คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : oneshot: Why are you alone? (Mina x Nayeon)
มินะ เอำถามแบบนี้มาเป็นร้อยๆรั้นับั้แ่อออาบ้านมาเรียน่อที่เาหลีัวนเียว ถ้าว่าไม่เหา็ูโหเินไปหน่อย
......เพราะวามเหาเป็นวามรู้สึพื้นานอมนุษย์.....
แ่็แ่เหา มันไม่ไ้ลำบาอะไร
แ่บารั้ารัวเออยู่ในผ้าห่มในหน้าหนาว
อาะูหนาวเินไปนิอยาหาใรมาไว้ในอ้อมอ
หรือารที่พื้นที่ใ้ร่มในฤูฝนูว่าเินไปนอยามีใรไว้้าๆ
็แ่นั้นแหละ มินะว่าเธอทนไ้
ปาร์ี้วันเิ 22 ปีอิมาฮยอน
ถูัึ้นที่อนโอเธอ ที่อนนี้ลายสภาพเป็นผับนาย่อมไปั้แ่อนไหน็ไม่ทราบ
ผิเอที่มินะอยู่นเียวึเป็นสถานที่ ที่เหมาะสมสำหรับเหุาร์แบบนี้เสมอ
เสียเพลาุโฮมเธียเอร์ัระหึ่มไปทั่ว มินะเบียัวเอท่ามลาเหล่าเพื่อนสนิทที่ยืนวาลวลายยึห้อรับรออเธอไปเป็นฟอร์แน์
เธอใ้มือเี่ยรุ่นพี่ที่ะอย่าีฮโยที่เมาเละนนอนหมสภาพบนโฟาให้ลไปอับพื้น
่อนะทรุัวลนั่ไว่ห้าแทนที่ วาสายาไปรอบๆ
ผู้นมามายำลัอยู่ในห้ออเธอ แ่น่าแปลที่เธอ็ยัเหา....
....พาให้นึถึประโยที่ว่า
เป็นประโยที่เธออบ
แ่็ไ้ยินมาเนิ่นนานนำไม่ไ้ว่าเยฟัมาาไหน
ระุยิ้มให้ับัวเอ เอนหลัลบนโฟา
หลับายระป๋อเบียร์ึ้นิบ
....ยอมรับเลย็ไ้ว่าอนนี้ มินะ โรเหาเลย.....
แรยุบ้าัวและวามหนัที่หัวไหล่ึวามสนใให้เธอลืมามอ
"มินะฝาูแลที
นาพึ่เยินเบียร์ว่ะ"
ยูอยอนพูพลาไว่ระป๋อเบียร์ไปมาแล้วยื่ม
"แฟนแ?" มินะเลิิ้วใส่
"เปล่า ีบอยู่"
อยอนพูแ่นั้น่อนะเินหายไป
ทิ้ให้เธออยู่ที่เิมโยมีหัวอผู้หินนึบรที่ไหล่
ถอนหายใยาวๆอย่าเอือมระอาับเพื่อนัวเอ
ยาที่ไว้ไว้ออแล้ว่อยๆยศีรษะอเธอนนั้นมานอนบนั
วามนุ่มอเส้นผมที่สัมผัสลมาบนหน้าาพาให้เธอรู้สึั๊ี้
...รู้ัวอีทีมินะ็เผลอยิ้มออมาส่ะั้น
ใ้ปลายนิ้วเี่ยปอยผมที่ปิหน้าออไปเผยให้เห็นผิวาวสีน้ำนมัับลีบฝีปามพูระเรื่อ
--------------------------------------------------------------------------------
'เธอื่อ นายอน แะถามไปทำไม?'
