ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เป็นแฟนกันนะ
เปราะภู มายืนรอหน้าหนาวตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง เพื่อไถ่โทษที่ผิดสัญญา วันนี้เขาจะทำในสิ่งสำคัญที่คิดเอาไว้จนทำให้เมื่อคืนก่อนนอนไม่หลับ กว่าจะหลับตาลงได้ก็ปาเข้าไป ตี 4 แล้ว ทำให้ตื่นสายแล้วผิดนัดกับหน้าหนาว และแล้วหน้าหนาวก็ออกมาจากห้อง เปราะภูเลยคว้าสัมภาระของหน้าหนาวมาถือทันทีแล้วเดินนำขึ้นไปบนเขาสูงข้างหน้ารีสอร์ท
เมื่อถึงจุดหมาย หน้าหนาวจัดการกับกล้องถ่ายรูป ลงมือถ่ายรูปทันที ส่วนนายตัวแสบนั้นนั่งมองร่างเล็กที่ง่วนอยู่กับการถ่ายรูปเพลิน แต่ชักเริ่มง่วงนอนจึงหลับผล็อยลงข้างๆโขดหินใกล้ๆ กับหน้าหนาวนั่นเอง
หน้าหนาวหันมาอีกครั้ง พบว่าเปราะภูหลับสนิท จึงเดินมาใกล้ๆ เมื่อมองดูแล้วนายคนนี้ก็หน้าตาไม่เลว ขนตางอนยาวกับจมูกโด่งเป็นสัน ปากสวยเป็นสีชมพูเพราะโดนความหนาวกัดทำให้ดวงหน้าดูน่าดูมากขึ้น
\"แน่ะ แอบมองล่ะสิ\" เปราะภูตื่นขึ้น
\"เปล่าซักหน่อย\" หน้าหนาวเขว
\"เหรอ\" เปราะภูทำหน้าทะเล้นใส่
\"หิวไหม\" เปราะภูถาม
หน้าหนาวส่ายหน้า
\"งั้นรอเดี๋ยวนะ\" เปราะภูทำท่านึกขึ้นอะไรขึ้นได้แล้วก็เดินออกไป
หน้าหนาวทำหน้างง แล้วนั่งมองทิวทัศน์บนเขาจนเพลิน รู้สึกตัวก็มีดอกไม้ช่อเล็กสีขาวมายื่นให้ตรงหน้า
\"อะไร\" คราวนี้งงจริงๆ ไม่รู้ว่าเปราะภูจะมามุขนี้
\"ดอกเปราะภู มันจะออกตอนหน้าหนาว\"
\"ชื่อเหมือนนายเลยนี่\"
\"ใช่ พ่อกับแม่เจอกันที่นี่ พ่อขอความรักแม่ด้วยดอกเปราะภูนี่ ฉันก็เลยชื่อเปราะภู เป็นอนุสรณ์แห่งความรักน่ะ\"
\"งั้นถ้าพ่อนายให้ดอกหน้าวัวแม่นายหละ นายไม่ชื่อหน้าวัวเลยรึไง\"
\"พ่อคงไม่ทะลึ่งอย่างยั้นหรอกน่า\"
\"พ่อน่ะไม่ นายล่ะไม่แน่ ว่าแต่มาบอกฉันทำไมเนี่ย\"
\"นี่ ฉันเล่ามาตั้งนาน ยังไม่รู้เรื่องอีกเหรอ\" เปราะภูมองตาหน้าหนาวนิ่งนาน
\"นี่นายจะขอเป็นแฟนฉันรึไง\"
เปราะภูพยักหน้าหน้าแดงเข้าไปใหญ่แล้วลูบต้นคอแก้เก้อ
\"ทำเป็นอายไปได้ ทีจีบคนอื่นล่ะไม่อาย\"
\"ก้เธอไม่เหมือนคนอื่นนี่\"
\"ยังไง\"
\"ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนกระโดดข้ามรั้วไปทั้งที่ใส่กระโปรงทำให้เห็นไปถึงไหน...\"
\"ถึงไหน\" คราวนี้หน้าหนาวชักอาย
เปราะภูหัวเราะร่าเริง \"ไม่รุ คิดเอาเอง\"
\"แล้วเธอจะยอมให้ฉันเป็นแฟนหรือเปล่าล่ะ\"
\"บ้าเหรอ\"
\"ไม่บ้าหรอก ถ้าเธอรับดอกเปราะภูนี่แสดงว่าเธอรับรักฉัน แต่ถ้าเธอไม่รับฉันจะนั่งอยู่อย่างนี้\"
