[Fic TaoKaCha] The Resentment. 'End'

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 *

Chapter 5 *

เศรษฐพงค์ค่อยๆลืมตาขึ้นในห้องที่ไร้แสงไฟ ร่างสูงลืมตาหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันมองอีกฝั่งของเตียงที่เมื่อคืนมีร่างเล็กนอนอยู่ … กับเขา แต่ความว่างเปล่าก็ทำให้ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อย เศรษฐพงค์เดินไปที่กางเกงของตัวเองก่อนจะหยิบมันขึ้นมาสวมอย่างล้วกๆ พร้อมกับเสื้กล้ามที่ตกอยู่ใกล้ๆกันด้วย

ร่างสูงของเศรษฐพงค์เดินลงมาที่ชั้นล่างก็พบกับเฟรมที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ … ไร้วี่แววของคนตัวเล็ก เฟรมที่กำลังจะเข้าครัวอีกรอบก็หันมาเห็นนายของตัวเองกำลังมองหาอะไรบางอย่างก็รู้ได้ในทันที

“นายมองหาคุณคชาอยู่หรือครับ ?”

“ก็เออสิ … แล้วมันอยู่ไหน ?”เศรษฐพงค์หันมามองหน้าเฟรมอย่างอารมณ์เสียไม่น้อย เพราะถึงเขาจะมั่นใจอยู่หน่อยๆว่าคชาจะไม่หนีไปอีกแต่มันก็ไม่แน่ … และเขาก็เบื่อที่จะตามจับมันมาขังไว้แล้ว

“ผมก็ไม่รู้ครับเพราะผมมัวแต่ยุ่งอยู่แต่ในครัวเลย…..”เฟรมพยายามอธิบายแต่ยังพูดไม่ทันจบร่างสูงก็พูดขัดขึ้นมาเสียก่อนก่อน

“แล้วแกคิดบ้างไหมว่าถ้ามันหนีไปจะทำยังไง … จะไปไหนก็ไปไป”เศรษฐพงค์เอ่ยปากไล่เฟรมไปอย่างหงุดหงิด

“คุณคชาเขาไม่หนีไปไหนหรอกครับ ก็นายเล่น … เอ่อ นายเล่นทำ … เอ่อ งั้นผมจัดโต๊ะอาหารเสร็จแล้วจะไปเรียกนะครับ”

“เออ”ร่างสูงเดินออกไปนอกบ้านในใจคิดที่จะตามหาคชาอย่างไรดี … แต่สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันก็บอกได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ต้องหามันแล้ว

.

.

.

เศรษฐพงค์ยืนดูร่างเล็กที่นอนหลับตาอยู่บนเปล สายตาของร่างสูงสะดุดกับผ้าที่พันอยู่รอบเท้าของร่างเล็กซึ่งนั่นแปลว่า … คชามีแผล … แล้วไปมีตอนไหน เศรษฐพงค์ไล่สายตาสูงขึ้นไปก็เห็นรอยถลอกที่ข้อเท้าและขา มันคงเกิดขึ้นตอนที่เขาใช่โซ่ล่ามและตอนที่เขาพยายามลากให้คชาขึ้นบนห้อง มองขึ้นไปอีกที่ซอกคอก็เจอกับรอยแดงช้ำเป็นจ้ำๆ แต่บางรอยก็เป็นคล้ายๆรอยถลอกแดงช้ำ และไหนจะรอยช้ำตามตัวร่างเล็กอีก

… บางทีเขาก็อาจจะรุนแรงเกินไปกับเด็กคนนี้ รึเปล่า ?

“พี่นัท … พี่นัท ช่วยชาด้วย”ร่างเล็กส่งเสียงเบาๆอย่าละเมอ แต่นั้นก็ทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างเศรษฐพงค์ได้ยินมันอย่างชัดเจน และมันก็ทำให้จากตอนแรกที่แววตาของร่างสูงค่อยๆอ่อนโยนกลับเป็นแข็งกร้าวเหมือนเดิม

“…………….”ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากของเศรษฐพงค์ ร่างสูงยังคงยืนมองหน้าคชาอยู่อย่างนั้น

คชาค่อยๆลืมตาขึ้นหลังจากที่หลับไปได้เกือบชั่วโมง แต่พอเขาลืมตาได้เต็มที่เท่านั้นแหล่ะเสียงและคนที่ไม่อยากได้ยินไม่อยากเจอก็โผล่มาทันที

“เป็นไง นอนหลับสบายไหมล่ะ”คชามองเศรษฐพงค์อย่างเกลียดชังก่อนจะหันหน้าหลบไปทางอื่น ไม่ตอบ ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

“……………….”

“ไม่ตอบนี่คืออะไร ติดใจใช่ไหมล่ะ หึหึ!”

