ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : หนูกัสกับความซวยที่ไม่สิ้นสุด
กัส...Part>>
เคยได้ยินคำว่าหนีเสือปะจระเข้มั้ยครับ ตัวผมเองก็เพิ่งจะได้รู้ความหมายมันอย่างลึกซึ้งก็วันนี้แหละ
“อืม~~~~~…”
“อ้ะ…อา~~~~ อย่า….ที่นี่ไม่ได้นะเฟียส” เหตุการณ์ตรงหน้าดูคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ที่สำคัญนักแสดงนำชายยังเป็นคนเดิมด้วยนะ คงจะลีลาเด็ดได้แสดงซะบ่อยเชียว จะเปลี่ยนก็แต่นักแสดงนำหญิง
…น้ำหวาน T^T
ผมถอนหายใจพลางนั่งหันหลังพิงพุ่มไม้ขนาดย่อมที่ใช้เป็นที่กำบังอย่างคิดไม่ตก เสียงของดารานำทั้งสองคนยังคงมีมาให้ได้ยินเป็นระยะๆ แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย แค่ออกมาเดินเล่นตอนตีสองเพราะกินเยอะเกินไปจนนอนไม่หลับ ทำไมจะต้องซวยมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ แบบนี้คงต้องกลับห้องอย่างเดียวแล้วแหละ ห้องที่มีไอ้เฟลท์ประหลาดอยู่น่ะ ประหลาดจริงๆนะครับ ตั้งแต่ตอนนั่งกินบาร์บีคิวแล้ว อยู่ๆไอ้เฟลท์มันก็มานั่งด้วย แล้วก็เอาแต่จ้องแล้วก็ยิ้มแปลกๆ จนกลับมาห้อง อาบน้ำ ปะแป้ง แต่งตัว มันก็ยังไม่เลิก นี่ถ้าผมไม่ใช่ผู้ชายผมกำลังจะคิดว่ามันอยากอึ๊บผมนะเนี่ย (=_=)
“แอบดูเหรอเมิง” กำลังคิดอะไรเพลินๆใครมาขัดจังหวะความคิดกุวะ
ผมหันไปตามเสียงเรียกที่อยู่ด้านหลัง ทิศทางเดียวกับหนังสดสุดร้อนแรง แล้วก็พบกับนักแสดงนำชายสาขาลีลาเด็ดยอดเยี่ยมกำลังยืนทะมึนอยู่ตรงหน้า
อา~~~ ซวยจริงๆ
“กัส เอ่อ…กัสมาตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงหวานๆตะกุกตะกักของนักแสดงนำหญิงที่นั่งก้มหน้าก้มตาถามขึ้น น้ำหวานอย่าพาหน้าแดงดิ ตอนแรกไม่รู้สึกอะไรตอนนีเริ่มแล้วเนี่ย
ผมนี่งทำหน้าไม่ถูกอยู่ที่เดิม เหลือบมองน้ำหวานเป็นระยะแต่ไม่ได้พูดอะไร พูดไม่ออกอ่ะคิดอยู่
“กัสไม่…ไม่ได้เห็นอะไรใช่มั้ย” ห๊ะ!!! เห็น….เห็นอะไรนะ
“ม๊ายยยยยยยยย….ไม่เห็นเลย เพิ่งมา แล้วก็กำลังจะไปแล้วด้วย” ตอบพลางรีบลุกขึ้นถ้าหายตัวได้ทำแล้ว แต่ไม่ทันครับโดนไอ้ถึกจับตัวเอาไว้ซะก่อน
“น้ำหวานไปนอนก่อนนะ”
เดี๋ยว!!!!
น้ำหวานอย่าทิ้งกันเซ่!!!!!!
