MA ' Brothers *
10
ความรู้สึกที่แปลกแยก
'' . . . '' ร่างเล็กคู้ตัวเงียบ ๆ อยู่บนเตียงของพี่ชายสองคน ช่วงล่างร้าวระบมไปจนแทบจะไม่อยากขยับตัว ตัวทั้งตัวก็มีแต่รอยแดง ๆ บางรอยก็ชัดเสียจนแค่มองก็รู้ว่าไปทำอะไรมา พี่ชายสองคนลุกขึ้นไปเรียนตั้งแต่ตอบ่าย ตอนนี้ก็จวนจะค่ำอยู่แล้ว ขวัญกมลก็ยังไม่อยากจะลุกไปไหน ดีที่แม่ต้องไปทำงานอาจจะกลับมาพรุ่งนี้ หรือ มะรืนนี้ ไม่งั้นคงวุ่ยวายแน่ ๆ
ดวงตากลมโตเหลือบมองหัวเตียง กระดาษโน๊ตสีฟ้าแปะไว้ เขียนด้วยลายมือของพี่ชายคนใดคนหนึ่งมือเล็กเอื้อมหยิบมันมาช้า ๆ แม้แต่แขนยังขยับได้ลำบาก ! คราวหลังจะไม่ยอมอีกแล้ว ขวัญกมลคิดเคือง ๆ
' พี่กลับมาตอน 5 โมง นะ นอนไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวจะซื้อขนมไปฝาก '
ฟุ่บ บ!
ขวัญกมลลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ความเจ็บแล่นเข้าสู่กระดูกสันหลังจนถึงหัว ทำเอาร่างเล็กหน้าเหยเก คิดพาลไปว่าตัวเองเจ็บขนาดนี้ยังจะมีหน้าซื้อขนมมาฝากอีก ! ไม่คิดจะห่วงกันเลยใช่มั้ย ! มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาเบา ๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เจ็บใจเล็ก ๆ เมื่อคิดถึงหน้าพี่ ๆ ทั้งสองคน แล้วก็อดเจ็บใจตัวเองไม่ได้ที่ร้องขอขนาดนั้น
'' เติ้ล! '' เป็นเอกถลาเข้ามาหาร่างเล็กทันที สอดมือประคองเอวเล็กเบา ๆ หากแต่ขวัญกมลกลับแกะมือหนาออก เบือนหน้าหนีอย่างเซ็ง ๆ ขวัญกมลไม่ได้เอะใจกับเสียงรถด้านล่างเมื่อครู่ เลยไม่ได้รู้ว่าพี่สองคนกลับมาแล้ว
'' เติ้ลเดินเองได้น่ะ '' ขวัญกมลสะบัดมือหนาทิ้ง แต่เพียงแค่ก้าวขาร่างเล็ก ๆ ก็ล้มฟุบลงไปกับพื้นอย่าแรง ทำเอาเป็นเอกใจเสีย อุ้มยกลำตัวผอมบางขึ้นมาแนบอกกล่าวตำหนิเสียงเขียว
'' หรอ เจ้าเด็กอวดดี '' ร่างหนาใช้เท้าถีบประตูห้องน้ำเบา ๆ วางร่างเล็กลงอ่างเบามือ เปิดน้ำอุ่นใส่ให้อย่างเอาใจ แต่ขวัญกมลกลับทำหน้าเหม็นเบื่อ
'' . . . '' เป็นเอกก็สัมผัสได้กับอาการงอนตุ๊บป่องของน้องชายตัวเล็ก แต่ก็เงียบไม่พูดอะไร ทำความสะอาดร่างเล็กอย่างที่ได้รับมอบหมายมาจากแฝดคนน้อง นิ้วเรียวไล่ตามผิวสีน้ำนมของน้องชายเบา ๆ บีบนวดผ่อนคลายให้ตามต้นคอและท้ายทอย อารมณ์โกรธเคืองหายไปกว่าครึ่ง ขวัญกมลหลับตานิ่งหลงไหลผ่อนคลายไปกับการบริการของพี่ชาย
'' ขอโทษนะ ที่ทำแรง ๆ ทั้ง ๆ ที่เป็นครั้งแรกของเติ้ลแท้ ๆ '' พูดจบก็แนบริมฝีปากกับริมฝีปากอวบที่เริ่มซีด ไล่เล็มเลาะริมฝีปากเอาใจอีกครั้ง ขวัญกมลหรี่ตาขึ้นมองอย่างเซ็ง ๆ เบือนหน้าหนีจูบ
