คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 :: พ่อกูเป็นนักมวย
ตอนที่2
เหยดดดดดด เก้าโมง! ผมมองนาฬิกาในห้องนอนของผม มีเรียนเก้าโมงครึ่ง ชิบหายแล้ว ผมคว้าผ้าเช็ดตัวอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันแล้วหยิบหนังสือออกไป มองนนาฬิกาอีกทีก็เก้าโมงยี่สิบห้าแล้ว เวรอี5นาทีเริ่มคลาส คาบแรกก็สายเลย กูตายครับกูตาย
9.15 ผมมาถึงตึกเรียน ผมโดนอาจารณ์ดุนิดหน่อยเรื่องมาสาย แล้วผมก็เลือกที่นั่งหลังๆแต่อยู่แถวตรงกลางจะได้มองหน้าอาจารณ์ชัดๆ ผมกางหนังสือสมุดแบ้วก็เริ่มจดตามที่อาจารณ์พูดแล้วก็เลื่อนสไลด์ของแก
ผมนั่งคนเดียว ไม่รู้ว่าจินมันเรียนรึเปล่า
แต่ช่างเถอะผมไม่ได้ติดเพื่อนขนาดนั้น ผมเรียนครุ เอกมัธยม-วิทย์ ครับ ผมจบสายวิทย์มาไง ผมไม่รู้ว่าผมชอบรึเปล่าแต่ผมว่าผมทำแล้วไม่เบื่ออ่ะ ผมว่าเรียนไปซักพักจะหาที่สอนพิเศษ ผมไม่ใช่คนแถวนี้นะ ผมอยู่ตัวคนเดียว ก็ผมมันชายโสด
ผมก็นั่งเรียนไปเหม่อไปก็หมดคาบเรียน ก้มลงมองนาฬิกา 11.30 แล้ว หิวข้าวโว๊ยยยย ผมลงไปหาอะไรกินที่ดรงอาหาร
คณะ ผมซื้อข้าวมันไก่แล้วก็มานั่งกินคนเดียว มหาลัยผมร่มรื่นดีแฮะ ตอนบ่ายไปใหนดีวนนี้ไม่มีเรียนแล้วด้วย เดินห้างหรือ
กลับห้องดี หรือไปหาหนังสืออ่านที่ห้องสมุด ในสมองของผมเต็มไปด้วยแผนการตอนบ่าย เออ แล้วผมก็เห็นไอ้จิน มัน
กำลังเดินมาทางผม หน้ามันแลเครียดๆนะ
“เป็นไรว่ะมึง” ผมถามมันแต่มันไม่มองผมเลย มันนั่งลงที่โต๊ะแล้วก็ฟุบลงโต๊ะไปเลย
“เฮ๊ย! เป็นเหี้ยไร” มันก็ยังนิ่ง ผมก็ไม่ได้ถามอะไรมันต่อ ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป ยังไม่อิ่มเลยว่ะ ผมตัดสินใจเดินไปซื้อ
เย็นตาโฟมากินอีกชาม จนผมกินหมดมันก็ยังอยู่ท่าเดิม อะไรของมันว่ะ
“มึง มานี้ดิ๊” มีรุ่นพี่ผู้ชายสองคนเดินเข้ามาดึงคอเสื้อไอ้จินให้มันเงยหน้าขึ้น มันก็ลุกขึ้นตามแรงกระชากพร้อมกับสายตา
พิฆาต เหี้ยมึงทำหน้างี๊แล้วน่ากลัวว่ะ
“อะไรกันว่ะ”
“จะต่อยป่ะ ว่ามาเมื่อใหร่ที่ใหน” ไอ้จินมองหน้ารุ่นพี่อย่างหาเรื่อง
“ตอนนี้แหละ” รุ่นพี่คนนั้นง้างหมัดแล้วต่อยลงบนหน้าไอ้จินสุดแรง เหี้ย! เกินไปป่าวว่ะคนเต็มโรงอาหาร ผมปีนโต๊ะแล้วถีบ
