คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 16
16
ภัาารแอมเบอร์ั้อยู่ที่แมนารินโอเรียนเ็ล
บนถนนวีนส์ในย่านเ็นทรัล เป็นร้านอาหารฝรั่เศส ารแ่ึเ็มไป้วยลิ่นอายยุโรป
วามหรูหราอเฟอร์นิเอร์ไม่้อพูถึ ารบริารเป็นไปอย่ามืออาีพ
เรียไ้ว่าทุอย่าไร้ที่ิ ุ้ม่าับเินทุบาททุสา์ที่ะเสียให้แ่ที่นี่สำหรับมื้อินเนอร์
และมื้ออื่นๆ
ทุอย่าเพอเฟ ทว่า...ปลอผู้น!
อมใเินามหลับอี้าร์อเหลียเฟยาเ้าไปในร้าน
ึ้นลิฟ์รไปยัั้นลอยฟ้า
ระใสล้อมรอบทำให้มอเห็นทิวทัศน์อเาะฮ่อไ้อย่าัเน
บอี้าร์อบำถามออมใสั้น ๆ ว่าเพราะเหลียเฟยาอบวามเป็นส่วนัว
ึไ้ใ้เินและอำนาื้อั้นลอยทั้ั้น
บุรุษสวมุสูทูีนั่รอเธออยู่ลาห้อ
เบื้อหลัมีหลี่เหวินเิและนอื่น ๆ อยู่พร้อมพรั่ ส่วนให่มือะไว้หลั เรียมระาอาวุธร้ายออมาทุเมื่อหาภัยใ
ๆ มาแผ้วพานเ้านาย
เธอเินไปนั่รหน้าเา
ล่าวอบุายนหนึ่ที่ลี่ผ้าั้นเปื้อนมาวาบนัเธอให้
“วันนี้เป็นยัไบ้า อมใ”
นั่นวระเป็นำถามอเธอ่าหา
วันหนึ่เธอมีอะไรให้ทำบ้าเล่า
นอานั่นอนไปมาอยู่ในห้อนั่เล่น แ่เพราะไม่อยาทำลายบรรยาาศอันแสนหวาน
ึอบเาไป
“็ปิ่ะุเหลีย
แล้วุเหลียละะ านเป็นอย่าไรบ้า”
เาพิศมออมใ
เธอ่าูามในุเาะอสีมพูอ่อนเหลือเิน เาเอื้อมมือไปหยิบแ้วไวน์ที่วารหน้า
ไล้อบแ้วไปามริมฝีปาสวยไ้รูป ลิ่นอุ่นพันธ์าร์อเนลอยแะมู
เาสูมเ้าลึ ๆ รู้สึระปรี้ระเปร่าึ้นมา
“ุเหลียทำานเี่ยวับอะไรบ้าเหรอะ”
“ันสั่ไวน์อลลี าร์อเนให้เธอ้วย”
เาผายมือไปทาแ้วไวน์ที่ั้อยู่หน้าอมใ
หิสาวหลุบามอ หยิบมันึ้นมา แ่ยัไม่ื่ม
“ุเหลียทำานอะไรบ้าเหรอะ”
บริรยอาหารมาเสิร์ฟ วาานใบให่ลบนหน้าเหลียเฟยาและอมใ
่อนะ้มหัวแล้วเินออไป
“ันสั่ับห่านมาให้
อที่นี่รสาิี ลอิมูสิ” เาล่าว
อมใอยาะถามเรื่อเิม่อ
ทว่าสายาเ้มอเหลียเฟยา เหมือนบอเธอทาอ้อมว่าไม่ใหุ้ยเรื่อนี้
เธอึำใเริ่มรับประทานับห่านรสาิเยี่ยม
เธอยอมรับว่าอร่อย
แ่เธอไม่่อยมีวามสุเท่าในั
เหลียเฟยานั่ื่มไวน์สัพั
็่อยเริ่มรับประทานบ้า
มื้ออาหารเป็นไปอย่าเรียบ่าย
ไม่มีใรพูสิ่ใ สอนเียบ พวบอี้าร์เียบ
เมื่อบมื้อ่ำ เา็พาเธอเินไปใล้ระใสที่ล้อมรอบทั้ั้นลอย
หมู่ึระฟ้า แสสีระารา ลายอาารุ่นเือไปไ้บ้า
ประอบับวแนระแะานที่สวมอเธออยู่้านหลั
็พอะทำให้ลืมำถามที่ไ้ไม่ไ้รับำอบเมื่อรู่ไป
“สวยไหม อมใ”
เธอพยัหน้า “สวย่ะ ุเหลีย”
“เธอสวยว่า รู้ไหม”
หิสาวยิ้มเิน เอียหน้าไปมอเา
