MA' Brothers * " ผมรักพี่ชายครับ " ( YAOI )

ลำดับตอนที่ #9 : MA' BROTHER - 8 -

MA ' Brothers *
8

โทสะของสองฤทัย

'' ส่งแค่นี้นะ '' มือหนาปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระ เลื่อนมาที่พวงแก้มเนียนผุดผาดหยิกแรง ๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว

'' โอ๊ย ~ เจ็บนะเจ้าบ้า '' ร่างเล็กส่ายหัวไปมา ก่อนจะโบกมือเบา ๆ ให้ร่างโปร่งที่เดินจากไปแล้ว ริมฝีปากอวบยกยิ้มเขินอายน่าเอ็นดู ถอดรองเท้าเรียบร้อยเดินไปวางกระเป๋าในบ้าน ขาวเรียวเล็กก้าวไปหาผู้เป็นพี่ชายในครัวทันที


'' อ้าวกลับมาแล้วหรอเติ้ล มากับใครอ่ะ '' สองฤทัยหันเสี้ยวหน้ามาถามน้องชายตัวเล็กก่อนจะหันกลับไปใส่เต้าหู้ลงในแกงจืด

'' อ๋อมากับเพื่อนอ่ะ '' ร่างเล็กยิ้มแก้มปริเมื่อพูดถึงเพื่อนตัวสูงที่เพิ่งเจอกันเมื่อเที่ยง

'' อ่อ อ ไปตักข้าวไปเดี๋ยวพี่ผัดไอ้นี่แปปนึง '' สองฤทัยชูใบกระเพรากับปลาหมึกไปมา น้องชายตัวเล็กยิ้มรับหัวเราะร่าเดินไปตักข้าวด้วยท่าทางร่าเริงสดใสจนผู้เป็นพี่อดจะมองด้วยความสงสัยไม่ได้

'' มองไรพี่สอง ฮ่า ๆ แล้วพี่หนึ่งล่ะ ? '' มือเล็กบรรจงตักข้าวใส่จานสองจาน ถือมาที่โต๊ะทีละจานเพราะแขนข้างนึงใช้ไม่ได้ พอไปถึงโต๊ะแกงจืดตำลึงหอมฉุยก็ตั้งอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

'' หนึ่งอยู่มหาลัย วันนี้มันคงไม่กลับบ้าน เพราะติดงาน ปล่อยเนื้อไว้ในมือหล่อชัด ๆ ฮิ ๆ '' ประโยคหลังสองฤทัยพึมพำกับตัวเองเบา ๆ มือหนาผัดของในกระทะอย่างเชี่ยวชาญ จนน้องชายตัวเล็กอดมองด้วยความทึ่งไม่ได้

'' อ่อ ออ '' นิ้วเรียวเล็กไล่ไปตามเฝือก ก่อนจะหยุดที่ข้อความที่เพื่อนตัวโตได้เขียนไว้ก่อนใครเพื่อน อมยิ้มเบา ๆอย่างไม่มีสาเหตุ สองฤทัยที่วางผัดกระเพราปลาหมึกลงบนโต๊ะก็อดสงสัยเจ้าตัวเล็กไม่ได้ เอาแต่ยิ้มเขิน ๆ อะไรกันอย่าบอกนะว่าเจ้าตัวเล็กมีความรัก . . . กูไม่ยอมโว๊ย !

'' เป็นไรเจ้าเติ้ล ยิ้มอยู่นั่น กินเข้าไปข้าวอ่ะ '' สองฤทัยปึงปังใส่โต๊ะกินข้าวอย่างไม่เกรงใจน้องชายตัวเล็กที่นั่งมองกริยาแย่ ๆ ตาแป๋ว

'' พี่สองเป็นไร ? ''

'' คน !! '' บางทีขวัญกมลอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าพี่ชายฝาแฝดสองคนคิดอะไรเกินกับตนไปเกินคำว่าพี่น้องเสียแล้ว ดวงตาคู่โตจ้องมองร่างของพี่ชายอย่างไม่เข้าใจ สองฤทัยถอนหายใจพรืด รู้สึกเจ็บจี๊ดในอกซ้าย ที่เห็นรอยยิ้มบอบบางนั้นกำลังหมายถึงใคร ที่ไม่ใช่ตนหรือพี่ชายฝาแฝดตน . . . มือหนากระแทกช้อนตักแกงจืดเสียงดังเคร้งจนน้องชายตัวเล็กสะดุ้งตัวโยน

