คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 *
Chapter 7 *
ตอนนี้คชากำลังนั่งทานข้าวเช้ากับเศรษฐพงค์ เมื่อคืนพอคชาอาบน้ำเสร็จก็นอนเลยและเศรษฐพงค์ก็ไม่ได้ทำอะไรเขาอย่างที่สัญญาไว้จริงๆ จะมีจับเนื้อจับตัวกันบ้างก็แค่ตอนที่เศรษฐพงค์ดึงตัวคชาให้ไปนอนบนเตียงดีๆเพราะเขานอนซะชิดขอบเตียงก็แค่นั้น
“ไอ้เฟรม อย่าลืมไปทำความสะอาดห้องนั้นด้วยล่ะ”เศรษฐพงค์พูดขึ้นขณะวางช้อนส้อมหลังทานข้าวเสร็จ
“ครับนาย”เฟรมรับคำก่อนจะเดินหายไปในครัว
“คชาวันนี้ไปข้างนอกกับฉัน”เศรษฐพงค์พูดขึ้นพร้อมหันมามองหน้าคชาที่กำลังดื่มน้ำอยู่
“ไป … ไปไหน ?”
“เถอะน่ะ ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง”พูดจบเศรษฐพงค์ก็ดึงข้อมือร่างเล็กให้เดินตามมาถึงโรงเก็บรถที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านพักนัก ร่างสูงเปิดรถฝั่งข้างคนขับก่อนจะดันให้คชาเข้าไปข้างในพร้อมกับปิดประตูรถเสียงดังและเดินไปขึ้นฝั่งคนขับ
“นายทำเบาๆไม่เป็นใช่ไหม บอกดีๆก็ได้ ทำไมชอบใช้ความรุนแรงนักนะ”คชาหันไปค้อนใส่เศรษฐพงค์ที่ทำหน้านิ่งพร้อมกับค่อยๆออกรถ
“รู้สึกพอฉันพูดดีด้วยแล้วจะกล้าขึ้นเยอะเลยนะ”ร่างสูงหันมามองหน้าคชาเล็กน้อยก่อนจะมองไปยังถนนต่อ
คชากำลังจะเถียงต่อเศรษฐพงค์ ถ้าไม่ติดที่ว่ามีเสียงโทรศัพท์ดังขัดขึ้นเสียก่อนและร่างสูงที่หันมาทำหน้าสั่งให้เขาเงียบๆไป คชาเลยได้แต่เบะปากใส่เศรษฐพงค์แค่นั้น ก่อนจะหันไปมองบรรยากาศรอบๆรถ
สองข้างทางเป็นต้นไม้ใบเขียว คชาไม่ได้เปิดกระจกรถแต่ก็รับรู้ถึงกลิ่นไอของธรรมชาติ … ที่นี่บรรยากาศดีมากจริงๆ คชาคงจะสดชื่นกว่านี้ถ้าได้อยู่ที่นี่อย่างสงบสุขไม่ได้ถูกไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้จับตัวมาแถมยังจับตัวเขามาแบบไม่บอกเหตุผลอีก
เศรษฐพงค์วางสายโทรศัพท์ไปและขับรถต่ออย่างเงียบๆ สักพักรถก็จอดสนิทในที่ที่หนึ่ง … ที่ที่คชาคิดว่ามันน่าจะเป็นรีสอร์ท
“ฉันจะแวะไปคุยงานก่อน จะลงไปด้วยหรือจะรอที่รถ”
“ลงด้วย”คชาตอบเบาๆก่อนจะเปิดประตูรถออกไป เศรษฐพงค์ดับเครื่องยนต์ก่อนจะก้าวลงรถตามคชา
“นายก็รออยู่ข้างนอกล่ะกัน และอย่าเดินไปไหนไกลนัก อีกประมานครึ่งชั่วโมงฉันจะกลับมา”เศรษฐพงค์ร่ายยาวก่อนจะก้าวเดินเร็วๆเข้าไปในตัวที่พักของรีสอร์ท
คชาหยุดยืนนิ่งสักพักหนึ่งก่อนจะหันไปเห็นเก้าอี้ไม้ตรงแถวๆสวนดอกไม้หน้ารีสอร์ท คชาก้าวเดินไปช้าๆอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ไม้ตัวนั้น … คชามองไปที่บรรยากาศรอบๆ ที่นี่สดชื่น และ รีสอร์ทก็สวยมาก สวยจนคชาไม่อยากเชื่อว่าเศรษฐพงค์จะเป็นเจ้าของที่นี่
.
.
.