'' ทำไมพวกพี่ไม่ดูแลเติ้ล . . . '' เด็กน้อยพูดขึ้นมาท่ามกลางความ งงงันของพี่ชาย
'' ก็พี่ติดเรียน . . . โกรธพี่เรื่องนี้งั้นหรอ ? '' เป็นเอกลูบแก้มใสเบา ๆ
'' วางน้ำ วางยาอะไรไว้ก็ยังดี เติ้ลนอนเจ็บอยู่คนเดียวทั้ง ๆ ที่พี่สองคนยังวิ่งกันปรื๋อเนี่ยนะ เอาเปรียบเติ้ลเกินไปแล้ว เอาเปรียบไม่ว่า ยังไม่มาดูดำดูดีอีก คราวหลังถ้าพวกพี่อยากจะทำ ก็ไปทำกับใครก็ได้ แต่ไม่ต้องมาทำกับเติ้ลแล้ว ! '' เป็นเอกขำพรืดกับใบหน้ายู่ยี่ของน้องชาย ก็ติดเรียนจริง ๆ วันนี้มีเทสจะพลาดได้ไง โดนม๊าสวดยับแน่ ๆ ถ้าไม่ได้ไปเทส เจ้าเด็กน้อยก็เอาแต่น้อยใจ และหาข้ออ้างประชดได้น่ารักที่สุด
'' โอ๋ ๆ จะให้ไปทำกับคนอื่นจริง ๆ น่ะหรอ ? '' เป็นเอกถามแหย่
'' ก . . . ก็ใช่น่ะสิ '' เด็กน้อยเริ่มอาย เบือนหน้าหนีทั้ง ๆ ที่ยังหน้าแดงจัดจ้าน เป็นเอกแนบริมฝีปากกับกกหูเล็กเบา ๆ ก่อนที่เด็กน้อยจะหันมาแนบริมฝีปากด้วยอย่างขัดเขิน
'' เก็บกดงั้นหรอพี่สอง !! แล้วมาลงกับเติ้ลเนี่ยนะ !? '' น้องชายตัวเล็กโวยวายเสียงแจ๋ว เมื่อทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันมาขอโทษขอโพยที่รุนแรงกับร่างกายนวลเนียนไปมาก
'' ก็แหม . . . ก็เติ้ลน่ารักนี่ '' เป็นเอกบอกเสียงอ่อย ก่อนจะตักไข่ตุ๋นของโปรดให้น้องชายตัวเล็ก
'' พรุนพอดี . . . เติ้ลยอม ไม่ได้หมายความว่าพวกพี่จะเอาเติ้ลได้ทุกวันนะ -*- ''
'' ต๊าย ยหยาบคาย ! โอ๊ย ! ไอ้หนึ่ง -*- '' สองฤทัยเอ่ยแซวน้องชายที่นั่งหน้ามุ่ยก่อนจะโดนแฝดคนพี่เหยียบหัวแม่เท้าเข้าไปซ้ำ ๆ จนต้องร้องเสียงหลง
'' แล้วพรุ่งนี้เติ้ลจะไปเรียนยังไง ? ''
'' ก็ไม่ต้องไปสิ๊ . . . ดีซะอีกจะได้ไม่เจอไอ้เด็กเกเรนั่น '' สองฤทัยเอ่ยเรื่อยเปื่อย ตักปลานึ่งมะนาวส่งให้น้องตัวเล็ก แล้วส่งเข้าปากตัวเองต่อ
'' เหมือนจะง่ายนะ - - '' เด็กน้อยตักข้าวคำโตเข้าปาก เคี้ยวตุ้ย ๆ ไม่กล้าจะสบตาพี่ ๆ ทั้งสองคนนักหรอก เกิดอะไร ๆ ขึ้นขนาดนั้นแล้วแทนที่จะสนิทลึกซึ้งกันมากกว่าเก่า กลับกลายเป็นว่า มันยิ่งเขินกันไปมากกว่าเดิม ไม่ใช่สิ มีแค่เขาละมั้งที่เขิน พี่ ๆ ไม่ค่อยเขินหรอก สองรายนั้นด้านตัวพ่อ - -
'' เอ้อแล้วพวกพี่เป็นไงบ้าง ? '' ขวัญกมลเงยหน้าออกมาจากถ้วยไข่ตุ๋น จ้องมองพี่ชายตนโต งง ๆ
'' อะไรเป็นยังไง ? ''
'' หมายถึง . . . ถึงใจรึปล่าวน่ะ ? '' พี่ชายคนรองต่อให้อย่างจริงจัง น้องชายตัวเล็กตาโต พวงแก้มใสขึ้นสีอย่างน่าเอ็นดู
'' พี่สองบ้า พี่หนึ่งบ้า !!!!!!! ''
. . .
