ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 2>> ความโชคร้ายของเหล่าวองโกเล่
Chapter 2>> ความโชคร้ายของเหล่าวองโกเล่
เวลาเลิกเรียนของโรงเรียนนามิโมริ
สึนะเดินออกจากห้องสอบด้วยท่าทางห่อเหี่ยว หมดอาลัยตายอยาก สีหน้าของเขานั้นเหมือนอยากจะตายซะตรงนั้นให้ได้ "โว้ย~ทำข้อสอบนี่ยากกว่าการเป็นบอสรุ่นที่สิบของวองโกเล่ซะอีก"สึนะบ่นกับตัวเองพร้อมเดินไปเกาะหน้าต่างรอเพื่อนของเขาออกมาจากห้องสอบ "ยามาโมโตะจะทำได้มั้ยน้า โกคุเดระคุงคงผ่านฉลุยแหงเลย" สึนะคิดอย่างเศร้าสลดใจ พลางถอนหายใจเฮืแกใหญ่ แล้วไม่นานยามะโมโตะก็เดินตามเขาออกมาด้วยท่าทีอารมณ์ดีเหมือนเคยสึนะเห็นดังนั้นจึงถาม "อารมณ์ดีเชียวนะทำได้เหรอ"สึนะถามอย่างหมดหวังเพราะเขาหวังไว้ว่าอย่าน้อยก็คงมียามาโมโตะเนี่ยแหละที่จะทำไม่ได้เป็นเพื่อนเขา ยามาโมโตะตอบ"ฮะๆๆ ทำไม่ได้ซักข้อเลย"
โครม!!!
สึนะล้มลงไปกองกับพื้นทันที "สึนะนายเป็นอะไรมากเปล่า"ยามาโมโตถามพร้อมยื่นมือไปช่วยพยุงสึนะขึ้นมา "ไม่เป็นไรแล้วล่ะ" สึนะตอบ ในใจสึนะรู้สึกดีขึ้นมาืัทันทีที่อย่่างน้อยก็มีคนทำไม่ได้เป็นเพื่อนเขา
อีกประมานสิบนาทีโกคุเดระก็เดินออกมาเมื่อเห็นว่าโกคุเดระเดินออกมาก็รีบถามทันที "โกคุเดระคุงทำได้มั้ย" โกคุเดระทำสีหน้าบอกบุญไม่รับ "ยากมากเลยครับรุ่นที่สิบ ผมทำได้ไม่กี่ข้อเอง" นั่นทำให้สึนะดีใจขึ้นมาก 'ขนาดโกคุเดระคุงยังทำไม่ได้ เราทำไม่ได้ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก' สึนะคิดอย่างตื้นตัน "ฉันว่ากลับบ้านกันดีกว่า"ยามาโมโตะพูดขึ้น สึนะพยักหน้าแล้วเดินตามยามาโมโตะไปโกคุเดระก็เดินตามสึนะไป
ระหว่างทางเดินกลับบ้านนั้นแทบไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาเลยจนกระทั่ง "นี่เพิ่งจะบ่ายสองเองแวะหาอะไรกินกันก่อนมั้ย" สึนะถามทำลายความเงียบ "ก็ดีเหมือนกันนะทำข้อสอบทำให้ชักหิวขึ้นมา"ยามาโมโตะตอบอย่างเห็นด้วย"ก็ดีนะครับรุ่นที่สิบ"โกคุเดระสนับสนุนสึนะอยู่แล้ว
