ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เตรียมงานโรงเรียน ^_^
\"สัปดาห์หน้าก็งานโรงเรียนแล้วสินะ ซาจิ\"
\"เห...(-_-) \"ฉันงงน่ะสิ งานโรงเรียนอะไรกัน
\"ซาจิ เขาเพิ่งย้ายเข้ามายังไม่รู้หรอก คืองี้นะ โรงเรียนเราจะมีงานโรงเรียนทุกปีแล้วทุกห้องจะจัดกิจกรรมสนุกๆ กันไงล่ะ\"
\"จริงเหรอ OoO ...\" ฉันล่ะชอบจริงๆ งานแบบเนี๊ย ก็จะได้ไม่ต้องเข้าห้องเรียนยังไงล่ะ
\"แถมโรงเรียนเรา ยังอนุญาตให้เด็กโรงเรียนอื่นเข้ามาด้วยน๊า..\"
\"เย้ !!! งานโรงเรียน\"ฉันโพล้งขึ้นมาหลังอาการหนังท้องตึงหนังตาหย่อน แต่ดูเหมือนว่ายังไม่ถูกกาลเทศะซักเท่าไหร่ เพราะฉันตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งห้อง
\" คิตาคุระ เธอชักจะตื่นเต้นไปกับงานโรงเรียนมากไปหรือเปล่า\" อาจารย์ถามฉัน
\"แหะ แหะ\" หัวเราะแก้เก้อไปงั้นแหละ
\"อุ๊บ หุ หุ\" เสียงข้างๆ ฉันเหมือนจะกลั้นหัวเราะไว้เต็มที่
\" ผมว่าวันนี้เรามาประชุมกันเรือ่งจัดงานโรงเรียนดีกว่าครับ คิดว่าใครบางคนชักจะตื่นเต้นจนอดใจไม่ไหว\" นายนั่นพูดกลั้วหัวเราะ ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกหน้าแตกของฉัน
\"ถ้าทาคามุระคุงว่าอย่างงั้นก็ได้จ๊ะ\"
กรี๊ดดดดดด อาจารย์ก็เป็นไปกับเขาด้วยหรือ......
////
\"ฉันว่าห้องเราต้องทำอะไรเด็ดๆ หน่อยแล้วล่ะ อย่างเช่น..... เป่ายิ้งฉุบกับฉัน ถ้าฉันแพ้ฉันจะให้จูบ 1 ที ไม่แพงหรอก ครั้งละ 500 เยน เอง หาเงินเข้าห้องด้วยไง\"
OoO ไอ้ลามก คิเรียว ฉันจะประณามนายคนนี้ยังไงดีนะถึงจะสาสม
\"เฮ้ย เรียว นายจะมาเล่นไม่ได้นะ เว้ย พวกเรามีแข่งดนตรีไม่ใช่เหรอ\" จิฮายะคุงขัดขึ้น ((^_^:) ขอบใจจ๊ะ จิฮายะคุง ก่อนที่ฉันจะกระโดดถีบหมอนี่)
\"เออ นั่นดิ ลืมไปเลย ขอโทษด้วยนะสาวๆ \" นายนั่นทำท่าสำนึกผิดแต่แล้วมันก็ตาโตขึ้นเหมือนคิดอะไรดีๆออก
\"นึกออกแล้ว เป่ายิ้งฉุบเหมือนเคยแหละ แต่คราวนี้แพ้แล้วถอด\" น่านนน มันยังมีหน้ามาลามกไม่เลิก
\"เล่นกับยายนี่ไง\" ว่าแล้วก็หันมาทางฉันแล้วฉุดฉันให้ลุกขึ้น เสียงเฮดังลั่น
\"ไอ้ลามก จกเปรต คิเรียว \"ฉันโกรธหมอนี่จริงๆ แล้วนะ (อ้าว ที่ผ่านมาแกโกรธมันเล่นๆ งั้นเหรอ)