'' . .  . '' สองฤทัยจ้วงข้าวเข้าปากจนหมดจาน แก้มสองข้างป่องออกด้วยข้าวที่อัดอยู่เต็มปาก เดินกระแทกส้นเท้าปึงปังไปที่ซิงค์ล้างจานอย่างหัวเสีย ที่น้องชายตัวเล็กยังเอาแต่จ้องหน้าตนเขี่ยข้าวไปมาเหมือนมันน่าเบื่อเต็มที

'' . . . '' เท้ายาว ๆ ก้าวขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว สองฤทัยปิดประตูลงกลอนห้องนอน คว้าผ้าเช็ดตัวเตรียมจะเข้าห้องน้ำอาบน้ำเผื่อใจจะสงบลงบ้าง . . . แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าลืมดื่มน้ำ . . . มิน่าหายใจขัด ๆ ชอบกล

'' พี่สอง . . . '' เสียงเล็ก ๆเรียกพี่ชายตนไว้ สองฤทัยปรายตามองเล็กน้อยหันไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำดื่มขึ้นมาจรดริมฝีปากทันที

อึก อึก อึก ~

มีเพียงความเงียบและสายตาเว้าวอนที่ถูกส่งมาจากขวัญกมลเท่านั้น สองฤทัยจิ๊ปากด้วยความรำคาญ สองฤทัยเป็นพวกขี้รำคาญ ถึงแม้ภายนอกจะดูเหมือนว่าเป็นคนเจ้าสำราญ เฮฮา ไม่คิดเล็กคิดน้อย เอาเข้าจริง ๆ สองฤทัยก็เข้าข่ายผู้ชายห่วย ๆ ได้อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ด้วยอัธทยาศัยที่ดีจนใคร ๆ ไม่กล้าพูดว่าร้าย ธาตุแท้ลึก ๆ จึงไม่ค่อยถูกตีแผ่อะไรมากมาย

'' อะไร ? '' ขาเรียวเล็กก้าวมาหาพี่ชายตัวโตช้า ๆ

'' พี่เป็นอะไร ? '' ขวัญกมลถามเบา ๆ ดวงตากลมโตหรุบลงต่ำไม่กล้าสบดวงตาคมปลาดที่จ้องเขม็งอยู่ สองฤทัยคลายความโกรธลงอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อคนตัวเล็กเดินเข้ามาง้อ ริมฝีปากบางยกยิ้มอ่อนโยน ดวงตาคมจ้องมองตั้งแต่กลางกระหม่อมเลยมาถึงแขนเล็ก ๆ หรือแม้แต่เฝือกที่เป็นรอยขีดเขียน แต่ไม่นานรอยยิ้มอ่อนโยนก็ต้องหุบลง อาการโกรธเคืองที่เมื่อครู่เกือบจะหายไปหมดสิ้นกลับมาอีกครั้ง ดวงตาคมที่ทอดความอาลัยอ่อนโยน บัดนี้กลับวาวโรจน์เคืองแค้นเต็มที่ สองฤทัยขบฟันเข้าหากันช้า ๆ ความเจ็บปวดในใจเริ่มก่อตัวขึ้นมาทีละนิด มือหนากระชากแขนเรียวที่ห้อยอยู่ข้างตัวเข้ามาหาตัว

'' แขนหักอยู่แบบนี้ ยังร่านได้อีกหรอ ?!! ''

'' พะ . . . พี่สอง . . . '' ขวัญกลมกระพริบตาช้า ๆ จ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวของผู้เป็นพี่ชายอย่างไม่เชื่อสายตา  หยดน้ำใสเอ่อล้นออกจากดวงตาคู่สวยเป็นทาง ถ้าคนตรงหน้าคือเป็นเอก น้ำตา . . . จะทำให้โทสะอันรุนแรงลดลงอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ผิดกัน คนตรงนี้คือสองฤทัย ผู้ที่ไม่ชอบน้ำตาเป็นที่สุด !