วันนี้เป็นวันอังคารหลังจากที่ขวัญกมลเพิ่งได้มาโรงเรียน ร่างเล็กก็เร่งจดแลคเชอร์มือเป็นระวิงจนบ่าย แลคเชอร์กองเท่าควายก็หายเกลี้ยงเพราะเพื่อน ๆอาสาช่วยจดกันซะส่วนใหญ่ นี่ก็จะสี่โมงแล้ว กำลังนั่งรอพี่หนึ่งมารับ เห็นว่าวันนี้จะพาไปเดินห้างจะไปซื้อชุดว่ายน้ำ ร่างเล็กก็เออออไปตามนั้น เนื่องจากไม่อยากจะขัดอะไรมากมาย แค่มองหน้าก็เขินหน้าแทบละลาย ให้ไปต่อล้อต่อเถียงอีก คงหัวใจวายตายแหงกอยู่ตรงนั้นแหง = = !
'' อ่ะข้าว . . . =///= '' เด็กน้อยเงยหน้ามอง คนที่ยืนค้ำหัวอยู่ตรงหน้า ก่อนจะก้มหน้าก้มตาหลบสายตาวาบหวามที่ยังมีให้กันไม่เปลี่ยนแปลง
'' ทำไมเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไม่มาโรงเรียนล่ะ หรือว่าโกรธ ? '' กฤษณ์ถามไปอย่างที่ใจคิด ถึงแม้ว่าพอจะเดาลาง ๆ ออกว่าทำไมถึงไม่มาโรงเรียน ก็พี่ดุซะขนาดนั้นคงโดนด่าไปเยอะเลยสิท่า ( เอ็งคิดผิดละ ไอ่ข้าว ฮ่า ๆ )
'' ปะ . . ไปตัดเฝือก แฮ่ ๆ = = '' ยกมือข้างที่ตัดเฝือกเสร็จเรียบร้อย อันที่จริงมันน่าจะหายได้ตั้งนานแล้วล่ะ คุณหมอเพิ่งมาบอกว่า จริง ๆ แล้วมันแค่เคล็ด แต่พี่หนึ่งพี่สองดันไปขู่เข็นบังคับให้ใส่เฝือกให้ได้ = = . . . ถึงว่าตอนทำอย่างว่ากันแทบจะไม่รู้สึกเจ็บ ส่วนเรื่องที่หยุดไปทั้งอาทิตย์ นั่นก็โดนบังคับให้อยู่บ้าน เกือบโดนขึงพืดไปหลายครั้งหลายคราอยู่เหมือนกัน คนเรานี่ก็แปลก ดีมาตลอด พอหื่นออก ก็หื่นได้ทุกเวลาจริง ๆ ร่างเล็กคิดปลง ๆ
'' หายดีแล้ว ? '' ทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ คนตัวเล็ก
'' อือ . . . เอ่อ แล้วนี่นายมาโรงเรียนทั้งอาทิตย์เลยหรอ =[]= '' คนถูกถามพยักหน้าเบา ๆ พลางถือวิสาสะเอามือแกร่งมาลูบไล้แขนเล็กขาวนวลข้างที่เพิ่งตัดเฝือกออกเบา ๆ ทำเอาขนอ่อนที่ต้นคอของขวัญกมลลุกเกรียวกราว
'' มารอคนบางคนน่ะ มาทุกวันเลย แต่เจ้าบ้านั่นก็ไม่มา '' คนฟังถึงกับแอบกลืนน้ำลายเอื้อกเมื่อโดนจ้องหน้าตรง ๆ ใจเต้นถี่ระรัวไม่มีเปลี่ยน เหมือนตอนที่เจอกันแรก ๆ เป๊ะ !