หมอนี่ต้องโดนไม้นี้ของฉัน ลืมบอกไปว่าฉันเป็นนักกีฬาเทควันโด ของโรงเรียนเก่า แน่ล่ะ มือใหญ่ของหมอนี่ที่จับฉันไว้โดนบิดอย่างแรงแถมด้วยการทุ่มอีกครั้ง
\"เล่นกับใครไม่เล่นนะนายอ่ะ\" ฉันตะคอกใส่ตาลามกนั่นแล้วเดินออกจากห้องไป
////
\"ฉันเกลียดนายที่สุด ทาคามุระ คิเรียว\" ฉันตะโกนดังๆ ระบายความอัดอั้นตันใจแล้วกระทืบเท้าบนหญ้าแทนหน้าหมอนั่น
\"ซาจิ\" เพือ่นที่น่ารักของฉันมาเรียกแล้วล่ะ
\"ตกใจหมดเลยอ่ะ ที่เธอเดินออกไปอย่างนั้น\" มิยูจังพูดแบบเป็นห่วง
\"ฉันไม่เป็นไร หรอก แล้วห้องเราทำอะไรอ่ะ\"
\"แสดงละครจ๊ะ เรื่องสโนไวท์\"
\" หุ หุ เด็กชะมัดเลย\" ฉันหัวเราะ ก็มันตลกจริงๆ นี่นาโตขนาดนี้แล้วยังมาทำอะไรเป็นเด็กๆไปได้
\"นี่ ทาคามุระคุงเป็นคนคิดนะเนี่ย พวกเราก็เลยตกลงให้เขาเป็นเจ้าชาย ก็เขาเหมือนอยู่แล้วนี่แนะ คนอะไรน่ารักชะมัดเลย\" ยายคานะกรี๊ด
\"เหอะ ใครเป็นสโนไวท์คงซวยตายเลย\"
\"เราตกลงใจกันแล้วว่าจะให้ ซาจิจังเป็นสโนไวท์ เพราะเธอน่ะทั้งสวยทั้งน่ารัก เหมือนสโนไวท์เปี๊ยบเลย\" ^_^ (หน้าของคานะกะมิยู)
OoO OoO..(หน้าของซาจิ)
\" ม่ายยยยยยยน๊า.....\"
\"เห...(-_-) \"ฉันงงน่ะสิ งานโรงเรียนอะไรกัน
\"ซาจิ เขาเพิ่งย้ายเข้ามายังไม่รู้หรอก คืองี้นะ โรงเรียนเราจะมีงานโรงเรียนทุกปีแล้วทุกห้องจะจัดกิจกรรมสนุกๆ กันไงล่ะ\"
\"จริงเหรอ OoO ...\" ฉันล่ะชอบจริงๆ งานแบบเนี๊ย ก็จะได้ไม่ต้องเข้าห้องเรียนยังไงล่ะ
\"แถมโรงเรียนเรา ยังอนุญาตให้เด็กโรงเรียนอื่นเข้ามาด้วยน๊า..\"
\"เย้ !!! งานโรงเรียน\"ฉันโพล้งขึ้นมาหลังอาการหนังท้องตึงหนังตาหย่อน แต่ดูเหมือนว่ายังไม่ถูกกาลเทศะซักเท่าไหร่ เพราะฉันตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งห้อง
\" คิตาคุระ เธอชักจะตื่นเต้นไปกับงานโรงเรียนมากไปหรือเปล่า\" อาจารย์ถามฉัน
\"แหะ แหะ\" หัวเราะแก้เก้อไปงั้นแหละ
\"อุ๊บ หุ หุ\" เสียงข้างๆ ฉันเหมือนจะกลั้นหัวเราะไว้เต็มที่
\" ผมว่าวันนี้เรามาประชุมกันเรือ่งจัดงานโรงเรียนดีกว่าครับ คิดว่าใครบางคนชักจะตื่นเต้นจนอดใจไม่ไหว\" นายนั่นพูดกลั้วหัวเราะ ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกหน้าแตกของฉัน
\"ถ้าทาคามุระคุงว่าอย่างงั้นก็ได้จ๊ะ\"
กรี๊ดดดดดด อาจารย์ก็เป็นไปกับเขาด้วยหรือ......
