คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : # Chapter 27
# Chapter 27
ผ่านมาเกือบสามวันแล้วหลังจากที่คชากลับมาทำงานตามปกติโดยที่เต๋าก็เข้ามามีบทบาทกับชีวิตของคชามากขึ้น เต๋าเริ่มอยู่ไม่ติดบ้านของตัวเองแต่กลับมาติดบ้านของคชาแทนทั้งเช้าและเย็นเต๋ามักจะมานั่งทานข้าวด้วยกันบ่อยๆแถมบางคืนก็ยังนอนค้างบ้านคชาเลยด้วยซ้ำ
แต่ในความที่เป็นปกติของคชากลับมีบางสิ่งที่ยังคงทำให้ร่างบางกลุ้มใจได้ตลอดเวลาโดยที่ไม่สามารถบอกใครได้ แม้เต๋าจะพยายามถามถึงสิ่งที่คชาดูกังวลกับมันบ่อยๆแต่ร่างเล็กก็จะบอกแค่ว่ามันเป็นเพียงความฝันไม่มีอะไรจนเต๋าทำได้เพียงแค่คอยดูแลคชาอยู่ใกล้ๆแค่นั้น
“ชา .. คชา …. คชา !”เสียงเรียกที่ดังอยู่ใกล้ๆทำให้ร่างเล็กสะดุ้งหลุดออกจากห้วงความคิดของตัวเองและหันมาให้ความสนใจกับคนที่เรียก
“เฮ้ออ .. พี่ถามจริงๆนะ มีอะไรรึเปล่า ?”ไทด์ถามเพราะนี่ไม่ใช่เพียงแค่ครั้งแรกหรือสองที่คชามีท่าทางเหม่อลอยและตกใจทุกครั้งที่เขาเรียก
“คือ .. ก็มีเรื่องนิดหน่อยน่ะพี่”คชาตอบเลี่ยงๆไปไม่กล้าบอกความจริงแม้จะเป็นไทด์พี่ที่คชาสามารถไว้ใจได้
“เรื่องเต๋าหรอ ? .. ทะเลาะอะไรกันหรอไง คุยกันดีๆสิ”ไทด์พูดปลอบใจน้องชายแล้วจับให้คชาหันมานั่งมองหน้าตนเองดีๆ
“ป่าวพี่ .. แต่มันเป็นเรื่องแบบ …”คชาเงียบไปพักหนึ่งเพราะยังไม่แน่ใจว่าควรจะปรึกษากับไทด์ดีหรือไม่ เพราะสิ่งที่คชาเห็นมันก็ยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่นัก
“เซ้นส์ ?”ไทด์พูดออกมาสั้นๆแต่ก็ทำให้คชายอมพยักหน้ารับได้
“แต่ผมยังไม่ค่อยแน่ใจ … ผมแค่เห็นว่าเต๋ากำลังเดินมาทางริมฟุตบาทและตอนนั้นก็มีรถกำลังขับมาแล้วพอเต๋าเห็นเต๋าก็วิ่งไปกลางถนน .. ผมไม่เข้าใจว่าทำไม”
“อืม มันแปลกมากเลยนะ ถ้ามันจะเป็นอย่างที่คชาเห็นจริงล่ะก็ … เต๋าจะวิ่งไปกลางถนนทำไมล่ะ ทั้งๆที่ก็เห็นว่ากำลังมีรถขับมา”ไทด์คิดตามที่คชาบอกแต่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรพอจะทำให้เขาเข้าใจในเหตุการณ์นั้นได้เลย
“เพราะแบบนี้ไง … ผมเลยไม่กล้าบอกพี่ มันยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่เลย”คชาถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ที่เขามักจะเหม่อบ่อยๆก็เพราะเขาไม่เข้าใจและพยายามคิดสิ่งที่เต๋ากระทำในภาพที่คชาเห็น
“เอาเถอะ แต่คชาก็ไม่เห็นนี่ว่าเต๋าถูกรถคันนั้นชนหรือเปล่า .. เพราะงั้นก็อย่าพึ่งคิดไปไกล มันอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างนั้นก็ได้”ไทด์ให้กำลังใจคชาอีกครั้งเพราะนอกจากให้กำลังใจแล้วไทด์ก็ไม่สามารถจะช่วยอะไรน้องได้เลย
“ครับ .. ผมก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะ”คชารับคำและพูดปลอบใจตัวเองเบาๆ
.
.
.
