คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ส่งเด็กเข้าหอ..แน่นะ?[1]
บทที่ 2.1 ส่งเด็กเข้าหอ..แน่นะ ?
10 ปีผ่าน
เมื่อธุรกิจของ 2 ครอบครัว กลายเป็นธุรกิจใหญ่ขึ้น เวลาของพ่อกับแม่ก็ แทบไม่มีให้นิชคุณกับอูยอง ทั้ง 4 คนกำลังจะไปเปิดโครงการใหม่ที่ประเทศไทย และเป็นโปรเจคขนาดใหญ่ที่ร่วมลงทุน กับเครือ อ๊ค คอเปอเรชั่น สร้างโรงแรมระดับ 7 ดาวที่ภูเกต พวกเขาไม่มีเวลาดูแลลูกชาย ทั้ง 2 คน ตอนนี้นิชคุณเลยทำหน้าที่ ตัวแทน พ่อกับแม่ของอูยอง ไม่ว่าจะเป็นงานไหนที่ต้องพบ ผู้ปกครอง นิชคุณจะเป็นตัวแทน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้อูยอง น้อยใจพ่อกับแม่ของตัวเอง ที่ฝากเขาไว้กับครอบครัวนิชคุณ
นิชคุณกับอูยองย้ายมาอยู่ที่เกาหลี เมื่อ 6 ปีก่อน ตอนที่นิชคุณจะขึ้น ม.ปลาย ส่วนคนน้องที่กำลังขึ้น ป.5 ก็อยากมาอยู่กับคนพี่ ก็เลยต้องหอบหิ้วมาด้วยกัน
ภายในห้องสีชมพู นิชคุณนั่งมองหน้า คนน้องที่นอนหลับตาพริ้ม ปากที่เชิดขึ้นนิด ๆ แก้มที่อูมขึ้นเมื่อยามหลับ เรียกรอยยิ้มของคนพี่ได้อย่างดี
“ตอนที่นาย กำลังหลับนายก็ยังน่ารักนะ เด็กน้อยของพี่” นิชคุณพูดพร้อมกับก้มลงหอมที่แก้มนวล เบา ๆ แล้วเรื่อยลงมาจูบ ที่ริมฝีปากบางเบา เขายังจูบอูยอง เหมือนเดิมที่ยังเคยจูบลงโทษอูยองในวัยเด็ก อูยองเป็นเด็กแสนดีน่ารักต่อหน้าคนอื่น แต่จะดื้อใส่นิชคุณเสมอเมื่ออยู่กัน 2 คน เขาไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคนน้องรักบ้างเขาไหม แต่เขาก็ยังเฝ้ารอเวลาที่จะรู้ นิชคุณล้มตัวลงนอน ดึงเอาคนตัวนุ่มนิ่ม เขามากอดไว้แนบอก หลับตาลงยิ้มอย่างมีความสุข
.
.
.
.
