คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : รู้จัก
ตอนที่ 1 : รู้จัก
สายน้ำไม่เคยไหลกลับ พระอาทิตย์ไม่เคยขึ้นทิศตะวันตกและไม่เคยตกในทิศตะวันออก นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้ ถึงแม้ว่าฉัน ‘ทิฟฟานี่ ฮวัง’ จะไม่เคยตื่นในเวลากลางวันและหลับในเวลากลางคืนก็ตาม
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่กันที่ฉันเติบโตในสภาพแวดล้อมแบบนี้ที่ที่เงียบสงบ ที่ที่ไม่มีผู้คนพลุกพล่าน ในโรงแรมที่ฉันเป็นผู้ดูแล ถึงแม้โรงแรมนี้จะเป็นของฉันแต่ฉันก็ยังไม่ได้เข้าไปจัดการอะไรเต็มตัวมากนักพนักงานทุกคนจึงไม่รู้จักฉันในฐานะเจ้าของโรงแรม
สายลมเอื้อยพัดผ่าน ฉันนั่งอยู่ข้างหน้าต่างบานใหญ่เบื้องล่างมองเห็นกรุงโซลในเวลากลางคืนได้อย่างชัดเจนก็เพราะตอนนี้ฉันอยู่ชั้นที่ 30 ของตึกใหญ่ วิวทิวทัศน์ที่มองลงไปในตอนนี้มันทำให้ฉันเบื่อถึงแม้ว่ามันจะสวยแต่สำหรับคนที่เพิ่งเห็นเป็นครั้งแรกอย่าง ‘เจสสิก้า’ หญิงสาวผมบลอนด์
รูปร่างดี แน่ละก็เธอเป็นนางแบบนิ
ฉันโอบเธอในร่างเปลือยเปล่า ผิวเนียนนุ่ม ก่อนที่จะจูบลงบนหัวไหล่ของเธอ สายตาของเธอมองดูแสงสีสวยงามที่อยู่เบื้องล่างอย่างเต้นตาตื่นใจ
“เธอชอบมันมั้ยเจสสิก้า”
ฉันถามหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของฉันเธอหันมาซักพักก่อนจะตอบคำถาม
อย่างน้ำเสียงที่ดูท่าว่าจะตื่นเต้นจริงๆ
“ค่ะฉันชอบมันมากเลย มันสวยมากเลยค่ะ ทิฟฟานี่จะพาฉันมาดูวิวสวยๆ
แบบนี้ทุกวันจะได้หรือเปล่าคะ”
ประโยคสุดท้ายเป็นน้ำเสียงที่ออดอ้อนที่สุด
“ได้สิ”
ฉันกระชับกอดให้แน่นพลางโปรยจูบที่ซอกคอขาวจนทั่ว นี่ก็เป็นอีกวันที่ฉันและเจสสิก้าหมกตัวอยู่ในห้อง
-- ก่อนหน้านั้น --
ฉันอยู่สนามบินรอคอยใครบางคนที่กำลังจะกลับมา ผู้คนในนี้ต่างรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เจอกับบุคคลที่กำลังจะมา ดีที่วันนี้เที่ยวบินที่คนที่ฉันกำลังจะมารับลงจอดตอนเวลา 5 ทุ่มกว่าโดยประมาณ
“ทิฟฟานี่”
สาวร่างบางหุ่นดีกำลังวิ่งเข้ามาหาฉันใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ ‘เจสสิก้า จอง’
เธอเพิ่งจะกลับจากประเทศอิตาลี 2 ปีที่ผ่านมา เธอได้เข้าไปฝึกฝนและปรับปรุงตัวที่นั่นเพื่อเป็นนางแบบดังและต่อจากนี้ไปฉันภาวนาว่าขอให้เป็นแบบนั้น
ผู้คนมากมายที่ลงจากเครื่องต่างเดินออกมาจากทางออก ต่างพากันกอดผู้ที่มารับ เจสสิก้าเองก็เช่นกัน
“ฉันไปตั้ง 2 ปีนะคะ ทิฟฟานี่กอดฉันแค่นี้เองเหรอคะ”
เจสสิก้าประท้วงขึ้นเมื่อฉันได้แต่กอดเธอแค่หลวมๆต่างจากเมื่อ 2 ปีก่อน ผิวของเธอดูคล้ำแต่กลับเนียนขึ้น
