คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 :: .ใหญ่แต่ไข่
ตอนที่3
เพี้ยะ เพี๊ยะ มือหยาบฟาดลงบนหน้าของเด็กหมุ่มเต็มแรงจนหน้าของเด็กชายหันไปตามแรงตบ
แก ไอ้ลูกเลว เลวเหมือนพ่อแก เกิดมาทำใม เปลืองข้าวเปลืองน้ำจริงๆ ไป๊ ! จะไปตายที่ใหนก็ไป กูไม่ใช่แม่มึง
ไอ้เด็กติดเอดส์แบบแก ใครๆรังเกียจ
แกก็เหมือนพ่อของแก
ใช่ พ่อของผมติดเชื่อเอชไอวี แต่คนเป็นผัว-เมียกันก็ต้องมีกิจกรรมอะไรทำร่วมกัน แม่เลยติดพ่อไปด้วย ตอนนั้นไม่มีใคร
สงสัยอะไรเพราะโรคไม่แสดงอาการ พ่อของผมล้มป่วยหมอก็ออกมาบอกผมกับแม่ว่าพ่อติดเชื่อเอชไอวี แม่ล้มทั้งยืน ผมก็
ตกใจ ผมคิดว่าผมเป็น แต่หมอก็พาเราไปตรวจ ปรากฏว่า ผมไม่ได้ติดเชื่อด้วย เพราะเชื่อมันมาหลังจากผมเกิด หลังจาก
นั้น พ่อก็อยู่โรงพยาบาลตลอด แม่ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน แม่เกลียดผม ด่าผม ตีผม ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไร ผมเข้าใจแม่
นะ แม่คงเครียด ทั้งๆที่แม่ไม่ได้ทำอะไรผิดแต่แม่ต้องมารับกรรมนี้ด้วย คนรอบข้างก็ทยอยออกห่าง จากกลัวกลายเป็น
รังเกียจครอบครัววผม พวกเค้าไม่ผิดหรอกที่เป็นแบบนั้น ทุกคนล้วนอยู่เพื่อปกป้องตัวเอง ที่บ้านผมมีกิจการทำร้านดอกไม้
ของแม่และค่ายมวยของพ่อ พอพ่อป่วย ลุงผมก็รับช่วงกิจการต่อโดยแบ่งรายได้มาให้ครอบครัวผมด้วย ร้านดอกไม้ของแม่
ผมก็เป็นคนดูแล แม่เอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้านเงียบๆมืดๆ แม่เครียดจนน้าผมที่เป็นพยาบาลเค้าพาแม่ไปตรวจ แม่ผมมี
อาการทางประสาท ผมเสียคนทั้งครอบครัวไปแล้ว แต่ผมก็เข้มแข็ง เพราะพ่อสอนมาว่าลูกผู้ชายต้องเป็นเสาหลักของ
ครอบครัวให้ได้ ผมเข้มแข็งมาตั้งแต่เด็ก ผมตัวเล็กที่สุดในห้อง แต่ไม่มีใครกล้าทำร้ายผม พ่อจากไปตอนผมอายุ15 แม่
ของผมก็ตามไปหลังจากนั้นไม่นาน ผมกลายเป็นตัวคนเดียว ตอนอยู่ม.ปลาย ผมทำตัวเหลวแหลกมาก ผมไม่เหลือใคร
แล้ว กินเหล้า สูบบุหรี่ แต่มีเรื่องเดียวที่ผมจะไม่ทำเด็ดขาดคือ...ผู้หญิง ผมกลัวจริงๆ พอลุงผมเห็นผมเป็นแบบนั้น ลุงก็เข้า
มาเป็นครอบครัวผม สอนผม พาผมเข้าวัดบ่อยๆ เด็กในค่ายมวยก็ช่วยให้ผมขึ้นมาจากหลุมดำ คนที่ค่ายมวยเป็นอะไรที่มี
พระคุณของผมจริงๆ เมื่อปีที่แล้วผมกับเด็กในค่ายนั่งกินเหล้ากันแล้วจู่ๆตำรวจก็เข้ามา มีคนโทรไปแจ้งว่าพวกผมอัพยา