แล้วทั้งสามก็พากันมาที่ร้านไอติมแห่งหนึ่ง ขณะที่พวกเขากำลังกินไอติมอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้นพวกเขาก้ได้พบกับคนคนหนึ่ง คนคนนั้นคือ"คุณสึน้าาาาาาา~"(ท่านผู้อ่านคงรู้แล้วสินะว่าเขาเป็นใคร-ไรเตอร์)เสียงแหลมเล็กของฮารุดังมาแต่ไกล เมื่อเธอเห็นเป้าหลายแล้วก็รีบวิ่งมากอดสึนะทันที "ฮ...ฮารุพอแล้ว ห..หายใจไม่ออก"หายใจออกก้ไม่ใช่คนแล้ว "แล้วคุณสึนะมาทำอะไรแถวนี้ค่ะ"ฮารุถามเสียงใส แต่คำตอบกลับได้กลับมาจากคนปากเสียที่สุดในกลุ่ม"แล้วเธอเห็นว่ามาทำอะไรล่ะ ซักผ้าอยู่มั้ง"โกคุเดระตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ ฮารุหันไปเถียงทันที "ฮารุถามคุณสึนะค่ะ ไม่ได้ถามคุณโกคุเดระ" "หนอย นี่เธอ" สึนะเห็นท่าทีไม่ดีจึงรีบห้ามทับทันที"เอาน่าทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันสิ"ยามาโมโตะพูดในเชิงว่าเห็นด้วยกับสึนัทันที "ฮะๆๆันั่นสิ"
เมื่อสงครามสงบลงฮารุก็ถามว่า"ได้ข่าวว่าวันนี้สึนะซังสอบไม่ใช่เหรอค่ะ เป็นไงบ้าง" สึนะห่อเหี่ยวกับำถามของฮารุัทันที "อย่าพูดถึงมันอีกเลย" ยามาโมโตะก้มดุนาฬิกาแล้วพูดขึ้นมาว่า"นี่มันสามโมงกว่าแล้วกลับกันเถอะ"แล้วทุกคนก็ลุกตาม
ขณที่กำลังเดินทางกลับบ้านนั่นเอง
เปรี้ยง!!!!
สายฟ้าฟาดลงห่างจากหน้าพวกเขาสี่คนไม่ถึงครึ่งเมตร สึนะเสียววาบ 'ถ....ถ้าเดินเร็วกว่านี้อีกนิดคงเป็นจุลแน่' สึนะคิดแล้วหน้าก็ซีดลง เมื่อเห็นว่าสึนะซีดไปทั้งตัวแล้วยามาโมโตะจึงพูขึ้นว่่า"ใจเย็นน่าสึนะไม่มีอะไรแล้ว" "ใช่ครับรุ่นที่สิบ ไอ้วัวบ้ามันอาจเล่นอะไรพิเรนก็ได้" สึนะจึงใจชื้นขึ้นมาหน่อยแล้วก็ซีดลงไปอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าที่ที่ฟ้าฝ่าลงมาเมื่อกี้มีหลุมดำขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นมา
หลุมดำนั้นพยายามดูดสึนะเข้าไปเื่อเห็นดังนั้นโกคุเดระจึงรีบดึงสึนะไว้ทันที แล้วยามาโมโตะก็ช่วยดึงอีกแรง แต่หลุมนั้นก็ยังพยายามดูดคนทั้งหมดเข้าไปฮารุเห็นว่าจะโดนดูนเข้าไปแล้วจึงช่วยดึงอีกแรงแต่กำลังของพวกเขามันไม่พอในขณะที่พวกเขากำลังจะตกลงไปกมีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา กลุ่มคนนั้นคือเหล่าโดคุโยแลนด์ "อ้าวสึนะโยชิคุง ไปทำอะไรตรงนั้นน่ะครับ"มุคุโร่ถามอย่างประหลาดใจ "ไม่ต้องถามมากแล้วมาช่วยกันดึงรุ่นที่สิบเร็วเดี๋ยวจะตกลงไป" โกคุเดระตะโกน มุคุโร่จึงเดินมาดึงฮารุไว้อีกทีแ้วโคลมก็ดึงมุคุโร่ไว้อีกทีเคนและจิคุสะจึงไปช่วยดึงอีกแรง เคียวโกะที่เดินผ่านมาพอดีเห็นเหมือนคนเล่นชักเย่อกันอยู่้จึงถามฮารุ"ฮารุจังไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น่ะจ้ะ" "เคียวโกะจังช่วยกันดึงหน่อยสิเดี๋ยวคุณสึนะจะตกลงไป!"ฮารุตอบอย่างร้อนรน
ขณที่ทุกคนกำลังช่วยกันดึงอยู่นั้นเองรีบอร์นก็ปรากฎตัวขึ้นสึนะตะโกนอย่างร้อนรน"รีบอร์นช่วยกันหน่อยสิจะตกแล้ว!!!" "ถ้าแค่นี้ช่วยตัวเองไม่ได้ตัวแหน่งหัวหน้าแก๊งก็คงเป็นไม่ได้เหมือนกัน"รีบอร์นตอบอย่างใจเย็นและไม่คิดจะช่วยเช่นเดิม
ฮิบาริเดินผ่านมาพอดีแต่สึนะไมม่ยักคิดว่าจะขอความช่วยเหลือจากคนคนนี้"พวกสัตว์กินพืชมาสุมหัวอะไรกันแถวนี้"ฮิบาริพูดพร้อมชักทอนฟาออกมา"เหวอ นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังจะจัดการอีก"สึนะพูดอย่างหวาดกลัว
เหมือนสวรรค์จะเข้าข้างพวกเขาที่อยู่ๆก็เหมือนมีแรงที่จะดึงทุกคนขึ้นไป แต่แล้วสวรรค์ก็ยังคงไม่เข้าข้างพวกเขาเมื่อเจ้าวัวบ้ากระโดดเล่นเหยียบหัวสึนะ "เล่นอะไรกันน่ะคุณแรมโบ้เล่นด้วยสิ"สึนะที่โดนเหยีบหัวเสียการทรงตัวและทุกคนก็หล่นไปในหลุมดำ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแล้ว
ตอนนี้ก็ยังคงไร้สาระเช่นเคย
ยังไงก็ช่วยกันเม่นนะครับ
ของพระคุณอย่างสูง
สึนะเดินออกจากห้องสอบด้วยท่าทางห่อเหี่ยว หมดอาลัยตายอยาก สีหน้าของเขานั้นเหมือนอยากจะตายซะตรงนั้นให้ได้ "โว้ย~ทำข้อสอบนี่ยากกว่าการเป็นบอสรุ่นที่สิบของวองโกเล่ซะอีก"สึนะบ่นกับตัวเองพร้อมเดินไปเกาะหน้าต่างรอเพื่อนของเขาออกมาจากห้องสอบ "ยามาโมโตะจะทำได้มั้ยน้า โกคุเดระคุงคงผ่านฉลุยแหงเลย" สึนะคิดอย่างเศร้าสลดใจ พลางถอนหายใจเฮืแกใหญ่ แล้วไม่นานยามะโมโตะก็เดินตามเขาออกมาด้วยท่าทีอารมณ์ดีเหมือนเคยสึนะเห็นดังนั้นจึงถาม "อารมณ์ดีเชียวนะทำได้เหรอ"สึนะถามอย่างหมดหวังเพราะเขาหวังไว้ว่าอย่าน้อยก็คงมียามาโมโตะเนี่ยแหละที่จะทำไม่ได้เป็นเพื่อนเขา ยามาโมโตะตอบ"ฮะๆๆ ทำไม่ได้ซักข้อเลย"
โครม!!!