ผมหันขึ้นไปมองไอ้เฟียสที่ยิ้มเหี้ยมๆส่งมาให้ เฮอะๆ เหมือนเดิมเด๊ะ!!! เหตุการณ์เหมือนเดิมเด๊ะ กุซวยเหมือนเดิมเด๊ะ
“เราอธิบายได้” ฟังกุก่อนนะ ฟังกุก่อน T^T
“ว่ามา”
“คือ…คือ…” คืออะไรดีวะ
“งั้นกุเริ่มล่ะนะ”
“เดี๊ยว!!!! คือนอนไม่หลับ” อย่างเพิ่งดราม่าเพื่อน T^T ใจเย็นๆฟังกุก่อน
ผมพยายามส่งสายตาอ้อนวอนไอ้เฟียสที่ดูอารมณ์เสียกว่าทุกวัน ไม่รู้ใครไปเหยีบตรีนมันเข้า แต่ยังไงก็ตาม กุต้องรอด!!!!!!!
ไอ้เฟียสมันถอนหายใจยาวๆแบบเบื่อหน่ายก่อนจะปล่อยตัวผมแล้วมันก็เดินไปนั่งบนม้านั่งตัวยาวที่มันให้แสดงหนังสดเมื่อกี๊ ดูมันเบื่อๆผมนะวันนี้
“เมิงจะไปไหนก็ไป วันนี้กุไม่มีอารมณ์” โอ้…จะถือเป็นโชคดีได้มั้ยนะ
ผมเลิกคิ้วให้กับท่าทางเบื่อๆของไอ้เฟียสที่โบกมือไล่ผมหยอยๆ ก่อนจะยักไหล่แล้วหันหลังเดินกลับห้อง
“เดี๋ยว!!!!” อะไรอีกอ่ะ เมื่อกี๊ไล่กุยิกๆ
“อะไร?”
“เมิงบอกนอนไม่หลับใช่มะ งั้นมานั่งเป็นเพื่อนกุดีกว่า” ไม่ดีหรอก….นั่งคนเดียวดีแล้ว
“แต่….เราว่า ครั้งนี้เหมือนจะหลับนะ”
“มานี่!!!!” คร้าบ T^T
ผมเดินคอตกกลับไปนั่งตรงสุดปลายของม้านั่ง มองหน้าไอ้เฟียสแว้บนึงเห็นมันทำหน้าเซ็งๆครับ สงสัยจะเซ็งที่ผมมาขัดจังหวะมันอ่ะครับ
“ทำไมเมิงถึงได้ตามจองเวรกุขนาดนี้วะ ครั้งที่แล้วก็ทีนึงละ” ผมส่ายหัวเบาๆให้กับคำถามกวนๆของไอ้เฟียส ไม่ได้เงยหน้ามองมันหรอกครับ ไม่กล้า แต่กุไม่ได้ตามเมิงจริงๆนะเว้ย กุแค่ซวย
“ขอโทษ~~” พูดจบได้ยินเสียงถอนหายใจยาวๆด้วยครับ กุไม่ได้ตามจองเวรเมิงจริงๆนะเฟียส T^T
“เออๆ ช่างเหอะ แล้วทำไมนอนไม่หลับอ่ะ แปลกที่เหรอ”
“เปล่า กินเยอะน่ะ” ตอบแล้วก็หันไปมองไอ้เฟียสที่เลิกคิ้วงงๆ ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆๆ เมิงนี่จี้ดีว่ะ” จี้อะไร กุพูดจริง ท้องอืดจนนอนไม่หลับแล้วเนี่ย
แต่อย่างน้อยไอ้เฟียสก็ดูจะอารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อกี๊หน่อยล่ะครับ ผมนั่งเงียบมองดูปลายเท้าตัวเองเพราะไม่รู้จะคุยอะไร ความจริงผมยังไม่เคยคุยกับเพื่อนในห้องเกินสิบนาทีเลยครับ แหะๆ กำลังคิดอะไรเพลินๆ (รอบที่สอง)อยู่ๆไอ้เฟียสมันก็ยกเท้าขึ้นมาเหยียดยาวทับขาผมด้วย ก่อนจะเริ่มยิ้มแล้วถาม