'เปล่า'
ล่าวปิเสธนปลายสายที่น้ำเสียูะระแวปนสสัย
มินะิัสายอยอน่อนที่อีฝ่ายะพูมาว่านี้
มันแปลไปั้แ่วันนั้น
มินะไม่เื่อในรัแรพบ
แ่มินะไม่สามารถหาทฤษีใๆมาอธิบายวามรู้สึในอนนี้
------------------------------------------------------------------------
แ่แล้วอิมนายอนลับมายืนอยู่หน้าห้ออมินะในเวลาหัว่ำ
เธอบอว่าทำ่าหูู่สำัหายที่นี่
มินะไม่รู้ว่ามันเป็นวามริหรือ้ออ้า
แ่เธอ็ีใที่อนนี้ไ้พบันอี
----------------------------------------------------
ไม่รู้ว่าเพราะมินะหน้า้านวน
หรือนายอนที่ใ่ายล
เราสอนทานอาหารเย็นันที่ห้อามำวนอเ้าบ้าน
สปาเ็ี้ผัอสแบบ่ายๆโยฝีมือมินะส่ลิ่นหอมุย
เราแลเปลี่ยนพูุยันไปเรื่อย นายอนยิ้ม
มินะหัวเราะ ทั่วทั้ห้ออบอวลไป้วยมวลอวามสุ
เรื่อราวำเนิน่อไปอย่าแปลประหลา
แม้นายอนะลับไปในืนนั้น แ่เธอ็ยัแวะเวียนมาหามินะอยู่เรื่อยๆ
ู้เย็นที่ปิมีเพียระป๋อเบียร์และวัถุิบทำอาหารสอสามอย่าลับเ็มไป้วยระป๋อน้ำผลไม้
ล่อไอศรีมรสมิ้น์และผัสลั
ในเวลาที่นายอนไม่มาวามรู้สึเหา็เ้าู่โม
แ่้อวามในแท็่วยลายวามรู้สึนั้นอมินะไ้บ้า
มินะยิ้มร่าให้ับภาพผู้หิฟันระ่ายที่ำลัทำแ้มป่อหนีบปาาไว้ระหว่ามูและปา
ในสภาพเบื่อหน่ายีทในมืออย่าสุะทน
'แอบเล่นมือถือ'
'็อยาุยับเธอ'
มินะเะาไปมาบนโฟา ยิ้มนแ้มแทบะีับ้อวามอบลับ
'วันนี้ะมาไหม'
'ไม่อ่ะ'
หอยลไปถนัาเหมือนเพนวิ้นน้อยที่หิมะั้วโลละลาย
'แ่อยาเอ...เหา...'
'เหา็เรื่ออเธอ'
พร้อมสิ๊เอร์ระ่ายแลบลิ้นนายอนไม่อบอะไรมาว่านั้น และมินะ็ไม่เ้าี้เพราะรู้ว่าอีนิเรียน
'เหา็เรื่ออเธอ'
นายอนเ่นัล่ะเรื่อปั่นหัวาวบ้าน
มินะเลิิ้วใส่ นายอนในุนัศึษายืนยิ้มในมือูถุใส่ไ่และเบียร์ทีู่ะมาเินสำหรับสอน
"เอร์ไพรส์ไ ีใิ"
....เ๊รึมไปั้นแหละ ในใยิ้มว้าแ่ไหนเธอไม่รู้หรอ....
มินะไม่อยาะโทษแอลอฮอล์แ่มัน็มีส่วนพอสมวร
อย่าน้อยมัน็ทำให้เธอล้าทำสิ่ที่ในเวลาปิไม่ล้าทำ
ปลายมูโ่ลาผ่านลำอาวที่บเม้มนึ้นรอยแ
เสียราแผ่วอน้าใ้ปลุวามร้อนและวามปรารถนาอมินะมาว่าเย
มือเรียวไล่่ำเน้นย้ำบนเนินอ ลูบวนรหน้าท้อ่อนะผลุบหายลไปในระโป่นัศึษาัวสั้นที่เธอปละอออ
"อือ..ออ ..มิ … มินะ"
"ู่ว"
บเม้มใบหูนิ่ม่อนะผินใบหน้าเ้าหา
สบับแววา่ำเยิ้ม นายอนัวสั่นระริ มินะปัปอยผมหน้าม้า่อนะรริมฝีปาลบนหน้าผามนอย่าปลอบโยน
่อนทีู่บแสนร้อนแระามมาและเราทัู้่็ไม่สามารถหยุอะไรไ้อี....