'' หรอ แฮ่ ๆ = = . . . บางทีเจ้านั่นอาจจะไม่สบายก็ได้ นายไม่ไปเยี่ยมมันบ้างล่ะ แฮ่ะ ๆ = = '' ยิ้มเจื่อน ๆ ให้อย่างเกรงใจ สายตาของคนตรงหน้า ถ้าไม่ได้มองผิดไป กำลังจ้องริมฝีปากเขายังกับจะกินให้ได้แน่ะ ! ขวัญกมลแก้มร้อนอีกครั้ง ส่ายแก้มแรง ๆ บังคับสมาธิให้อยู่กับภาพร่างดินสอตรงหน้า
'' อือ ฉันกลับก่อนนะ . . . ฝากบอกมันด้วยล่ะว่าหายเร็ว ๆ'' ร่างสูงทะลึ่งตัวลุกขึ้น ก่อนจะก้าวสามขุมออกไปอย่างรวดเร็วทำเอาขวัญกมลที่กำลังบิ๊วอารมณ์ประมาณว่าโดนจีบตกใจเงยหน้าชะเง้อมองตามอย่าง งง ๆ
'' อะไรวะ . . . ไอ่กูก็อุส่าเขิน - - '' ขวัญกมลส่ายหน้าเบา ๆ เก็บดินสอลงกระเป๋าดินสอเมื่อเห็นรถแจ๊สคันคุ้นตามาจอดอยู่ใกล้ ๆ ประตูโรงเรียน มือเล็กคว้าสมุดสเกตท์ภาพขึ้นมาลวก ๆ วิ่งถลาเข้าไปหารถแจ๊สทันที
ตุบ บบ . . .
ร่างเล็กกึ่งวิ่งกึ่งเดินผ่านสนามฟุตบอลยิ้มเบา ๆ เมื่อเห็นพี่ชายคนโตนั่งยิ้มกว้างรออยู่ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อจู่ ๆลูกบอลมาจากสนามลอยมากระทบสมุดสเกตท์ภาพอย่างจัง ทำเอาเจ้าของสมุดต้องหันไปมองด้วยความตกใจ
'' เฮ้ย ! โทษว่ะ ส่งบอลมาให้หน่อยดิ๊ '' เด็กหนุ่มผิวสีแทน ปาดเหงื่อพลางวิ่งเข้ามาไม่ใกล้ไม่ไกล ก่อนจะออกคำสั่งให้ร่างเล็กเตะบอลไปให้ . . . ขวัญกมลยู่หน้าเบา ๆ เมื่อรู้ว่าเป็นรุ่นน้องที่อยู่ชมรมฟุตบอล
'' ก็ระวังหน่อยดิวะ '' แล้วก็ออกแรงเตะกะว่าใส่ลงไปเต็มที่ แต่แรงที่ออกไปเหมือนไร้ผล นอกจากจะเบาแล้วยังเซไปอีกทาง ทำเอารุ่นน้องสถบพลางหันมาพูดกับรุ่นพี่ตัวเล็กอย่างเซ็ง ๆ
'' เออ เตะยังงี้ กูเก็บเองก็ได้ว่ะ = = ''
'' สัสส '' ตะโกนไปอย่างน่ารัก คนทั้งชมรมหันมามองร่างเล็กที่วิ่งหลบลูกฟุตบอลที่รุ่นน้องสุดหล่อเตะใส่ไปยังรถแจ๊สอย่างขำ ๆ เหลือเพียงคนเดียวที่ไม่ขำก็คือคนที่โดนด่า
'' เห้ย ไอ้เก่ง นี่มันพี่เติ้ลม.5 ป่าววะ น่ารักว่ะ '' เพื่อนชายคนสนิทวิ่งเข้ามาถามเด็กหนุ่มเมื่อวิ่งเข้าสู่สนามอีกครั้ง
'' มึงนี่ ผู้หญิงมีตั้งเยอะ สนใจอะไรตุ๊ดวะ '' พูดไปก็เหมือนตอกใจตัวอง . . . ไม่อยากจะยอมรับหรอก ว่าหัวใจมันเต้นผิดจังหวะไปนิ๊สสนึงตอนที่พี่เค้าหันมาด่า =////=
'' เออเหอะ เดี๋ยวเหอะมึง ถ้าชอบก็รีบ ๆ จีบนะเว้ย ไอ้เหี้ยพี่ข้าวจะคาบไปแดก '' เก่งกาจครุ่นคิด . . . ข้าวไหนวะ . . . แล้วกูจะสนใจทำไมวะเนี่ย -*-
'' จีบเองดิวะ สัส '' ปาดเหงื่ออีกครั้ง วิ่งลงสนาม เหลือบเห็นรถแจ๊สเคลื่อนออกจากประตูโรงเรียนช้า ๆ กระจกรถเคลื่อนลง ใบหน้าที่ทำให้หัวใจชายแท้อย่างเก่งกาจหวั่นไหวยื่นออกมาก่อนที่นิ้วกลางเรียว ๆจะยื่นตามออกมาเพื่อให้คนที่มองได้คิ้วกระตุกเล่น
. . . แสบนักนะ !!
