ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Speciel Fiction | It's just secret #Ongniel
' It's just secret '
#Ongniel
"ไอ้แนมึะไปทำรายานบ้านูป่ะเนี่ย" ฮยอนบินเพื่อนสนิทอผมถาม เราสอนเินินลูิ้นำลัลับบ้าน
"ไปิ่ เี๋ยวาร์ยแม่ไม่ัเร"ผมอบ
เราสอนใ้เวลาเินทาไม่นาน แ่นั่รถไฟใ้ินสอสถานี็ถึบ้านอฮยอนบิน พวผมเป็นแ่เ็ม.ปลายธรรมาๆ ออแนวะอบโเรียน้วย้ำ แ่บ้านอฮยอนบินมันรวยรับเลยไม่ีเรียสอะไร
"อาหวัีรับ"ผมพยมือไหว้ามไอ้ฮยอนบิน ายหนุ่มในุเสื้อเิ้สีำ ระุมถูปลออสอเม็นเห็นแผอ ผมลืนน้ำลายลออึให่
"นนี้ใร..."เาถาม
"เพื่อนผมื่อแเนียล มันมาทำานเี๋ยวมืๆ็ลับ"ผมลอบมอหน้าเา
"มึนี่อาู อาออู"ฮยอนบินแนะนำลับ
อาออูพยัหน้าให้ ผมรีบเินามไอ้ฮยอนบินึ้นห้อนอนมันไป ลอเวลาที่ผมับฮยอนบินพิมพ์รายานันอยู่ ระิระใผมไม่ไ้มีสมาธิเลย ภาพในหัวมีแ่อาออู แผออเา ... ใบหน้าทีู่หล่อสมอายุ ภูมิานแบบผู้ายวัยทำาน
"เห้ย! แนไรมึวะมีสมาธิหน่อยิ่"ผมถูว่า เมื่อพิมพ์รายานผิอยู่หลายที
"โทษทีว่ะ ูหิวน้ำเี๋ยวมานะ" ผมบอปั ่อนะยันายลุึ้น สอา้าวไปามทาเินอย่าเียบๆ ไฟมืไปหม
อ๊า...อื้อ....ี๊
เว้นเสียแ่ผมไ้ยินเสียรวราัออมาาห้อที่มีแสไฟออมา ประูห้อปิไม่มิมันถูแ้มอยู่เล็น้อย ้วยวามที่อยารู้อยาเห็นเป้าหมายอผมเปลี่ยนไปทันที
"อาออู..." ผมพูเสียเบา
ภาพที่เห็นืออาออูนอนอยู่บนเีย มือหนาอเาอบุมวามเป็นายอเา ยับึ้นลอย่ารวเร็ว ไม่นานวามสำราออาออู็ทะลัออมา
ผมใสั่นไปหมทำอะไรไม่ถู ผม่อยๆถอยออมา แ่มือเ้ารรมันไปนเ้าับอหนัสือที่วาอยู่บนั้นหน้าห้อหล่นลมาระแทพื้นั
"เห้ย !"อาออูะโนออมา
"...อึ่!"ผมรีบวิ่หนีทันทีโยไม่สนใอหนัสือที่หล่นลมา ผมรีบวิ่เ้าห้อฮยอนบินอย่าไวที่สุ ผมลัวอาออูรู้ว่าไปแอบูเา ... เอ่อ
"มึเป็นไรวะ ะวิ่ทำไม"ไอ้เพื่อนัวีถามหุหิ ผมส่ายหน้ายิ้ม แ่หน้าผาุ่มไป้วยเม็เหื่อ
21.45 นาฬิา
สามทุ่มว่าแล้ว รายานอผมับฮยอนบินเสร็พอี ฮยอนบินเินลมาส่ผม้าล่า แ่สายาอผม็เอเ้าับอาออูสวมุลำลอธรรมานัู่โทรทัศน์อยู่พอี
"ะลับแล้วหรอ?"เาถาม
"รับ.." ผมพยัหน้า
"แล้วนี่ะลับยัไบ้านอยู่ไหน ไลหรือเปล่า"
"อาบ้านมันอยู่ไม่ไลหรอรับ เี๋ยวมันนั่แท็ี่ลับไ้" ฮยอนบินอบแทนผม พวเราำลัะเินออไปหน้าบ้าน แ่อาออู็เรียไว้่อน
"ให้อาไปส่สิ...มันึแล้วเี๋ยวพ่อแม่ะว่าเอา" อาออูยื่น้อเสนอให้ผม แ่น้ำเสียมันออแนวเิบัับมาว่า