////
\"ฉันว่าห้องเราต้องทำอะไรเด็ดๆ หน่อยแล้วล่ะ อย่างเช่น..... เป่ายิ้งฉุบกับฉัน ถ้าฉันแพ้ฉันจะให้จูบ 1 ที ไม่แพงหรอก ครั้งละ 500 เยน เอง หาเงินเข้าห้องด้วยไง\"
OoO ไอ้ลามก คิเรียว ฉันจะประณามนายคนนี้ยังไงดีนะถึงจะสาสม
\"เฮ้ย เรียว นายจะมาเล่นไม่ได้นะ เว้ย พวกเรามีแข่งดนตรีไม่ใช่เหรอ\" จิฮายะคุงขัดขึ้น ((^_^:) ขอบใจจ๊ะ จิฮายะคุง ก่อนที่ฉันจะกระโดดถีบหมอนี่)
\"เออ นั่นดิ ลืมไปเลย ขอโทษด้วยนะสาวๆ \" นายนั่นทำท่าสำนึกผิดแต่แล้วมันก็ตาโตขึ้นเหมือนคิดอะไรดีๆออก
\"นึกออกแล้ว เป่ายิ้งฉุบเหมือนเคยแหละ แต่คราวนี้แพ้แล้วถอด\" น่านนน มันยังมีหน้ามาลามกไม่เลิก
\"เล่นกับยายนี่ไง\" ว่าแล้วก็หันมาทางฉันแล้วฉุดฉันให้ลุกขึ้น เสียงเฮดังลั่น
\"ไอ้ลามก จกเปรต คิเรียว \"ฉันโกรธหมอนี่จริงๆ แล้วนะ (อ้าว ที่ผ่านมาแกโกรธมันเล่นๆ งั้นเหรอ)
หมอนี่ต้องโดนไม้นี้ของฉัน ลืมบอกไปว่าฉันเป็นนักกีฬาเทควันโด ของโรงเรียนเก่า แน่ล่ะ มือใหญ่ของหมอนี่ที่จับฉันไว้โดนบิดอย่างแรงแถมด้วยการทุ่มอีกครั้ง
\"เล่นกับใครไม่เล่นนะนายอ่ะ\" ฉันตะคอกใส่ตาลามกนั่นแล้วเดินออกจากห้องไป
////
\"ฉันเกลียดนายที่สุด ทาคามุระ คิเรียว\" ฉันตะโกนดังๆ ระบายความอัดอั้นตันใจแล้วกระทืบเท้าบนหญ้าแทนหน้าหมอนั่น
\"ซาจิ\" เพือ่นที่น่ารักของฉันมาเรียกแล้วล่ะ
\"ตกใจหมดเลยอ่ะ ที่เธอเดินออกไปอย่างนั้น\" มิยูจังพูดแบบเป็นห่วง
\"ฉันไม่เป็นไร หรอก แล้วห้องเราทำอะไรอ่ะ\"
\"แสดงละครจ๊ะ เรื่องสโนไวท์\"
\" หุ หุ เด็กชะมัดเลย\" ฉันหัวเราะ ก็มันตลกจริงๆ นี่นาโตขนาดนี้แล้วยังมาทำอะไรเป็นเด็กๆไปได้
\"นี่ ทาคามุระคุงเป็นคนคิดนะเนี่ย พวกเราก็เลยตกลงให้เขาเป็นเจ้าชาย ก็เขาเหมือนอยู่แล้วนี่แนะ คนอะไรน่ารักชะมัดเลย\" ยายคานะกรี๊ด
\"เหอะ ใครเป็นสโนไวท์คงซวยตายเลย\"
\"เราตกลงใจกันแล้วว่าจะให้ ซาจิจังเป็นสโนไวท์ เพราะเธอน่ะทั้งสวยทั้งน่ารัก เหมือนสโนไวท์เปี๊ยบเลย\" ^_^ (หน้าของคานะกะมิยู)
OoO OoO..(หน้าของซาจิ)
\" ม่ายยยยยยยน๊า.....\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น