คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Romance High School
‘ โรงเรียนจัดอันดับได้เลยว่าเป็น โรงเรียนที่แสนจะไฮโซ ส่วนมากลูกคนจะมาเรียนที่นี้กัน แล้วลูกคนจนล่ะ( ?) คงไม่มีปัญญาเรียนหรอกเพราะค่าเทอมแต่ละเทอม ก็ปาไป 500,000 ขนหน้าแข้งแทบล้วง
‘’วันนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาเรียนโรงเรียนนี้แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเพื่อนในโรงเรียนนี้จะหยิ่งแล้วก็เห็นแก่ตัวเอาการเลยแหละ สำหรับฉันเองแล้ว ฉันก็ไม่ได้รวยอะไร ฐานะครอบครัวฉันก็พอมีเงินส่งให้ฉันเรียนจบก็ได้เหมือนกัน ถึงฐานะฉันไม่ได้เทียบเท่ามหาเศรษฐี แต่ฉันก็ภูมิใจที่ฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อดูหยิ่งหรือให้ร้ายใครเหมือนลูกคนรวยบางคนในโรงเรียนนี้ ไม่สิต้องทั้งหมด (?) ‘’
‘’ฉันเดินเข้าในห้องเรียน เกรด 11 ท่าทางแล้วมีแต่ลูกคุณหนูไฮโซ ฉันเองก็แอบแปลกใจอยู่เหมือนว่าทำไม พ่อแม่ต้องให้ฉันมาเข้า โรงเรียนนี้ด้วยนะ ทั้งๆที่ฉันเองก็ไม่ได้อยากเข้าโรงเรียนนี้นักสักเท่าไรหรอก เพราะแต่ละคน ยิ้มให้ฉันไม่เป็นมิตรเอาซะเลย ‘’ ฉันกำลังมุ่งเป้าหมายไปหาที่นั่งแต่แล้วก็ มีใครคนนึงเอ่ยดักถามฉันซะงั้น
‘’ เธอมีอะไรรึเปล่าถึงเดินมาหาฉัน’’ ทำเอาฉันพูดไม่ถูกเลย หนิ ก็โต๊ะมันเหลือที่เดียวหนิหนา นายจะให้ฉันนั่งกับพื้นเรียนรึไงกัน นายพูดไม่พูดคิดซะบ้างเลย ถามมาได้ ฉันไม่มีจุดประสงค์อะไรกับนายทั้งนั่นฉันแค่ต้องการที่นั่งสักที่ให้ฉันนั่ง เพราะตอนนี้รู้เมื่อยขาเข้าแล้วซะด้วย ฉันบ่นพึมพำในใจ ขืนพูดออกไป ฉันก็ซวยนะสิ ผู้ชายจัดได้ว่าเป็นหนุ่มตาดีเลยเชียวแหละ ถ้าฉันจะบอกถึงลักษณะรูปร่างหน้าตาของเขาน่ะ จมูกเค้าโด่งแบบลูกครึ่ง ผมสีดำ ตาสีฟ้า จัดได้ว่าหุ่นผู้ชายคนนี้เหมือนนายแบบเลยทีเดียวแหละ เค้าทั้งหล่อ ยิ่งฉันหันไปมองเค้าทีไร ใจฉันก็เต้นดันขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าอะไรกันถึงทำให้หัวใจฉันเต้น ทั้งๆที่ฉันเพิ่งเคยเจอเค้าครั้งแรก เองน่า
‘’คือฉันขอนั่งข้างนายได้ไหมอ่า ‘’ ฉันทำหน้าตาอ้อนวอน แต่สายตาของหมอนั่นบ่งบอกว่าไม่อยากให้ฉันนั่งข้างเลยสักนิด เหมือนเค้ารังเกียจฉันเลยอะ TT