'' เพื่อนหรอ '' เป็นเอกถาม
'' ป่าว ๆ รุ่นน้องมันเตะบอลมาโดนเฉย ๆ '' ขวัญกมลพิงหลังลงกับเบาะอย่างสบายใจ ทำหน้ายู่เล็กน้อยเมื่อเพลงโปรดเพิ่งจะจบลงไปแทนทีด้วยเสียงดีเจสาว
' เพลงต่อไปเป็นเพลง รักไม่ได้ ของพี่บุรินทร์ กรู๊ฟไรเดอร์ล่ะค่ะ แหม เพลงนี้เพราะจริง ๆ นะคะ เอ้า มีข้อความมาด้วยหรอคะเนี่ย คุณคนนี้ไม่ฝากชื่อมานะคะ แต่เค้าฝากข้อความมาว่า ' ฝากเพลงนี้ให้คนที่ไม่สบาย ฉันก็อยากจะไปหานาย ฉันคิดถึงนาย ฉันอยากมาโรงเรียนทุกวันก็เพราะนาย ต้องขอบคุณพ่อที่วันนั้นบังคับฉันให้ไปโรงเรียน เพราะวันนั้นฉันก็ได้เจอกับนาย . . . แต่ก็ต้องบอกตัวเองว่าต้องหยุด เพราะฉันรู้มันเป็นไปไม่ได้ ฉันจะต้องเลิกรักนายให้ได้ คงต้องทำแบบนั้นจริง ๆ ' หือ ออ . . . ดีเจเพชรว่า ถ้าเรารักแล้วมีความสุขก็รักไปเถอะค่ะ เอาใจช่วยนะคะ เอาล่ะค่ะไปฟังกันดีกว่า รักไม่ได้จากกรู๊ฟไรเดอร์ค่ะ '
'' เพราะดีนะ . . . คนฝากก็โคตรเน่าอ่ะ ฮะ ๆ '' เป็นเอกเอ่ยเบา ๆ พลางเร่งเสียงขึ้นอีกหน่อย เหลือบมองดวงหน้าหวานที่ทำหน้านิ่ง ก็แปลกใจแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป
'' อือ . . . เพราะจริง ๆ '' ขวัญกมลเสสายตาออกข้างหน้าต่าง เสียงเพลงดูเหมือนจะเสียดแทงหัวใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่รู้หรอกว่าคนที่ฝากมา จะใช่คนที่คิดรึไม่ และไม่รู้ว่าคนที่ถูกมอบเพลงให้จะใช่ตัวเองรึปล่าว . . . แต่มันจุกในใจแปลก ๆ
' รักไม่ได้ . . .
บอกกับตัวเอง . .
หัวใจตัวเอง ต้องห้ามตัวเองบอกมันอย่าหวั่นไหว . .
รักเขาไม่ได้ เขาดียังไง ชอบเขาเท่าไร . . .