'' ตัวนายหอม ! เขียนอยู่ทนโท่แบบนั้น จะให้คิดว่าไปทำอะไรกัน !! '' สองฤทัยเขย่าไหล่เล็กก่อนจะตะคอกใส่ดวงหน้าหวานอย่างแรง ลมหายใจหอบถี่ด้วยความโกรธดวงตาแข็งกร้าวจ้องลึกไปถึงดวงตากลมโตของน้องชายตัวเล็ก

'' จะทำอะไร ก็เรื่องของเติ้ล  ! ฮึก กก !  '' ขวัญกมลจ้องหน้าพี่ชายทั้งน้ำตา ความรู้สึกที่ถูกปิดกั้นในใจประกอบกับความสงสัยและความกลัวทำให้โพล่งออกมาแบบนั้น แต่หารู้ไม่ว่าคำพูดไม่คิด มันแทงใจคนฟังอย่างสองฤทัยอย่างเจ็บแสบ


เพี๊ยะ !!


'' กล้ามากที่พูดแบบนี้ ! '' น้ำเสียงกร้าวตวาดลั่น ทำเอาร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งใจ มือเล็กกุมแก้มที่โดนฝ่ามือหนาตบเสียแรงไปเมื่อครู่ไว้เบา ๆ ก้มหน้าสะอื้นฮึก น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลลงบนดวงหน้าหวาน หยดลงบนเฝือก สองฤทัยเดินกระแทกเท้าไปหยิบกุญแจรถ ก่อนจะหันมาพูดเสียงแข็ง

'' ห่วงเข้าไปเถอะ ห่วงเข้าไป ห่วงให้ตาย มึงไม่เคยเข้าใจหรอก !! มึงมันก็แค่ไอ้เด็กไม่ยอมโต! '' ขวัญกลมปล่อยโฮออกมาทันทีเมื่อเสียงมอเตอร์ไซค์ของพี่ชายไกลออกจากบ้าน ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดหนทาง ริมฝีปากอวบพร่ำถามกับตัวเองไม่หยุด

'' พี่ พี่ห่วงเติ้ลแบบไหน . . . พี่คิดอะไรกับเติ้ล พี่คิดไงกับเติ้ล ! ''




00.47 น.



ขวัญกมลเหลือบมองนาฬิกาแล้วถอนหายใจยาว พี่ชายตัวโตออกไปตั้งแต่ 5 โมงเย็น นี่จวนจะขึ้นวันใหม่อยู่แล้วก็ยังไม่เห็นแววของคนที่ทะเลาะด้วย มือเล็กจับขอบตาบวมช้ำของตัวเองเบา ๆ คิดอยากจะขอโทษพี่ชายตัวโต มานั่งทบทวนเหตุการณ์ดูแล้ว พี่สองก็ผิด แต่เขาเองสิผิดมากกว่าที่ไม่ยอมอธิบายอะไร ๆ ให้ชัดเจน แถมยังพูดอะไรบั่นทอนจิตใจพี่เขาอีก . . . ร่างเล็กฟุบหน้าลงกับโต๊ะน้ำตาทำท่าจะไหลออกมาอีกครั้ง


ปี๊น ๆ


เสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์ทำเอาขวัญกมลมองไปยังประตูรั้วหน้าบ้าน ขาเล็กก้าวอย่างรวดเร็วเพื่อเปิดประตู . . . บางทีพี่สองอาจจะกลับมาแล้ว

'' พี่สอง . . . '' ร่างเล็กยิ้มกว้างเมื่อเห็นร่างสูงคุ้นตา ยืนหันหลังพิงกับประตูรั้ว ขาเล็กรีบก้าวไปหาพี่ชาย แต่ก็ต้องหยุดยืนฟังบทสนทนาอะไรบางอย่างอย่างไม่ตั้งใจ

'' ให้ส้มเข้าไปส่งมั้ย ? '' เสียงหญิงสาวทำเอาขวัญกมลขมวดคิ้ว

'' ม่าย ย กลับไป กลับไปเลย ! '' เสียงเมาอ้อแอ้ของสองฤทัยทำคิ้วของผู้เป็นน้องขมวดกว่าเดิม

'' จะดีหรอคะ ให้ส้มเข้าไปส่ . . . ''