‘’ ที่นั่งยังเหลืออีก2ตัว ทำไมเธอถึงไม่นั่งโต๊ะนั่นล่ะ ‘’ เสียงเค้าเย็นชามาก จนฉันฟังแล้วก็แอบนึกในใจว่า ทำไมต้องทำเสียงเย็นชาแบบนี้ด้วย ฉันก็แค่ขอนั่งโต๊ะนะ ไม่ใช่ของให้นายไปตายสักหน่อย ฉันบ่นพึมพำ ก่อนทำหน้ายุ่ง ฉันก็ไม่พอใจเค้าเหมือนกันกันแหละ ชายคนนี้ก็คงเป็นลูกคนรวยสินะ นิสัยถึงเหมือนคนโรงเรียนไม่แตกต่างกันเท่าไร แตกต่างที่ฉันเองต่างหาก ที่ดันมาขอคนเห็นแก่ตัวอย่างนายแค่โต๊ะเองก็ไม่ใช่ฉันยัง ฉันก็ยังพล่ามในใจยังไม่รู้จักเหนื่อย -*-
‘’ ทำไมนายถึงไม่สังเกตหน่อยล่ะ โต๊ะนั่นน่ะ มีคนจองแล้วนะ ฉันจะนั่งได้ยังไงกัน นายมีตาทำไม ถึงไม่หัดสังเกตบ้าง ‘’ ฉันโต้ถามเค้า เค้าก็ได้เงียบงัน ฉันเองก็อดไม่ไหวเหมือนกัน ที่แค่นี้ของแค่นี้ก็ไม่ให้ ฉันก็ไม่เข้าใจ ในเมื่อนายไม่ให้ฉันนั่ง ฉันก็จะนั่ง ทันทีนั่น ฉันก็เอาประเป๋าวางใว้ในโต๊ะข้างผู้ชายคนนั่นน่ะแหละ ไม่จำเป็นที่ฉันต้องขอนั่งข้างเค้า เพราะเค้าคนนั่นไม่ใช่เจ้าของโรงเรียนสักหน่อยเชอะ -^-
ตอนนี้ ก็ปาไปเวลา 10.30 ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆฉันอะ เค้าไม่คิดจะทัก
ฉันบ้างเลยรึไงกัน เช่น ถามชื่อ หรืออะไรก็บลา ~ ไปสิ แต่ผู้ชายคนนี้เอาแต่เงียบ ไม่รู้ว่าทำไม สงสัยเค้าคงรังเกียจที่ฉันมานั่งข้างเค้า แต่ฉันก็ไม่สน ก็มันไม่มีโต๊ะให้นั่งจริงๆหนิหนา ถ้าเป็นไปได้ฉันไม่อยากจะนั่งข้างนายหรอกน่า นาย‘’คนเย็นชา ‘’ เอาแต่เงียบอยู่ได้ ชอบสันโดษหรือไง ทันทีที่ฉันเคลิ้มกับการว่านาย
‘’ หนิเธอ ตั้งใจเรียนหน่อยสิ เป็นนักเรียนใหม่รึเปล่าเนี่ยห๊ะ ฟังฉันพูดด้วยนะ งั้นเธอ เอาการบ้านไปทำด้วยแหละ โทษฐานที่ไม่ได้ตั้งใจเรียนคาบ ฉัน การบ้านก็คือ นิยามของความรักของเธอเป็นยังไง แล้วเขียนมาส่งฉัน 1หน้ากระดาษ เข้าใจไหม ‘’ อากาศมองฉันก่อนที่หัวใจบอกเคารพคุณครู ฉันได้แต่มอง นิยามของคำว่ารักเหรอ ฉันยังไม่เคยมีความรักเลยนะ ฉันจะรู้ได้ไงเล่า T^T ซวยที่สุดเลยแหละ ฉันเหลือบเห็นผู้ชายที่นั่งข้างฉันมองฉันเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เค้าไม่ยอมพูดออกมา ฉันเลยเป็นฝ่ายถามเค้าเอง
‘’ นายมีอะไรจะพูดรึเปล่า ‘’ ฉันถามชักสีหน้าใส่เค้า แล้วสายตา เย็นเยือกของเค้าก็จ้องมองฉัน แบบว่า อึ๋ย อย่ามามองแบบนี้ได้ไหม ฉันเกลียดสายตา ที่มองเหมือนรังเกียจจังเลย
