MA ' Brothers *
11
ดูตัว
... นี่เวลาก็ล่วงเข้าไปจนจะเดือนกุมภาพันธ์แล้ว
ช่วงนี้ยังอยู่ในช่วงเตรียมสอบกันทั้งสามคนและความรู้สึกของคนสามคนยังคงดำเนินไปอย่างเรียบง่าย อาจจะร้อนแรงบางคืน(?) แต่ถึงจะราบรื่นเพียงใด เรื่องนี้ก็ยังไม่ถึงหู ป๊า และ ม๊า ของขวัญกมลเลยซักนิดเดียว ถึงแม้การกระทำบางอย่างอาจจะมีทำให้ท่านทั้งสองสงสัยแต่ก็กลบเกลื่อนกันผ่านเรื่อยมา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อใดความลับจะแตก .. ความลับไม่มีในโลกอยู่แล้ว
'' . . . '' ขวัญกมลเอียงคอมองปลาหางนกยูงในอ่างบัวเล็ก ๆ หน้าบ้านพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไอ้ที่คิดว่ามันไม่น่าเป็นไปได้อย่างเช่น . . . มีผัวก่อนวัยอันควร มันก็ดันเกิดขึ้นจริง ๆ แล้วไหนจะมีพร้อมกันสองคนอีก ถามว่าปวดหัวมั้ย ไม่นะ .. มีความสุขดี ถึงบางทีพี่ทั้งสองคนจะแง่ง ๆ กันบ้างก็เถอะ
ตุ๋มม !
'' เหม่ออะไร อยากกินไข่กบหรอ '' สองฤทัยเดินเข้ามาหาน้องชายตัวเล็กที่นั่งจุ้มปุ้กอยู่หน้าอ่างบัวแล้วก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้กับสีหน้าเหรอหราของเจ้าตัวเล็ก ที่เห็นเมื่อไหร่ ก็ยังน่ารักอยู่เสมอ มือหนาโยนหินก้อนเล็กลงใส่อ่างบัวดังต๋อม ฝูงปลาแตกกระเจิง จนคนที่นั่งมองปลาต้องหันมาแยกเขี้ยวใส่
'' บ้าเรอะพี่สอง . . . ตัวเองมาแอบกินบ่อย ๆ อ่ะดิ มิน่า กบไม่ค่อยมีช่วงนี้ '' คนโดนว่าดึงแก้มพอง ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะก้มลงจรดริมฝีปากกับหน้าผากโหนก อย่างอ่อนโยน ขวัญกมลผละออกห่างพี่ชายทันที ดวงตากลมเลิ่กลั่ก พลางฟาดมือไปยังไหล่กว้างทันที
'' อะไร ? เป็นอะไร ''
'' จะบ้ารึไงพี่สอง เกิดม๊ามาเห็นแล้วจะทำยังไง ! '' ดวงหน้าหวานแดงซ่าน จนคนโดนเอ็ดต้องลูบหัวเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูอีกครั้ง
'' อือ ๆ ขอโทษ อย่าโกรธเลยน๊า ~ '' ขวัญกมลอดหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้กับความติ๊งต๊องของพี่ชาย ก่อนจะหยิกแขนแกร่งเบา ๆ พอให้หายหมั่นเขี้ยว
ปี๊น ๆ
เสียงแตรรถจากรถสีแดงหน้าประตูรั้ว ดึงความสนใจจากคนทั้งสองทันที ขวัญกมลบอกพี่ชายว่าจะไปเปิดประตูเอง ขาเล็ก ๆ ก้าวออกไปเปิดประตูโดยที่ยังไม่ใส่รองเท้า ส่วนสองฤทัยเดินกลับเข้าไปในบ้าน คล้ายจะไปตามม๊าว่าใครมาหา
'' อ้าว เจอกันอีกแล้วนะ น้องเติ้ล '' คิ้วเรียวขมวดหากันทันที พยายามนึกให้ออกว่าผู้หญิงหน้าตาสะสวยด้วยเครื่องสำอางค์ตรงหน้านี่ใคร
'' . . . '' และอีกคนหนึ่งลงมาจากรถพร้อมกับยิ้มให้อย่างนุ่มนวล แต่ก็โดนหญิงสาวคนแรกหยิกแขนแรง ๆ ไปทันที
'' พี่กิ๊บไง จำได้รึปล่าว แฟนพี่หนึ่งไง ! ''
. . .