เศรษฐพงค์เดินเข้ามาในห้องรับรองแขก ก่อนจะเห็นร่างของคนที่ ‘เคย’ ได้ชื่อว่าเป็น ‘เพื่อนรัก’ คนหนึ่งของตัวเอง เศรษฐพงค์เหยียดยิ้มก่อนจะเดินไปปรากฏตัวตรงหน้าผู้ชายคนนั้น
“มึงเองหรอ … คนที่อยากคุยกับกู”เศรษฐพงค์นั่งลงที่โซฟาตรงหน้า ‘นัททิว’ ก่อนจะเหยียดยิ้มอีกครั้ง
“ไอ้เต๋า .. กูมาเพื่อคุยธุระ ไม่ได้มาเพื่อให้มึงมาทะเลาะกับกู”นัททิวบอกอย่างเบื่อหน่ายกับสิ่งที่เต๋าทำเพราะเขาเจอกับการกระทำแบบนี้มาจนเริ่มที่จะเบื่อแล้วเหมือนกัน
“มึงมีอะไรก็รีบๆพูดมา เพราะกูไม่มองหน้ามึงนานนัก”เศรษฐพงค์พูดจบก็เบือนหน้าไปทางอื่น บ่งบองอย่างชัดเจนว่าไม่อยากอย่างที่พูดจริงๆ
“อีกประมานเดือนครึ่งจะมีนักธุรกิจจากต่างประเทศกลุ่มหนึ่งเดินทางมาพักที่นี่ เขาเป็นกลุ่มลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทกู …”นัททิวร่ายยาว
“กูขอสั้นๆแบบจับใจความได้ไหม … กูรีบ”
“เฮ้ออออ … กูจะมาตกลงในเรื่องการจัดเตรียมสถานที่วันเวลาที่จะจัดงานต้อนรับแขกกับทางรีสร์อทของมึง”นัททิวพูดจบก็ถอนหายใจอีกครั้ง
“แล้วไงต่อ ..”ร่างสูงพูดในขณะที่ยังไม่หันมามองหน้านัททิวเหมือนเดิม
“กูอยากให้มึงช่วยเรื่องการจัดงานต้อนรับแขกของกูหน่อย .. คนของบริษัทกูที่จัดการเรื่องนี้เขาลาไปต่างประเทศ เหลือแต่พวกพนักงานจัดงานเท่านั้น”
“ทำไมกูจะต้องช่วยคนอย่างมึง”เศรษฐพงค์สวนกลับทันควันหลังจากนัททิวพูดจบ
“ไอ้เต๋า … ถ้ามึงไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของกู…”
“กูไม่นับว่ามึงเป็นเพื่อนหรอกนะ เพราะเพื่อนเขาไม่หักหลังเพื่อนหรอก”ร่างสูงพูดขัดขึ้นเสียงดัง พร้อมกับจ้องหน้านัททิวอย่างไม่สบอารมณ์
“ไอ้เต๋ากูจะไม่มาขอร้องมึงหรอกนะถ้าน้องกูยังอยู่ แต่นี่คชา …”
“กูไม่ได้อยากรับรู้เรื่องคนในครอบครัวของมึง”
“งั้นมึงช่วยเห็นแก่ทางรีสอร์ทมึงก็ได้ที่รับงานนี้มาแล้วน่ะ”นัททิวพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นเตรียมเดินออกไปข้างนอก
“ก็ได้”เสียงของเศรษฐพงค์ตอบออกมาเบาๆ นัททิวจึงหันมามองหน้าเศรษฐพงค์เล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปข้างนอกห้องโดยไม่หันกลับมาอีก
.
.
.