‘’ ทำไมคาบเมื่อกี้ เธอถึงเหม่อลอยล่ะ ‘’ น้ำเสียงของเค้าฟังเหมือน สนใจฉัน แต่ฉันก็อดคิดไม่ได้ ว่า นายเคยสนใจคนในโลกเป็นด้วยรึไงกัน ตอนแรกที่เข้ามา นายกลับไม่สนใจฉันเลยสักนิด ทีฉันโดนอาจารย์ว่า นายกลับหันมาตี2หน้าใส่ฉันเหรอไง กัน ไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าถึงต้องสนใจด้วย
‘’ ก็เมื่อกี้ฉัน เอ่อ . . . . ‘’ พูดแบบว่า ไม่มั่นใจเพราะที่ฉันนั่งเหม่อลอยก็เพราะนินทาคนอย่างนายอยู่นะสิ ถามมาได้ คริคริคริ >O< แต่เค้าก็ขัดเสียก่อน ‘’ เธอชื่ออะไรเหรอ ‘’ ในที่สุดเค้าก็เอ่ยถามมชื่อฉันมา คริคริ ฉันนึกว่านายจะเป็บไบ้ซะอีกแหนะ แต่เสียงกลับดังขึ้นมาอีกที
‘’ ฉันถามแค่ชื่อเธอ ทำไมเธอต้องหน้าด้วยล่ะ ‘’ เออ ตอนนี้หน้าฉันแดงจริงเหรอ >/////< บ้าที่สุดเลย อายยจังเลย ฉันเลยก้มหน้าลง เลยตอบเค้าว่า
‘’ ฉันชื่อ มันนี่ จ๊ะ ฉันยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ‘’ เค้าเองก็มองหน้าฉัน ชื่อยัยนี่ แปลว่า เงิน ไม่มีความหมายจริงๆ นอกจากเงิน ฉันเลยมองหน้าเค้าครุ่นคิด ทำไมเค้าถึงไม่พูดอะไรต่อล่ะ ฉันเลยอ้าปากถามเค้า แต่ก็ต้องโดนฉกคำพูด
‘’ ฉันชื่อ ดอล์ล่า ยินดีที่ได้รู้จักเธอเหมือน ‘’ ดูๆไปเค้าก็ไม่ได้ดูเลวร้ายเลยหนิหนา ฉันเองต่างหากที่คิดไปเอง คงไม่ผิดใช่ไหม ที่ฉันเคยนินทานายในใจ ฉันแค่นินทาในใจ ไม่เคยนินทากับคนอื่นน่ะ มันต่างกันตรงไหน
พอฉันทำความรู้จักกันดอล์ล่า ก็มีแต่พวกสาวๆมองฉันด้วยสายตาหย่าม ๆ
ตอนเช้าก็ไม่เห็นจะมองฉันเลย แต่ทำไมสายตายัยพวกนี้ทำให้ฉันกลัวขึ้นดื้อ ๆ
ฉันไปสร้างเวรกรรมอะไรมาให้หล่อนมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ไม่ทราบ ฉันเลยเลี่ยงการสบสายตายัยพวกนี้ แต่ฉันก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นใครคนนึงดึงข้อมือฉันไม่ให้ไป ฉันเลยหันสายตาไปสบเข้า คนที่ดึงมือฉัน ‘’ เอ๋ ! ‘’ ฉันอุทาน แล้วฉันก็พูดต่อว่า