เมื่อคชาทำงานและเก็บของเตรียมกลับบ้านเสร็จเรียบร้อยร่างเล็กก็เดินไปหาเต๋าที่ห้องทำงานก่อน เต๋าตกลงกับเขาไว้ว่าใครเสร็จงานก่อนก็จะไปหาอีกคนที่ห้องทำงานเพื่อจะได้กลับบ้านพร้อมกัน คชาหยุดเท้าที่หน้าห้องทำงานก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วยิ้มบางๆเพื่อจะได้ดูว่าคชาปกติดีและไม่ทำให้เต๋ากังวลไปกับเขาด้วย
“พี่เต๋า .. มีคนมารับแล้วววววว”เมื่อคชาเปิดประตูเข้ามาเสียงเจมส์ก็ดังขึ้นทันทีโดยที่ไม่ได้สนใจคนอื่นๆเลย ทำให้คชาอดจะเขินนิดๆไม่ได้
“แปปนึงนะ”เต๋าส่งยิ้มมาให้คชาก่อนจะหันไปบอกกับเพื่อนอีกคนที่เต๋ากำลังคุยงานด้วยอยู่แล้วเดินมาทางคชาที่รออยู่
“งานยังไม่เสร็จหรอ ?”คชาถามเพราะเต๋าไม่ได้เก็บของหรือถือกระเป๋าแต่เดินตรงมาหาคชาก่อนเลย
“อือ .. ไฟล์รูปมันเสียอ่ะ ไม่รู้เป็นอะไรเลยต้องอยู่เพื่อแก้ไขก่อน”เต๋าตอบ
“หรอ …. งั้นจะให้รอไหม ?”
“ไม่เป็นไร ถ้ากู้ไฟล์ไม่ได้คงต้องอยู่ถึงดึกแน่เลย .. คชากลับบ้านก่อนเถอะ เฟรมรออยู่ที่บ้านนี่น่า”เต๋าพูดแล้วลูบแก้มคชาไปมาเบาๆ เดี๋ยวนี้เต๋าคิดว่าคชาน่ารักยิ่งกว่าเดิมอีกเพราะคนตัวเล็กยอมให้เขาทำอะไรๆได้โดยไม่ได้ขัดหรือปัดป้องแต่ก็ยังคงมีขอบเขตอยู่เหมือนกันเมื่อตอนอยู่นอกบ้าน
“อืม เอางั้นก็ได้ … ยังไงก็โทรมาด้วยล่ะกัน”
“โอเคครับ”เต๋ายิ้มหวานรับกับคำพูดสั้นๆแต่แสนจะมีความหมายนั้น
“กลับแล้วนะ”คชาโบกมือบ๊ายบายให้เต๋าแล้วยิ้มให้บางๆ
“กลับดีๆล่ะ”เต๋าพูดตามหลังมาก่อนจะเข้าไปทำงานต่อ
.
.
.
คชากลับมาถึงบ้านพร้อมกับก๋วยเตี๋ยวสองถุงที่ซื้อมาให้เฟรมด้วย เฟรมก็เข้าไปช่วยรับมาแกะใส่ถ้วยให้ก่อนทั้งคู่จะนั่งกินมื้อเย็นที่โต๊ะอาหารในห้องครัว
“แล้ววันนี้พี่เต๋าไม่กลับมาพร้อมกันหรอพี่ชา ?”เฟรมถาม
“อือ เต๋าติดงานน่ะ”
“วันนี้ดูพี่เคียดๆนะ พี่เป็นอะไรรึเปล่า ?”เฟรมถามออกมาเพราะสังเกตคชามาสักพักแล้ว
“เอ่อ ป่าว แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“อ่อ .. พี่ชาผมเปิดเทอมจันทร์หน้านะ เห็นว่าจะมีประชุมผู้ปกครองด้วยแต่ไม่แน่ใจเมื่อไหร่”
“โอเค ยังไงก็บอกล่วงหน้านะ”คชาบอกไว้แล้วลงมือกินมื้อเย็นจริงๆจังๆสักที
เมื่อทานมื้อเย็นกันเสร็จคชาก็ขึ้นห้องมาก่อนโดยที่เฟรมก็นั่งดูทีวีอยู่ข้างล่าง คชาขึ้นมาวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะทำงานแล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าไปอาบน้ำทันที ร่างเล็กออกมาจากห้องน้ำอีกทีก็ตอนทุ่มกว่าฟ้าข้างนอกมืดลงมากแล้วยิ่งทำให้คชาเป็นห่วงเต๋าขึ้นมาแปลกๆ
ร่างเล็กเดินไปแต่งตัวโดยใส่กางเกงขาสั้นสีดำพร้อมกับเสื้อยืดสีขาวบางๆเป็นชุดนอนแล้วเดินมานั่งมองโทรศัพท์ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงร่างเล็กใช้ผ้าเช็ดผมมือหนึ่งขณะที่อีกมือก็กดดูว่าเต๋าโทรหาตัวเองแล้วหรือยัง เมื่อไม่เห็นว่าเต๋าโทรมาทำให้คชายิ่งรู้สึกร้อนใจ ร่างเล็กตัดสินใจโทรหาเต๋ารอสายเพียงไม่นานอีกฝ่ายก็กดรับ
[คิดถึงกันแล้วหรอ ?] เสียงสดใสทำให้คชาได้เบาใจไปนิด
“เมื่อไหร่จะกลับอ่ะ ?”คชาไม่ตอบคำถามแต่เป็นคนถามกลับไปแทน
[งานกู้ได้แล้ว ตอนนี้กำลังจะกลับล่ะ .. ตกลงว่าไงคิดถึงหรอถึงโทรมา] เต๋ายังคงต้องการคำตอบจากคำถามเดิม
“งั้นก็รีบๆกลับมาเร็วๆสิ .. แล้วจะบอกว่าคิดถึงไหม ?”คชายิ้มบางๆกับบทสนทนาที่ดูเหมือนคู่รักหวานแหววนี่
[โอเคๆ ถึงบ้านแล้วจะโทรไปหานะ]
“อืม บ๊ายบาย”พูดจบก็กดตัดสายไปแล้วนั่งมองโทรศัพท์ยิ้มๆ แต่ยิ้มได้ไม่นานอยู่ๆบางสิ่งก็ทำให้ร่างเล็กนิ่งงันไปชั่วขณะ
… เต๋ากำลังเดินอยู่ที่ริมฟุตบาท … รถคันหนึ่งกำลังขับมาด้วยความเร็วพอควร … มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นทำให้เต๋าหันไปให้ความสนใจ … เสียงนั้นเรียกให้เต๋าเห็นเด็กที่ก้มตัวลงเก็บลูกบอลอยู่กลางถนน … เต๋าหันไปมองรถที่กำลังบีบแตรเสียงดังลั่นแต่เด็กน้อยก็ยังไม่ขยับไปไหน
… แล้วเต๋าวิ่งลงไปกลางถนนนั่น !!
