ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 4>> มันคือเวรกรรมของเอกโซซิส
Chapter 4>> มันคือเวรกรรมของเอกโซซิส
"เฮ้ย!นี่เราใกล้ถึงฝั่งยังอะ" เสียงตะโกนถามที่ดังก้องเรือออกจากปากชายผู้มีผมสีส้มและปิกตาหนึ่งข้าง
"ยังเลยครับ ท่าทางจะอีกนาน แถมดูเหมือนจะมีพายุนะครับ" คำตอบมาจากชายผมขาวแสนสุภาพนามอเลน
สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียกยามมองไปที่ท้องฟ้าที่ยามนี้ปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำที่พร้อมจะสร้างพายุนำความเสียหายมาให้พวกเขาอย่างมาก
"เออ! ในเมื่อเป็นอย่างนั้นก็รีบๆให้มันถึงฝั่งเร็วๆเซ่!" ชายหนุ่มเจ้าของดาบมุเก็นพูดอย่างหัวเสียตามสไตล์ของเขา(รึเปล่า)
"น่าๆคันดะคุงใจเย็นๆนะเดี๋ยวก็ถึงแล้ว พายุมันคงไม่มาตอนนี้หรอก"
เมื่อรินารี่พูดจบไป 1 วินาที ของเหลวใสๆห้หยดลงมากระทบกับหน้าของคันดะพร้อมกับสายฟ้าที่ฟาดเปรี้ยงลงมาห่างจากหัวเรือไปไม่ถึงหนึ่งไม่บรรทัด
เมื่อรินารี่เห็นดังนั้นเธอจึงรีบต่อคำว่า "มั้ง" อย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นฝนก็ค่อยๆตกหนักขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ และ เรื่อยๆจนมันเริ่มจะกลายเป็นพายุซะแล้ว
"รีบเข้าไปหลบในเรือซะถ้าไม่อยากจะปลิวไปกับพ่อของหนุมาน(พระพราย)หรือใครอยากจะลองไปเยื่องพระพรายพร้อมทัวร์ยมโลกก็ตามใจ!"
เมื่อคันดะพูจบเหล่าลูกเรือก็รีบวิ่งลงใต้ท้องเรือด้วยความเร็วแสง
'ท่าทางยังไมม่มีใครอยากทัวร์นรกแฮะ'ราวี่คิดพลางเดินลงเรืออย่างสบายใจ
พายุหนักขึ้นเรื่อยๆขณะที่ทุกคนกำลังนั่กันอยู่ใต้ท้องเรือลูกเรือที่เป็นผู้ช่วยกัปตันก็วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าเหมือนเจออะไรบางอย่างมา
"แย่แล้วครับ!ข้างหน้ามีพายุโทร์นาโดกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาหาเรือเราครับ!คาดว่ารัสมีห่างจาเรือประมาน 3กิโลเมตรครับ! แถมในพายุมีแสงสว่างอยู่ด้วยครับ"
ลูกเรือคนนั้นพูเร็วราวกับจะไปแข่งพูดมาราธอน
"อีกตั้ง 3กิโลตั้งไกล แค่รีบๆเร่งเครื่องออกไปก็ทันแล้ว" คันดะพูดอย่างหลุดหลิด
"แต่ฉันว่าไม่นะการคำนวนจากสมองอันชาญฉลาดของฉันบอกว่าอีกเพียง 3วินาทีเราจะโดนดูดเข้าไปในรัสมีโทร์นาโด"โคมุอิพูดพลางยกมือขยับแว่น
แต่ยังไม่ทันที่โคมุอิจะขยับแว่น
"แย่แล้วครับ!เราถูกดูดเข้ามาในรัสมีโทร์นาโดแล้วครับ!"ลูกเรือคนเดิมวิ่งมารายงานด้วยความรีบร้อน
"เห็นมั้ยล่ะตรงตามการคำนวนของฉันพอดีเลย"โคมุอิพูดอย่างภูมิใจ
"นี่ไม่ใช่เวลาจะมาภูมิใจนะเฟ้ย!" คันดะพูดพลางยกดาบมุเก็นขึ้นเตรียมฟาดมันลงบนหัวโคมุอิ แต่นับว่าโชคดีที่รินารี่รั้งไว้ทัน
ศึกสงบลงได้ไม่ทันไรลูกเรือคนเดิมก็วิ่งเข้ามาอีกครั้ง
"แย่แล้วครับ!กัปตันถูกพายุดูดเข้าไปแล้วครับ!"
