PAIN (Reborn! Fan FIC Yaoi) DX6980

                 
                พอตื่นขึ้นมา คนที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆ ตั้งแต่เมื่อคืนก็หายไปไหนเสียแล้ว ชายหนุ่มผมทองขยี้ตาแล้วเอามือแตะบนที่นอน ปรากฏว่ายังอุ่นๆ อยู่ แสดงว่าเพิ่งลุกไปได้ไม่นาน อาจจะกำลังอาบน้ำหรือไม่ก็หาอะไรกินในครัวล่ะมั้ง เขาคิดพลางลุกจากเตียง สวมเสื้อคลุมแล้วเงี่ยหูฟังเสียงจากในห้องน้ำด้านขวามือ ถัดจากประตูห้องนอน

---เงียบเชียบ---

ไม่ได้ยินเสียงน้ำหรือเสียงที่บ่งบอกว่ามีใครอยู่ในนั้นเลย เขาขมวดคิ้ว แล้วเดินไปดูในครัวด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ ถ้าออกไปแล้วล่ะก็...น่าจะปลุกกันบ้างสิ

“ไม่อยู่จริงๆ ด้วยแฮะ เฮ้อ” เขาถอนหายใจแล้วทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดอาลัยบนเก้าอี้ไม้เคลือบเงาในครัว

ก็คิดอยู่หรอก ว่าอย่างหมอนั่น ไม่มีทางรอเราตื่นแล้วยิ้มทักทาย “อรุณสวัสดิ์” อะไรแบบนั้นแน่นอน แต่ก็นะ...ทุกครั้งที่มาค้างคืน พอตอนเช้าก็หายไปอย่างนี้ตลอด มันน่าน้อยใจยังไงไม่รู้สิ

ใบหน้าคมมองเหม่ออย่างหม่นหมอง เห็นแววตาเศร้าๆ เหงาๆ ของคนๆ นั้นทีไร ก็อดไม่ได้ที่จะปลอบโยน แต่อีกฝ่ายคงจะแค่เหงาจริงๆ ถึงได้ไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนที่ต้องตื่นขึ้นมาแล้วหาคู่นอนของตัวเองไม่เจอแบบนี้ ทั้งที่มอบความรักให้ตลอด 6 ปีที่ผ่านมา รับฟังทุกเรื่องไม่เคยขาด ต้องการอะไรก็หามาให้ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าได้รับความรักแม้เศษเสี้ยวตอบกลับมาบ้างเลย

แถมบางครั้งยังโดนโกรธด้วยเรื่องไร้สาระอีกต่างหาก คิดถึงเรื่องพวกนี้ก็พาให้เครียดขึ้นมาอีก เขาถอนหายใจยาวก่อนจะลุกขึ้นเตรียมตัวไปทำงานตามปกติ พยายามปัดเป่าสิ่งที่รกสมองให้สลายกลายเป็นหมอกควันจางๆ