รักวุ่นๆของยายตัวจุ้นกับนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #7 : พรุ่งนี้ขอแก้ตัวใหม่^_^

หน้าหนาวตื่นขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ไม่เห็นคนอื่นอยู่บนรถ มีเพียงเปราะภูเท่านั้นที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างๆ

\"คนอื่นเขาไปห้องพักหมดแล้วล่ะ\"

\"แล้วทำไมนายไม่ปลุกฉัน\"

\"ก็เห็นหลับสบายอยู่ก็เลยไม่อยากปลุก\"

\"นายคิดจะแกล้งฉันใช่ไหม ว่าแล้วเชียว คนอย่างนายเนี่ยไว้ใจไม่ได้จริงๆ เห็นทำดีด้วยก็นึกว่ายังทะแม่งๆอยู่\"

\"อ้าวเธอ คนเขาหวังดี เนี่ยจะขึ้นมาช่วยขนของ\"

\"ไม่ต้องหรอก เอาความหวังดีจอมปลอมของนายจองไว้ตรงนั้นเหอะ\"

\"อ่าว ยายนี่ปากอย่างนี้ขนไปเองเลยละกัน\"ว่าแล้วเปราะภูก็เดินลงจากรถไป

\"ไอ้คนใจดำ\" หน้าหนาวไล่ส่ง แล้วหันมาจัดการกับสัมภาระของตัวเอง ทั้งกระเป๋าเสื้อผ้า กระเป๋ากล้อง แถมขาตั้งกล้องอันใหญ่ ลงจากรถอย่างทุลักทุเล

///



\"ให้ลุงช่วยนะ\" เสียงนุ่มท่าทางใจดีเข้ามาทัก

\"ไม่เป็นไรค่ะ หนูขนเองดีกว่า รบกวนเปล่าๆ\" หน้าหนาวยิ้มให้กับความเอื้ออาธรนั้น

\"เถอะน่า ลุงไม่มีงานแล้วล่ะ เดี๋ยวให้เจ้าลูกชายมันต้อนรับเพื่อนเอง\"

\"หมายความว่าคุณลุงเป็นพ่อของหมอนั่น เอ้ย เปราะภูเหรอคะ\"

\"จ๊ะ แล้วหนูคงจะเป็นหน้าหนาว เจ้าภูเล่าให้ฟังบ่อย วีรกรรมไม่เลวเลยนี่เรา\"

หน้าหนาวยิ้มแหยๆ

\"หนูเคยขึ้นเขาไหม\"

\"ไม่เคยค่ะ\"

\"บนเขาวิวสวยมากเชียวล่ะ หนูน่าจะไปถ่ายรูปนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ ลุงจะให้ภูพาไป รายนั้นเขาชอบขึ้นเขา มาทุกทีก็ชอบขึ้นไปอยู่บนนั้น ไอ้นั่นน่ะปากมันเสีย หนูอย่าถือมันเลยนะ จริงๆก็ไม่มีอะไรหรอก ปากไม่ตรงกับใจเลยถูกแฟนทิ้งบ่อย\"

\"ค่ะ\"  หน้าหนาวรับ นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เธอเพิ่งจะรู้เกี่ยวกับเปราะภู

\"หนูไปพักเถอะ ตอนค่ำจะมีงานเลี้ยงแล้วค่อยเจอกัน\"



////





เพื่อนๆกำลังสนุกสนานอยู่ในงานหน้าหนาวเลยขอแยกตัวออกมาหลบมุมเงียบๆ โดยหารู้ไม่ว่ามีร่างสูงๆยืนอยู่ก่อนแล้ว

\"งานไม่สนุกเหรอ\"

หน้าหนาวสะดุ้งสุดตัว

\"นายมาอยู่นี่ได้ไง\"

\"ฉันมายืนอยู่ก่อนเธอตั้งนาน ทันเห็นเธอถอนหายใจเฮือก ๆ ซัก 20 ครั้งเห็นจะได้\"

แล้วบรรยากาศก็เริ่มเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง

\"พรุ่งนี้จะพาขึ้นเขา อย่าตื่นสายล่ะ จะรอ\"  



///



อากาศเมืองเหนือยามเช้าหนาวเหน็บ กัดแก้มใสๆของสาวน้อยที่อยู่ในเสื้อโค๊ตตัวใหญ่ เป็นสีชมพูอ่อน รอเวลาให้ถึงเวลานัดที่นายตัวแสบบอกไว้ แต่แล้วแดดเริ่มจ้าขึ้นพร้อมกับความหวังที่จะขึ้นเขาค่อยๆจางลง แล้วตัดสินใจหันกลับห้องพัก นั่งอยู่นานจวบทั่งเพื่อนรักมาชวนไปซื้อของในเมือง

\"ไม่ล่ะจ๊ะ หนาวยังไม่หายเหนื่อยเลยขอนอนดีกว่า ค่อยลุยกันพรุ่งนี้นะ\" หน้าหนาวปด

\"ตามใจนะ พักก่อนก็ได้\"

น้ำหวานจากไปพักหนึ่งเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

\"หน้าหนาว หน้าหนาว\"

เมื่อรู้ว่าเป็นเสียงใครหน้าหนาวก็ไม่คิดจะลุกขึ้นตอบ

\"ฉันขอโทษนะ ที่ผิดสัญญา ฉันตื่นสายน่ะ ขอโทษนะ แต่พรุ่งนี้ฉันจะแก้ตัวใหม่นะรอฉันนะหน้าหนาว\" เปราะภูพูดอย่างสำนึกผิด

แต่ก็ไม่มีเสียงตอบเช่นเคยจนเขาอ่อนใจ



//////