FIc หัวขโมยแห่งบารามอส+รีบอร์น+นารุโตะ+โคนัน+D-Gray-Man

ลำดับตอนที่ #20 : ***!(Special CHAPTER)! #1///สำรวจห้องนักเรียนใหม่(100%)

                   >>Writer mode<<
                     
                         สวัสดีคร้าบบบ!ทุกท่าน กระผมไรเตอร์เองครับ วันนี้กระผมจะมานำท่านไปสำรวจสัตว์โลก เอ้ย!สำรวจห้องเด็กใหม่หลงมิติของเอดินเบิร์กเองคร้าบ       
                       
                          งั้นเราไปที่ห้องแรกกันเลยครับ ห้องเย็นแห่งป้อมอัศวินของเรานี่เอง

                     แกร๊ก

                      เสียงกุญแจไขพร้อมกับมนุษย์น้ำแข็งสี่ตนที่เดินเข้ามาในห้อง  ซาสึเกะเดินเข้าไปคนแรกแต่จะว่าเข้าก็ไม่เชิงเพราะเขาแค่ยืนอยู่หน้าประตูขวางไม่ให้มนุษย์น้ำแข็งสามตัวที่เหลือเข้าห้องได้ เขาเหลียวซ้ายแลขวาใช้สายตาสำรวจห้อง(แล้วใครบ้านไหนมันใช้ผมสำรวจห้อง?)ต้ั้งแต่เพดาน กำแพง ประตู แม้กระทั่งฝุ่นที่อยู่ขอบหน้าต่าง(?) แล้วในที่สุดคนที่ยืนขวางประตูก็เดินเข้าไปในสุดแล้วนั่งลงที่เตียงขอบหน้าต่างแล้วพูดคำที่สั้นง่ายได้ใจความแต่มนุษย์น้ำแข็งที่เหลือแทบจะรุมฆ่า คำพูดคำนั้นคือ "ฉันจอง"  ก็แหงล่ะใครๆก็ต้องอยากนอนเตียงริมหน้าต่างอยู่แล้ว เนจิเมื่อประมวลสถานะการเสร็จก็รีบใช้ความเร็วสูงสุดกระโดดขึ้นเตียงริมประตูก่อนหน้าคันดะไปเพียงเสี้ยววินาที และพูดคำๆเดียวกับซาสึเกะ คันดะแทบจะเอามุเก็นตัดคอให้คนตาขาว(ในสายตาคันดะ)ทิ้ง

                     เพราะ-ฉะ-นั้น เตียงที่เหลือว่างอยู่จึงเป็นเพียงสองเตียงกลางเท่านั้น สองผู้ที่ยังไม่มีที่นอนหันหน้าเข้าหากันมองตากันพร้อมกับไฟฟ้าสถิตแรงสูง สองคนพูดอะไรบางอย่างกันสองสามคำจากนั้น...ทั้งสองคนก็เงื้อหมัดขึ้น!จากนั้นก็ "เป่า ยิ้ง ฉุบ!"(พรวด) "ฉุบๆๆๆ" ในที่สุดผลการประลองก็ออกมา นั่นคือฮิบาริออก กระดาษ และคันดะออกกรรไกรจากนั้นคันดะก็นั่งลงบนเตียงข้างๆของคนที่เพิ่มแย่งเตียงที่เขาเล็งไว้

                   เป็นอันว่า ห้องนี้เป็นอย่างเงียบเชียบ ความเย็น และรังสีอำมหิตลอยคละคลุ้งตลอดเวลากระผมแค่เพียงเกาะอยู่ขอบหน้าต่างยังรับรู้ถึงบรรยากาศมาคุภายใน เอาเป็นว่ากระผลจะจากลาห้องเย็นแห่งป้อมอัศวินเดี๋ยวนี้เลยดีกว่าเพื่อควมปลอดภัย



                เอาละเราไปดูห้องที่สองกันดีกว่าครับอันประกอบด้วย คิบะ โจจิ ราวี่ และโกคุเดระคร้าบบบบบบบ

               "เอาล่ะ ถึงห้องพวกนายแล้ว"แองเจลีน่าเดินมาส่งทั้งสี่คนหน้าห้อง "ขอบใจ" โกคุเดระพูดสั้นๆแล้วรีบเดินเข้าห้องไปจองเตียงในสุด จากนั้นราวี่ก็เดินตามเข้าไปกระโดดขึ้นเตียงริมประตู พร้อมด้วยโจจิเนื่อด้วยเหลือเตียงกลางทั้งแค่สองเตียงโจจิจึงเลือกนอนเตียงข้างราวี่เพราะสำผัสได้ถึงรังสีความปากหมา (เอ้ย) ที่แผ่ออกมาจากคนหัวขาว

