คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [OS]Little blueberry ,, KrisMin
Title: Little blueberry
Couple: KrisMin (Ben Ben and Little blueberry)
Author : kmincsoo
Translate to English: Ri yan
Translate to Thai: taesanmin
Note: พี่คริสเป็นนก จ๊อกเป็นบลูเบอร์รี่น้อยข่ะ
ลิงค์ต้นฉบับภาษาอังกฤษ http://xiuminbaidutranslate.wordpress.com/2013/09/30/little-blueberry/
ผม คือบลูเบอร์รี่ลูกจิ๋ว ผมอยู่คนเดียวบนมุมๆหนึ่งของต้นแม่ครับ ถึงแม้จะได้รับแสงจากคุณปู่พระอาทิตย์ที่มักจะส่องลงมาหาผมด้วยรอยยิ้ม อบอุ่น มีพี่สาวสายลมที่บางครั้งจะมาเล่นกับผม และน้องสาวสายฝนตัวน้อยที่มาหาผมบ่อยๆ ...แต่ผมก็ยังเหงาอยู่ดี...
วันนี้ อากาศร้อนกว่าหลายๆวันที่ผ่านมา เช่นตอนนี้ที่ผมกำลังจะถูกเผาจนแทบจะสลายเป็นผุยผงด้วยความกระตือรือร้นของ คุณปู่พระอาทิตย์ แต่ทันใดนั้นก็มีเงาดำพาดทับตัวผม... โอ้ แม่เจ้า!! เจ้านกแปลกหน้าตัวบิ๊กเบิ้มกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผม มันจะกินผมไหม?? หรือยังไง?? งื้ออออออ ผมกลัวจนตัวสั่นแล้วนะ นั่น! มันอ้าจงอยปากแหลมๆของมันแล้ว ลูกบลูเบอร์รี่น้อยจึงหลับตาด้วยความกลัว
แต่ความเจ็บปวดที่ผมจินตนาการไว้ก็ยังไม่รู้สึกซักที จะมีก็แต่ความรู้สึกชื้นแฉะเหมือนหยดน้ำน้อยๆตามตัว ผมค่อยๆลืมตาช้าๆ....
เจ้านกบิ๊กเบิ้มกำลังรดน้ำให้ผม...
เอ่อ..ถึงแม้ว่ามันจะไม่ต่างจากน้ำลาย แต่ผมก็ขอบคุณเขาที่ไม่กินผมละกัน ทักทายซะหน่อย เอ้า
“สวัสดี ฉันบลูเบอร์รี่นะ”
“บลู...เบอร์รี่...เธอเป็นสีฟ้าหรอ?” เจ้านกตัวโตมองมาที่ผมอย่างสงสัย
ผม หัวเราะเขินๆ “เรียกฉันว่าบลูเบอร์รี่น้อยก็ได้ แต่ตั้งแต่ฉันโตมา ฉันก็ไม่เคยรู้หรอกว่าสีฟ้าคืออะไร พี่สายลมบอกว่ามีดอกไม้ไม่กี่ดอกบนโลกนี้หรอกที่เป็นสีฟ้า...ฉันล่ะอยากเห็น จริงๆ”
เจ้านกตัวโตบิ๊กเบิ้มยืนนิ่ง ทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างด้วย
หลังจากวันนั้น เจ้านกตัวนี้ก็มาหาผมทุกวัน มันบอกว่ามันชื่อเบนเบนล่ะ
เบน เบนช่วยจับหนอนผีเสื้อก่อนที่มันจะมากัดกินเนื้อผม ช่วยเป็นเงาให้ยามคุณปู่พระอาทิตย์ส่องแสงมาแรงเกินไป และสำหรับน้ำ ไม่จำเป็นสำหรับผมอีกแล้ว ที่สำคัญกว่าคือ การที่มีเบนเบนอยู่ข้างๆผม เป็นสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขในทุกๆวันเลย!
“เบนเบน นายเคยไปที่ไกลๆบ้างไหมอ่ะ?”