'' โอ้ ไม่หรอกค่ะ เจ้าหนึ่งเจ้าสองก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ อายที่จะพบใครต่อใคร '' เสียงนุ่ม ๆ ของม๊าทำเอาคนแอบฟังอยู่สะดุ้งเล็กน้อย ขวัญกมลแอบฟังผู้ใหญ่คุยกันอยู่ตรงริมหน้าต่างชั้นล่างของห้องรับแขก ดวงตากลม ๆ สอดส่ายมองในห้องอย่างสอดรู้ หญิงสาวคนที่อ้างตัวว่าเป็นแฟนของพี่หนึ่งชื่อกิ๊บ เธอสวยด้วยเครื่องสำอางค์จริง ๆ ล่ะมั้ง เธอใส่คอนเทคเลนส์สีน้ำตาลอ่อน ตาเธอจึงดูน่ากลัวกว่าปกติ เธอมัดผมทรงหางม้าตึงเปรี๊ยะ รูปร่างสะสวยในชุดกระโปรงสั้นสีฟ้า ส่วนอีกคนหนึ่ง ดูท่าทางเรียบร้อย อันนี้เค้าสวยจริง ๆ ผมซอยสั้นสีน้ำตาลอ่อน ๆคลอ รูปหน้าสวยอยู่เบาบางเธอไม่แต่งหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว ก้มหน้าก้มตากดแต่โทรศัพท์มือถือหน้าตาเคร่งเครียด ได้ยินพ่อของทั้งสองคนบอกว่าชื่อเก่ง เก่ง กับ กิ๊บ เป็นฝาแฝดกัน ขวัญกมลย่อตัวลงนั่ง เพราะเข็ดขาที่จะต้องแอบมองพวกเขาคุยกัน นั่งฟังก็ยังพอไหว
'' แหม .. มาลี นี่ฉันมาดูตัวพ่อสองหนุ่มโดยเฉพาะเลยนะ จะไม่ให้ออกมาหน่อยหรอ '' คุณมาลียิ้มค้าง .. ดูตัว .. ดูตัวห่าไรฟะ เธอฉาบยิ้มสวยยั่วยวนไว้ก่อนจะขอตัวขึ้นไปตามลูกชายสองคน รูปร่างสวยสะโอดสะองสูงเพรียวในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดของเจ้าลูกชายตัวเล็กที่ยืมใส่ก่อนแก้ขัดเพราะผ้ายังไม่ได้ซัก ก้าวขึ้นบันได้ด้วยใบหน้ายุ่งเหยิง ผิดกับรอยยิ้มพิมพ์ใจเมื่อครู่ลิบลับถึงเธอจะมีลูกแล้วหนึ่งคน รวมลูกน้องสาวด้วยเป็นสาม เธอก็ยังกระฉับกระเฉงและยังคง จี๊ดจ๊าดได้โล่อยู่ตลอดเวลา เหมือนที่ลูก ๆ ได้บอกเอาไว้ว่าเธอคือแอปเปิ้ลสอดไส้ยาเบื่อหนู. ( โดยที่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมลูก ๆ จึงตั้งฉายาแบบนั้น )
'' ไอ้หนึ่ง ไอ้สอง ! '' เธอแผดเสียงใส่สองคนที่กำลังนั่งหน้าเครียดอยู่ภายในห้องนอน ถึงแม้จะเป็นลูกน้องสาวแต่เธอก็รัก และเอ็นดูพวกมันเหมือนลูกแท้ ๆ และด้วยกริยาที่ไม่เคยล่วงเกินเธอเลยซักครั้งก็ทำให้เธออดคิดไปไม่ได้ว่าไอ้พวกนี้คือลูกที่เกิดมาจากท้องเธอจริง ๆ
'' โห่ม๊า เสียงดังหว่ะ แอบอีสองตัวนั่นอยู่ ๆ '' สองฤทัยบอกพลางทำมือจุ๊ปาก
'' งานวัวไม่ทันหาย งานควาย ๆ ก็ขยันงอกจริง -*- '' เป็นเอกบอกพลางเรียงหน้ารายงานมือเป็นระวิง คุณมาลีตีหน้ายุ่งเหยิงกว่าเดิม
'' แล้วจะให้ม๊าทำไงวะเนี่ย พ่อมันก็ม่อม๊าอย่างแรง ! '' คนเป็นม๊าตบหน้าผากตัวเองฉาด ๆ ๆ ก่อนจะเดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่น
'' ฟ้องป๊า '' เป็นเอกบอกอีกครั้งแล้วเย็บเล่มรายงานเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลาคลายกังวลเล็กน้อยเมื่องานวัวที่ว่าเสร็จเรียบร้อย ก็เหลือแต่งานควายที่ต้องจัดการแล้ว ..
'' ใช่เวลามั้ยไอ้หนึ่ง !! ไป ๆ ลงไปกันก่อน ไปเป็นไม้กันควายให้ม๊าก็ยังดี -*- '' มือเรียวของคุณมาลีถูกยกขึ้นมานวดหน้าเบา ๆ เพราะยู่หน้ามากไป
'' เค้าเรียกไม้กันหมาม๊า - - ''
'' เออ นั่นแหละ -*- ! ''
'' เอ่อม๊า .. '' เป็นเอกกับสองฤทัยเรียกแม่บุญธรรมของตัวเองไว้ หญิงสาวหันขวับจนผมที่เกล้ามวยไว้หลวม ๆ หลุดลุ่ยลงมา
'' อะไรฟะ '' เธอเดินเข้าไปใกล้ ๆ ลูกชายสองคน ตามคำเรียกของทั้งคู่
'' ถ้าไล่สามคนพ่อลูกนั่นไปได้ พวกผมขอไรอย่าง ม๊าต้องทำให้นะ .. '' หญิงสาววัยกลางคนคิดเพียงครู่เดียว .. เจ้าสองตัวนี้ไม่เคยทำอะไรให้ลำบากใจ จะให้อะไรมันก็ไม่ต้องเสียดายหรือคิดนานหรอก
'' จาสไป !! ''
.
.
.
.
ขวัญกมลยกมือขึ้นมากุมหน้าอกซ้ายตัวเองไว้เบา ๆ เค้าจะมาดูตัวกันจริง ๆ ด้วย ..
ก็ธรรมชาติเป็นแบบนี้ ผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชาย .. น้ำใส ๆ เอ่อล้นดวงตากลม
ผู้ชายรักผู้ชาย มันจะเป็นไปได้ยังไง .. ดูเขาพอใจพี่หนึ่งกับพี่สองมาก แล้วดูพี่ๆ จะชอบสองสาวนั่นไม่หยอกเลย
แล้วเขาล่ะ .. ตัวคั่นเวลาหรอ ?
ดวงตากลมโตปิดลงช้า ๆ ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเงียบ ๆ ขาเล็ก ๆ พาตัวเองไปใต้ต้นมะเหมี่ยวหลังบ้าน ทิ้งตัวลงนั่งร้องไห้เงียบ ๆ
อกซ้ายเจ็บหนึบแปลก ๆ .. ก็ว่าแล้วว่าซักวันจะต้องเป็นแบบนี้
.
.
.
.