ฉันยิ้มให้ เธอชายตามองอย่างคนเพิ่งรู้จักกันแต่อย่างไรซะเธอก็ยังอยู่ในอ้อมกอดหลวมๆของฉัน เจสสิก้า
“คิดถึงฉันมั้ยคะทิฟฟานี่”
สายตาคู่หวานจับจ้องมาที่ฉันราวกับเห็นฉันเป็นของหวาน กลิ่นกายของเธอยังคงเหมือนเดิมทรงผมต่างจากเดิมเล็กน้อย จากที่เคยสั้นกลับยาวขึ้น
ฉันได้แต่พยักหน้าเพื่อให้อีกคนรู้ว่า ‘ใช่ฉันคิดถึง’
“พยักหน้าแบบนี้ฉันถือว่าทิฟฟานี่ไม่คิดถึงฉันนะคะ”
ให้ตายสิจะให้ฉันพูดกลางสนามบินนี่นะ ไม่เอาด้วยหรอกคนเยอะขนาดนี้
“จะพูดหรือไม่พูดคะทิฟฟานี่”
เธอเม้มปากจนแก้มเนียนของเธอป่องพลางส่ายหน้าเล็กน้อย
“อื้ม ฉันคิดถึงเธอ”
เสียงของฉันเบามาก ฉันแทบกระซิบเลยด้วยซ้ำแต่เจสสิก้ากลับยื่นหูของเธอเข้ามาใกล้ฉัน
“ไหนลองพูดอีกทีสิคะ”
“อื้ม ฉันคิดถึงเธอ”
“พูดเพราะๆหน่อยสิคะ”
เรื่องมากซะจริงยัยคนนี้ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ
“ค่ะ ฉันคิดถึงเธอนะที่รัก”
จบประโยคเจสสิก้ายืดตัวขึ้นเพื่อมาหอมแก้มฉัน ‘จุ๊บ’ กลางสนามบินเนี่ยนะ
“นี่เจสสิก้าเธอทำอะไรน่ะ”
“ก็คิดถึงไงคะ”
เธอทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเข็นรถที่เต็มไปด้วยสัมภาระของเธอ
“ขอโทษค่ะๆๆ”
เสียงขอโทษของหญิงสาวดังขึ้น เสียงที่ฉันได้ยินในตอนนี้มันคุ้นๆ ไม่สิมันเพราะมากๆ
ใบหน้าเรียวเล็กจ้องมองฉันเมื่อฉันหันไปมองเธอ แล้วจู่ๆเจสสิก้าเธอดึงมือฉันเพื่อให้ฉันตามเธอไป
“มาสิคะที่รัก”
หญิงสาวคนนั้นยิ้มให้ฉันท่าทางเธอจะขำที่เจสสิก้าเรียกฉันว่าที่รัก สำหรับฉันแล้วมันก็ไม่แปลกอะไรหรอก แต่คนอื่นนั้นมันก็ไม่แน่…………
“หลับแล้วเหรอคะ”
เจสสิก้าพูดลมหายใจของเธอกระทบแก้มของฉัน ตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่กัน แต่เป็นเวลากลางวันแน่ๆเพราะฉันจะหลับช่วงนี้เสมอดวงตาค่อยๆปิดลง มือของเจสสิก้าขยับเธอจับมือฉันหลวมๆ
ก่อนที่พวกเราจะพล่อยหลับไป
นาฬิกาบอกเวลา 2 ทุ่มฉันตื่นขึ้นมองไปยังอีกคน เจสสิก้ายังคงหลับเธอคงไม่ชินกับเวลาที่นี่นัก ฉันค่อยๆลุกขึ้นทำเสียงให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้เจสสิก้ารู้สึกตัว ฉันเดินมายังหน้าต่างบานใหญ่ที่ที่ฉันชอบยืนแม้จะเบื่อมัน.......แต่ก็เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันมีชีวิตชีวา
“ตื่นแล้วเหรอคะทิฟฟานี่”
เจสสิก้าโอบฉันจากด้านหลังก่อนจะซบลงที่หลังฉัน
“ค่ะ”
ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องดัง แต่ทำไมใครกันที่มาเคาะประตูในตอนนี้
“อ้า มาแล้วเดี๋ยวฉันไปเอาของก่อนนะคะ”