เช้าของวันเปิดเทอม ม.5
“อูยองเร็ว ๆ หน่อยได้มั้ย” นิชคุณตะโกนเรียกอูยองที่กำลังจัดกระเป๋าอยู่บนห้องนอนชั้น 2
“พี่คุณอย่างเร่งซิ ผมรู้แล้วน่า”
“นายเก็บกระเป๋ามา 3 วันแล้วนะ ยังไม่เสร็จอีกเหรอ” นิชคุณยืนมองกระเป๋าเดินทางสีเหลืองใบใหญ่ เจ็ดใบที่ตั้งอยู่กลางบ้านพร้อมกับถอนหายใจพรืด
“พี่คุณ..ผมกำลังจะไปอยู่หอนะ ผมก็ต้องเอาของไปให้ครบซิ” คนน้องที่ตะโกนลงมา ทำให้นิชคุณต้องส่ายหัว เดินไปที่หน้าบันไดเมื่อมองเห็นพัค อูยองที่แสนจะเตรียมพร้อม กำลังเดินลงมา พร้อมสัมภาระเต็มสองมือ
“ปะ..พี่คุณผมพร้อมแล้ว” อูยองที่มองเห็นแต่ลูกกะตา..กอดลูกเจี๊ยบตัวโตเท่าคนอุ้ม มีเป้ที่อัดแน่นไปด้วยคาดว่าจะเป็นขนม..สะพายอยู่ด้านหลัง มือทั้งสองข้างถือถุงหมอนและผ้าห่ม เดินตัวเอียงลงมา พร้อมกับพูดพยักหน้าให้คนพี่ ส่งสัญญาณว่าตัวเองพร้อมแล้ว
นิชคุณเดินขึ้นไปถือถุงหมอนและผ้าห่มจากมือคนน้องเอาไปวางรวมไว้กลางบ้าน กลัวว่าคนแก้มกลมจะกลิ้งตกบันไดแก้มแตกเสียก่อนจะถึงหอพัก จุนโฮ
“โอเคงั้น....นายไปขึ้นรถ ของทั้งหมดพี่บอกให้น้านัมยอง เอารถบรรทุกมาขนแล้วล่ะ” นิชคุณพูดจบก็เดินไปเปิดประตูรถเข้าไปนั่งประจำหน้าที่คนขับ ทิ้งให้อูยองที่ยืนกอดลูกเจี๊ยบทำตาโต ที่ไม่ค่อยโตเท่าไรใส่นิชคุณ แล้วทำปากพะงาบ ๆ ในสิ่งที่นิชคุณพูด
“พี่คุณ...ผมไม่ได้ย้ายบ้านสักหน่อยทำไมต้องใช้รถบรรทุกด้วยอ่ะ” อูยองพูดพร้อมกับหันหน้าไปค้อนคนพี่ หลายรอบ
“ของนายเยอะแบบนี้รถพี่ขนไม่หมดหรอก” นิชคุณหันไปมองคนน้องที่ยังนั่งทำปากยื่นอยู่ข้าง ๆ ...เห็นแล้วก็อยากดึงมากัดแก้มอูม ๆ นั่นซะให้เข็ด ถ้าไม่ติดว่าพ่อกับแม่เคยสั่งห้ามไม่ให้เขากัดแก้มน้องอีก อนุญาตแค่ ให้กดจูบแรง ๆ ก็พอ ... ก็เพราะเรื่องดาวกระจายเมื่อ 8 ปีที่แล้วนะซิ อูยองทำให้ผมฉุนขาด..กัดแก้มน้องต่อหน้าแม่ ผมเลยโดนทั้ง 4 คนเรียกไปสั่งสอนยกใหญ่..แถมน้าจินยองยังบอกว่าถ้าอูยองหาแฟนไม่ได้ ผมต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูอูยองอีก จูบแบบนั้นอูยองกลัวที่ไหน...ผมเลยต้องขู่ว่าถ้าอูยองดื้อ ผมจะจูบอูยองโชว์สาว ๆ หน้าโรงเรียน เพราะไอ้แก้มอวบที่อยู่ข้าง ๆ เขาบอกว่าตัวเองแมนมาก เขาไม่ชอบให้ผมจูบตอนอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆ คงอายนั่นแหละคับ