ไม่ไ้พูอะไรออมา
บรรยาาศแห่วามรัลับมายึรอพื้นที่อีรั้
เหลียเฟยาหันไปมอลูน้อ แล้วโบมือไล่
เป็นสัาว่าให้ทุนรวมทั้บริรออไปให้หม
อมใำลัถูวามสวยามอทิวทัศน์ึู
ึไม่รู้ัวเลยสันิว่าอยู่ับเหลียเฟยาเพียลำพั
“เรื่อาน...ันทำหลายอย่า”
เาล่าวในที่สุ
“หลายอย่า อะไรบ้าเหรอะ”
“สัวันเธอะรู้เอ”
ลิ่นรุ่นหอมาายสาวเหมือนเป็นเวทมน์
สะิใอมัรผู้แสนยิ่ให่ เาริมฝีปาหนั ๆ ลบน้นอาวผ่ออเธอ
และูบแ้มนวลปลั่อีหลายรั้
อมใถไหล่หนี้วยวามั๊ี้ “ไม่เอาุเหลีย
อายเา”
“อายใร หืม” เาถามเสียเย้า
หมุนัวเธอให้มาประันหน้าแล้วละเลูบอย่าไม่บันยะบันยะ
พอไ้หันหน้าลับมาในห้อว้า
ึไ้รู้ว่าอนนี้ไม่มีใรนอาเธอและเหลียเฟยา “ุเหลีย พวบอี้าร์...”
“ันไล่ให้ออไปเอ”
เ้าเล่ห์นั เธอบ่ายเบียอย่าิ ๆ ั
ๆ เ่นเียวับลมหายใที่ไม่่อยทั่วท้อ ในที่สุริมฝีปาหวาน็เป็นอเา
อมใยมือโอบ้นอเหลียเฟยา
ส่ปลายลิ้นร้อนอบลับ แม้ะผ่านบทเรียนรัมาหลายรั้หลายรา
หาทว่าเธอ็ยัไม่อาอบสนอไ้อย่าสาวผู้มีเล่ห์เหลี่ยมั
ผู้หิพวนั้นอาสร้าวามพึพอใแ่ร่าายให้เหลียเฟยาไ้
แ่ไม่เยทำให้เาพึพอใ เหมือนั่ที่อมใำลัทำ
หยาินหลานเอ็เหมือนัน เธอสวย
เธอูี ว่าอมใมานั แ่เาไม่นึพิศวาส
ไม่นึอยาะเสียเวลาปราามอให้เป็นมลทินแ่ใ้วย้ำไป
เาไม่อบผู้หิมีริะ้าน
เาอบนที่เป็นัวอัวเอ แล้วอมใ...เธอเป็นเ่นนั้น เธอใสื่อบริสุทธิ์
ถึบารั้ะูร้อนแร แ่็ร้อนแรในสไล์ไร้เียสา
เหลียเฟยาับมั่นที่สะโพผายผึ น้ำหนัลแล้วเริ่มวนฝ่ามือนวลึให้เธอ
่อน่อยเพิ่มน้ำหนัทีละนิเสียราเหมือนแมวน้อยในลำอระุ้นเพลิำหนัให้ลุโหมรุนแร
เ้าพ่อมัรถอนริมฝีปาออห่า
ลาปลายลิ้นและริมฝีปาร้อนระอุลามผิวเนื้อนวล บัแรสลับอ่อนโยนนเิรอยแ้ำ
วามุ่ม่ำที่มาพร้อมับวามเร่าร้อนำลัเผาผลาให้อมใลั่ไล้นเียนาย
อมใบหน้าลบนบ่าแร่อเหลียเฟยา
หายใทุ้ม่ำสลับราระเส่า สุท้าย็้อปล่อยให้เาเป็นนลุมเม่อไป
เหลียเฟยาโอบเอวเธออย่ามั่น ้าวไป้าหน้านอมใิผนัห้อ
............... [เนื่อาเนื้อหา่วนี้ล่อแหลม ึออนุาัออนะะ ิามบับเ็มไ้ในรูปแบบ E-Book ที่เว็บ mebmarket.com เลย้า].....
อมใลืมาึ้นมาแล้วปราเหื่ออัวเอ
ทว่าทันทีที่เธอลืมา เธอลับเห็นบาอย่า...
บาอย่าที่เปลี่ยนอารม์เธอาหน้ามือเป็นหลัมือ...
าที่ร้อนรุ่มั่ไฟ
ลับเย็นเียบเหมือนน้ำแ็ั้วโล...
“เราไป่อันที่บ้านเถอะ นี”
เาระิบพร่าพราย
ไม่ไ้เอะใอาารเปลี่ยนไปออมใเลยสันิ
.....
ความคิดเห็น