^_^ รักกวนๆ ป่วนหัวใจ^_^

ลำดับตอนที่ #5 : งานโรงเรียน – PART 1 – KISS นอกบท

TTOTT ฉันไม่อยากตื่นเลยวันเนี๊ย ก็มันงานโรงเรียนที่ฉันไม่อยากให้ถึงไงล่ะ  

วันนี้ต้องขึ้นไปแสดงละครกับนายคนนั้น >=<  เกลียดสุดๆ ไปเลยอ่ะ  คิดได้ดังนั้นขอนอนต่อดีก่า

ทำเป็นหลับไม่รู้เรื่องนี่ก็ดีเหมือนกันแฮะ หุ หุ ^-^



แอ๊ดดดดด...

ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูนี่นา  แม่มาเรียกเหรอ  แต่ไม่นี่ฉันมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวแล้วนี่นา  แล้วใครกัน....

ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียสุดๆ  ขี้หูขี้ตาเขลอะเลย เห็นลางๆ ว่าตัวสูงๆ  มานั่งอยู่ข้างเตียง ฉันลุกขึ้นพรวด

\"นายเข้ามาได้ไงอ่ะ\" ฉันเริ่มสำรวจสภาพตัวเอง  ยังปกติดีอยู่ เฮ้อ  โชคดีไป แต่ว่านายนี่รู้จักบ้านฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ

\"ชิ เธอว่าฉันจะเข้ามาพรากความสาวของเธอในขณะที่เธออยู่ในสภาพนี้เนี่ยนะ\"

ฉันมองดูตัวเอง  ก็จริงอย่างที่เขาว่าแหละ

\"เธอควรจะไปอาบน้ำแล้วไปโรงเรียนพร้อมฉันนะ  อย่าลืมสิว่าวันนี้เป็นวันสำคัญของเราสองคน\" นายหื่นทำตากรุ้มกริ่มโน้มตัวลงมาหาฉัน

\"ออกไปน๊า... \"ฉันผลักร่างสูงนั้นออกไปห่างๆ เหมือนกับนายนั่นเป็นกองขยะเน่าๆ ที่น่าเกลียด

บอกตามตรงว่าฉันขยะแขยงนายคนนี้จนสุดทนแล้วง่ะ แม่จ๋า  พ่อจ๋า  พี่ซามะ ช่วยหนูด้วย

\"ก็รีบไปอาบน้ำสิ ฉันคอยอยู่\"

ฉันนั่งนิ่งทำเป็นไม่สนใจ

\"เอ๊ ยายคนนี้หรือว่าอยากให้คิเรียวคุงผู้น่ารักคนนี้ไปอาบให้จ๊ะ \" ^o^

\"อ๊ากกกกกก ไอ้บ้า\"  ดูหน้ามันสิระรื่นสุดๆ



ฉันจำใจต้องยอมไปโรงเรียนพร้อมกับตานั่น ยอมรับนะว่าแอบภูมิใจอยู่ลึกๆว่าเดินกับตาลามกนี่ แล้วเป็นจุดสนใจดี  แต่ว่าจะโดนแฟนคลับดักตบหรือเปล่าหว่า (แหมที่แท้ก็อยากเดินกะคนหล่อน่ะเอง)

\"ซาจิจัง มาแต่งตัวเถอะจนจะได้เวลาแล้วนะ ทาคามุระคุงด้วยน๊า\">O<  แหมยายมิยูนี่ระรื่นสุดๆ



ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้ากระจก แหมคนอะไรไม่รู้น่ารักจริงๆเลย  อย่างกะเจ้าหญิงจริงๆ เลย สมแล้วที่ป๊อปในหมู่นักเรียนชายต่างโรงเรียน (:PP ยายหลงตัวเอง)

\"ซาจิจัง  ถึงเวลาแล้วนะ\"

ออกมาจากห้องแต่งตัวฉันก็เห็นนายทาคามุระ คิเรียว กรี๊ดดดด >0<  หล่อสุดๆ น่ารักมากๆ  (ฉันคิดอะไรเนี่ย  ซาจิกลับมาๆๆ) ไม่เพียงฉันคนเดียวนะที่กรี๊ดตานั่นสาวๆที่เห็นก็ยังเก็บอาการไว้ไม่อยู่

ตานั่นมองฉันนิ่ง  แล้วเดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วโน้มตัวลงมา ตอนนี้หน้าฉันคงแดงเถือก

\"ยายบ้า เร็วเข้าเดี๋ยวสาวๆ ของฉันรอนาน\" นายคนนั้นหัวเราะ หึ หึ

\":P ไอ้คนหลงตัวเอง\"  ฉันเกลียดนายคนนี้จริงๆ



การแสดงละครของห้องเราเป็นไปได้ด้วยดีจนถึงฉากสุดท้าย  แน่นอน สโนไวท์ต้องฟื้นมาเพราะชิ้นแอ๊ปเปิ้ลหลุดจากปาก เพราะคนเคราะสะดุดรากไม้ (ใช่เหรอ) ก็ซ้อมมาอย่างนั้นนี่

แต่.........

ตอนสโนไวท์หลับตาอยู่ ก็รู้สึกลมหายใจอุ่นๆ มากระทบบริเวณหน้าผาก เรื่อยมาถึงแก้มแล้ว ริมฝีปากอุ่นและนุ่มของใครคนหนึ่งก็ประกบอยู่ที่ริมฝีปากฉัน

พอฉันทำท่าจะลุกขึ้น ไหล่ฉันก็ถูกกดไว้ด้วยมือแข็งแรงของนายลามกนั่น

นี่ ฉันถูกนายนี่ คิส ฉันอีกแล้วเหรอ  แม่จ๋า ลูกของแม่คงไม่กล้ากลับไปสู้หน้าแม่ที่บ้านแล้วล่ะ (แหม พูด อย่างกะแกถูกตาคิเรียวพรากความสาวไปงั้นแหละ)

พอนายนั่นถอนริมฝีปาก ฉันก็ลุกขึ้นอย่าง งงงวยหลายสิ่งหลายอย่างประดังเข้ามาในความคิด  ได้ยินเสียงแว่วๆ ของตานั่นว่า

\"เป็นไงล่ะครับ สโนไวท์ของผมตื่นขึ้นมาอย่าง งงงวย จากการหลับไหลไปนานแสนนาน ด้วยรอยจูบอันแสนหวานจากเจ้าชายผู้แสนน่ารัก  ขอบอกเลยว่า แอ๊ปเปิ้ลที่สโนไวท์กัดเข้าไป เนี่ย หวานนนนน....มาก ประทับใจไหมล่ะ แล้วเจอกันตอนกลางคืนนะครับ\"^_^

เท่านั้นแหละเสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่มหอประชุม ท่ามกลางหัวใจอันสุดแสนจะห่อเหี่ยวของฉัน

ทำไมฉันไมฉุกคิดสักนิดว่า 1 สัปดาห์ที่ผ่านมานายทาคามุระ คิเรียว มาแปลก เพราะเขาไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องตัวฉัน (ซึ่งปกตินายคนนี้จะหาเศษหาเลยกะฉันประจำ)



มันเล่นนอกบทอย่างนี้ แสดงว่ามันคิดไว้นานแล้วชัวร์ อี๋ >=< คราวนี้ฉันต้องเอาแอลกอฮอล์ 100 % มาล้างปากซะแล้วล่ะ



////