วามเหามันอันราย อันรายพอๆับวามรั
นายอนในเสื้อนัศึษาับแพนี้สีาวที่เธอำไ้ว่าเป็นนถอมันเอเมื่อไม่ี่ั่วโม่อน
ำลัยืนุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบีย
มินะว้าเสื้อเิ้สีน้ำเินัวโรในั้นเสื้อผ้าึ้นสวม่อนะเปิประูระเบียามออไป
“อืม นอนบ้านอนโเพื่อน
ทำรายานน่ะ”
สายลมโบพัผิวายทันทีที่เปิระเบีย
นึสสัยว่านายอนยืนอยู่ไ้ไในุบาเบาเ่นนี้
อีฝ่ายหันมายิ้มให้แ่นั้น
่อนะหันไปุย่อ
มินะเินไปยืน้าๆท้าวแนพาับราวระเบีย
ไ้ยินเสียที่เล็ลอาโทรศัพท์ึ่เาไม่ยาว่าใร
'อืม เป็นห่วเห็นไม่ลับบ้าน'
"อบุ่ะ"
นายอนพูพร้อมอมยิ้ม
.....รอยยิ้มในเวลานี้อนายอน มินะไม่อบเอาส่ะเลย
.....
ถือวิสาสะอ้อมมือไป้านหลัแล้วเี่ยวรั้เอวร่าบามาิ
นายอนหันมามอ้อนแ่็ยัุย่อไป
'พรุ่นี้เอันมหาลัยนะ'
"โอเ่ะอยอน"
'นี่ แล้วลวันเสาร์ เรื่อที่เราวนไปูหนั
ว่าไะ'
นายอนเหล่ามอน้าๆ มินะส่ายหัวเรียรอยยิ้มเล็ๆึ้นรมุมปา
"ไม่รู้สิ แ่อิู่อนนะะ"
นายอนวาสายไปแล้วหันหน้ามาประันับนที่ยืนเอาแ่ใอยู่้าๆ
"ไม่หนาวรึไ"
มินะถามแม้ะยััใที่อีฝ่ายไม่ไ้ปิเสธอยอนไปอย่าริั
แ่เธอ็ไม่อยาะเ้าี้ไปมาว่านี้
ระับมืออัวเอที่โอบเอวอีนแน่นว่าเิม
"แล้วเธอไม่หนาวรึไ"
นายอนถามอบ มินะส่ายหน้า
"ยัุยับอยอนอยู่เหรอ"
ราวนี้นายอนืนัวออาวแนและหันหน้าออไปรระเบีย
ทำให้มินะอารม์ิ่ลว่าเิมแ่ไม่สามารถทำอะไรไ้
.....ะทำอะไรไ้
ะห้ามนายอนุยับอยอนไ้ยัไ
ในเมื่อเาสอนุยัน
.....ั้แ่ยัไม่มีมินะเ้าไปเป็นัวแปรรลา้วย้ำ....
แ่็ไม่ไ้รู้สึผิ
เายัไม่บันสัหน่อย เธอผิรไหน
"แล้วทำไมไม่บับอยอน"
นายอนหันมาเลิิ้วใส่
"อยาให้บ?"
"ไม่อ่ะ"
มินะปิเสธทันที
นายอนหัวเราะ
"็อยอนยัไม่ใ่"
"แล้วใรใ่?"
"ยัไม่มี"
เป็นอีรั้ที่มินะถอนหายใและหอยลไปถนัา
ไหล่บาท้ออย่าน้อยใ
"แ่็เล็ไว้นนึ"
ใ่เธอไหมนะ ะใ่มินะไหมนะ แล้ทำไม่สนใแ่หู็ยัไ้ยินเสียน้าๆัเน
"ใรอ่ะ"
เอ่ยถามพลาระแะไหล่
นายอนศอใส่หน้าท้อมินะ
ำว่าไม่ั้นะยอมเหรอทำเอานทัู้่หูแแ๋
"นึว่าเมาเลยยอม.."