‘’นายมาจับมือฉันทำไม กัน เราไม่เคยรู้จักกันเลย นายมาดึงข้อมือฉันเพื่ออะไรกัน ‘’ ฉันได้แต่ยืนนิ่ง แต่ฉันก็โดนเค้าฉุดแล้วก็ลากฉันไปด้านหลังของโรงเรียน ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร แต่ฉันก็ยอมให้เค้าลากไป ฉันไม่ได้ทันสังเกตหน้าเค้าหรอกนะ ฉันเลยไม่รู้ว่าตาเค้าจะเป็นยังไง ฉันภาวนาว่า ต้องมีคนมาเห็นแล้วก็ช่วยฉันให้รอดจากผู้ชายคนที่ฉัน ที่ไม่รู้จักและก็ไม่เคยเห็นหน้าเค้าด้วยซ้ำ ‘’ .............................. ‘’
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ฉันที่กำลังยืนรอกับการรออัดเสียงอยู่ ทันใดนั่น ฉันก็เจอ ใครคนนึงเค้าทั้งหล่อ >< ถ้าจ้องหน้าเค้านานนะ มีหวังว่าฉันต้องตกหลุมรักเค้าแน่เลยย อ่า ~
แต่พอฉันเพ่งมองเข้าจริง ผู้ชายคนนั่นก็คือเบนซ์ ขวัญใจสาวๆทั่วประเทศหนิหนา เค้าเป็น นักร้องชื่อดัง คงไม่แปลกที่เค้าจะมาที่นี่ ก็เพราะเค้าเป็นนักร้อง
นะสิ เป็นนักร้องที่มีหน้าตาเป็นอาวุษนะ อาวุษของฉันหมายความว่า ถ้าใครได้อยู่ใกล้ก็ต้องตกหลุมรัก เพียงแค่มองหน้า ผู้หญิงทุกคนแทบจะละลาย ถ้าสบตา คงไม่หัวใจวายรึไงกันเล่า Y.Y ฉันเองก็เป็นแบบนี้เหมือนกันอะแหละ ณ.ตอนนี้เหมือนฉันฝันเลยแหละ ได้เจอเค้าตัวจริงแล้วหนิหนา
5ปีที่แล้ว
‘’แม่ขา แกมขอไปดูพี่เบนซ์มาแถลงข่าวได้ไหมค่ะ ‘’ ฉันพยามดื้อด้าของแม่เพื่อไปดูพี่เบอนซ์แต่ดูคราวๆแล้วแหละ แม่ฉันคงไม่ให้ไปดูหรอก ฉันเองก็เคยคิดว่าจะหนูไปดูพี่เค้าดีไหม แต่ฉันก็ทำไม้ได้อยู่ดี เพราะแม่ยื่นคำขาดว่า
‘’ ถ้าแกเห็นนักร้องที่แกชอบดีกว่าแม่ แกก็ออกไปจากบ้านเลย ไม่ต้องกลับมาอีก ‘’ คำพูดของแม่ตัดพ้อฉันสุดๆเลยแหละ ฉันเลยคิดว่า ฉันไม่ไปก็ได้ แต่มันก็ทำให้ตัวฉันเองเสียใจ เพราะไม่ได้ไปดูพี่เค้านะสิ ทั้งที่ฉันมีโอกาส ที่จะได้ดู ความฝันของฉันมสบายตั้งแต่ที่แม่พูดว่า
‘’ แกมมี่แม่ว่าเราอย่าทำตัวไร้สาระหน่อยเถอะ เราก็โตๆแล้ว แกดูหน้าเค้าแล้วได้อะไรมาละ เค้าช่วยให้แกตั้งใจเรียนขึ้นรึไงกัน เค้าช่วยแกทำข้อสอบเหรอ แกมมี่ ‘’ ดูแม่พูดสิ หน้าตาของแม่ไม่มีอันล้อเล่นเลย สายตาแม่ ดุเหมือนปีศาจเลยแหละ เฮอะๆ แล้วฉันก็เห็นแม่เดินดิ่งตรงไปที่เตียงแล้วฉันก็เห็นแม่หยิบแผ่นซีดี แล้วก็จ้องฉัน แบบจะกินเลือดกินเนื้อฉันเลยอะ
‘’ แกแอบเอาเงินไปซื้อซีดีมารึไง ห๊ะ ‘’ สิ้นคำพูดของแม่ แม่ก็ถือแผ่นซีดี ออกจากห้องฉัน แล้วก็เดิมไปที่ถังขยะ ‘’