              ขณะที่คิบะกำลังจะเดินตามเพื่อนให่เข้าไปนั้นแม่นางคทามหากาฬก็เรียกไว้ซะก่อน

              "เดี๋ยวก่อน"
              "อะไร"
              "เขาห้ามเลี้ยงสัตว์บนหอพักนายเอาหมานายไปไว้ในคอกสัตว์ไป๊"
             "ไม่ได้นะ!อากามารุต้องอยู่กับฉันตลอดเวลา มันเป็นเหมือนน้องชายแท้ๆของฉันๆไม่ยอมให้มันห่างตัวหรอกถ้าอากามารุแยกกับฉันแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวทั้งฉันและมันจะขาดอากาศหายใจตายยยยยยยยยยย"
              "เว่อ แค่หมาตัวเดียว"
              "มันไม่ใช่แค่หมานะ!นี่ๆๆขอร้องล่ะให้อากามารุอยู่นี่เถอะนะ น้าาาาาาาาา ฉันสัญญามันจะไม่สร้างความเดือดร้อนเอาหัวเฟรินเป็นประกันได้เลย!"
             เมื่อแองจี้ได้ยินชื่อหัวผู้ประกันก็ยิ้มออกมา"ก็ได้แต่ถ้าหมานายสร้างความเดือดร้อนละก็....หีหีหี...เฟรินนายตายแน่"
             "เย้!!!ขอบใจนะว่าแต่เธอชื่ออะไร"
             "ฉัน แองเจลีน่า โรมานอฟ นายล่ะไอ้คนติดหมา"
             "อุนุสึกิ คิบะ ส่วนไอ้นี่อากามารุขอบใจนะที่ให้มันอยู่"
             "หึหึหึเพราะมีหัวเฟรินเป็นประกันหรอก"
                 แผลบบๆๆๆๆๆ
             "เฮ้ย!หยุดเลียนะไอ้หมาบ้า"แองจี้โวยแล้วทุบลงที่หัวอากามารุอย่าแรง
             "เอ๋งๆๆ"มันร้องด้วยความเจ็บพร้อมหยาดน้ำใสๆที่เอ่อล้มดวงตา
             "อย่ารังแกมันสิ"
             "เงียบซะไม่งั้นฉันจะเนรเทศมันเดี๋ยวนี้"
             "ขอโทษก้าบ" เเล้วแองจี้ก็เดินจากไป
             "ผู้หญิงอะไรโหดเป็นบ้า ผิดกับฮินาตะเยอะเลยเนอะหรือนายว่าไง"เขาหันไปถามสุนัขคู่ใจ"
             "โฮ่ง!"มันเห่าเป็นเชิงว่าเห็นด้วย

              จากนั้นทั้งสองตัว(?)ก็เดินเข้าไปในห้องเห็นเพื่อตัวอ้วนกำลังนั่งคุยกับคนหัวแดงอย่างสนุกสนานแล้วคนที่เดินเข้ามาใหม่ก็เข้ามาแจมด้วยเหลือมกับว่ารู้จักกันมาก่อน
            "เฮ้ยนายหัวแดงชื่ออะไรแล้วนายมาแย่งที่นอนฉันทำไมเนี่ย"คิบะทักทายอย่างสนิทสนม
            "ฮะๆๆนั่นสินะฉันชื่อราวี่ เออนั่นสิ ฉันมาแย่งเตียงนายทำไม่เนี่ย"แล้วจากนั้นราวี่ก็ลุกขึ้น
            "ขอบใจน้า"คิบะพูดอย่างสบายอารมณ์
           ป้าป
            "แอ็ก" ค้อนขนาดไม่ธรรมดาของราวราประทับลงบัหัวคิบะอย่างงดงาม
            "นายชื่ออะไรหรอนายนี่หลอกคนเก่งจัง"
            "แหง็ก ฉัน..แหง็กๆ..ชื่อคิ.หงึกๆ....บะ"จากนั้นคิบะก็ตายคาแตงริมประตู
            "ว้าท่าทางต้องยกเตียงนี้ให้นายจริงๆแล้วสิ