'' เติ้ล ! เติ้ล ! อยู่ไหนลูก '' คนเป็นแม่ตะโกนเรียกลูกชายคนเล็กลั่นทั้งสวนหลังบ้าน คนถูกเรียกโผล่หน้าออกมาจากหลังต้นมะเหมี่ยว ดวงตากลมโตบวมแดงจนน่ากลัว ดวงหน้าหวานแดงก่ำ จมูกรั้นแดงแจ๊ดผิดปกติ ส่งสายตามาหาแม่ประมาณว่า อะไรหรอครับ .. ?
'' ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น ! '' เป็นเอกและสองฤทัยวิ่งถลาออกมาจากในบ้านทันทีที่ม๊าตะโกนถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
'' หา .. '' มือเล็ก ๆ คลำป้อย ๆ ที่ใบหน้าตัวเอง ก่อนจะพึมพำไม่ได้ความอยู่สองสามคำ แล้วลุกขึ้นมาปฏิเสธิทันที
'' เติ้ล .. เป็นอะไร '' เป็นเอกถลาเข้ามาจับแขนเล็กไว้เบา ๆ สองฤทัยเอ่ยปากถามทันทีเมื่อเห็นสภาพใบหน้าของน้องตัวเล็ก
'' ฮ่ะ ๆ เดินชนต้นมะเหมี่ยวน่ะ เห้อ ตาแดงเลย '' มือเล็กเกาหัวแกรก ๆ ช่างเป็นข้อแก้ตัวที่งี่เง่าสุดยอด ขวัญกมลคิดในใจ
'' โกหก ร้องไห้มาใช่มั้ย '' เป็นเอกเสียงขรึม จนม๊าต้องตีไหล่
'' เป็นอะไรเติ้ล บอกม๊ามาใครทำอะไรแก '' สตรีสุดเซี้ยวขึ้นทันทีเมื่อเห็นลูกคนเล็กทำหน้าเหมือนจะร้องอีกรอบ
'' ป่าวฮะ ก็เดินชนต้นมะเหมี่ยวไง เจ็บมากเลยร้องอะฮะ เอ้อม๊า .. '' ขวัญกมลยิ้มจาง ๆ ก้มหน้าก้มตาพูดโดยที่ไม่มองหน้าพี่ ๆ ทั้งสองคน
'' ว่าไง ? ''
'' ช่วงนี้เติ้ลขอไปอ่านหนังสือบ้านยายนะ .. จะสอบแล้ว คงต้องอ่านหนังสือเยอะ ๆ '' คนเป็นม๊าหูผึ่งด้วยความแปลกใจไม่แพ้อีกสองคนที่อ้าปากพะงาบ ๆ เหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง คนเป็นแม่ทนสายตาเว้าวอนแบบบวม ๆ ไม่ไหว เลยจำใจต้องพยักหน้ารับไปตามน้ำ
.
.
'' ไม่ให้ไป ! จะอ่านหนังสือ อ่านที่บ้านก็ได้ พวกพี่ติวให้ก็ได้ คิดอะไรอยู่หา ?! '' เป็นเอกถามเสียงดัง ใบหน้าหล่อเหลาแสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ไม่ต่างอะไรกับสองฤทัยที่ค่อนข้างจะเซ็งไม่น้อยกับโปรแกรมของน้องชายตัวเล็กในครั้งนี้
'' อะไร .. เปลี่ยนบรรยากาศไง '' ตอบแบบขอไปที ทำเอาสองฤทัยที่ฟังอยู่อดจะเหลือบไปมองอย่างคาดโทษไม่ได้
'' รำคาญพวกพี่ขนาดนั้นเลย ? '' มือเล็กที่เก็บหนังสือลงกระเป๋าชะงักเล็กน้อย ก่อนจะแสร้งยิ้มเบา ๆ
'' ครับ ''
.
.
.
เหมือนตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองตลอดการเดินทางไปนอกเมือง จุดหมายคือบ้านยาย ขวัญกมลเหม่อมอง ป่าเขาข้างทางเงียบ ๆ คิดถึงใบหน้าและแววตาที่เจ็บปวดของพี่ชายทั้งสองคนที่เพิ่งทำร้ายจิตใจไปไม่นานมานี้ พี่สองคนไม่วีน ไม่เหวี่ยง ซ้ำยังยิ้มให้เบา ๆ แต่ยิ้มแบบนั้น มันช่างทำร้ายเขาได้เจ็บปวดพอ ๆ กับที่พี่สองคนรุมกันเหวี่ยงอย่างรุนแรงเลยล่ะ คนเป็นม๊าลอบมองใบหน้าอ่อนเยาว์ด้วยอาการเป็นห่วงสุดหัวใจ
‘’ เติ้ล .. ม๊ารู้นะว่าแกมีอะไรในใจ บอกม๊ามาได้นะ ‘’ คุณมาลีถามตอนที่รถเริ่มเข้าตัวเมือง มือเรียวสวยเอื้อมมาลูบหัวทุย ๆ ของลูกคนเล็กอย่างเอ็นดู
‘’ ไม่มีอะไรหรอก ม๊าอะ คิดมาก ‘’ ขวัญกมลยิ้มจนตาปิด คุณมาลีตีหน้าเครียด .. ไม่ใช่ไม่รู้ว่าพวกมันรักกัน รู้ดีซะด้วย แถมยังช่วยปกปิดความจริงนี้กับป๊าของพวกมันอีก ก่อนมาที่นี่ไอ้สองคนนั้นก็เล่าให้ฟังซะหมดเปลือกรวมถึงเรื่องที่ได้มีสัมพันธ์ทางกายไปแล้วด้วย ตกใจไม่น้อยที่เล่นสองรุมหนึ่ง นึกสภาพเจ้าตัวเล็กในตอนนั้นไม่ออกเลย .. ในใจเหมือนคิดจะโกรธที่พวกมันทำอะไรวู่วาม แต่เมื่อได้เห็นแววตารู้สึกผิดและพร้อมจะรับผิดชอบของพวกมัน ความเอ็นดูและความรักอย่างลูกแท้ ๆ ก็ทำให้หายโกรธไปซะเฉย ๆ วันนี้ได้รู้แล้วว่าไอ้สองคนนั้นมันพ่อทูนหัวตัวจริงเลยล่ะ
‘’ ม๊ารู้นะ ว่าแกกับพี่สองคนแก .. ‘’ คนถูกถามหัวใจหล่นไปถึงตาตุ่ม หันไปมองหน้าม๊าที่ทำหน้าเครียดอยู่ น้ำตาก็พาลจะไหลเอาดื้อ ๆ ในที่สุดความลับก็จะถูกเปิดเผยแล้วสินะ จะมีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ยนะ ..
เสียงแอร์รถครางหึ่ง พร้อม ๆ กับคนที่ถูกจับผิดนั่งตัวสั่นงกเป็นเจ้าเข้า คุณมาลีแทบจะกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ที่เห็นลูกชายตัวเล็กทำหน้าแบบนั้น อยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย แอบเสียใจไม่น้อยที่ลูกเป็นแบบนี้ แต่ก็ดีใจไม่น้อยที่ได้คนดี ๆ อย่างไอ้แฝดนั่นไปดูแล คงจะหายห่วงไปอีกนานเลยถ้ามีไอ้สองคนนั้นอยู่ใกล้ ๆ ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับป๊ามันเลย ไม่เป็นไรป๊ามันเคลียง่ายจะตาย ..
