คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 13
13
เ้าวันถัมา บวนรถอเ้าพ่อมาเฟียผู้แสนยิ่ให่แห่เาะฮ่อมุ่หน้าไปทาอนใ้
ารรารโล่โปร่สบาย้วยอำนาออิทธิพลและเม็เินที่เสสรรให้ทุอย่าเรียบ่าย
เพียไม่ี่อึใรถลีมูีนและรถู้สีำเาวับหลายัน็เลี้ยวเ้าสู่ถนนฤหาสน์หลัโลาย่านเนทรัล
ย่านหรูหราในเาะฮ่อ
ลูน้อภายใ้อาัิมายืนรอ้อนรับมามาย
อมใมออย่าะลึพรึเพริ นในายลุัน...ั้แ่เห็นป้าย ‘ระูลเหลีย’
สีำลวลายมัรที่ั้อยู่เหนือานประูทาเ้า
และที่ใไม่แพ้ัน
็เมื่อเห็นบอี้าร์หลี่เหวินเิที่เธอเ้าใว่าถูไล่ออไปแล้ว
“ุ...”
หลี่เหวินเิไม่ไ้มีท่าทีสำนึผิ่อเรื่อที่หลอลวเธอ
นเธอเือบะพลัพราาเหลียเฟยา ไม่ว่าอย่าไร
วามเลียัที่มี่อเธอนั้น็หาไ้ลน้อยล
เหลียเฟยาพาอมใมอยู่หลายห้อ
และอีหลายห้อเ่นันที่เา้ามผ่าน นระทั่มาถึห้อนั่เล่นนาให่มหึมา
มีเาน์เอร์เรื่อื่มนานานิพร้อมสรรพ ู้หนัสือ ู้โว์อ และอื่น ๆ อีมามาย
ลึเ้าไป ั้น้วยระใสไร้อบ มีเปียโนสีาวหลัโที่วาเ่นหรา
เหลียเฟยาเห็นว่าเธอให้วามสนใับเปียโน้านในเป็นพิเศษ
ึเินนำทาเ้าไป อมใเินามอย่าื่นเ้น ถามเสียพร่าสั่น “หนูอมับไ้ไหมะ”
“ามสบาย”
เธอเินไล้มือสัมผัสเปียโนหรูหราอย่าหลใหล
แสสะท้อนเาวาววับ้อแสาโมไฟระย้าบนเพาน
“สวยั่ะ
ุเหลียเล่นเปียโน้วยเหรอะ”
“แม่ันเยเล่น ันเล่นไม่เป็นหรอ”
เหลียเฟยายืนมอสีหน้าออมใ อยิ้มามไม่ไ้ที่เห็นเธอมีวามสุ
“เธอละ เล่นเป็นหรือเปล่า”
อมใเินวนลับมาอยู่ที่เิม ยืนประันหน้าับเหลียเฟยา
เธออบอย่าภาภูมิ
“เล่นเป็น่ะ อนเรียนม.ปลาย
หนูอมเลือมรมนรี ุรูเห็นว่าหนูอมมีแวว ็เลย่วยันให้หนูอมฝึฝน้านนี้
ไม่อยาะุยนะเนี่ย วันานประำโรเรียน
หนูอมไ้รับเลือให้เป็นนเล่นเปียโนเปิาน้วย่ะ”
“เล่นให้ันฟัหน่อย”
อมใื่นเ้นว่าเิม
เธออยาลอเล่นใะาอยู่แล้ว เมื่อเ้าอเปิโอาส
เธอึไม่รอ้าที่ะไปนั่รหน้า ยฝาึ้นแล้วรีบวานิ้วลบนแป้นีย์
“อยาฟัเพลไหนะุเหลีย”
“เล่นมาเถอะ”
อมใยนิ้วเาะที่มุมปา
รุ่นิว่าะเล่นเพลใให้เ้าพ่อมัรฟัีหนอ
นี่เป็นเพลแรที่เธอะไ้พิสูน์ฝีมือให้เาฟั
น่าะเป็นเพลหวานๆแอบบอรัทาอ้อมเสียหน่อย เอ่
หรือะเอาเพลหรูเลิศอลัารโว์ฝีไม้ลายมือี
“อยาเล่นอะไร็เล่นมาเถอะ”
เหลียเฟยาพูราวับว่ามานั่อ่านวามในใอเธอ เล่นเอาหิสาวนึอายึ้นมา
“ั้นหนูอมเล่นเพลนี้ละันนะะ”
ท่วทำนอบทบรรเล
Enter
the heart ประพันธ์โย Kevin Kern…ถูบรรเลึ้นมา
เธอหลับาพริ้มแล้วปล่อยิวิาไปับารเินทาอท่วทำนอ
บทบรรเลอันแสนไพเราะ หวานึ้รึในสยบทุารเลื่อนไหวอเหลียเฟยา
เายืนนิ่อึ้้อมอที่หิสาวผู้นั้น
รอยยิ้มอเธอ
วามสใสอเธอ วามบริสุทธิ์อเธอ ไ้มัหัวใอเาไว้เรียบร้อยแล้ว
เธอรู้ัวหรือเปล่า....อมใ...
นิ้วเรียวีลบนีย์ัวสุท้ายพร้อมับบทเพลที่บลอย่าสวยาม
อมใเยหน้ายิ้มแป้นให้เาแล้วถามเสียใส
“เพราะไหมะ
ุเหลีย”
เหลียเฟยาเินมาใล้
เอื้อมไปสัมผัสแ้มนวลปลั่อหิสาวเ้าอวาสใส ายหนุ่มยิ้มา ๆ แล้วโน้มเ้าไปหา
ฝารอยุมพิให้เป็นราวัลในานะที่เธอไ้บรรเลท่วทำนอที่ไพเราะที่สุเท่าที่เาเยฟั
ริมฝีปาอเายัหวาน่ำไม่เยแปรเปลี่ยน
อมใอยาให้ห้วเวลาี ๆ เ่นนี้ทอยาวเรื่อยไป อย่าไ้สิ้นสุ อย่าไ้ยุิ
ทว่ารั้นี้ำภาวนาอเธอไม่เป็นริ
เมื่อเสียเาะประูหน้าห้อัึ้นพร้อมับารปราอลูน้อนสนิท
เหลียเฟยาพยัหน้าให้หลี่เหวินเิ
่อนะหันมาหาอมใ “ัน้อไปทำธุระ้านอ เธออยู่ที่นี่รอัน
อยาไ้อะไร็บอพวลูน้อ”
ยัไม่ทันฟัำอบ
เา็เินออาห้อไป ทิ้หิสาวเ้าอน้ำเสียหวานไว้เพียลำพั
ความคิดเห็น