"ว่าไงนะ!"เสียงสามประสามของ คันดะ อเลน และราวี่ ดังขึ้นพร้อมกันก่อนที่ทั้งสามจะวิ่งออกไปดู
"เดี๋ยวก่อนสิทั้งสามคน"รินารี่ตะโกนแล้วรีบวิ่งตามไป
"รินารี่น้องรักอย่าป๊ายยยยยยยยยยย"โคมุอิพูดพลางเตรียมวิ่งตามออกไปแต่โดนลูกเรือคนนึงรั้งไว้ซะก่อน
"ปล่อยฉานนนนนน้าาาาาาาา รินารี่กลับมาาาาาาาาาา"(เราปล่อยมันคร่ำครวนต่อไปดีก่วานะ-ไรเตอร์)
ทางด้านนอกเมื่อรินารี่วิ่งออกมาก็เห็นบุคคลทั้ง 5 อันได้แก่ คันดะ อเลน ราวี่ ลูกเรือที่เข้ามารายงาน และกัปตัน แต่ว่าข้อแตกต่างคือ สามคนแรกลอยอยู่ด้านในลำแสง แต่ลูกเรือกับกัปตันนั้นลอยอยู่นอกลำแสง เมื่อรี่นารีเตรียมจะกระโดดไปช่วยทั้งสามกลับโดนดูดเข้าไปแทน
"กรี๊ดดดดดดดดดด"
เมื่อได้ยินเสียงของรินารี่โคมุอิสบัดมือออกจากลูกเรือทันทีและรีบวิ่งออกไป
"รินารี่!พี่มาแล้วววว ว้ากกกกกก"
แต่เมื่ออกมากลับโดนดูดเข้าไปในโทร์นาโดทันที
และแล้วเรือทั้งลำก็โดนดูดเข้าไปในโทร์นาโด แต่มีเพียงสี่คนเท่านั้นที่อยู่กลางลำแสงที่พวยพุ่งขึ้นมากางทอร์นาโด
พายุยังคงรุนแรง จนกระทั่งเช้าทุกคนนอนแผ่อยู่ที่ชายหาดแห่งหนึ่ง โคมุอิที่ฟื้นขึ้นมาคนแรกเมื่อได้สติแล้วก็รีบหันซ้ายหันขวาหาน้องสาวสุดที่รัก แต่ก็ไม่พบ
"รินารี่! รินารี่! อยู่ไหนตอบพี่ซิ รินารี่!"เมื่อหาน้องสาวไม่พบก็ลองเปลี่ยนวิธี
"คันดะ! อเลน! ราวี่! อยู่ไหนกัน! รินารี่ ตอบพี่สิ!รินารี่!" โคมุอิตะโกนจบสลบไปอีกรอบแต่ก็ไม่พบคนทั้งสี่
บนชายหาดแห่งนั้นพบลูกเรือครบทุกคน และผู้ร่วมเดินทางครั้งนั้นปลอดภัยทุกคน แต่ว่ากลับไม่พบบุคคลทั้งสี่ไม่มีใครพบ คันดะ ยู อเลน วอร์คเกอร์ รินารี่ ลี และราวี่ คนของศาสนจักรพบแค่เพียงโคมุอิคนเดียวเท่านั้น...