ก็ต้องหยุดไว้ เอง . . . '
-------------------------- ต่อ ๆๆๆ X)) ------------------------------
'' เป็นอะไรไปหืม มม ? '' เป็กเอกเสสายตาจากทีวีมามองน้องชายตัวน้อยที่เริ่มไถลหัวมาซบตักเขาเงียบ ๆ ใบหน้าหวานเรียบเฉยไม่แสดงอาการอะไรออกไปตั้งแต่นั่งอยู่ในรถ แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไปเพราะคิดว่าน้องอาจจะไม่สบายใจที่จะเล่าก็ได้
'' พี่หนึ่ง . . . ถ้าเพื่อนพี่หนึ่งชอบพี่แต่พี่ไม่ได้ชอบเค้านะ แค่รู้สึกว่ามันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้นอะไรแบบเนี๊ยะ พี่จะทำไง ''
'' . . . งงอ่ะ '' เป็นเอกแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ เอียงคอเล็กน้อยพอให้น้องชายตัวน้อยจิ๊ปากจิ๊คอเบา ๆ
'' ก็เพื่อนเติ้ล ชอบเติ้ล เติ้ลก็ชอบเค้านะ หวั่นไหวด้วย แต่ ... มันคิดไปในทางแบบนั้นไม่ได้จริง ๆ น่ะ แล้วก็ไม่รู้จะบอกเค้ายังไงด้วย .. '' เป็กเอกพยักหน้าเข้าใจเขารู้ความลับออกจากปากเจ้าตัวเล็กเองโดยวิธีละมุนละม่อม มือหนารั้งเอวบางมาใกล้ตัวก่อนจะเปิดปรอยผมบาง ๆ แล้วจุมพิตที่หน้าผากโหนกไปสองสามครั้ง
'' เลยคิดมากมาตั้งแต่ในรถเลยงั้นสิ ? '' น้องชายตัวน้อยพยักหน้าเงียบเชียบ เป็นเอกยิ้มนุ่มตามฉบับ แซะร่างกายบอบบางมานั่งในตักตัวเองแล้วกอดรัดร่างนั้นไว้ไม่ยอมปล่อยสูดดมความหอมอย่างไม่รู้เบื่อ
'' เติ้ลจริงจังนะพี่หนึ่ง -*- '' แก้มใสพองลมเมื่อมือหนาเริ่มเลื้อยเข้าสู่ชายเสื้อนอนสีน้ำเงินตัวบาง
'' มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียดนา . . . เดี๋ยวเค้าก็ทำใจได้ล่ะมั้ง '' ขวัญกมลแบะปากเงียบ ๆ
'' มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียดหรอ . . . ใครกันน๊าที่หึงเติ้ลจนได้เติ้ลเป็นเมียน่ะ = = '' เป็นเอกหัวเราะก๊าก กอดรัดร่างนุ่มนิ่มในอ้อมแขนอย่างหมั่นเขี้ยว เพิ่งมารู้สึกตัวรึไงนะ ว่าทั้งรักทั้งหวง เจ้าตัวนุ่มนิ่มในอ้อมกอดที่เหลือเกิน ใบหน้าหวานถูกเชยเชิดขึ้นมารับจูบนุ่มนวลจากพี่ชายคนโตอย่างเงียบเชียบ ปลายลิ้นเล็กหยอกล้อกับคนที่จาบจ้วงริมฝีปากอย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะถอนริมฝีปากออกมาจ้องดวงตาคมปลาดอย่างขัดเขิน
'' อะไร ? '' เป็นเอกงับปลายจมูกรั้นเบาๆ มือหนาเลื่อนลงมาไล้วนใต้สะดือเล็กอย่างเอาใจ ทีวีเริ่มหมดความหมาย นิ้วเรียวสอดเข้าขอบกางเกงอย่างนุ่มนวล แต่ก็โดนตะปปมือไว้
'' บ้า ทำงี้ได้ไง ฟ้องพี่สอง '' เป็นเอกยิ้มเจ้าเล่ห์ .. ที่แท้ก็ชอบแซนวิช ^[++++]^ ( อิพี่หนึ่งอุบ๊าทท >< )
. . .
'' คนไหนชื่อเก่งวะ '' โฟโต้ บุคคลที่หายไปจากบทเสียนาน ถามห้อง 4/5 ด้วยใบหน้าอันธพาลสุดชีวิต หลังจากเกิดเรื่องขึ้นเมื่อเช้า ก็มาตามตัวเจ้าเด็กแสบที่ไปทำเรื่องไว้ทันที
'' ไอ้เก่งไปขี้ฮะ ! ''
'' เก่งไปซ้อมว่ายน้ำค๊าบ ''
'' พ่องดิ่ ! ไอ้เก่งเล่นบอลเว้ย ! ''
'' ไอ้เก่งไปส้วมม ! ''
'' บ้าเหรอ จาร' วิทยาเรียกไอ้เก่งไป ''
'' เห้ยย อ. นวลจันทร์ตะหาก ''
'' เป็นคำตอบที่เหี้ยมาก .. ขอให้เจริญในหน้าที่การงานนะพวกมึง -*- '' ว่าแล้วก็สะบัดใบหน้าหล่อเกาหลีออกมาอย่างเสียอารมณ์และตามหลังมาด้วยเสียงหัวเราะและโห่ ไอ้เด็กบ้านั่นดันไปต่อยกับเด็กชมรมขนมไทย = = . . . ไอ้โต้ละอยากจะรู้นัก ว่าไอ้เด็กชมรมขนมไทยมันน่าต่อยตรงไหน รึมันเอากระทะทองเหลืองมาฟาดหน้าไอ้เก่งมันวะ -*- ,, , คิดแล้วก็โมโหอีก ในเมื่อเขาเองเป็นประธานชมรมฟุตบอล ก็ต้องรับผิดชอบด้วยการโดนผอ.เรียกไปด่าซะเต็มคราบ(เนื่องจากเมียผอ.เป็นที่ปรึกษาชมรมขนมไทย - -' ) แล้วไหนยังจะต้องบอกมันเรื่องกักบริเวณที่โฟโต้หล่อเกาหลีคนนี้จะต้องเป็นคนกักมัน !! คิดแล้วก็ตบหน้าผากตัวเองแรง ๆ ไปเจ็ดที มันไปต่อยกันอิท่าไหนวะ ถึงกับต้องกักบริเวณกันไปเลย . . . หรือไอ้เก่งมันเอาสตั๊ทกระเทาะเหงือกไอ้เด็กนั่น =[]= ไปกันใหญ่แล้ว !!