“ว่าแต่เมิงเตรียมพร้อมยัง” หา!!! พร้อมอะไร
“อะไร”
“ก็อย่างว่าไง จะทำให้กุตอนมาเที่ยวไม่ใช่เหรอ” พออารมณ์ดีล่ะวอนตรีนขึ้นมาเชียว ผมเอ๋อไปสองวิก่อนจะตามทัน มองดูไอ้ตัวสูงที่กำลังพาดขาอยู่บนต้นขาผมแล้วก็ต้องทำเป็นยิ้มกว้าง
“เรียบร้อย อยู่บนห้อง” อะไรก็ไม่รู้แต่อยู่ที่อื่นไว้ก่อน ขืนอยู่ที่นี่เดี๋ยวซวย ผมมองไอ้เฟียสที่เริ่มหัวเราะอีกรอบ มันงอขาแล้วขยับเข้ามาชิดผมแล้วเริ่มหัวเราะพลางลูบหัวผมเบาๆ
“ฮ่าๆๆๆ เตรียมมาจริงดิ ไหนขอดูดิ๊” เฮ้ยๆ ไรๆ ดูอะไร
“ก็บอกว่าอยู่บนห้อง” เข้าใจมั้ยอยู่บนห้อง ดูตรงนี้ไม่ได้ เพราะอยู่บนห้อง
ไอ้เฟียสโน้มใบหน้าเข้ามาชิดพลางเลียริมฝีปาก หน้าแม่งโคตรหื่น
“ตัวเมิงก็อยู่นี่แล้ว ไอ้ที่อยู่บนห้องก็ไม่จำเป็นแล้วล่ะ” จำเป้นนนนนน มันจำเป็น T^T
“เอ่อ…เฟียส…”
“กุกำลังเบื่อ เล่นกับกุหน่อยละกันนะ ^^” กุเกลียดเมิง T^T กุไม่น่ามาเจอเมิงเลยให้ตาย
ผมใช้มือยันตัวถึกๆของไอ้เฟียสเอาไว้ นี่ถ้าไม่ติดว่าขากุได้ตายไปแล้วเพราะโดนขาเมิงทับไว้กุจะยันให้ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้เรื่อยๆ ก่อนจะเริ่มไล้เลียที่ข้างแก้ม ลิ้นร้อนๆทำหน้าที่ของมันได้ดีจนขนลุกซู่เลยแม่ง
“เฟียส…ไม่เอา…”
“ทำไมตัวเมิงมีกลิ่นลูกกวาดตลอดเวลาเลย….ฮึ??” แม่กุกินลูกกวาดเยอะมั้ง ไม่รู้เว้ย!!! เอาหน้าออกไปห่างๆกุ
“เฟียส….เดี๋ยว” ว้อย!!! ไอ้บ้านี่ทำกุมีอารมณ์เดี๋ยวจับปล้ำแม่งเลย ผมพยายามดันตัวเองให้หลุดจากท่าที่ตกเป็นรอง จนตอนนี้ผมก็ทำสำเร็จ แม้ว่าขาขวาจะยังตกเป็นเมืองขึ้น แต่ขาซ้ายรอดแล้วแล้วครับ ผมกลั้นใจผลักไอ้เฟียสให้นอนลงบนม้านั่งแล้วจัดการจูบไอ้เฟียสซะเอง อ่านไม่ผิดหรอกครับผมทำจริงๆ เพราะถ้าผมเดาไม่ผิดไอ้เฟียสมันจะพอใจทุกครั้งที่ผมทำแบบนี้ ....แล้วโอกาสหนีของผมก็จะง่ายขึ้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลงอีกตอนตามสัญญา ตอนนี้ไม่หนุกสำหรับไอ้นิ่ง แต่มันจะโยงเนื้อเรื่องเลยไม่ได้ตัดออก
อยากให้หนีรอดมั้ยครับ อยากได้ เฟียส...Part ต่อจากนี้ โปรดเรียก ^^
เคยได้ยินคำว่าหนีเสือปะจระเข้มั้ยครับ ตัวผมเองก็เพิ่งจะได้รู้ความหมายมันอย่างลึกซึ้งก็วันนี้แหละ
“อืม~~~~~…”