'' ไม่เป็นไร พี่กลับไปเถอะ เดี๋ยวผมพาพี่สองเข้าบ้านเอง ขอบคุณที่มาส่งพี่สองนะครับ '' ร่างเล็กพูดยาวโดยไม่มองหน้าหญิงสาวมือเล็กเข็นรถมอเตอร์ไซค์เช้าบ้านอย่างรวดเร็ว ก่อนจะประคองพี่ชายตัวโตด้วยมือข้างเดียว

'' หนูชื่อเติ้ลใช่มั้ย ? '' เสียงหญิงสาวทำเอาขวัญกมลชะงัก หันไปมองหญิงสาวชัด ๆ

'' ครับ ? '' หญิงสาวยิ้มละไม

'' สองเค้ารักเรามากเลยนะ อย่าดื้อกับเค้าสิ พี่เข้าใจนะว่าเราโตแล้ว แต่เรื่องบางเรื่องเราก็สมควรจะฟังพี่เค้าบ้างนะ เนี่ยเมาขนาดนี้ ก็เพราะพี่เค้ากลุ้มเรื่องเรานั่นแหละ พี่ลากมาส่งแทบแย่ กลับหอไปแฟนพี่ด่าแย่เลยนะเนี่ย '' หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ ทำเอาขวัญกมลยิ้มตาม ก่อนจะโบกมือให้หญิงสาวเล็กน้อย

'' กลับบ้านดี ๆ ไม่โดนแฟนด่านะพี่ ''




. . .


สองฤทัยนอนหลับตานิ่ง หลบหน้าน้องชายตัวเล็กที่นั่งเรียบร้อยเช็ดตัวให้เขาอยู่ นี่ก็จะตี 2 เข้าไปอีกแล้ว สร่างเมาตั้งแต่ที่เจ้าตัวเล็กทุ่มเขาลงบนที่นอนก่อนจะบ่นอะไรที่เขาเองก็ฟังไม่รู้เรื่อง จนตอนนี้เจ้าตัวเล็กก็มานั่งเช็ดตัวให้เขาอยู่ . . . สองฤทัยไม่อยากจะยอมรับตัวเองนักหรอก ว่าเป็นพวกโมโหร้าย ปากไวกว่าสมอง และโกรธง่ายหายเร็ว มันดูเหลาะแหละมากทีเดียวที่โกรธเอาเป็นเอาตายแต่มาดีเอาง่าย ๆในตอนหลัง . . . ยังไงก็ขอเล่นตัวเสียหน่อยแล้วกัน ยังไง ๆ น้องมันก็รู้สึกผิดมากแล้ว สองฤทัยคิดแล้วหรี่ตามองดวงหน้าหวานน้อย ๆ ก็ต้องเคืองตัวเองอีกครั้งเมื่อเห็นดวงตากลมโตบวมช้ำผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก


'' พี่สอง เติ้ลขอโทษนะ เติ้ลไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น ''

'' . . . '' สองฤทัยหูผึ่ง มือเล็กที่กำลังเช็ดลำคอแกร่งอยู่ก็หยุดลง สองฤทัยได้ยินเสียงฟึ่บฟั่บ ๆ อยากจะรู้ว่าเจ้าตัวเล็กทำอะไรแต่ก็ไม่กล้ามอง

'' เติ้ลเปลี่ยนผ้าให้นะ '' ขวัญกมลบอกเสียงแผ่ว ก่อนจะวางมือจากผ้าขนหนูสีขาวชุ่มน้ำ เลื่อนมือเล็กไปยังกระดุมเสื้อเชิ๊ตบรรจงแกะมันด้วยมือข้างเดียว ดูทุลักทุเล สองฤทัยจิ๊จ๊ะในใจเพราะมือเล็ก ๆ ทำอะไร ๆ ช้าเหลือเกิน !

'' แกะเองได้ '' ขวัญกมลสะดุ้งสุดตัว หลบสายตาคมปลาดทันที ร่างกายแข็งแกร่งผุดลุกขึ้นแกะกระดุมเสื้ออย่างว่องไว

'' . . . '' สองฤทัยแกะเสื้อเชิ๊ตออกพลางโยนไปข้างเตียงอย่างไม่สนใจ ก่อนจะชำเลืองมองคนตัวเล็กที่นั่งทำหน้าสำนึกผิดอยู่ข้างเตียง

'' อะไร ทำหน้าแบบนั้นทำไม '' สองฤทัยไม่ได้ตั้งใจจะตะคอก แต่น้ำเสียงมันไปเองมากกว่า อยากจะตบปากตัวเองแรง ๆ ที่เห็นใบหน้าหวาน ๆ เหยเกเหมือนโดนดุ