“………………”คชายังคงไม่ตอบเช่นเดินแต่คราวนี้ร่างเล็กลุกขึ้นและกำลังจะเดินหนีแต่แรงที่ดึงตรงข้อมือก็ทำให้คชาไปไหนไม่ได้

“ถ้าติดใจจริงๆบอก….”เศรษฐพงค์ยังพูดไม่ทันจบคนตัวเล็กก็หันมาตบหน้าร่างสูงอย่างแรงพร้อมกับ…น้ำตา

“พอใจรึยัง … ที่เห็นคนอื่นเขาร้องไห้เพราะคำพูดของนายน่ะ”คชาพูดเสียงดัง … เขาทนไม่ไหวแล้ว ร่างเล็กกำมือแน่นจนเล็บแทบจะจิกเข้าไปในมือ

“……………..”เศรษฐพงค์เงียบเพราะกำลังอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่

“เมื่อไหร่จะพอสักที … ฮึก … ทำร้ายร่างกายยังไม่พอรึไง … ฮึก … ถึงต้องมาทำร้ายจิตใจด้วยแบบนี้น่ะ”คชายืนก้มหน้าปล่อยให้น้ำตามันไหลอย่างไม่คิดจะปิดบังและเขาก็ไม่คิดจะเช็ดมันออกด้วย

“…………….”

“นายจะมาจับฉันไว้ทำไม … เราไม่เคยรู้จักกันด้วยซ้ำ … ฮือ … ฉันไปทำอะไรให้นายหนักหนา … ฮึก … นายถึงทำแบบนี้กันฉัน”ร่างเล็กเงยหน้าที่เปื้อนน้ำตาไปมองเศรษฐพงค์ … คชาตัวสั่นหนักขึ้นเรื่อยๆมือเล็กพยายามจะปัดน้ำตาที่ไหลลงมาอย่าบ้าคลั่งให้ออกไปจากตา

“………………”ร่างสูงยังคงเงียบอยู่อย่างนั้นเขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไงเมื่ออีกฝ่ายร้องไห้ เพราะเขาไม่คิดว่าอยู่ดีๆคชาจะมาร้องไห้ต่อหน้าเขาแบบนี้

“ฮือออ … นายแม่ งโคตรเลวเลยว่ะ … ฮึก … ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ไอ้บ้า ไอ้…”

“นาย อาหารเรียบร้อยแล้วครับ”เฟรมที่ยืนอยู่ห่างจากพวกเขาไม่ไกลนักพูดบอก

“เออ เดี๋ยวไป”เศรษฐพงค์ตอบกลับและนั่นทำให้เฟรมเดินกลับเข้าบ้านไปทันที

“ฮึก … ฮืออออ …”คชายังคงสะอึกสะอื้นอยู่อย่างนั้น ร่างเล็กขยี้ตาแบบเด็กๆ

“หยุดร้องได้รึยัง น่ารำคาญชะมัด”เศรษฐพงค์ดึงคอเสื้อของคชาขึ้นก่อนจะเช็ดไปที่หน้าร่างเล็กอย่างล้วกๆ

“ฮึก … ฮึก”คชาพยายามปัดมือเศรษฐพงค์ออกแต่ร่างสูงก็ไม่ยอม พอเสร็จร่างสูงก็ลากร่างเล็กไปที่โต๊ะอาหาร

.

.

.

คชาหยุดร้องแล้วแต่ใบหน้าก็ยังคงมีคราบน้ำตาอยู่ดี ร่างเล็กนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารข้างๆกับเศรษฐพงค์ อาหารบนโต๊ะน่ากินไม่น้อย … แต่คชากินไม่ลง

“ข้าวมีให้กินไม่ได้ให้เขี่ย”ร่างสูงพูด เมื่อเขามองร่างเล็กที่นั่งจับช้อนส้อมอยู่นานแต่ก็ไม่ได้ตักอะไรมากินเลย

“ไม่หิว”ร่างเล็กตอบ

“กินๆเข้าไปเถอะ หรือต้องให้จับกรอก”เศรษฐพงค์ขู่และคชารู้ดีว่าถ้าเขาไม่ยอมกิน … ไอ้คนใจร้ายจะทำอย่างที่พูดจริงๆ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Talk : รู้สึกตอนนี้คชาอ่อนแอมากกกกกกกกก เราถามนิดนึงไอ้ตอนที่สี่อ่ะ เรื่องฉากอ่ะ เป็นไงบ้างค่ะ … มันอาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ครั้งหน้า(?)จะพยายามแต่งให้โอเคกว่านี้นะค่ะ

# ใครยังไม่ได้ หรือได้แล้วเปิดไม่ได้ มีปัญหาไร ก็บอกได้นะค่ะ หรือทิ้งเมลล์ขอฉากไว้ค่ะ จะส่งให้อีกครั้ง

:)  Shalunla