มินะที่เินามนายอนเ้ามาในห้อเพราะอาาศ้านอที่หนาวเินทนไหว
ล่าวไล่หลั
นายอนทิ้ัวลนั่บนเีย
้อนสายามอนที่ยืนอยู่แล้วถอนหายใ
"นเมาือเธอ ไม่ใ่เรา
เราไม่ไ้ินโูสัแ้ว ทำไม? หรือที่เธอทำเพราะเมา?"
นายอนออ ยาึ้นไว่ห้าน้ำเสียิุทำเอามินะ้อเบนสายาาเรียวาาวึ้นมามอ
"อืมเมา"
นายอนเบ้ปา
"แ่วามรู้สึไม่เมานะ
ั้ใ"
นรหน้ายิ้ม
มือเรียวเี่ยวรัระุมเสื้อนัศึษาออนหมเผยผิวาวเนียนและเนินอ
ใ้ผ้าห่มในหน้าหนาวเ้านี้มินะไม่ไ้ทนหนาวเพียนเียว
แพนาหนาปรือออ้าๆแล้ว็พบับใบหน้าน่ารัแสนุ้นาที่นอนมอัน
"อรุสวัสิ์"
"อรุสวัสิ์"
วามอบอุ่นาอ้อมออนายอนในเ้านี้ทำให้เธอไม่อยาลุออไปไหน
ไ้แ่นอนโ่ๆเล่นเรียวนิ้วสั้นป้อมที่มินะนึเอ็นูอน้าๆ
"ทำไมอยอนถึีบเธอ"
"ถามอยอนสิเราะรู้ไ้ไ
แล้วทำไมอบถามถึแ่อยอน"
นายอนเอียอถาม
บิมูน่า้อไปหนึ่ทีอย่าหมั่นเี้ยว
"เ็บ้อมูลู่แ่.."
มินะลูบมูปอยๆในะที่นายอนหลุหัวเราะ
"ฮ่าๆๆ เธอเ็บ้อมูลออยอนที่ัวเอมีสิทธิ์นะมาว่าเาเนี่ยนะ
ฮ่าๆั้นถามเธอบ้า ว่าทำไมถึอบเรา"
"เธอทำให้เราเหา..."
ำอบอนรหน้าทำเอานายอนิ้วมวอย่าไม่เ้าใ
นายอนระบายยิ้มบาๆถอนหายใ่อนส่มือมาลูบแ้มอเธออย่าแผ่วเบา
ทั้ห้อเียบลอีรั้เสียเรื่อปรับอาาศยัทำานไ้ี
มินะนิ่ไปเม้มริมฝีปาแน่น ส่วนนายอน็ยัมีระบายยิ้มเบาบาบนใบหน้า
"ไม่อ่ะ.."
มินะยอมแพ้ เธอ....แยมันไม่ออริๆ
"เราแยไม่ออหรอ
อนนี้เราแ่อยาอยู่ับเธ.."
พูไม่ทันบ นายอน็รั้้นออมินะเ้าไปูบ
ริมฝีปานุ่มนิ้มบเบียลมาไม่ร้อนแรแ่หนัแน่นและอ่อนโยน
ผละออมาอย่าอ้อยอิ่ ในวาอนายอนายแวววามรู้สึบาอย่าที่ล้ายับอเธอ
วามเหาับวามรั
บารั้ถ้าในอนนี้มันไม่ัเน
....บาทีเวลา็อา่วยอะไรไ้หลายอย่า
อแ่อนนี้อยู่ับเธอ แ่มีเธอที่ทำให้โลอันไร้วามเหา
.....บาทีในวัน้าหน้าโลอเรา
อาโนแทนที่วามเหา้วยวามรั...
--------------------------------------------------------
#STทไว์
ไม่ไ้แ่ฟิทไว์ไปนานพอสมวรเลย่ะ555 นี่็แปลมาอีทีนึ._.
เี๋ยวะมีโปรเที่เ้าร่วมับบ้านาื่อ ฝาิาม้วยนะะ <3
ความคิดเห็น