แต่พอตรวจแล้วกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีใครเสพยา ผมตามหาต้นตอคนที่ปล่อยข่าวกลับเป็นอา วานิต ที่เป็นเพื่อนพ่อมา
ตั้งแต่ผมจำความได้ พอผมไปถามว่าทำอย่างนี้ทำใม ผมได้คำตอบมาว่า
“พ่อมึง ทำให้หมวยตาย แม่มึงตายเพราะไอ้เหี้ยศรชัย กูจะเอาทุกอย่างคืน”
ผมไม่เข้าใจที่ลุงคนนั้นพูดแต่มันว่าพ่อกับแม่ผม ผมเลยต่อยลุงคนนั้นเกือบตาย มันเลยตามจองล้างจองพลาญผมไม่เลิก
ผมรู้มาอย่างนึงว่าลุงผมเป็นมือปืนเก่า ใครๆก็กลัวลุงผม ผมไม่เคยเห็นลุงของผมโกรธหรือทำอะไรไม่ดีหรอกนะ เพราะลุง
เป็นคนดีและเป็นเหมือนพ่อคนที่2ของผมมาตลอด มันก็เหมือนกัน มันกลัวลุงผม แต่วันนึงลุงผมไปต่างจังหวัดและวันนั้นผมไปโรงเรียน ทั้งบ้าน ทั้งค่ายมวยทั้งร้านดอกไม้ เละ พัง หมดทุกอย่าง พอลุงผมรู้เท่านั้นแหละกลับมัดการพวกนั้นแทบไม่
รอดกันทุกคน แต่มันก็ยังไม่จบเท่านั้น
“ไอ้แอดส์ อ้เด็กเอดส์” เสียงเรียกที่หายไปกว่า7ปี มันกลับมาอีกครั่งตอนที่ผมกำลังเดินงานวัดกับแฟนของผม เธอมอง
หน้าผมแล้วก็บอกเลิกผมตอนนั้น หันไปเพื่อมองว่าใครเป็นคนเรียกกลับเป็นคนในแก๊งไอ้เหี้ยนั้น แล้วคนรอบข้างก็ฟื้น
ความทรงจำเกี่ยวกับมันอีกครั่ง ผมเลยตัดสินใจมาเรียนไกลๆ ในที่แห่งนี้
-------------------------------------------------------------------------------
“กูบอกแล้วสีผมใหม่น้องเค้าแวร๊ง”
“เออว่ะ ทำแล้วไม่ตายด้วยนะ”
“หน้าอย่างกูทำ เสร่อตายห่า”
“อ่ะแฮ่ม” ไอ้จินครับมันกระแอม พี่นินทาผมดังไปแล้ว
“เออๆ มาก็ดี กี่โมงแล้ว เออสิบโมง พี่ชื่อพี่ต่อ นี้พี่โต นี่พี่ฟ้า”
“สวัสดีครับ/สวัสดีครับ”
พี่ผู้ชายสองคนพี่ผู้หญิงคนนึง พี่ต่อท่าทางจะเป้นแฟนกับพี่ฟ้านะ เพราะจากที่ผมดูท่านั่งพี่ฟ้านั่งบนเก้าอี้โดยมีพี่ต่อนั่งอยู่บนโต๊ะด้านหลังและพี่โตนั่งอยู่ข้างๆพี่ฟ้าแต่ห่างเป็นวา
“แสบนักนะพวกมึง แล้วต่อไปจะไปสอนใครเค้าได้ว่ะ พวกมึงเรียนครุนะ ไม่ได้เรียนช่างกล ไอ้ห่าเอ๊ยยย” พี่ต่อเขกหัวพวหผมคนล่ะที ผมกับไอ้จินได้แต่ยืนก้มหน้ารับผิด
“สองคนนี้อ่ะนะที่ต่อยไอ้เฟียตเมื่อวาน? ถูกคนป่ะเนี๊ย ตัวติ๊ดนึง อีกคนก็หน้าอย่างติ๋มอ่ะ” พี่ฟ้าว่า
“ไอ้สองคนนี้แหละ”
“น้อง รู้ป่ะ น้องจะโดนไอ้เฟียตจองเวรไปอีกนานเลย พี่เรียนคณะเดียวกับมัน”