สึนะล้มลงไปกองกับพื้นทันที "สึนะนายเป็นอะไรมากเปล่า"ยามาโมโตถามพร้อมยื่นมือไปช่วยพยุงสึนะขึ้นมา "ไม่เป็นไรแล้วล่ะ" สึนะตอบ ในใจสึนะรู้สึกดีขึ้นมาืัทันทีที่อย่่างน้อยก็มีคนทำไม่ได้เป็นเพื่อนเขา
อีกประมานสิบนาทีโกคุเดระก็เดินออกมาเมื่อเห็นว่าโกคุเดระเดินออกมาก็รีบถามทันที "โกคุเดระคุงทำได้มั้ย" โกคุเดระทำสีหน้าบอกบุญไม่รับ "ยากมากเลยครับรุ่นที่สิบ ผมทำได้ไม่กี่ข้อเอง" นั่นทำให้สึนะดีใจขึ้นมาก 'ขนาดโกคุเดระคุงยังทำไม่ได้ เราทำไม่ได้ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก' สึนะคิดอย่างตื้นตัน "ฉันว่ากลับบ้านกันดีกว่า"ยามาโมโตะพูดขึ้น สึนะพยักหน้าแล้วเดินตามยามาโมโตะไปโกคุเดระก็เดินตามสึนะไป
ระหว่างทางเดินกลับบ้านนั้นแทบไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาเลยจนกระทั่ง "นี่เพิ่งจะบ่ายสองเองแวะหาอะไรกินกันก่อนมั้ย" สึนะถามทำลายความเงียบ "ก็ดีเหมือนกันนะทำข้อสอบทำให้ชักหิวขึ้นมา"ยามาโมโตะตอบอย่างเห็นด้วย"ก็ดีนะครับรุ่นที่สิบ"โกคุเดระสนับสนุนสึนะอยู่แล้ว
แล้วทั้งสามก็พากันมาที่ร้านไอติมแห่งหนึ่ง ขณะที่พวกเขากำลังกินไอติมอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้นพวกเขาก้ได้พบกับคนคนหนึ่ง คนคนนั้นคือ"คุณสึน้าาาาาาา~"(ท่านผู้อ่านคงรู้แล้วสินะว่าเขาเป็นใคร-ไรเตอร์)เสียงแหลมเล็กของฮารุดังมาแต่ไกล เมื่อเธอเห็นเป้าหลายแล้วก็รีบวิ่งมากอดสึนะทันที "ฮ...ฮารุพอแล้ว ห..หายใจไม่ออก"หายใจออกก้ไม่ใช่คนแล้ว "แล้วคุณสึนะมาทำอะไรแถวนี้ค่ะ"ฮารุถามเสียงใส แต่คำตอบกลับได้กลับมาจากคนปากเสียที่สุดในกลุ่ม"แล้วเธอเห็นว่ามาทำอะไรล่ะ ซักผ้าอยู่มั้ง"โกคุเดระตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ ฮารุหันไปเถียงทันที "ฮารุถามคุณสึนะค่ะ ไม่ได้ถามคุณโกคุเดระ" "หนอย นี่เธอ" สึนะเห็นท่าทีไม่ดีจึงรีบห้ามทับทันที"เอาน่าทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันสิ"ยามาโมโตะพูดในเชิงว่าเห็นด้วยกับสึนัทันที "ฮะๆๆันั่นสิ"
เมื่อสงครามสงบลงฮารุก็ถามว่า"ได้ข่าวว่าวันนี้สึนะซังสอบไม่ใช่เหรอค่ะ เป็นไงบ้าง" สึนะห่อเหี่ยวกับำถามของฮารุัทันที "อย่าพูดถึงมันอีกเลย" ยามาโมโตะก้มดุนาฬิกาแล้วพูดขึ้นมาว่า"นี่มันสามโมงกว่าแล้วกลับกันเถอะ"แล้วทุกคนก็ลุกตาม
ขณที่กำลังเดินทางกลับบ้านนั่นเอง
เปรี้ยง!!!!