‘’ ม๊าเติ้ลขอโทษ .. ‘’ น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะทำเอาคนเป็นม๊าใจหายวาบ แต่เรื่องแบบนี้มันต้องพิสูจน์อะไรกันบ้าง . . .ต้องใช้ ระยะทางพิสูจน์แรงม้า กาลเวลาพิสูจน์ใจคนสินะ .. ถึงจะดูใจร้าย แต่คำโบราณก็ยังถูกหยิบยกขึ้นมาใช้เสมอ และดูเหมือนจะแฮปปี้เอนดิ้งในนิยายทุกเรื่องเสียด้วย คุณมาลีอดยิ้มในความสวยและฉลาดของตัวเองไม่ได้
‘’ ดีแล้วที่คิดมาอยู่บ้านยาย จะได้ห่าง ๆ กับสองคนนั้นไว้ คิดว่าปลอดภัยรึไงอยู่กับพวกมันน่ะ ‘’ เพี้ยงง คุณมาลีอยากจะตบปากตัวเอง ที่กล่าวร้ายพ่อทูนหัวของเธอ เจ้าตัวเล็กส่ายหัวดิก ดวงตากลมโตยังมีน้ำใส ๆ คลออยู่ไม่ขาด
‘’ . . . ‘’
‘’ ดีแล้ว อย่าคิดว่าม๊าดีใจนะกับเรื่องแบบนี้น่ะ ‘’ ว่าแล้วคุณมาลีก็อยากจะเอาหัวทิ่มกับพวงมาลัยอีกรอบที่วาจาฉะฉานเกินไปทำเอาพ่อทูนหัวตัวเล็กอีกคนหนึ่งร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร
‘’ เติ้ลขอโทษ .. ‘’
‘’ เป็นผู้ชายน่ะ หยุดร้องได้แล้ว ‘’ คุณมาลีบอกตอนที่ดับเครื่องยนต์ที่หน้าบ้านแม่ หรือบ้านยายของพวกเด็ก ๆ มัน ก่อนจะหยิบกระเป๋าของเจ้าเด็กตัวเล็กติดมือมาด้วย สาวเท้าเข้าไปหาคนเป็นแม่ทันทีโดยทิ้งให้เด็กน้อยตามมาทีหลัง
‘’ แม่ ! ที่แม่เชียร์อ่ะ สมใจแม่แล้วนะ = = ‘’ คุณมาลีวางกระเป๋าของเด็กน้อยไว้ตรงระเบียงหน้าบ้านแล้วพุ่งไปหามารดาในห้องรับแขกอย่างรวดเร็ว
‘’ เอ้ยย ไอ้ลี เคยมาแบบดี ๆ มั้ย ? -*- ‘’ คุณยายที่ดูไม่ยายเท่าไหร่กำลังเล่นเกมคอมพิวเตอร์อยู่ก็ต้องตกใจกับเสียงแปร๊ด ๆ ของลูกสาวคนเดียวแถมยังตกใจกับประโยคที่ลูกสาวมันบอกเมื่อครู่อีก
‘’ ลี เอ็งว่าไงนะ ? ‘’ อารามตกใจ คุณยายเลยถามซ้ำอีกรอบ
‘’ ไอ้ที่แม่เชียร์ว่าให้ไอ้เติ้ล ไอ้หนึ่งก่ะไอ้สองมันรักกันอย่างแฟนน่ะ .. มันรักกันจริง ๆนั่นแหละ ‘’ พูดพลางทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มข้าง ๆ มารดา
‘’ ว้าววว สุดยอดเลยหลานยาย ไหนวันนี้พามันมาด้วยรึปล่าว ‘’ คุณมาลีพยักหน้าและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง คุณยายถึงกับเอ่ยปากชมไอ้แฝดไม่ขาดปาก แล้วยังบอกอีกว่าจะช่วยดำเนินแผนการให้ระหว่างที่เจ้าตัวเล็กมันอยู่ที่นี่ สองคนนั่งวางแผนกันอย่างออกรส โดยที่มีใครอีกคนที่ไม่เคยรู้อะไร หลบไปร้องอยู่ข้างสวนมังคุด -o-;;
‘’ หนึ่งคะ กินนี่หน่อยน้า ~ ‘’ เป็นเอกพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้หยิบส้อมขึ้นมาจิ้มตาแม่สาวน่ารำคาญข้าง ๆ นี่อย่างสุดความสามารถ คนบ้าอะไรน่ารำคาญได้อย่างถึงที่สุด ทำไมฝั่งไอ้สองถึงดูผ่อนคลายนักนะ !