-------------------------------------------------------------
เย้!จบอีกตอนแล้ว
อัพรับแม่
ไม่ได้อัพไปซะนานต้องขออภัยด้วยครับ
ยังไงก็ช่วงเม้นกันด้วยนะครับ
"ยังเลยครับ ท่าทางจะอีกนาน แถมดูเหมือนจะมีพายุนะครับ" คำตอบมาจากชายผมขาวแสนสุภาพนามอเลน
สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียกยามมองไปที่ท้องฟ้าที่ยามนี้ปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำที่พร้อมจะสร้างพายุนำความเสียหายมาให้พวกเขาอย่างมาก
"เออ! ในเมื่อเป็นอย่างนั้นก็รีบๆให้มันถึงฝั่งเร็วๆเซ่!" ชายหนุ่มเจ้าของดาบมุเก็นพูดอย่างหัวเสียตามสไตล์ของเขา(รึเปล่า)
"น่าๆคันดะคุงใจเย็นๆนะเดี๋ยวก็ถึงแล้ว พายุมันคงไม่มาตอนนี้หรอก"
เมื่อรินารี่พูดจบไป 1 วินาที ของเหลวใสๆห้หยดลงมากระทบกับหน้าของคันดะพร้อมกับสายฟ้าที่ฟาดเปรี้ยงลงมาห่างจากหัวเรือไปไม่ถึงหนึ่งไม่บรรทัด
เมื่อรินารี่เห็นดังนั้นเธอจึงรีบต่อคำว่า "มั้ง" อย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นฝนก็ค่อยๆตกหนักขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ และ เรื่อยๆจนมันเริ่มจะกลายเป็นพายุซะแล้ว
"รีบเข้าไปหลบในเรือซะถ้าไม่อยากจะปลิวไปกับพ่อของหนุมาน(พระพราย)หรือใครอยากจะลองไปเยื่องพระพรายพร้อมทัวร์ยมโลกก็ตามใจ!"
เมื่อคันดะพูจบเหล่าลูกเรือก็รีบวิ่งลงใต้ท้องเรือด้วยความเร็วแสง
'ท่าทางยังไมม่มีใครอยากทัวร์นรกแฮะ'ราวี่คิดพลางเดินลงเรืออย่างสบายใจ
พายุหนักขึ้นเรื่อยๆขณะที่ทุกคนกำลังนั่กันอยู่ใต้ท้องเรือลูกเรือที่เป็นผู้ช่วยกัปตันก็วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าเหมือนเจออะไรบางอย่างมา
"แย่แล้วครับ!ข้างหน้ามีพายุโทร์นาโดกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาหาเรือเราครับ!คาดว่ารัสมีห่างจาเรือประมาน 3กิโลเมตรครับ! แถมในพายุมีแสงสว่างอยู่ด้วยครับ"
ลูกเรือคนนั้นพูเร็วราวกับจะไปแข่งพูดมาราธอน
"อีกตั้ง 3กิโลตั้งไกล แค่รีบๆเร่งเครื่องออกไปก็ทันแล้ว" คันดะพูดอย่างหลุดหลิด
"แต่ฉันว่าไม่นะการคำนวนจากสมองอันชาญฉลาดของฉันบอกว่าอีกเพียง 3วินาทีเราจะโดนดูดเข้าไปในรัสมีโทร์นาโด"โคมุอิพูดพลางยกมือขยับแว่น
แต่ยังไม่ทันที่โคมุอิจะขยับแว่น
"แย่แล้วครับ!เราถูกดูดเข้ามาในรัสมีโทร์นาโดแล้วครับ!"ลูกเรือคนเดิมวิ่งมารายงานด้วยความรีบร้อน
"เห็นมั้ยล่ะตรงตามการคำนวนของฉันพอดีเลย"โคมุอิพูดอย่างภูมิใจ
"นี่ไม่ใช่เวลาจะมาภูมิใจนะเฟ้ย!" คันดะพูดพลางยกดาบมุเก็นขึ้นเตรียมฟาดมันลงบนหัวโคมุอิ แต่นับว่าโชคดีที่รินารี่รั้งไว้ทัน
ศึกสงบลงได้ไม่ทันไรลูกเรือคนเดิมก็วิ่งเข้ามาอีกครั้ง
"แย่แล้วครับ!กัปตันถูกพายุดูดเข้าไปแล้วครับ!"
