อคิราห์

หญิงสาวก้าวลงมาจากเวทีขนาดใหญ่ ในตากลมโตรับกับดวงหน้า แต่ถูกแต่งแต้มด้วยสีดำจนแทบจำเค้าหน้าเดิมไม่ได้
"บราโว่ๆ อคิร่า ของพี่เยี่ืยมยอดกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา รู้ไหมว่าพี่น้ำตาคลอเบ้าเลย เพลงปิดท้ายน่ะ"
ผู้จัดการเอ่ยก่อนจะเดินเข้ามาตบไหล่อย่างเป็นกันเอง ชาลี ผู้จัดการอายุน้อยอนาคตไกลเพราะเป็นถึงคนจัดการทุกสิ่งทุกอย่างให้กับ นักร้อง ระดับประเทศ ซึ่งไมมีทีท่าว่าจะมีอะไรหยุดความดังของหล่อนได้
นักร้องสาวอดยิ้มไม่ได้
"พี่ก็พูดยั่งงี้ทุกครั้ง...."
"อ้าวจิงดิ" ผู้จัดการหน้าเสีย พอนึกได้ก็หัวเราะกลบเกลื่อน

"เยี่ยม" สาวสวยในชุดเดรสสีเงินวับ เดินเข้ามาปรบมือช้าๆ ยิ้มน้อยๆที่มุมปาก หล่อนไม่อาจจะยิ้มมากกว่านี้ได้ เพราะโบท็อกทำให้หน้าหล่อนกระชับจนฉีกยิ้มได้ยาก สายตาของหล่อนเองก็ไม่ได้เป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย
"มาดูคอนเสริตด้วยหรอค่ะ " อคิราห์เอ่ย แม้ไม่ได้อยากพูดเลยแม้แต่น้อย
เธอคือคุณ รางคณา หรือในวงการเรียก เจ๊ขิง เธอเป็นไฮโซ แม่ของนักร้องเพลงป๊อป ระดับประเทศ ที่สูญเสียผลประโยชน์มหาศาลจากการที่ อคิร่า เข้ามาเจาะตลาดการค้า เบียดเพลงอื่นตกรางหมด
"ต้องมาซิจ๊ะ ตาตั้น เค้าติดธุระเลยขอร้องให้ชั้นมาดูแทน อีกอย่างค่าบัตรก็ไม่ได้แพง อาหารแมวที่บ้านชั้นเดือนๆนึงชั้นยังจ่ายได้เลย เรื่องแค่นี้ไม่มีปัญหาหรอกจ๊ะ"
ในห้องพักนักร้องเงียบไปชั่วขณะ แม้สต๊าฟหลายคนจะคันปากแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากเดือดร้อนไปมีเรื่องกับเธอผู้นี้
"ได้ข่าวว่า คุณตั้น จะออกอัลบัมใหม่ จะเปิดตัวเร็วๆนี้นี่ครับ" คุณชาลี ผู้จัดการรีบเอ่ย เจ๊ขิงหันหน้ามามอง ในสายเป็นประกายขึ้นมา นี่อาจเป็นจุดประสงค์ของการมาเยี่ยมหลังคอนเสริตของเจ๊
"อ่อ ใช่ค่ะ ลูกตั้น แกปิดเป็นความลับแล้วนะเนี๊ย ไปเอาข่าวมาจากไหนค่ะ" เธอหัวเราะเบาๆอย่างเสแสร้งปรายตามองอย่างเหนือกว่า
อคิราห์ ขำในลำคอ ยิ้มมุมปาก
"หรอค่ะ.. ยินดีด้วยค่ะ นั้นดิฉันขอตัว นี่ก็เลยเวลาให้อาหารหมาที่บ้านมานานแล้วเสียเวลาจริงๆ " อคิราห์หัวเราะมองนาฬิกาก่อนจะลุกพรวด จนเจ๊ขิงแทบผงะล้มลง ชาลี เงอะหงะ ก่อนจะกล่าวขอโทษ วิ่งตามหล่อนไป
"ไอ้เด็กเลว แกชูคอได้อีกไม่นานหรอก" หล่อนเอ่ยเบาๆ กัดฟันแน่น

ร้านอาหารโรงแรมหรู เสียงผู้จัดการหัวเราะลั่น
"เห็นหน้าเจ๊แกไหม โกรธจนหน้าเขียวเลย"
อคิราห์ จิบชาไปพลางไม่ได้ยินดียินร้ายในเรื่องที่ฟัง เธอนั่งมองบรรยากาศด้านนอก เธอรู้สึกว่ามันคล้ายกับฉากในหนังที่เธอต้องดูซ้ำทุกวัน แสงไฟวูบวาบจากรถบนถนน จากตึกที่ขึ้นเบียดเสียดกัน เธอคิดถึงบรรยากาศด้านนอกตอนที่เธอยังไม่มีชื่อเสียง การได้เดินไปตามท้องถนนข้างล่างนั่น โดยที่ไม่มีใครมาทัก ไม่ต้องมีคนรู้จัก อิสระของเธอหายไปแล้ว
"อคิร่า...." เสียงพี่ชาลี ตะโกนเรียกเธอให้ฟื้นจากภวังค์
"ค่ะ"
"พี่มีเซอร์ไพร์" ผู้จัดการเอ่ย ชี้มือไปทางนักเปียนโน ชายในชุดทักซิโด ที่กำลังบรรเลงเพลงที่คุ้นหู "เพลงของเธอ"แต่มันดูแปลกพิกล ราวกับกับว่าเขากำลังใส่บางท่อนเติมเข้ามา มันเพราะมากจนหล่อนลุกขึ้นมองเขาให้ถนัดตา
"เขาเป็นใคร" หญิงสาวเอ่ยถาม
"นี่แหละ คนที่แต่งเพลงให้เธอ" ชาลีเอ่ย ก่อนจะยกแก้วเชมเปญหันไปทางนักเปียนโนคนนั้น เขาที่หันมาสบตากับอคิราห์ อยู่ก่อนแล้ว โค้งรับเบาๆอย่างสุภาพก่อนนะบรรเลงเปียนโนต่อ เธอรู้สึกราวกับว่า เขา กับบทเพลง อยู่ข้างเธอมาตลอด เธอร้องเพลงที่เขาแต่งเจ้าของเพลงที่แท้จริง
"มันเพราะมากเลย" เธอพึมพัม
"พี่รู้ว่าเธอต้องหายเหนื่อย รางวัลสำหรับเธอ" พี่ชาลีเอ่ย
คนที่เธออยากเจอมาตลอด วันนี้เธอได้พบกับเขาแล้ว