‘’ สองเราทนไม่ไหวแล้วนะ พ่อเราบังคับอยู่นั่นแหละ ‘’ น้องเก่งบอกเสียงเบา พร้อมทั้งตีหน้ายุ่งเหยิงขณะที่กำลังกดโทรศัพท์อย่างเมามันส์ ซึ่งเธอไม่ได้กดหาใครนอกจาก ‘ แฟน ‘ ตัวจริงของเธอ สองฤทัยเหลือบไปมองทางด้านเป็นเอก ก็ต้องถอนหายใจยาว ๆ ด้วยความโล่งอกว่าอย่างน้อย .. บุญที่เขาทำมันก็มากพอ ที่จะกีดกันแม่สาวจอมตื้อแบบนั้นได้
‘’ อือ เก่งอาจจะขำก็ได้นะว่าเรากับไอ้หนึ่งอ่ะชอบน้องชายตัวเอง ‘’ สาวน้อยที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่ หยุดชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองอย่างอึ้ง ๆ
‘’ เอ่อคือ .. ไม่ได้หมายถึงน้องที่เกิดจากพ่อแม่เดียวกันนะ คือเป็นลูกพี่ลูก .. ‘’ น้องเก่งเก่งเอื้อมมือมาจับมือสองฤทัยอย่างซาบซึ้ง ก่อนบอกเสียงดังจนผู้คนในร้านอาหารหันมาให้ความสนใจกันเป็นตาเดียว
‘’ สอง !! เหมือนกันเลย !! ‘’ น้องกิ๊บ สาวน้อยจอมตื๊อหันมาจิ๊ปากใส่ฝาแฝดตัวเองก่อนจะด่าเสียงแผ่ว
‘’ นังเก่ง ไร้มารยาท ! ‘’ หืออ ! แม่คนมารยาทงาม ! เป็นเอกอยากจะเอาถาดจากบริกรมาฟาดหัวนังนี่ให้รู้แล้วรู้รอด ผู้หญิงอะไร๊ ไม่มีการดูตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียว ว่าแล้วก็อิจฉาและสงสัยไอ้เก่งที่ดูจะเข้ากันได้แบบแปลก ๆ เหลือเกินกับน้องเก่ง
‘’ อีสั_ ‘’ น้องเก่งหันไปด่าฝาแฝดตัวเองอย่างเหลืออด ทำเอาเป็นเอกอย่างจะลุกขึ้นไปคุกเข่าคาราวะน้องเค้าซักสามสี่ครั้ง
‘’ เออ ว่าแต่เหมือนกันยังไงหรอ ‘’ สองฤทัยถามอย่างสงสัย
‘’ ก็แฟนเราเป็น ลูกของลุงน่ะสิ มีเป็นรุ่นน้องเราตั้งหลายปีด้วย เอ่อ แต่เป็นญาติห่าง ๆ . . . อ้ะ ‘’ สองฤทัยมองผู้มาเยือนที่แผ่จิตสังหารเต็มที่ มือขาวซีด ๆ จับบ่าของน้องเก่งไว้นิ่งๆ
‘’ อยู่กับใคร ... ‘’ น้องเก่งยิ้มจนหน้าบาน สองฤทัยเดาไม่ยากว่าคงเป็นลูกพี่ลูกน้องคนที่พูดถึงแน่ ๆ ดูจากชุดที่ใส่ก็ยังเป็นชุดนักเรียนม.ต้นโรงเรียนเอกชน