ว่าแล้วเจสสิก้าเดินไปยังประตูห้องเธอเปิดมัน ไม่รู้รึไงว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในชุดที่ดูรุ่มร่ามที่สุด
ที่แท้ก็รูมเซอร์วิสนี่เองที่มาเคาะ สงสัยว่าเจสสิก้าคงจะสั่งอะไรมาดื่มแน่ๆ รูมเซอร์วิสของโรงแรมนี้มีผู้หญิงด้วยแหะแถมยังหน้าตาน่ารักอีกด้วย
“ขอบคุณนะคะ”
“ค่ะเชิญตามสบายค่ะ”
น้ำเสียงของเธอคุ้นมากเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน น้ำเสียงนั้นทำไมฉันถึงจำไม่ได้นะ หน้าก็คุ้น..........ใครกัน คุ้นมาก คุ้นจริงๆ
“ทิฟฟานี่คะอย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ ไม่น่ารักเลยรู้มั้ย”
“ค่ะ ที่รัก”
ฉันส่งยิ้มให้เจสสิก้า เธอยื่นแก้วไวน์ทรงสูงให้ฉัน ฉันรับมันก่อนที่จะดื่มมันจนหมด
“ยังคอแข็งเหมือนเดิมเลยนะคะ”
“จำได้ด้วยเหรอ”
ฉันจับปลายคางของเจสสิก้าขึ้นสายตาของเธอจิกมายังฉัน ทำให้ฉันแทบจะละลายไปต่อหน้า ฉันล่ะแพ้สายตาแบบนี้จริงๆให้ตายเถอะ
“จำได้สิ ทำไมฉันจะจำเรื่องของทิฟฟานี่ไม่ล่ะ”
“นั่นสิ”
ฉันโน้มตัวลงริมฝีปากที่แห้งผากของฉันกดลงยังริมฝีปากนุ่มของอีกคน
ก๊อก ๆ ๆ ๆ ให้ตายสิขัดคอชะมัดแต่ถึงอย่างไรเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วมันก็หยุดคนอย่างฉันไม่ได้หรอก ผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีประตูห้องของฉันถูกเปิดออก
ฉันค่อยๆเงยหน้ามองผู้บุกรุกที่เข้ามา ใครกันมาทำลายบรรยากาศดีๆแบบนี้
“ขอโทษนะคะคุณ”
เสียงนี้อีกแล้ว ฉันจ้องหน้าหญิงสาวร่างเล็กใบหน้าเรียวสวยในชุดเรียบร้อยและผมที่ดูสวย แต่ทำไมน้ำเสียงและหน้าตาคุ้นๆเหมือน..........รูเซอร์วิสเมื่อกี้เลย
“เธอ”
“ขออนุญาตคุยกับคุณตามลำพังจะได้มั้ยคะ”
หญิงสาวร่างเล็กถาม เจสสิก้าลุกขึ้นเหมือนรู้สถานการณ์เธอเดินออกไปอีกห้อง สาวร่างเล็กเดินเข้ามาหาฉันสายตาของเธอแหลมคมไม่แพ้เจสสิก้าเลย
“คุณ
“เธอรู้จักฉันนิ แล้วฉันรู้จักเธอหรือเปล่าล่ะคนสวย”
ฉันสัมผัสที่แก้มเนียนของเธอ มันเนียนมาก มากถึงมากที่สุด ทีแรกฉันคิดว่าเจสสิก้าเป็นผู้หญิงที่ผิวเนียนที่สุดแล้วแต่พอมาเจอกับคนๆนี้กลับเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำ
“คุณไม่รู้จักฉันหรอกค่ะ แต่ฉันรู้จักคุณเป็นอย่างดีทีเดียว”
TALK : แฮะๆ เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วเรื่องก่อนๆยังไม่จบเลยเอิ๊กๆ (หัวเราะกลบเกลื่อน)
หวังว่าคงไม่ว่ากัน เดี๋ยวจะอัพเรื่องอื่นๆให้ก็แล้วกันนะ จะไม่ลืม ^^ (รึเปล่า ฮ่าๆๆๆ)
ไปแล้ว ว ว ~ ฟิ้ว ว ว ว ~!
ความคิดเห็น