“เต๋า !”คชาพูดออกมาเสียงดัง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ กุญแจบ้านและกระเป๋าตังวิ่งออกมาจากห้องนอน เฟรมที่เห็นคชาลงมาข้างล่างก็งงๆแต่ยังไม่ทันถามอะไรคชาก็วิ่งเลยไปทางหน้าบ้านแล้ว
“พี่ชา ๆ ! พี่จะไปไหน ?”เฟรมวิ่งตามมาพร้อมถามไปด้วยแต่คชาก็ไม่แม้แต่จะหยุดเพื่อตอบเฟรม
“พี่มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ … พี่จำเป็นต้องรีบไป .. เฟรมกลับบ้านไปก่อนนะ”ร่างเล็กวิ่งจนหอบเบาๆแล้วพูดกับเฟรมไปด้วย
“พี่โอเคใช่ไหม พี่จะไม่เป็นไรแน่นะ … ผมไม่ชอบแบบนี้เลย”
“กลับบ้านไปเถอะนะ ไม่ต้องห่วง … ไปบริษัท XX ฮะ ด่วนเลยครับ”คชาวิ่งมาจนถึงตรงวินมอไซด์แล้วพูดกับเฟรมอีกครั้งก่อนจะพูดบอกกับวินมอไซด์แล้วรถมอไซด์ก็เคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว
ร่างเล็กกดโทรออกหาเต๋าเเต่ก็ยังไม่มีการตอบรับทำให้ร่างเล็กยิ่งร้อนใจใหญ่ จนในที่สุดร่างเล็กก็พบกับเต๋าที่กำลังเดินมาตามทางที่ฝั่งตรงข้าม คชาบอกให้มอไซด์หยุดรถและรีบยืนเงินให้
.
.
.
“คชาอยู่ไหน ? … คชา !! คชามาหาแม่ มาหาแม่ !!!!”ด้วยชื่อที่เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกทำให้เต๋าต้องหันไปมองก่อนจะพบกับผู้หญิงวัยสามสิบกำลังเรียกเด็กน้อยคนหนึ่งให้รีบกลับจากถนนมาหาตน
ปรี๊นนนนนนนนนนน !!
เสียงบีบแตรดังขึ้นโดยที่ยังไม่มีใครขยับจากที่ไปไหน เต๋าหันไปมองทางต้นเสียงก่อนจะหันกลับไปทางเด็กคนนั้นอีกครั้งขายาวค่อยๆก้าวไปข้างหน้าก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นวิ่งลงไปในถนน
ทั้งๆที่คชาเห็นภาพเหตุการณ์พวกนี้มาหลายครั้งแต่เมื่อมาเจอตรงๆแบบนี้ร่างเล็กก็นิ่งไปเหมือนกัน เขาได้สติเพราะเสียงของผู้หญิงคนนั้นที่เรียกชื่อเด็กน้อยนั่น ชื่อที่เหมือนชื่อเล่นของเขา … และมันทำให้คชาพึ่งได้คิดว่าเขาจะช่วยใคร
.. ถ้าเหตุการณ์นี้มีเพียงสองคนคือแค่เต๋ากับเด็กเขาจะสามารถช่วยได้เพียงแค่คนเดียว
… แต่ถ้าเหตุการณ์นี้มีเขาเพิ่มไปเป็นสาม เขาจะสามารถช่วยได้ทั้งเต๋าและเด็กคนนั้นเลยไหมนะ ?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk : มาอัพหลังปีใหม่ค่ะ แหะๆ .. แฮปปี้นิวเยียร์ย้อนหลังนะค่ะทุกคน จู้บๆ
:) Shalunla
ความคิดเห็น