'' เติ้ลขอโทษนะพี่สอง . . . เติ้ลยอมรับก็ได้ว่าเติ้ลปากไม่ดี ที่แขนเติ้ลเพื่อนเติ้ลเขาเขียน เติ้ลไม่เข้าใจหรอกว่าพี่สองดุเติ้ลเพราะ . . . หึ  . . ง . . . เติ้ลรึปล่าว แต่เติ้ลก็ยอมรับอีกนะ ว่าเติ้ลหวั่นไหวกับข้าวมาก แต่เราก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วเติ้ลก็เพิ่งเจอกับข้าววันนี้เอง เอ่อ อ เติ้ลก็แค่เด็กไม่ยอมโต เติ้ลขอโทษ '' น้ำเสียงที่มั่นคงไม่สั่นไหว ทำเอาสองฤทัยต้องกลั้นยิ้มไว้อย่างสุดกำลัง ตั้งใจฟังเจ้าตัวเล็กสารภาพออกมา แต่น้ำตาหยดโต ๆ ก็ยังไหลอาบแก้มเนียนไม่ขาดสาย มือหนาตบหน้าขาตัวเองเบา ๆ 

'' มานี่ '' สองฤทัยออกคำสั่ง เจ้าตัวเล็กทำหน้า งงงันหากแต่ก็ยอมยกสะโพกกลมไปนั่งบนฟูกนุ่ม

'' . . . ''

'' ให้นั่งนี่ ไม่ใช่นั่งนั้น ''  มือแกร่งดึงแขนเรียวเข้ามาหาตัวส่งผลให้ขวัญกมลต้องรีบทำตามคำสั่งทันที

'' อืออ อ . . . พี่สองหายโกรธเติ้ลนะ เติ้ลขอโทษจริง ๆ '' มือหนาโอบรอบเอวเล็กดึงรั้งร่างกายผอมบางให้แนบชิดกับร่างกายของตนยิ่งขึ้นร่างเล็กเกร็งตัวอย่างขัดเขิน เมื่อผู้เป็นพี่ชายฝังจมูกลงกับแก้มนุ่มของตน

'' ไม่หายหรอก เด็กไม่รู้จักโต แล้วยังเถียงฉอด ๆ '' สองฤทัยตีกลางกระหม่อมเล็กอย่างแรงจนเจ้าตัวเบ้หน้า

'' โอ๊ย ย~ ฉอด ๆ อะไรเล่า ไม่กี่คำเอง '' สองฤทัยตีย้ำอีกทีอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นเบา ๆ

'' อืม ม . . . อาบน้ำรึยังเนี่ย '' สองฤทัยจูบขมับเล็กอย่างรักใคร่

'' แล้ว . . . พี่สองหายโกรธเติ้ลนะ '' ดูเหมือนขวัญกมลจะไม่สนใจสิ่งใดเลยยกเว้นอาการโกรธของพี่ชาย

'' อือ . . . พี่ก็มีส่วนผิดนะ พี่ใจร้อน พี่ปากร้าย พี่แย่ใช่ไหมล่ะในสายตาเติ้ลน่ะ '' สองฤทัยปล่อยมือจากเอวเล็ก ดันแผ่นหลังเล็กออกห่าง แต่ขวัญกมลกลับขืนตัวไว้ ก่อนจะรั้งคอของผู้เป็นพี่ชายลงมาหอมแก้มอย่างเอาใจ

'' ปล่าวนะ . . . ใครบอกกันว่าพี่สองแย่ '' ริมฝีปากเล็กถูกฉกฉวยไปอย่างรวดเร็ว เรียวปากเผยอออกรับลิ้นอุ่นทันที ริมฝีปากหนาดูดกลืนหยาดน้ำหวานจากโพรงปากเล็กอย่างเอาเป็นเอาตาย ลิ้นหนากวาดรอบโพรงปากอุ่น ดุนดันลิ้นเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว สองร่างแลกเรียวลิ้นกันอย่างหลงไหลลืมไปหมดสิ้นเสียทุกสิ่งทุกอย่าง

ลืมแม้กระทั่งว่า พวกเขาเป็นพี่น้องกัน . . .