"ะีหรอรับ เรใปะ..."ผมพูยัไม่ทันบ
"ไม่้อเรใ...เี๋ยวอาไปส่" อาออูลุาโฟาไปหยิบุแรถ
"ั้น...ฝาไอ้แนมัน้วยนะรับอา"ฮยอนบินโ้ัว มืออมันันผมให้เินไปับอาออู
ทันทีที่ึ้นรถมา อาออู็ถามทาไปบ้านอผม แล้วทั้รถ็ถูปลุม้วยวามเียบ ผมนั่นิ่ไม่ล้ายับร่าายแม้เพียปลายนิ้ว
เสียเพลที่ัออมาาวิทยุถูหรี่ให้เบาล้วยมือออา
"อย่าิว่าอาไม่รู้นะ...ว่ามาแอบูอาทำอะไร"อาออูเป็นนเปิบทสนทนา ผมิ้วระุทันที
"แอบูอะไรรับ...?"ผมีหน้าื่อ
"็แอบูอา...่วยัวเอไ"เาพู พลาเลี้ยวรถอ้าทา แสไฟสลัวๆบรรยาาศที่มืเปลี่ยวมัน่าเป็นใอะไรเสียอย่านี้
"อาอรถทำไมรับ ?"ผมถาม แ่ในในี่เ้นรัวนแทบะระเบิออมา
"อบอาหรอ..."อาออูถาม มือสาอเาเอื้อมมาลูบาอ่อนเบาๆ ผมหลับาพริ้ม วามเสียว่านถูแผ่่านไปทั่วลำัว
รื ...
เบาะที่ผมนั่อยู่ถูปรับเอนลนเือบสุ อาออูึ้นทาบทับร่อมลำัวผม "ว่าไเรา...ยัไม่อบอาเลยนะ" เาถามพลาบเม้มเบาๆที่ิ่หู
"อ่ะเอ่อ...อื้อ..."ผมไม่ทันที่ะไ้อบ ริมฝีปาหนา็ทับลมา ลิ้นร้อนออาสอแทรเ้ามาในโพรปา่อนะว้านอนไไปทั่ว น้ำลายอทั้ผมและอาออูผสมปะปนันมั่วไปหม
"ผะ ผม...อบอารับ อาทั้หล่อ อาทั้เท่ห์ สมาร์ท" ผมพูหลัาที่เราผละริมฝีปาออาัน เสียหัวเราะแ่นในลำอออาออูั ผมับปิริยาอเา
"อาไม่อยาิุนะ..." นิ้วเรียวยาวออาออูวนเวียนอยู่ที่ริมฝีปา พลาใ้ฟันัที่ลำออผมนเิรอยแ
"ั้น...็อย่าให้ใรรู้เรื่อระหว่าเราสิรับ"
ผมับอาออูมอาัน้วยวามใร่อทัู้่ เายัวเอึ้น ่อนะับรถเลี้ยวเ้าม่านรู้าทาอย่าเร่รีบ
ไม่นานเมื่อมาถึโรแรม ทันทีที่ประูปิล ผมถูผลัลบนเียให่ ามมา้วยร่าออาออูที่ทาบทับลมา แนแร่อเาล็อไม่ให้ผมลุไปไหน ิรรมระหว่าเราสอนเริ่มึ้นอย่าุัน ทั้ผมและเาสอประสานันอย่าเมามัน ำว่าศีลธรรม และ วัยวุิไม่ไ้อยู่ในหัว
หลัาเสร็ิรรมอย่าว่าผมถูพามาส่ที่บ้านในเวลาเือบีสอ ผมับอาออูแลเบอร์ิ่อันไว้ หลัานั้นมาผม็อบที่ะะยั้นะยอไปทำานบ้านไอ้ฮยอนบินอยู่บ่อยรั้
วาม 'สัมพันธุ์' ระหว่าผมับอาออู ็เป็นวามลับ่อไปโยที่ไม่มีใรรู้
"ุ็้วย ... อย่าปาโป้ึ้นมา็แล้วัน"
___________________________________________
เนื่อามีระแส่อ้านอิพี่อ๋เยอะมา บ้า็บอว่าให้อิพี่มันไปาย บ้า็บอว่าให้าบอแทนน้อไปเลย ็เลย้อปล่อย sf มา่อน อย่าพึ่เลียอิพี่ันน้า ุอ็น่ารัในแบบอเาแหล่ะ 555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น