“เคยสิ ที่โน่นน่ะนะ มีทะเลสาบที่ใหญ่โตมากๆ แล้วก็มีภูเขาที่สูงกว่าบ้านหลังนี้อีก แถมยังมีทุ่งนากว้างสุดลูกหูลูกตายิ่งกว่าสนามหญ้าที่นี่ด้วย”
เจ้า นกนี่พูดด้วยความตื่นเต้น ผมอิจฉาจัง ใช่สิ เพราะผมได้แค่อาศัยอยู่มุมนี้นี่นา คิดถึงตรงนี้แล้วผมก็โมโห ผมเลยตะคอกใส่เบนเบนให้เขาเงียบซักที
เบนเบนสะดุ้งโหยง แล้วเขาก็มองมาที่ผมอึ้งๆ
“อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก ฉันเกลียดมัน!” ความอิจฉาครั้งนี้มันทำให้ผมลืมไปว่าผมนี่แหละที่เป็นคนถามเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง
เบนเบนมองผมเงียบๆ ประกายที่มักจะฉายอยู่บนดวงตาของเขาหายไป...
...แล้วเบนเบนก็บินออกไป
คล้อย หลังเบนเบนไป ผมกลับเสียใจกับการกระทำของผมเอง แต่ยังไงมันก็เป็นความจริง ผมเกลียดตัวเองที่บินไม่ได้ ผมไม่สามารถบินออกไปพบเจอโลกที่สวยงามกับเบนเบนได้...หัวใจของผมเหมือนแก้ว ที่แตกละเอียดไปแล้ว ใช่..ผมต้องขอโทษเบนเบน ใช่ ต้องขอโทษ...
แต่ผมไม่ได้รับโอกาสนั้น...เบนเบนไม่กลับมา
วันที่สอง..วันที่สาม ผมก็กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง...
เมื่อลมเหนือเริ่มพัดผ่าน คุณเจ้าของสวนก็นำผมเข้ามาในโรงเรือน โลกข้างนอกหน้าต่างนั่นกำลังจะเปลี่ยนไป
ไม่ นานนัก สิ่งที่เรียกว่าหิมะก็เริ่มโปรยปรายลงมา มันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีขาวโพลนไปหมด...ไม่นะ ผมอยู่ในนี้ไม่ได้ มันทำให้ผมอยู่กับเพื่อนผมไม่ได้
...เพื่อน...ผมคิดถึงเบนเบนอีกครั้ง...นายอยู่ที่ไหนนะ
ผมมองหิมะที่ค่อยๆโปรยตัวลงมาที่หน้าต่างเงียบๆ จนผล็อยหลับไป..
เมื่อผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ผมก็เห็นก้อนกลมๆสีขาวอยู่ตรงขอบหน้าต่าง
ผมเขย่าใบของผม เขย่าเพื่อให้ไอหมอกที่อยู่ตรงหน้าต่างนี้หายไป เพื่อจะมองไอ้ก้อนกลมๆนี้ให้ชัด
ไอ้ก้อนกลมๆนี้เริ่มขยับ และมันสะบัดตัวจนหิมะที่เกาะอยู่ตกกระจายลงไป
ทันทีที่หิมะหายไป หัวใจผมก็เต้นระรัว มันคือเบนเบน!!
เบนเบนวางดอกไม้ที่คาบอยู่มาวางใกล้ๆผม เป็นดอกไม้ที่มีสีสดใส เป็นสีที่ผมไม่เคยเห็นในสวน นี่คงจะเป็นสีฟ้าสินะ
นี่คือเหตุผลที่นายหายไปสินะเบนเบน
ผมปวดใจเหลือเกิน อยากจะร้องไห้ แต่ผมไม่มีแม้แต่น้ำตา.....
Talk : เป็นไงคะ เศร้าไหม หน่วงไหม ยังไง ความจริงเนื้อเรื่องมันต้องหน่วงๆอ่ะค่ะแต่นี่ภาษากระด้างมากค่ะ แปลแบบทื่อๆ ฮอลลลลลลลล เนื้อเรื่องคือประมาณว่าฉันผิดแต่เธอยังให้อภัย เบนเบนนางเริ่ดมากค่ะหลงรักบลูเบอร์รี่น้อย โดนงอนแต่ยังไปหาของมาง้อทั้งๆที่ตัวเองไม่ผิด แต่สุดท้ายนี้ไม่รู้ว่าเบนเบนหนาวตายรึเปล่านะคะ เหลือไว้ให้คนอ่านสงสัยเล่นๆค่ะ55555555555555555555555555555555555 เจอกันใหม่เรื่องหน้า สวัสดีค่า
ความคิดเห็น