สายฟ้าฟาดลงห่างจากหน้าพวกเขาสี่คนไม่ถึงครึ่งเมตร สึนะเสียววาบ 'ถ....ถ้าเดินเร็วกว่านี้อีกนิดคงเป็นจุลแน่' สึนะคิดแล้วหน้าก็ซีดลง เมื่อเห็นว่าสึนะซีดไปทั้งตัวแล้วยามาโมโตะจึงพูขึ้นว่่า"ใจเย็นน่าสึนะไม่มีอะไรแล้ว" "ใช่ครับรุ่นที่สิบ ไอ้วัวบ้ามันอาจเล่นอะไรพิเรนก็ได้" สึนะจึงใจชื้นขึ้นมาหน่อยแล้วก็ซีดลงไปอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าที่ที่ฟ้าฝ่าลงมาเมื่อกี้มีหลุมดำขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นมา
หลุมดำนั้นพยายามดูดสึนะเข้าไปเื่อเห็นดังนั้นโกคุเดระจึงรีบดึงสึนะไว้ทันที แล้วยามาโมโตะก็ช่วยดึงอีกแรง แต่หลุมนั้นก็ยังพยายามดูดคนทั้งหมดเข้าไปฮารุเห็นว่าจะโดนดูนเข้าไปแล้วจึงช่วยดึงอีกแรงแต่กำลังของพวกเขามันไม่พอในขณะที่พวกเขากำลังจะตกลงไปกมีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา กลุ่มคนนั้นคือเหล่าโดคุโยแลนด์ "อ้าวสึนะโยชิคุง ไปทำอะไรตรงนั้นน่ะครับ"มุคุโร่ถามอย่างประหลาดใจ "ไม่ต้องถามมากแล้วมาช่วยกันดึงรุ่นที่สิบเร็วเดี๋ยวจะตกลงไป" โกคุเดระตะโกน มุคุโร่จึงเดินมาดึงฮารุไว้อีกทีแ้วโคลมก็ดึงมุคุโร่ไว้อีกทีเคนและจิคุสะจึงไปช่วยดึงอีกแรง เคียวโกะที่เดินผ่านมาพอดีเห็นเหมือนคนเล่นชักเย่อกันอยู่้จึงถามฮารุ"ฮารุจังไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น่ะจ้ะ" "เคียวโกะจังช่วยกันดึงหน่อยสิเดี๋ยวคุณสึนะจะตกลงไป!"ฮารุตอบอย่างร้อนรน
ขณที่ทุกคนกำลังช่วยกันดึงอยู่นั้นเองรีบอร์นก็ปรากฎตัวขึ้นสึนะตะโกนอย่างร้อนรน"รีบอร์นช่วยกันหน่อยสิจะตกแล้ว!!!" "ถ้าแค่นี้ช่วยตัวเองไม่ได้ตัวแหน่งหัวหน้าแก๊งก็คงเป็นไม่ได้เหมือนกัน"รีบอร์นตอบอย่างใจเย็นและไม่คิดจะช่วยเช่นเดิม
ฮิบาริเดินผ่านมาพอดีแต่สึนะไมม่ยักคิดว่าจะขอความช่วยเหลือจากคนคนนี้"พวกสัตว์กินพืชมาสุมหัวอะไรกันแถวนี้"ฮิบาริพูดพร้อมชักทอนฟาออกมา"เหวอ นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังจะจัดการอีก"สึนะพูดอย่างหวาดกลัว
เหมือนสวรรค์จะเข้าข้างพวกเขาที่อยู่ๆก็เหมือนมีแรงที่จะดึงทุกคนขึ้นไป แต่แล้วสวรรค์ก็ยังคงไม่เข้าข้างพวกเขาเมื่อเจ้าวัวบ้ากระโดดเล่นเหยียบหัวสึนะ "เล่นอะไรกันน่ะคุณแรมโบ้เล่นด้วยสิ"สึนะที่โดนเหยีบหัวเสียการทรงตัวและทุกคนก็หล่นไปในหลุมดำ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแล้ว
ตอนนี้ก็ยังคงไร้สาระเช่นเคย
ยังไงก็ช่วยกันเม่นนะครับ
ของพระคุณอย่างสูง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น