เมื่อห้องที่สองแย่งเตียงกันเสร็จเราก้ย้ายไปสำรวจห้องที่สามกันเลยดีกว่า
ห้องที่สามอันประกอบด้วย จิคุสะ ชิโนะ ชิกามารุ และแรมโบ้(ผู้ใหญ่)
ห้องนี้ค่อนข้างเป็นไปอย่างเรียบง่ายไม่มีการแย่งเตียงกันเหมือนห้องที่สองหรือแข่งกันแผ่รังสีอำหิตแบบห้องแรก
ใครเร็วกว่าก็เลือกก่อนไม่มีการแย่งหรือทะเลาะ
เอาเป็นว่ากระผมขอข้ามห้องอันแสนเรียบง่ายไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นนี่ไปยังห้องที่สี่อันประกอบด้วย นารุโตะ โจชิมะ เคน ล็อค ลี และยามาโมโตะเลยดีกว่า ดูน่าตื่นเต้นกว่ากันเยอะ

เอาล่ะครับท่านผู้อ่านทุกท่านตอนนี้เรามาถึงห้องแสนวุ่นวายกันแล้วครับ

"ว้ากกกกกกกกกกก"
"อย่าแย่งเตียงชั้นเดะไอ้พวกหมาเดือนเก้า!"
"แกนั่นแหละที่หมาไอ้หน้าเป็นแผล!"
"มันก็หมาทั้งคู่ไม่ใช่เหรอครับ(ไอ้)เคนคุงก็เป็นหมานารุโตะคุงก็เป็นจิ้งจอกลงไปจากเตียงผมเดี๋ยวนี้เลยนะครับ!"
แค่เสียงก็คงรู้แล้วนะครับว่าเกิดอะไรขึ้นในห้อง ขณะที่ทั้งสามแย่งเตียงกันอยู่นั้นยามาโมโตะก็ได้จับจองเตียงที่พวกเขาแย่งกันเรียบร้อย
"ย้ากกกกกกกกกกกก!"
"แง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
"พลังแห่งวัยรุ่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"

ปัง!

โครม!

ตุ้บ!



"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"<<<สามเสียงประสาน










"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!"


ในที่สุดห้องนั้นก็ระเบิดเป็นจุลผู้โดนลูกหลงคือยามาโมโตะ ทาเคชิ
ในที่สุดทั้งสี่ก็ถูกเรียกพบโดยมหาปราชญ์ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา -_-"

ห้องแสนวุ่นวายของเราจบไปด้วยการระเบิดจากกระสุนวงจักรลูกบอลยักา์ หมัดวัยรุ่น(- -) และนอของเคน จบบนิทาน


ห้องผู้ชาย(รึเปล่า)ห้องสุดท้ายของปีสามห้องที่คนส่วนมากมักมีคำลงท้ายว่า"ครับ"
อันประกอบด้วยซาอิ สึนะ อเลน และมุคุโร่ เราไปดูบทสนทนาของพวกเขากัน
"เอ่อ สวัสดีครับผมอเลน วอร์คเกอร์ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ"อเลนทักอย่าสุภาพ
"สวัสดีเช่นกันครับอลเนคุงผมโรคุโด มุคุโร่ครับส่วนนี่ซาวาดะ สึนะโยชิคุงคร้าบ"แนะนำตัวเองไม่พอต้องแนะนำคนอื่นด้วย
"หวัดดีครับสึนะคุง"อเลนทักอย่างสุภาพ
"อ..เอ่อหวัดดีคับสึนะคับ"สึนะทักแบบเก้ๆกังๆ
"แล้วคุณตรงนั้นล่ะคร้าบ"มุคุโร่หันไปหาคนอีกคนที่(เหมือนจะ)ถูกลืม
ซาอิหันมายิ้มทันควัน"ผมซาอิยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคร้าบ"

ท่านผู้อ่านครับ ท่านอาจมองว่าห้องนี้เป็นอะไรที่เรียบง่ายสุดๆไปเลยใช่มั้ยครับ(ไม่นับห้องชิก้า)
แต่จริงๆแล้วทั้งสามคน เน้น!ทั้งสามคนกำลังแผ่รังสีความเกรียนที่ปิดซ่อนภายในออกมาแข่งกัน
ท่านคงทราบว่าสามคนนั้นคือใครหวังว่าท่านคงไม่คิดว่าเป็นสึนะ
ภาบในห้องจึงเกิดสงครามเย็นกรายๆสึนะซึ่งไร้ความเกรียนถึงกับกลัว
'นี่ตรูต้องอยู่กับสามตัวนี้จริงๆเหรอฟะ'



ในที่สุดผู้ชายทั้งหมดก็จบลงผมขอข้ามห้องผู้หญิงไปเลยนะครับ
เพราะความเป็นผู้หญิงจึงไม่มีอะไรยุ่งยากทักทายกัน สนิทกัน รวมหัวกัน
ในที่สุดจะไม่มีใครสู้พวกเธอได้
จบการแนะนำห้องคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ






           


--------------------------------------------------------------
จบแล้วคร้าบบบบบบบ