“พี่คุณ..ถ้าพี่เหงาก็โทรหาผมได้นะ ผมไปอยู่กับจุนโฮคงไม่เหงาหรอก”อูยองที่นั่งทำหน้าอมท๊อฟฟี่ หันมาพูดกับคนพี่ที่กำลังขับรถ
“แล้วถ้าพี่อยากกินไอติมพี่ก็ไปรับผมที่โรงเรียนนะ ผมจะไปกินเป็นเพื่อนเอง ถ้าพี่อยากกินไก่ทอดพี่โทรบอกผมก็ได้แถวหอจุนโฮมีร้านไก่ทอดตั้งเยอะ ...พี่คุณถ้าพี่นอนไม่หลับก็กอดหมีพูของผมไปก่อนนะ....พี่คุณ ถ้าพี่ไม่มีเพื่อนเล่นเกมก็ไปหาผมนะ”
และอีกต่าง ๆ นานา ที่อูยองบอกให้นิชคุณทำคนพี่ก็ได้แต่พยักหน้างึก ๆ ตาม จนรถเข้ามาจอดในโรงเรียน คนน้องถึงได้หยุดพูด
“อูยอง”
“คับ”
“เป้กับลูกเจี๊ยบเอาไว้บนรถพี่ก่อนเดียวตอนเย็นพี่จะเอาไปให้ที่หอนะ”
“คับ” อูยองรับปาก พร้อมกับเปิดประตูลงจากรถ แต่ยังไม่ทันก้าวลงจากรถเสียงนิชคุณก็ดังขึ้น
“อูยอง..วันนี้นายอย่าเพิ่งจัดของนะ”
“ คร๊าบ” อูยองตอบคนพี่แบบไม่ค่อยเข้าใจคำสั่งนัก สายตามองตามรถคนพี่ที่ขับออกไปอย่าง..งงๆ
‘สงสัยพี่คุณคง กลัวผมเหนื่อยเลยไม่อยากให้เอาของออกจากกระเป๋าวันนี้ม้าง...เพราะกว่าผมจะเก็บของลงกระเป๋าทั้ง 7 ใบได้ ก็ตั้ง 3 วัน ผมค่อย ๆ จัดไปก็ได้เนอะ เพราะผมจะอยู่กับจุนโฮอีกนาน อิอิ’ อูยองคิดเองเออเองได้แล้วก็สบายใจ เดินตรงไปที่ห้องเรียนทันที
“อูยองทางนี้”จุนโฮที่นั่งรออูยองอยู่หน้าห้องเรียน เมื่อเห็นอีกคนเดินหน้าบานเข้ามาก็รีบกวักมือเรียก
“โฮจัง..ทำไมมาแต่เช้า”
“ฉันมารอนายนะซิ”
“โห..คิดถึงฉันมากเลยช่ายปะ.. แล้วชานไปไหนล่ะ ทำไมไม่อยู่ด้วยกัน” อูยองที่พูดอย่างอารมณ์ดีแล้วก็สอดส่ายสายตามองหาเพื่อนสนิทตัวโตที่ยังไม่เห็นมา
“ไอ้หมีไปซื้อข้าวมาให้นายอ่ะ..นั่นงัย มันเดินมาแล้ว” จุนโฮชี้ไปที่เด็กตัวโตหน้าลูกครึ่ง ที่มือหนึ่งหิ้วถุงข้าวไก่ทอดของอูยอง ส่วนอีกมือถือแซนวิซขนมปังอันใหญ่ แถมปากยังเคี้ยวไม่หยุด
“อ่ะ..อูยองนี่ของนาย” ชานซองพูดทั้งที่ขนมยังเต็มปาก ยื่นถุงใส่กล่องข้าวให้อูยอง
“จุนโฮ...ชานซอง ฉันรักพวกนายจัง” อูยองโผเข้ากอด จุนโฮกับชานซองที่ซื้อข้าวไว้ให้ตัวเองเหมือนรู้ว่าอูยองยังไม่ได้กินข้าวเช้า
“ไม่เป็นไร..นายรีบกินเถอะ เดียวถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว” จุนโฮรีบบอกอูยองให้กินข้าวเมื่อเห็นไอ้เพื่อนแก้มย้วยเริ่มทำหน้า อังอัง เหมือนซึ้งน้ำใจเขากับชานซองมาก