\"นี่ นายดูหนังจีนมากเกินไปหรือเปล่า\" หน้าหนาวทำท่าว่าจะเดินกลับลงไปเหลียวมาดูนิดหนึ่งเปราะภูยังนั่งอยู่อีก แต่เดี๋ยวก็คงตามมาแหละ นายนี่ลื่นจะตาย
/////
เมื่อถึงจุดหมาย หน้าหนาวจัดการกับกล้องถ่ายรูป ลงมือถ่ายรูปทันที ส่วนนายตัวแสบนั้นนั่งมองร่างเล็กที่ง่วนอยู่กับการถ่ายรูปเพลิน แต่ชักเริ่มง่วงนอนจึงหลับผล็อยลงข้างๆโขดหินใกล้ๆ กับหน้าหนาวนั่นเอง
หน้าหนาวหันมาอีกครั้ง พบว่าเปราะภูหลับสนิท จึงเดินมาใกล้ๆ เมื่อมองดูแล้วนายคนนี้ก็หน้าตาไม่เลว ขนตางอนยาวกับจมูกโด่งเป็นสัน ปากสวยเป็นสีชมพูเพราะโดนความหนาวกัดทำให้ดวงหน้าดูน่าดูมากขึ้น
\"แน่ะ แอบมองล่ะสิ\" เปราะภูตื่นขึ้น
\"เปล่าซักหน่อย\" หน้าหนาวเขว
\"เหรอ\" เปราะภูทำหน้าทะเล้นใส่
\"หิวไหม\" เปราะภูถาม
หน้าหนาวส่ายหน้า
\"งั้นรอเดี๋ยวนะ\" เปราะภูทำท่านึกขึ้นอะไรขึ้นได้แล้วก็เดินออกไป
หน้าหนาวทำหน้างง แล้วนั่งมองทิวทัศน์บนเขาจนเพลิน รู้สึกตัวก็มีดอกไม้ช่อเล็กสีขาวมายื่นให้ตรงหน้า
\"อะไร\" คราวนี้งงจริงๆ ไม่รู้ว่าเปราะภูจะมามุขนี้
\"ดอกเปราะภู มันจะออกตอนหน้าหนาว\"
\"ชื่อเหมือนนายเลยนี่\"
\"ใช่ พ่อกับแม่เจอกันที่นี่ พ่อขอความรักแม่ด้วยดอกเปราะภูนี่ ฉันก็เลยชื่อเปราะภู เป็นอนุสรณ์แห่งความรักน่ะ\"
\"งั้นถ้าพ่อนายให้ดอกหน้าวัวแม่นายหละ นายไม่ชื่อหน้าวัวเลยรึไง\"
\"พ่อคงไม่ทะลึ่งอย่างยั้นหรอกน่า\"
\"พ่อน่ะไม่ นายล่ะไม่แน่ ว่าแต่มาบอกฉันทำไมเนี่ย\"
\"นี่ ฉันเล่ามาตั้งนาน ยังไม่รู้เรื่องอีกเหรอ\" เปราะภูมองตาหน้าหนาวนิ่งนาน
\"นี่นายจะขอเป็นแฟนฉันรึไง\"
เปราะภูพยักหน้าหน้าแดงเข้าไปใหญ่แล้วลูบต้นคอแก้เก้อ
\"ทำเป็นอายไปได้ ทีจีบคนอื่นล่ะไม่อาย\"
\"ก้เธอไม่เหมือนคนอื่นนี่\"
\"ยังไง\"
\"ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนกระโดดข้ามรั้วไปทั้งที่ใส่กระโปรงทำให้เห็นไปถึงไหน...\"
\"ถึงไหน\" คราวนี้หน้าหนาวชักอาย
เปราะภูหัวเราะร่าเริง \"ไม่รุ คิดเอาเอง\"
\"แล้วเธอจะยอมให้ฉันเป็นแฟนหรือเปล่าล่ะ\"
\"บ้าเหรอ\"
\"ไม่บ้าหรอก ถ้าเธอรับดอกเปราะภูนี่แสดงว่าเธอรับรักฉัน แต่ถ้าเธอไม่รับฉันจะนั่งอยู่อย่างนี้\"
\"นี่ นายดูหนังจีนมากเกินไปหรือเปล่า\" หน้าหนาวทำท่าว่าจะเดินกลับลงไปเหลียวมาดูนิดหนึ่งเปราะภูยังนั่งอยู่อีก แต่เดี๋ยวก็คงตามมาแหละ นายนี่ลื่นจะตาย
/////
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น