'' เห้ยย ย '' โฟโต้รูปหล่อกระโดดถอยมาตั้งการ์ด 20 เมตร. เนื่องจากดันไปเห็นใครบางคนกำลังนั่งจมกองเลือดอยู่หน้าห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด . . . ทำไงดี ทะเล่อทะล่าเข้าไปอาจจะแย่กับตัวเองก็ได้ .. แต่ถ้าไม่เข้าไปแล้วคนตรงนั้นเกิดตายขึ้นมา เขาเองที่จะแย่ยิ่งกว่อะไร ! เอาวะ !! โฟโต้รูปหล่อสืบเท้าเข้าใกล้ร่างชุ่มเลือดทันที เอากระดาษอณุญาตกักบริเวณของไอ้เก่งมาปิดหน้าปิดตา เวทนาเหลือเกินโฟโต้ ..
' เก่งกาจ วิวัฒจณะโรจน์ '
โฟโต้รูปหล่อรีบหยิบใบอณุญาติขึ้นมาทันที ห่า ! ชื่อเดียวกันเลยว่ะ !!
'' ไอ้เก่ง ไอ้เก่ง ! '' ตบแผะสองแผะที่แก้มนุ่ม ก่อนจะสำเหนียกและสัมผัสได้ว่า . . . ที่มันนอง ๆ อยู่เนี่ย ยาแดง - - .. บ้านเด๊ดมันผลิตยาแดงขายเองหรอวะ เอามาราดทิ้งราดขว้างแบบนี้ !
'' งืมม ~ '' โฟโต้รูปหล่อผงะเล็กน้อย . . . กลิ่นเหล้าจาง ๆ อะไรฟระ ! ล่อแม่มันแต่หัววันเลยเว้ยเห้ย ! ไม่ได้การล่ะ ต้องรีบพาไปกบดาร เดี๋ยวจะโดนหางเลข - -*
'' อะ . . . อืมมม ปวดหัว .. ''
'' แหงล่ะ ล่อพ่อมึงแต่หัววันเลย -*- ''
'' เห้ย ๆ เล่นพ่อเลยหรอ '' คนตัวสูงกว่าขมวดคิ้วหากันอย่างหมั่นไส้ พลางยันอกไอ้คนที่พยายามจะลุกขึ้นมาโชว์พาวปกป้องพ่อให้ลงไปนอนเหมือนเดิมตอนต้น
'' เออ หรือจะให้กูเล่นมึง ? ''
'' -0-//// '' เงียบสนิท มีเพียงแก้มพองคล้ำแดดที่เริ่มซับสีเลือดอย่างเงียบ ๆ มีเพียงคนที่ยืนค้ำหัวที่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลง
'' ไปทำอะไรมาเมาแอ๋จมกองยาแดงอยู่หน้าห้องเก็บของแม่บ้านวะ ห๊า ! ถ้าคนที่เจอไม่ใช่กูที่เป็นคนดูแลมึงเนี๊ยะ กูไม่ถูกเตะโด่งไปเป็นประธานทีมลิเวอร์พูลเลยหรอวะ -*- '' คนถูกเทศนาเงียบเชียบอย่างสำนึกผิด อยากจะบอกเหมือนกันว่าไม่ได้อยากทำแล้วก็จำอะไรไม่ได้เลย ปกติเก่งกาจไม่ได้เป็นคนที่ชอบแตะเหล้าลองบุหรี่เลย ไหงไปนอนแหงกให้ประธานมานั่งจิ้มกบาลด่าได้ก็ไม่รู้