ไปที่อกไอ้เหี้ยนั้นจนมันหงายหลังไป
“จิน ไหวป่ะมึง” มันมองหน้าผมอึ้งๆ กูตัวเล็กแต่แรงกูเยอะนะมึง พ่อกูเป็นนักมวยนะ
“ไอ้เด็กเหี้ย! “ พูดจบไอ้พี่เหี้ยๆอีกสองคนก็ถีบผมกับไอ้จินล้ม ผมล้มลงบนโต๊ะมันค่อมผมแล้วง้างหมัดจะต่อยผมเอื้อมมือ
ไปหยิบชามเย็นตาโฟแล้วสาดใส่ไอ้เหี้ยที่อยู่บนตัวผม พริกสามช้อนมึงทนได้ก้ทนครับ แต่แม่งไม่ทนว่ะ ลงไปขยี้ตาไปกรี๊ดกับพื้นแล้ว
“ไอ้เหี้ย!! โอ๊ยสัสกูแสบไอ้เฟียตกูแสบบบบบ ช่วยกูก่อนน เหี้ยเอ๊ยยยยย อากกกก “แล้วคู่ต่อยผมก็วิ่งไปหาน้ำมาล้างตา
ทำใมไม่มีใครมาห้ามเลยว่ะ มีแต่คนมุงดู ก็แน่ล่ะครับ กลางโรงอาหารตอนกลางวันคนเยอะอยู่แล้ว ผมมองไอ้จินที่กำลัง
กลิ้งหรือปล้ำ หรืออะไรก็ไม่รู้อยู่กับพื้น ผมรวบหนังสือบนโต๊ะแล้วก็หันไปหาไอ้จินที่ถูกไอ้พี่คนนั้นคร่อมอยู่ ผมกำลังจะเข้าไป
จัดการแต่. .......
ปี๊ดๆๆๆๆๆ
เสียงนกหวีดดังขึ้น ผมคว้าจานมาตีหัวไอ้คนที่คร่อมไอ้จินอยู่แล้วลากไอ้จินออกมาจากตรงนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าใครจะมา
จะเป็น ยาม หรืออาจารณ์ผมก็ไม่อยากอยู่ตรงนั้นหรอก ปวดหัวตาย
“จะเล่าได้ยัง ว่าเป็นเหี้ยอะไร”
“กูไปทำโมเดลบ้านมันพัง มันเลยจะมาต่อยกู”
“โว๊ะ ปัญญาอ่อนว่ะ”
“กูก็ว่างั้นแหละ หิวว่ะ ไปหาไรแดกกัน
ผมนั่งสองแถวไปห้างใกล้ๆมหาลัย แล้วก็พาไอ้จินไปหาไรกินซักพักก็กลับ มันก็ไม่ได้พูดไร เพราะปากมันแตกหรือว่าอย่างไรก็ไม่ทราบได้
“มึง ทำใมมึงแรงเยอะจังว่ะ”
“พ่อกูเป็นนักมวย”
“แต่ตัวมึงเล็ก”
“กูผิดป่ะไอ้เหี้ยยยยยยยยยย”
“หน้ามึงหวานมากอ่ะ เกาหลีสุด มึงๆ มึงไปใส่กระโปรงดิ สวย! เชื่อกู”
ป๊าบ ผมตบหัวมันไปสุดแรง
“กูไม่ใช่ตุ๊ด”
“ลืมไป มึงผัวตุ๊ด “ - -+ อย่างน้อนก็ผัวล่ะว่ะ ผมกับมันเดินมองอะไรไปเรื่อย แล้วก็เดินไปโซนๆร้านเสริมสวยที่มีร้านทำหน้าเยอะๆ ไอ้จินจะแวะซื้อครีม ผมก้นั่งรอมันในร้าน หาหนังสืออ่านไปเรื่อย ชีวิตผมจะเรื่อยๆอะไรนักหนาว่ะ
มีคนนั่งลงข้างๆผม ผมก็เขยิบให้เค้านั่ง โซฟาก็แคบ ผมไม่ได้สนใจอะไรก็อ่านหนังสือต่อไป พอไอ้จินเดินออกมาเรียกผม ผมก็เงยหน้าขึ้นมา ในร้านไม่มีคนแล้วไอ้คยข้างๆผมมานั่งเบียดผมทำใม ผมหันหน้าไปมองก่อนจะเดินออกจากร้าน