‘’ ก็ที่เจ้เล่าให้ฟังเมื่อกี้ไง นี่พี่สอง เค้ามีแฟนแล้วเหมือนกัน คริส อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ‘’ น้องคริสเหลือบมามองสองฤทัยครู่หนึ่งซึ่งสองฤทัยก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ได้ผล .. จิตสังหารลดไปกว่าครึ่ง น้องคริสทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ น้องเก่ง ดูเข้ากันอย่างประหลาด ๆ น้องเก่งน่ารักใส ๆ สไตลล์การ์ตูนญี่ปุ่น ส่วนน้องคริสนี่ก็ดูเหมือนจะขรึมได้โล่ . . . ขอบตาดูคล้ำ ๆ แต่ก็ยังดูดีเอามาก ๆ ผิดขาวซีด สูงโปร่ง แต่ก็ยังพอมีกล้ามเนื้อให้สาว ๆ ได้กรี๊ดอยู่บ้าง ทรงผมนี่ไม่ต้องบอก ขัดใจแม่และอีโมได้อีก - -*
‘’ คริสเรียนยูโดเสร็จแล้วหรอ ‘’ คนถูกถามพยักหน้าเบา ๆ แล้วโยนกระเป๋าไปฝั่งสองฤทัยพึมพำเบา ๆ ว่า โทษนะครับ ก่อนจะพิงหัวกับไหล่บางของน้องเก่ง
‘’ ปวดหัว ‘’ เป็นครั้งแรก ที่น้องเก่งยอมวางโทรศัพท์ลง แล้วจับหัวของคนขี้อ้อนให้อยู่ในท่าสบายก่อนจะลงมือนวดที่ขมับเบา ๆ อย่างเอาใจ .. สองฤทัยเห็นแล้วก็อดยิ้มเศร้าไม่ได้ เคยมีคนนวดให้แบบนี้เหมือนกัน เจ้าตัวน้อย . . . ตายังบวมอยู่รึปล่าว . . . คิดถึงเหลือเกิน
‘’ นังเก่ง ! ฉันจะฟ้องพ่อ ! ‘’ ดูเหมือนว่าน้องกิ๊บคงยังไม่สังเกตเห็นการมาของน้องคริส
‘’ ฟ้องเรื่อง ? ‘’ คริสถามเสียงเย็น ดวงตาเหม่อลอยแต่ดูมีเสน่ห์จ้องอย่างเอาเรื่อง เป็นเอกกำลังเชียร์ให้หนุ่มน้อยหน้าตาอีโมกระโดดสกายคิกส์นังปรสิตตัวจี๊ดนี่ซักสองครั้ง ดูเหมือนว่าหนุ่มน้อยคนนี้จะตามมาเฝ้าน้องเก่ง เห้อออ ไม่มีฟังใจตัวไหนมาเฝ้านังนี่บ้างรึไง ?!!
‘’ ม . . ไม่มีย่ะ ! อี อีผีตายซาก ! อ๊ายย ‘’ เสตัวไปหลบที่ไหล่กว้างของเป็นเอกทันที เมื่อ ผีตายซากที่ชีว่ากำลังจะโยนแจกันดอกไม้บนโต๊ะกระจกใสใกล้มือใส่เธอ เป็นเอกผลักเธอออกอย่างรำคาญ คิดถึงเจ้าเด็กตัวเล็กเหลือเกิน .. ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ . . . คงร้องไห้อยู่แน่ ๆ
คิดถึงเหลือเกิน ..
------------------- 100% ----------------
มาต่อแล้วช้าอิ๊ส ๆ <3
ขอโทษฮะ เพิ่งสำเหนียกได้ว่าว่างแล้ว =o=;;
มัวเล่นแต่เกม เลวมากฮะ !
มาต่อแล้วน๊า !
ช่วงนี้ปล่อยเติ้ลไห้มันบัฟฟูโล่ไปซักพักก่อน :D
อย่าถีบไรเตอร์นะฮ๊า ไรเตอร์มีเหตุผลล !
♥ รีดเดอร์จ๊ะ !
ความคิดเห็น