'' อืม ม พี่สอง . . . '' ขวัญกมลปรามเบา ๆ เมื่อมือหนาเริ่มซุกซน ลากไล้ไปทั่วเรือนร่างผอมบาง สองฤทัยหัวเราะในลำคอก่อนจะกดริมฝีปากลงกับซอกคอนุ่มกัดขย้ำเบา ๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนโดยที่ไม่ลืมดึงเจ้าตัวเล็กลงมาด้วย

'' นอนซะ . . . เจ้าเด็กไม่ยอมโต '' มือเล็กฟาดหน้าท้องผู้เป็นพี่ชายอย่างแรงก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ค่อยๆปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนเพลีย พรุ่งนี้ต้องตื่นสายแน่ ๆ




'' มาหาใคร ? '' สองฤทัยกอดอกมองกฤษณ์อย่างเสียมรรยาท เมื่อเห็นท่าทีสบาย ๆ ในชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกับน้องชาย หากแต่เสื้อนักเรียนกลับออกมานอกกางเกง และกางเกงสีน้ำเงินนั่น ก็โหลดต่ำเสียจนกลัวว่าเดิน ๆ แล้วจะหลุดได้ ผมสีเทาเข้มและแววตาท้าทายดูแล้วขัดหูขัดตาสองฤทัยเป็นอย่างยิ่ง

'' มาหาเติ้ลครับ นี่คงเป็นพี่ชายของเติ้ลสินะครับ '' กฤษณ์ยิ้มจนตาปิดแสดงความจริงใจออกไปเต็มที่หากแต่สองฤทัยกลับมองว่ามันคือท่าทางกวนอวัยวะส่วนล่างสุดมากกว่า !

'' เติ้ลหรอ ยังหลับอยู่เลย เมื่อคืนเราทำอะไรกันนิดหน่อยน่ะ วันนี้อาจจะต้องขาดเรียน เติ้ลคงเดินไม่ไหว '' สองฤทัยใส่ไฟนิดหน่อย กฤษณ์หน้าเครียดทันที ก่อนจะกดเสียงบอกออกไปอย่างหงุดหงิด ท่าทีสบาย ๆ ในตอนแรกแทบจะไม่เคยเกิดขึ้นในตอนนี้ สองฤทัยมองคนตรงหน้าแล้วยกยิ้มมุมปากด้วยความหยามใจ

'' หรอครับ ถ้าเติ้ลตื่นแล้วล่ะก็ช่วยบอกเติ้ลด้วยว่า วันนี้ผมจะจดแลกเชอร์ให้ แล้วก็อย่าลืมโทรมาหาผมด้วย '' กฤษณ์ยิ้มอย่างผู้มีชัยอีกครั้งเมื่อพูดออกไปแล้วสองฤทัยทำหน้ามุ่ยบอกบุญไม่รับ

'' ทำไมฉันจะต้องบอกให้คนอย่างแกด้วย ถ้ามีเหตุผลดี ๆ ล่ะก็จะบอกให้ก็ได้ '' สองฤทัยลองเชิง แม้ในใจแทบจะมอดไหม้ไปกับอารมณ์ที่คุกรุ่นเสียเต็มทีแล้ว ริมฝีปากเรียวยกยิ้มหากแต่ฟันซี่สวยขบเข้าหากันหมายจะระงับอารมณ์ แต่ท่าทีสบาย ๆ และรอยยิ้มชั่วร้ายของคนตรงหน้าก็ทำเอาอารมณ์ลงไม่ได้เหมือนกัน


'' ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ . . . ผมแค่คิดถึงว่าที่เมียน่ะครับ ''




------------------ 100 % ----------------
ตาย ตาย ตาย '
อิข้าวไม่ตายดีแน่ 55 5.
แต่เรื่องระบายอารมณ์ลงเติ้ลตอนต่อ ๆ ไปคงไม่มีแล้วล่ะค่ะ
สองเทพคงจะเน้นไปที่การยัดเยียด 'S ให้เจ้าเติ้ลมากกว่า 55 5 :D
สบายใจได้ค่ะ ต่อไปคงจะหาตอนเครียด ๆ ได้น้อยแล้ว

มาอัพแล้วค่ะ อาจจะอัพบ่อยขึ้นนะคะ ขอโทดที่อัพช้าค่ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^!