“ผมไม่......” ไอ้จินจะถียงพี่เค้าหรืออะไรซักอย่างผมรีบเหยียบเท้ามันไว้ สถานการณ์ตอนนี้ห้ามเถียงครับ ฟังอย่างเดียว ผมยังไม่อยากเป็นรุ่นน้องที่รุ่นพี่ไม่รักหรอกนะ
“เออ พวกมึงสองคน ชื่อไรนะ จินกับ....มึงชื่อไรไอ้หัวขาว”
“นิวครับ”
“เออนิวกับจิน พวกมึงสองคน ใครเป็นพี่รหัสมึงว่ะ”พี่ต่อถาม
“ไม่รู้ครับ”
“ไอ้ต่อๆ ปี1ยังไม่ได้พี่รหัส พวกปี2มันเพิ่งกลับจากค่าย กูได้ยินว่าจับพี่รหัสพรุ่งนี้” พี่โตว่า
“เออพวกมึง ต่อไปอย่าทำอีก ถ้ามันยังมาหาเรื่องให้มาบอกพี่โอเคมั๊ย “
“ครับ/ครับผม” ผมกับไอ้จินที่ยืนก้มหน้ามาตั้งแต่พี่แกเริ่มเทศน์ เริ่มเมื่อคอแล้ว ผมกับมันเดินไปเรียนที่ห้องเรียนรวมตึกข้างๆต่อ
Jin part**
ตอนที่พี่ต่อเค้ากำลังเทศน์อยู่ผมเหลือบมองพี่โต พี่แกมองอ้นิวไม่วางตาเลย พอไอ้นิวเงยพี่แกก็ก้มลงเล่นเกมในโทรศัพท์พอไอ้นิวก้มลงไปพี่แกก็พอชเกมไว้แล้วมองต่อ ผมว่ามันต้องมีอะไรซักอย่างเป็นแน่ๆ
“เออพวกมึง ต่อไปอย่าทำอีก ถ้ามันยังมาหาเรื่องให้มาบอกพี่โอเคมั๊ย “
“ครับ/ครับผม” ผมกับมันเดินมาเรียนที่ตึกข้างๆครับ นิวมันเดินมาเบียดแขนผม ผมเริ่มหวั่นไหวซะแล้ว ก็ดูมันซิ อ๊ากกสวย สวยเกินไป เสียอย่างเดียวไม่มีนมให้ดู
“นิว มึงรู้จักพี่โตมาก่อนป่าวว่ะ”
“ป่าว ทำใมว่ะ”
“กูเห็นเค้ามองมึงตลอดเลย “
“เค้าอาจจะหมายหัวกูไว้ เหี้ย เดี๋ยวๆ เกย์ว่ะมึง”
“มึงเป็นผู้หญิงไปแล้วนะนินิว นับวันมึงยิ่งสสวยว่ะ” ผมพูดพลางเอาแขนโอบรอบเอวมันแล้วพาเดินขึ้นตึก
“กูกับมึง เกย์มาก” มันพูดแต่ก็ไม่ได้แกะมือผมหรืออะไรหรอก เอวเล็กเป็นบ้าเลย จริงๆไอ้นิวเป็นผู้หยิงรึเปล่าว่ะ ผมเอื้อมมืออีกข้างแล้วจับไปที่นมมัน
“ก็ไม่มีนี้หว่า”
“ไอ้สัส” นิวด่าผมแล้วก็ดึงแขนผมไปกัดเต็มแรง อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก เหี้ยเจ็บ!!!
“จิน!!! “ ระหว่างทางเดินขึ้นตึกผมเห็นไอ้เหี้ยเฟียตมันเดินมาทางผมกับนิวพร้อมกับตะโกนชื่ผมซะลั่นเลย ผมจัดการลากไอ้เตี้ยนิวแล้ววิ่งเข้าห้องเรียนไปเลย อาจาร์ยก็มาแล้วมันทำอะไรผมไม่ได้แล้วล่ะ ฮิๆๆๆ
“เหี้ยแล้วจินเอ๋ย”
“เหี้ยแล้วจินจิน” ผมกับไอ้นิวพูดอย่างหมดอาลัยตายอยากเพราะมันไอ้เฟียตเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้วนั่งลงข้างๆผม ชิบหายแล้ว จินนี่ลาก่อนนะแม่นะ จะเสียงดังก็ไม่ได้จาร์ยอยู่ ทำไรก็ไม่ได้ ทำได้เพียงบอก ใช้สายตาบอก......