‘’ แม่เอาแผ่นซีดีแกมคืนมาน่ะค่ะ แผ่นนี่แกมไม่ได้เอาเงินกินมาซื้อนะค่ะ แกมเก็บออมวันล่ะ 5-10บาทน่ะค่ะ กว้าจะได้แต่ละแผ่น แม่จะเอาแผ่นซีดี ไปทำอะไรค่ะ ‘’ ฉันทำหน้าตาอ้อนวอน แต่แม่ก็ไม่คิดจะฟังฉันพูด แม่เลยเดิมไปถังขยะ
‘’ แม่ แกมขอแผ่นซีดีคืน แม่อย่าทำแบบนี้สิค่ะ แกมยอมทำทุกอย่าง แม่ขอให้แกมไม่ไปดูพี่เบนซ์แถลง แกมก็ไม่ไป แค่แผ่นซีดีแกมขอแม่มั้งจะได้ไหมค่ะ ‘’ ตอนนั่นฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ขอบตาฉันร้อนขึ้นมาดื้อ พอฉันเอามือมาสัมผัสก็กลับเป็น น้ำเม็ดใส่ไหลออกมากจากดวงตา ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนว่าทำไมมันถึงไหล แต่แม่ทำเกินไปจริงๆหนิหนา ฉันยอมทำทุกอย่างที่แม่ขอ แต่แม่ไม่เคยให้อะไรกับฉันเลย บางทีฉันก็แอบน้อยใจแม่เหมือนกัน ทำไมถึงได้ใจร้ายกับฉันจังเลย นะ
‘’ แกจะร้องไห้ทำไมแกม ‘’ สิ่งที่ฉันเห็นตอนนี้ แม่ของฉันได้หักแผ่นซีดีของพี่เบนซ์ จนไม่สามารถเอานำไปรีไซต์เคิลได้เลย สิ่งที่แม่ทำตอนนี้ มันทำให้ฉัน แทอดใจไม่ไหว ฉันต้องมองการกระทำของแม่ที่หักจนแหลกละเอียด แล้วแม่ก็โยน ซากซีดีลงถังขยะโถ่งใหญ่
พอลับตาแม่ฉันก็เดินเข้าไปขุ่ยถังขยะ แล้วฉันก็หยิบมันขึ้นมา น้ำตาฉันก็ยิ่งไหล ไม่รู้ว่าทำไมต้องร้องไห้ก็แค่แผ่นซีดี เองน่ะ แต่ฉันทำให้เจ้าน้ำตาหยุดไม่ได้เลย
‘’หลังจากวันนั่น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม่ของฉันก็ไม่พูดอะไร แถมบอกให้ฉันเลิกบ้า พี่เบนซ์สักที เพราะถ้าแก ยังชอบเบนซ์อยู่ ฉันจะตัดขาดแม่ลูกกับแก ‘’ คำพูดตัดขาดของแม่ ฉันทำให้ ฉันอึ้ง ฉันก็แค่ชอบเค้า ทำไมแม่ต้องทำแบบนี้ด้วย หลังจากวันที่พูดแบบนี้ แม่ฉันก็ยกเลิกอินเตอร์เน็ต แล้วก็เอาทีวีในห้องไว้ในห้องน้องชายของฉันไปแล้ว ฉันแอบร้องไห้ปริ่มทุกวัน ทำไมแม่ถึงใจร้ายกับฉันจังเลย ความฝันกำลังสลายไปจริงๆด้วย ฉันเคยฝันอยากจะเป็นคนรักของพี่เค้า แต่ความฝันของฉันก็แต่ลงดื้อ แม่ไม่เคยห่วงใยความรู้สึกของฉันบ้างเลย
กลับมาสู่โลกปัจจุบัน
แกมมี่ ! เสียงเรียกยังคงดังต่อไป แต่ฉันกลับไม่รู้สึกเพราะฉันละเมออยู่ต่างหาก
แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีใครคนนึงมาสะกิดตัวฉัน แล้วฉันก็ต้องตะลึงเพราะคนที่มาสะกิดตัวฉันก็คือ . . . . . . . . . . .
ความคิดเห็น