ใครว่ะ เหมือนเคยเจอ
ผมเห็นร้านทำผมในห้างแล้วผมก็นึกได้ว่าอยากทำสีผม อยากตั้งแต่ตอนเรียนม.ปลายและยังไม่ได้ทำซักที
“มึง อยากทำสีผมว่ะ”
“สีไรว่ะ”
ผมไม่ได้ตอบคำถามมันเดินเข้าไปในร้าน
“ทำสีผมครับพี่ เอาสีขาว “
“เฮ๊ย! เอาจริงดิมึง”
ผมอยู่ในร้านกล่าสามชั่วโมงกว่าการกัดสีผมจะหมดลง หัวเหม็นชะมัด ผมมองตัวเองในกระจก แม่งเท่ว่ะ เดี๋ยวๆ ทำใมแลสวยๆว่ะ
ผมหันไปหาไอ้จินที่นั่งรอผมอยู่ มันหลับ -*-
“มึง มึงๆ กุเป็นไงมั่ง” ผมนั่งลงข้างๆมันแล้วเบ้าหัวไถแขนมัน
มันยังคงเงียบ ผมเงยหน้ามองมัน อ้าว ตื่นแล้วนี้หว่า
มันแลนิ่งๆไป
“กูเป็นไง”
“นิวหรอว่ะ......สวยว่ะ......เหมือนผู้หญิงเลย.....” กระแสตอบรับค่อนข้างดี เอาเป็นว่ามันดูดีแม้จะเหมือนผู้หญิงก็เถอะ
เพี้ย!
"จับอยู่ได้หัวอ่ะ "
"กูไม่มั่นใจหนิ"
"แล้วตอนทำอ่ะ มั่นจังนะ "
"มันเป็นอารมชั่ววูบว่ะ กูกลับไปย้อมดำดีป่ะว่ะ"
"มึง.......กูว่ามึงเป้นผู้หญิงแน่ๆเลย ขี้บ่น คิดมาก "
"ต่อยกะกูม่ะ "
"เฮ๊ยขอโทษครับ " ผมรู้สึกได้ว่าถอยหลังไปชนกับคน
เงียบครับ สิ่งที่ผมได้กลับมา ผมก้มลงเก็บของให้คนที่ผมเดินชน ชุดนักศึกษา ผู้ชาย คงเป็นคนในม.ผมละมั่ง
" ทำใมไม่ดูคนอื่นเลยล่ะ.....นวิยา" นวิยา...ชื่อผมครับ ผมเงยหน้ามองไอ้คนที่ผมเดินชน ใครว่ะ? รู้ชื่อผมได้ไง
"รู้ชื่อผมได้ไงครับ"
"เปลี่ยนสีผมเลยหรอ ดูหนังมากไปป่าว"
"ผมถามว่ารู้ชื่อผมได้ยังไง" ผมถามออกไปอีกครั่ง ไม่ใช่หรอก ไม่มีใครรู้หนิว่าผมมาเรียนอยู่นี้ ต้องไม่มีใครรู้ซิ ไม่จริง!
"ดุ แค่นี้ดุ " มันพูดยิ้มๆ
"กูถามว่ารู้ชื่อกูได้ยังไง" ผมกระชากคอเสื้อมันขึ้น อีกมือก็กำแน่น ผมทั้งโกรธทั้งกลัว
"เรื่องเมื่อกลางวันคิดว่าจะรอดนะ ต่อยกันกลางโรงอาหารเลยหน่ะ" ผมถอนหายใจเลยครับ นึกว่าเรื่องอะไร ไม่ใช่ซินะ
"เอ่อ...ผมขอโทษครับ"
"กูเป็นพี่มึงนะ กูเป็นประธานปี3 พรุ่งนี้10โมงไปหากุที่ลานหน้าคณะ " พรุ่งนี้มีเรียน11โมงนี่หว่า ไม่นานหรอกมั่ง
"ครับ /ครับ" ผมกับจินตอบรับ ไม่มีอารมณ์ดูแล้วแม่งหนัง กลับห้องไปนอนดีกว่า ผมต้องแน่ใจกว่านี้ว่าไม่มีอะไรผิดพลาด
ความคิดเห็น