"ว่าไงนะ!"เสียงสามประสามของ คันดะ อเลน และราวี่ ดังขึ้นพร้อมกันก่อนที่ทั้งสามจะวิ่งออกไปดู
"เดี๋ยวก่อนสิทั้งสามคน"รินารี่ตะโกนแล้วรีบวิ่งตามไป
"รินารี่น้องรักอย่าป๊ายยยยยยยยยยย"โคมุอิพูดพลางเตรียมวิ่งตามออกไปแต่โดนลูกเรือคนนึงรั้งไว้ซะก่อน
"ปล่อยฉานนนนนน้าาาาาาาา รินารี่กลับมาาาาาาาาาา"(เราปล่อยมันคร่ำครวนต่อไปดีก่วานะ-ไรเตอร์)
ทางด้านนอกเมื่อรินารี่วิ่งออกมาก็เห็นบุคคลทั้ง 5 อันได้แก่ คันดะ อเลน ราวี่ ลูกเรือที่เข้ามารายงาน และกัปตัน แต่ว่าข้อแตกต่างคือ สามคนแรกลอยอยู่ด้านในลำแสง แต่ลูกเรือกับกัปตันนั้นลอยอยู่นอกลำแสง เมื่อรี่นารีเตรียมจะกระโดดไปช่วยทั้งสามกลับโดนดูดเข้าไปแทน
"กรี๊ดดดดดดดดดด"
เมื่อได้ยินเสียงของรินารี่โคมุอิสบัดมือออกจากลูกเรือทันทีและรีบวิ่งออกไป
"รินารี่!พี่มาแล้วววว ว้ากกกกกก"
แต่เมื่ออกมากลับโดนดูดเข้าไปในโทร์นาโดทันที
และแล้วเรือทั้งลำก็โดนดูดเข้าไปในโทร์นาโด แต่มีเพียงสี่คนเท่านั้นที่อยู่กลางลำแสงที่พวยพุ่งขึ้นมากางทอร์นาโด
พายุยังคงรุนแรง จนกระทั่งเช้าทุกคนนอนแผ่อยู่ที่ชายหาดแห่งหนึ่ง โคมุอิที่ฟื้นขึ้นมาคนแรกเมื่อได้สติแล้วก็รีบหันซ้ายหันขวาหาน้องสาวสุดที่รัก แต่ก็ไม่พบ
"รินารี่! รินารี่! อยู่ไหนตอบพี่ซิ รินารี่!"เมื่อหาน้องสาวไม่พบก็ลองเปลี่ยนวิธี
"คันดะ! อเลน! ราวี่! อยู่ไหนกัน! รินารี่ ตอบพี่สิ!รินารี่!" โคมุอิตะโกนจบสลบไปอีกรอบแต่ก็ไม่พบคนทั้งสี่
บนชายหาดแห่งนั้นพบลูกเรือครบทุกคน และผู้ร่วมเดินทางครั้งนั้นปลอดภัยทุกคน แต่ว่ากลับไม่พบบุคคลทั้งสี่ไม่มีใครพบ คันดะ ยู อเลน วอร์คเกอร์ รินารี่ ลี และราวี่ คนของศาสนจักรพบแค่เพียงโคมุอิคนเดียวเท่านั้น...
-------------------------------------------------------------
เย้!จบอีกตอนแล้ว
อัพรับแม่
ไม่ได้อัพไปซะนานต้องขออภัยด้วยครับ
ยังไงก็ช่วงเม้นกันด้วยนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น