“แม่ ง นานจังว่ะ”คชาบ่นพึงพัมกับตัวเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คชาบ่นแต่เขาบ่นจนนับไม่ถ้วนแล้วต่างหาก คชาใช้รองเท้ากระทืบแรงๆตรงที่ตัวเองนั่ง เขาเบื่อที่จะต้องนั่งรอ เบื่อที่ไม่มีอะไรให้ทำ
คชาหันไปมองข้างในตรงทางที่เศรษฐพงค์เดินไปอีกครั้ง กระจกใสที่เห็นถึงข้างในนั้นทำให้ร่างเล็กเห็นถึงร่างผู้ชายที่ตัวเองจำได้แม่นว่าเป็นใครกำลังเดินออกมา
“พี่นัท ...”คชาพูดเบาๆก่อนจะลุกขึ้นเตรียมวิ่งไปหาพี่ชายที่ตัวเองไม่ได้เจอหน้ามาหลายวัน
“โอ๊ย !!”ด้วยความไม่ระวังทำให้คชาชนเข้าเต็มๆกับเด็กผู้หญิงที่วิ่งสวนมา เด็กคนนั้นล้มลงก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดัง นั้นทำให้คชาต้องละสายตาจากร่างพี่ชายมามองยังเด็กผู้หญิงคนนั้น
“เอ่อ … พี่ขอโทษนะ ไม่ร้องๆ”คชาพยายามปลอบเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่กับพื้นและเอามือขยี้ตาตัวเอง
“ฮืออออออ … จะ เจ็บ … ฮืออออ”
“เจ็บตรงไหน ไม่ร้องๆ ให้พี่ดูแผลหน่อยนะ”คชามองไปที่ขาของเด็กคนนั้นก็เห็นลอยถลอกที่มีเลือดซึมออกมาหน่อยๆ
“ฮือออออ … ฮึก … ฮือออออออ”
“โอ๋ๆ หายนะๆ ไม่ร้อง ไม่เจ็บนะ แม่หนูอยู่ไหนเดี๋ยวพี่พาไปส่งนะ อยากเล่นขี่ม้าหรือเปล่า”
“นั่นนายทำอะไรอยู่น่ะ”เศรษฐพงค์เดินมาทางคชาช้าๆ ก่อนจะนั่งยองๆตามคชา
“ก็ปลอบเด็กไงเล่า ไม่ร้องนะๆ”คชาหันไปตอบร่างสูงก่อนจะหันกลับมาปลอบเด็กต่อ
“ลูกแม่ !! อยู่นี่เอง แม่ตกใจแทบแย่ โอ๋ๆ ไม่ร้องนะจ๊ะๆ”แม่ของเด็กคนนั้นอุ้มลูกไว้ในอ้อมอกก่อนจะปลอบประโลม
“เอ่อ ลูกคุณหรอครับ … พอดีผมเดินชนเขาน่ะครับ เลยร้องไห้แบบนี้ขอโทษด้วยนะครับ”คชาลุกขึ้นยืนก่อนจะก้มหัวให้คนเป็นแม่อย่างขอโทษขอโพย
“ฉันควรขอบคุณมากกว่า ถ้าเขาไม่ร้องไห้เสียดัง ฉันก็คงหาเขาไม่เจอแล้ว”แม่ของเด็กคนนั้นพูดยิ้มๆก่อนจะขอตัวออกไป
คชายืนนิ่งสักพักก่อนที่จะรู้ตัวตอนที่เศรษฐพงค์มาจับแขนของตัวเองและลากไปทางรถ … คชาอยากอยู่กับแม่แบบนั้นบ้าง อยากจะมีภาพความทรงจำดีๆกับแม่บ้าง … แต่แม่คชาเสียไปตั้งแต่คชายังจำความไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“เป็นอะไร ?”ร่างสูงหันมาถามเมื่อพาตัวเองและคชาขึ้นรถและขับออกมาได้สักพักแล้ว
“ป่าว”คชาตอบสั้นๆก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าลืมบางอย่างไป … พี่นัท
“อืม”
“เอ่อ … นายนี่ช้าชะมัดเลยนะ รอตั้งนาน”ตอนแรกเขาว่าจะถามจากเรื่องพี่นัทจากนายเศรษฐพงค์แต่พอคิดไปคิดมา ร่างสูงนี่อาจจะไม่ได้รู้อะไรก็ได้ ถามไปก็คงไม่ช่วยอะไร
“หึ !!”ร่างสูงทำเสียงแค่นั้นและไม่ได้ตอบอะไรมาอีกเลย ซึ่งคชาก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ..
… การที่เศรษฐพงค์ไม่ทำอะไรเขา เขาก็เบาใจไปหน่อย เพราะเขาเชื่อว่าคงต้องอททนอยู่ที่นี่ไปอีกสักพัก
... คชาจะรอจนกว่าพี่นัทจะตามหาเขาจนเจอ และมาช่วยเขา
… และเขาหวังว่าเศรษฐพงค์จะเป็นอย่างนี้ต่อไป
... ใช่ไหม ?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk : มาตอนเบเบแบบเดิมค่ะ ฮ่าๆ ตอนนี้ยาวกว่าปกติแต่ก็ยังสั้นเหมือนเดิม และมันก็คงสั้นไปตลอดๆจนกว่าจะจบแหล่ะค่ะ ว่ะฮ่ะฮ่า ;P
# เราอยากแต่งเต๋าโหดๆนะ แต่มันแอบสงสารคชาอ่ะ ทำไม่ลง 555 .. แต่ตอนหน้าก็ไม่แน่ใจนะ
ความคิดเห็น