'' จำได้ว่ามีคนเอาฝอยทองมาให้กิน .. แล้วก็พอรู้ตัวว่ามันเป็เหล้า เลยเปิดไปสองหมัด แล้วก็ .. จำอะไรไม่ได้เลย '' โฟโต้รูปหล่อเหล่ตามองรุ่นน้องอย่างพิจารณา
'' ตลกป๊ะมึง ? ไม่ใช่รักจังนะเว้ย !! ฝอยทองบ้านพ่อมึงมีฤทธิ์เฉียบพลันขนาดนั้นเลยหรอวะ !? กูว่ามันคงเอาเหล้าขาวมาตีแทนไข่ขาวตอนทำแน่ ๆ ไอ้บัฟฟูโล่!! ช่างแม่ง มึงจะถูกโด๊ปห่าไรมาก็ช่างแม่งเหอะ กูมีข่าวร้ายสำหรับมึงและข่าวร้ายคูณสามสำหรับกูมาบอกให้ทราบโดยทั่วกัน '' บอกอย่างหมั่นไส้ก่อนจะหยิบกระดาษที่เป็นดั่งประกาศิตขึ้นมาอ่านให้รุ่นน้องตัวแสบฟัง
'' .. แล้วทำไมไม่ไปกักไอ้คนที่มันเอามาให้ผมแดกล่ะวะ ?!! '' หลังจากฟังจบคนที่เพิ่งสร่างเมาก็แง้วขึ้นมาทันทีโดยไม่ต้องการสามเคแบตเตอร์รี่มาสปาร์ค โฟโต้รูปหล่อถอนหายใจยาว
'' แล้วทำไมไม่ให้พวกมึงกักกันเองวะ ?! -*- กูอยู่ของกูนิ่ง ๆ เงี๊ยะ มึงล่ะมาโปรยงานบนหัวกูเฉ๊ย ย ไงล่ะ กัก 3 อาทิตย์ สบายทั้งกูทั้งมึงเลยมั้ง -*- '' โฟโต้รูปหล่อหยิบน้ำจากหัวเตียงห้องพยาบาลมาจ่อปากไอ้คนที่เอาแต่มองน้ำอยู่เงียบ ๆ
'' ขอบคุณมากพี่ - - . . . เอ่อ ขอโทษนะพี่ที่พาพี่มาเกี่ยวด้วยอ่ะ '' อารมณ์ฉุนเฉียวลดไปกว่าครึ่ง แต่ยังคงเก๊กหน้าขรึมไว้เพื่อความสมาร์ท(?)
'' - - ''
'' ขอโทษนะพี่ .. ''
'' กูชื่อโฟโต้ว้อยย ! ''
------------------------- 100 % ------------------
อ๊ายยย มาช้าสมควรโดนตบ -*-
ข้าน้อยผิดไปแล้วเด้ออ ขอโทษค๊าบ ๆช่วงนี้ยุ่งมากจริง ๆ
จะสอบปลายภาคแล้ว T^T
จะร่ายไห้ฟัง !!!
• คณิต ; ขอเถอะวิชานี้ กรูอ่านแล้วไม่ออกซักตัว TT
• สังคม ; ถ้าไม่มีข้อเขียนล่ะพุ่ง ! ( เดาพุ่ง - -* )
• ประวัติ ; ขี้ ๆ หว่ะ ฮ่า ๆๆ
• อังกฤษ ; ...
• คณิตเพิ่มเติม ; แม่โว้ยย แปรผันหอกไรเล่า -*-
• วิทย์ ; เออไปได้อยู่
• วิทย์เพิ่ม ; ผ่านแล้วววว T^To
• อังกฤษเพิ่ม ; 4 แล้วววว >__<!
• รวม ๆ แล้ว น่าจะตกหว่ะปี้นี้ - -*
Ps. ถ้าไม่มาอัพหลังไฟนัล แสดงว่าพ่อลงอาญาฝ่าตรีนอนตายอยู่ในห้องเจ้าค๊า TT
♥ รีดเดอร์จ๊ะ !
ความคิดเห็น