“สวัสดีครับน้องจินที่รัก”
ผมเมินครับ ทำเป็นไม่สนใจในสิ่งที่แม่งพูด หยิบสมุดหยิบปากกาขึ้นมา อาจาร์ยก็เริ่มสอน ไอ้นิวก็สะกิดตีนผมยิกๆ
“ช่างมันมึง “ ผมตั้งใจเรียนต่อ ไอ้เฟียตก็ไม่ได้กวนอะไรผมมากเพราะอาจจะนี้เป็นห้องเรียนยเล็ก ไม่ใช่ห้องเรียนรวมมันเลยทำอะไรไม่ค่อยสะดวก ผ่านไปสองชั่วโมงผมหันไปมองมันอีกทีปรากฏว่ามันหลับไปแล้วครับ เด็กสถาปัตย์จะมาเข้าใจอะไรเด็กครุว่ะ
ผมสะกิดไอ้นิวให้หันมามองไอ้เฟียตที่กำลังหลับแล้วผมก็ชูปากกาดำหัวใหญ่ของผม
ไอ้นิวถึงกะขำเลย มันทำไม้ทำมือเป็นแนวว่า เอาหนักๆ ผมเปิดฝาปากกาแล้วเขียนบางอย่างไว้บนหน้ามัน เสร็จแล้วผมก็ตั่งใจเรียนต่อ
พอเลิกเรียนผมกับไอ้นิวก็รีบเก็บของแล้ววิ่งออกจากห้องไปเลย ผมที่กำลังจะก้าวพ้นประตูห้องกับโดนมือปริศนาจับไว้ นิว ! เชี่ยนิว ฝากบอกแม่กูด้วยว่ากูรักแม่ม๊ากมาก กูคงไม่มีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว
“จะรีบไปใหนน้องจินที่ร๊ากกกกกกกกก” มันทำเสียงกวนตีนแล้วลากผมไปทางบันได
ผมเห็นหน้ามันแล้วก็ขำ สงสารมันว่ะ
“เพราะมึง กูเกือบโดนไทน์ เพราะมึงกูเลยส่งโปรเจ๊กไม่ทัน กูขอซักทีเหอะ” ไอ้เฟียตกัดฟันพูด
“เออๆ กูขอโทษ กูไม่ได้ตั่งใจนี่หว่า ต่อยกูเลย หมัดเดียวแล้วหายกันนะ”
แปะ
มันทำเพียงแค่ตบที่แก้มผมเบาๆ ผมก็หลับตาเตรียมเจ็บซะ
“เป็นเด็กเป็นเล็กมีเรื่องตั้งแต่เข้ามามันไม่ดีรุ้มั๊ย แล้วกูเป็นพี่มึง เรีกกูพี่ด้วยเข้าใจมั๊ย”
“เข้าใจคร๊าบบบบ”
แล้วมันก็เดินไป....อะไรว่ะ ทำใมมันง่ายจังว่ะ ผมเดินลงบันไดไปชั่น1 ผมรู้สึกผิดอะคำว่า
‘ใหญ่แต่ไข่’
มันติดหน้าผากพี่แกอยู่นะ แต่ไม่เป็นไร ผมไม่ถือๆ
เราเปลี่ยนชื่อตอนนะนะ เป็นไงๆ เราพิมผิดเยอะมั๊ยคือเราพยายามหาแล้วนะ
เราพยายามแก้แล้ว แต่มันก็ยังผิดอยู่
คาแร็กเตอร์ของแต่ล่ะคนยังไม่ชัดเจน มีใครคิดเหมือนเราม่ะ แต่แต่งไปเรื่อยๆก็คงชัดเองแหละเนอะ
อ่า ใครอยากให้คู่ใหนเป็นยังไงก็ลองๆเสนอเรามาได้นะ
สุดท้ายก็ ขอให้สนุกกับการอ่านนะค่ะ เย้เย้
ความคิดเห็น