐีนั่นเอง เศรษฐีประทับใจมากจึง ยกเงินนั่นให้พวกเขาเป็นรางวัล ฟาฮิดมารู้อีกทีในเช้าวันรุ่งขึ้น(นั่นคือเช้าวันนี้)ว่าในถุงนั่นไม่มีเงินอยู่เลย หากแต่เป็นเพียงก้อนหิน จึงสงสัยว่าอัลดีนเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ 

 

"ข้าถือว่าแขนนี้ แทนการใช้หนี้ของเจ้าก็แล้วกัน" ฟาฮิดพูดทิ้งท้าย แล้วเขาก็เดินจากไป พร้อมกับผู้คนที่มาเฝ้าดูจำนวนหนึ่ง

 

ทว่าเลือดของอัลดีนยังไหลออกมาไม่หยุด เขากำลังจะตาย

 

อัลดีนนึกขันกับตัวเองในใจ ถึงตอนนี้เขากำลังจะตายทั้งที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนจำนวนมาก แต่ไม่มีใครที่ตั้งใจจะช่วยเขาเลยสักคน ส่วนหนึ่งโห่ร้องด้วยความสะใจที่มีโอกาสได้เห็นฉากล้างแค้นอันดุเดือดเลือดพลาด ส่วนหนึ่งได้แต่อุทานด้วยความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า แต่ทว่าพวกเขาไม่มีสติพอที่จะคิดว่าควรทำอย่างไรต่อไป ส่วนหนึ่งโยนเศษเงินให้มาเป็นทานแก่เขาด้วยความเมตตา แต่มันจะมีค่าอะไรในเมื่อเขายังนอนนิ่งอยู่ข้างกองเงินเหล่านั้น  หากเขายังมีเพียงเธอ 'เกมีลาห์' หญิงผู้มีความงดงามภายใน อยู่เคียงข้างเขา เธอตั้งสติ และพยุงร่างหนักอึ้งซึ่งเต็มไปด้วยเลือดให้ลุกยืนขึ้น 

 

"เกมีลาห์ เจ้าช่วยพาข้าไปริมแม่น้ำไรนีส ..ได้โปรด" เสียงของเขาเบาจนเธอเกือบจะไม่ได้ยิน 

"แต่ท่านกำลังจะตายนะ อัลดีน!!" เธอท้วงขึ้นทันที

"ถ้าข้าจะตาย ก็ขอตายอย่างสงบ" แววตาของเขา ทำให้เธอต้องใจอ่อน

 

บริเวณริมแม่น้ำไรนีส เป็นจุดหนึ่งที่สงบของหมู่บ้าน เป็นที่ซึ่งศิลปินนิยมมานั่งทอดอารมณ์เพื่อวาดภาพ

ภาพชื่อดังของยิปรานคือภาพสะพานข้ามแม่น้ำไรนีสแห่งนี้

หากแต่วันนี้ร้างผู้คน มีเพียงเธอและเขาที่นอนทอดร่างอยู่ตรงหน้า

 

"ทุกคนล้วนมีกล่องซ่อนกลของตนเอง ในบางเวลาก็จำเป็นต้องเข้าไปอยู่ในนั้น 

เพื่อปกปิดลักษณะนิสัยส่วนตัวที่ผิดปรกติ ให้คนภายนอกมองเห็นว่า มันเป็นแค่เรื่องธรรมดา"

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------
ติดตามต่อเรื่องสั้นมุมกลับได้ในแฟนเพจ
Jacob 's Fanpage : www.facebook.com/jacob.writer
---------------------------------------------------------------------------------