‘ที่จริงแล้วผมไม่รู้หรอกครับว่าไอ้แก้มย้วยมัน กินข้าวหรือยังไม่กิน ถ้าพี่คุณไม่โทรสั่งให้พวกผมซื้อเตรียมไว้ทุกครั้งที่ คาดว่าอูยองจะมาสาย แล้วผมกับไอ้หมีก็ได้กินข้าวฟรีทุกมื้อที่ผมซื้อข้าวไว้ให้อูยองเพราะพี่คุณเป็นคนจ่ายงัย ครับ ฮ่า ๆๆๆ’
ผมกับอูยองเป็นเพื่อนสนิท กันมาตั้งแต่มันย้ายมาเกาหลีตอน ป.5 แต่กับชานซองผมเรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลแล้วครับ
“อูยองเช็ดปากหน่อยซิ แก้มเลอะหมดแล้ว นายนี่ชอบไก่ทอดมาก ๆ เลยนะ” จุนโฮพูดพร้อมกับยื่นกระดาษเช็ดหน้าให้อูยอง
“ชอบซิ..ชอบมากเลย...มือฉันเลอะอ่ะ จุนโฮเช็ดให้ฉันหน่อยดิ”
“ไม่เอาหรอกนายก็เช็ดเองดิ ...ไก่อ่ะวางลงก่อน”
“โฮจังอ่า..พี่คุณยังเช็ดให้ฉันเลย ..ต่อไปฉันไปอยู่กับโฮจัง ..โฮจังก็ต้องเช็ดให้ฉันซิ นะนะนะ”
นั่นงัยงานจะเข้า ผมแล้วคับ รีดเดอร์ ไอ้แก้มย้วยมันไม่พูดอย่างเดียวแถมยังยื่นหน้ามาให้ผมเช็ดอีก ผมหันกลับไปมองชานซอง ที่ทำตาโตมองผมกับอูยอง ...เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นไม่บ่อย หรอกคับ ถ้าหาก ไอ้หมีไม่ลืมบอกป้าคนขายข้าวไก่ทอดให้สับเป็นชิ้นใส่กล่องให้ แต่วันนี้ข้าวไก่ทอดของอูยองมาทั้งน่องแบบนี้ ก็งานเข้าละซิ พี่คุณอุตส่าห์สั่งนักสั่งหนา แต่ไอ้หมีพอได้ของกินแล้วมันลืมทุกที ..ไม่ใช่พวกผมไม่ชอบหรอกนะครับผมกับชานซองเคยเช็ดให้แต่ผลที่ได้คืออูยองบอกเช็ดไม่สะอาดบ้างล่ะ พวกผมมือหนักบ้างล่ะ แล้วมันก็บ่นทั้งวันแถมยังเอามือถูแก้มตัวเองบ่อย ๆ จนแดง
เทือกแล้วหลังจากนั้นมันก็นั่งร้องให้สะอึกสะอื้นในห้องเรียนจนอาจารย์ต้องเดือดร้อนโทรไปตามพี่คุณที่มหาลัยมารับอูยองกลับบ้าน มันร้องให้เหมือนโดนพวกผมข่มขืนยังงั้นแหละ พวกผมเลยต้องหลีกเลี่ยงไว้ก่อน
อ๊อดดด เสียงออด เข้าเรียนเหมือนระฆังช่วยชีวิตผมให้รอดตาย เพราะอูยองหยิบกระดาษที่มือผมไปเช็ดมือตัวเอง แล้วขยำทิ้งลงถังขยะ แล้วเอียงหน้าที่เลอะไก่ทอดเช็ดกับแขนเสื้อนักเรียนสีขาวแขนยาวอย่างรวดเร็ว จนผมกับชานซองห้ามไม่ทัน
“O[]O…..” หน้าของผมกับชานซองเป็นแบบนี้แหละคับ
ขอบอกรีดเดอร์ทุกคนนะคับว่า อูยองเพื่อนผมเป็นคนรักความสะอาดมาก แต่เป็นเพราะพี่คุณเป็นคนทำให้มันทุกอย่างคับ เพราะของสำคัญ และเหมือนสิ่งจำเป็นที่ อูยองขาดไม่ได้ 3สิ่ง คือ ไก่ทอด.. เต้นแบบไมเคิลแจคสัน..และนิชคุณ
นี่แหละครับ...อูยองเพื่อนผม
จุนโฮ
***ปล. ตอนส่งเด็กเข้าหอ ยาวมากไร้เตอร์เลยต้องขอหั่นออกเป็นสองตอนนะค่ะ
ความคิดเห็น