ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : {ฤดูใบไม้ผลิ} If its the lest spring Chapter 6
If it’s the lest spring
Chapter 6
Chanbaek
AUTHOR: เสี่ยวมาย
สอร่าเินูมือท่ามลา้นสนสอ้า ใบไม้อ้นไม้นานานิ่าพาันผลิใบปลิวหล่นมา ให้วามอบอุ่น วามหอมหวาน โรแมนิให้ับเาทั้สอไม่น้อยับวามรัที่เพิ่ผลิบานไ้บอออไป ไ้รับรู้วามสึอันและัน
ถึแม้ะเป็นฤูแสนเ็บปวและฤูสุท้ายอแบฮยอนแล้ว็าม แ่มัน็สร้าวามทรำให้ับแบฮยอนไม่ไ้
“ยอลหมาน้อยอยาลับห้อแล้ว เราลับห้อันเถอะนะ”หมาน้อยอานยอลเอ่ยวนนรัลับห้อ านยอล็ไม่ไ้ัแ่ยัามใ้วย้ำ
เมื่อลับมาถึห้อแบฮยอน็นั่อยู่ปลายเียอย่ารุ่นิ ส่วนานยอลนั้นเ้าไปในห้อน้ำเรียมน้ำอุ่นให้ร่าเล็ไ้อาบ ะไ้สบายัวหลัาไปเที่ยว้วยันมาทั้วัน
“หมาน้อยมาอาบน้ำไ้แล้วนะ”านยอลเินมาเรียนนัวเล็ที่ยันั่นิ่อยู่ปลายเีย
านยอลยัเห็นแบฮยอนยันั่นิ่เียบ ไม่ลุออมานร่าสู้อมานั่ปลายเียุมมือเล็ที่ยันั่้มหน้า เหมือนำลัิอะไรบ้าอยู่
แบฮยอนหลับาลและัสินใเลื่อนริมฝีปานบับริมฝีปาออีน านยอลใ าโเมื่อเห็นร่าเล็เป็นนเริ่มูบ่อนและรับรู้ว่าแบฮยอนอายมาแ่ไหนับารเริ่ม่อน
“หมาน้อยเป็นอะไรหรือเปล่า”สายาม้อมอใบหน้าหวานที่แระเรื่อ
“ยอลเราอยาเป็นอยอลเ็มัว เราอยาให้ยอลทำับเราเหมือนับู่รันอื่นเ้าทำัน”านยอลใไม่น้อยับำออแบฮยอน
“หมาน้อยิีแล้วหรอ ยอลไม่อยาให้หมาน้อย้อเสียใทีหลัับารัสินใอัวเอ”วาเล็สบประสานับวามับำอบที่ไม่้อพูานยอล็รู้ำอบมันี
“ถ้าเป็นยอลหมาน้อยะไม่มีวันเสียใ อแ่เป็นยอลนเียว็พอ”แบฮยอนัสินใแล้ว ัสินใะเป็นอานยอล เวลาอแบฮยอนมีไม่มา ไม่วันนี้ พรุ่นี้เาอาะไม่ไ้อยู่ับานยอลที่เารั
“ยอลรู้ว่าหมาน้อยรัยอล ยอล็รัหมาน้อย แ่ยอลไม่อยาทำร้ายหมาน้อย”แบฮยอนส่ายหน้ารัว
“ยอลไม่ไ้ทำร้ายหมาน้อยเลย ยอลทำให้หมาน้อยมีวามสุ วามทรำที่ี่าหาที่หมาน้อยไ้รัยอล”ายหนุ่มร่าสูระบายยิ้ม เย่ัวึ้นมาูบริมฝีปาบา
“ะไม่เสียใทีหลัใ่มั๊ย”แบฮยอนส่ายหน้ารัว านยอลลี่ยิ้มแล้วลุึ้นมานั่ปลายเีย้าร่าเล็
สอสายาสบประสาน ้อมออย่ารู้สึ หัวใอแบฮยอนเ้นแรไม่เป็นัหวะแ่เห็นสายาหวานึ้อานยอล็ทำให้แบฮยอนหัวใเ้นแร รู้สึเินอายับสิ่ที่ัวเออไป
“แบฮยอน....”
เสียทุ้มอบอุ่นเอ่ยเรียทำให้หัวใอแบฮยอนเ้นแร ถี่รัว ไม่ล้าสบาับเ้าอเสียนมือให่้อเยามนึ้นมามอ
สายาอันเร่าร้อนที่้อมอทำให้แบฮยอนเินอายไม่น้อย ไม่ล้าเอ่ยำไหนออมาให้อีนรับรู้ว่าัวเอนั้นอายและลัวับรั้แรมาแ่ไหน
แ่นที่อยู่ับแบฮยอนมาโยลอทำไมะไม่รู้ว่านัวเล็รหน้าะลัวมาแ่ไหนับรั้แร รอยยิ้มแสนอบอุ่นพร้อมับมือให่ประอใบหน้าหวานอย่าอ่อนโยน ให้นัวเล็รู้ไว้ว่าเาะอ่อนโยน ะทะนุถนอมนัวเล็ให้มาที่สุ
วามอ่อนโยนแสออมาอานยอลทำให้แบฮยอนลายวามลัว วามัวลล รอยยิ้มหวานๆส่มอบให้เ้าอหัวใมาั้แ่แรเมื่อไ้รู้ััน
ใบหน้ามเ้ม่อยๆเลื่อนยับเ้ามาใล้ริมฝีปาและสุท้าย็แนบริมฝีปาิัน ปลายลิ้นื้นสอแทรเ้าไปเมื่อไ้รับอนุาิ ลิ้นอุ่นร้อนสอแทรว้านหาเาะอนไปทั่วทุมุม้านใน วัเลียหาวามหวาน พร้อมับพาร่าเล็ล้มัวนอนบนเียว้า
าที่ัออ
CHANBAEK
สำหรับอนนี้มีาที่้อัออไป ามไปอ่านไ้ในลิ้เลยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น