“อ้ะ…อา~~~~ อย่า….ที่นี่ไม่ได้นะเฟียส” เหตุการณ์ตรงหน้าดูคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ที่สำคัญนักแสดงนำชายยังเป็นคนเดิมด้วยนะ คงจะลีลาเด็ดได้แสดงซะบ่อยเชียว จะเปลี่ยนก็แต่นักแสดงนำหญิง
…น้ำหวาน T^T
ผมถอนหายใจพลางนั่งหันหลังพิงพุ่มไม้ขนาดย่อมที่ใช้เป็นที่กำบังอย่างคิดไม่ตก เสียงของดารานำทั้งสองคนยังคงมีมาให้ได้ยินเป็นระยะๆ แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย แค่ออกมาเดินเล่นตอนตีสองเพราะกินเยอะเกินไปจนนอนไม่หลับ ทำไมจะต้องซวยมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ แบบนี้คงต้องกลับห้องอย่างเดียวแล้วแหละ ห้องที่มีไอ้เฟลท์ประหลาดอยู่น่ะ ประหลาดจริงๆนะครับ ตั้งแต่ตอนนั่งกินบาร์บีคิวแล้ว อยู่ๆไอ้เฟลท์มันก็มานั่งด้วย แล้วก็เอาแต่จ้องแล้วก็ยิ้มแปลกๆ จนกลับมาห้อง อาบน้ำ ปะแป้ง แต่งตัว มันก็ยังไม่เลิก นี่ถ้าผมไม่ใช่ผู้ชายผมกำลังจะคิดว่ามันอยากอึ๊บผมนะเนี่ย (=_=)
“แอบดูเหรอเมิง” กำลังคิดอะไรเพลินๆใครมาขัดจังหวะความคิดกุวะ
ผมหันไปตามเสียงเรียกที่อยู่ด้านหลัง ทิศทางเดียวกับหนังสดสุดร้อนแรง แล้วก็พบกับนักแสดงนำชายสาขาลีลาเด็ดยอดเยี่ยมกำลังยืนทะมึนอยู่ตรงหน้า
อา~~~ ซวยจริงๆ
“กัส เอ่อ…กัสมาตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงหวานๆตะกุกตะกักของนักแสดงนำหญิงที่นั่งก้มหน้าก้มตาถามขึ้น น้ำหวานอย่าพาหน้าแดงดิ ตอนแรกไม่รู้สึกอะไรตอนนีเริ่มแล้วเนี่ย
ผมนี่งทำหน้าไม่ถูกอยู่ที่เดิม เหลือบมองน้ำหวานเป็นระยะแต่ไม่ได้พูดอะไร พูดไม่ออกอ่ะคิดอยู่
“กัสไม่…ไม่ได้เห็นอะไรใช่มั้ย” ห๊ะ!!! เห็น….เห็นอะไรนะ
“ม๊ายยยยยยยยย….ไม่เห็นเลย เพิ่งมา แล้วก็กำลังจะไปแล้วด้วย” ตอบพลางรีบลุกขึ้นถ้าหายตัวได้ทำแล้ว แต่ไม่ทันครับโดนไอ้ถึกจับตัวเอาไว้ซะก่อน
“น้ำหวานไปนอนก่อนนะ”
เดี๋ยว!!!!
น้ำหวานอย่าทิ้งกันเซ่!!!!!!
ผมหันขึ้นไปมองไอ้เฟียสที่ยิ้มเหี้ยมๆส่งมาให้ เฮอะๆ เหมือนเดิมเด๊ะ!!! เหตุการณ์เหมือนเดิมเด๊ะ กุซวยเหมือนเดิมเด๊ะ
“เราอธิบายได้” ฟังกุก่อนนะ ฟังกุก่อน T^T
“ว่ามา”
“คือ…คือ…” คืออะไรดีวะ
“งั้นกุเริ่มล่ะนะ”
“เดี๊ยว!!!! คือนอนไม่หลับ” อย่างเพิ่งดราม่าเพื่อน T^T ใจเย็นๆฟังกุก่อน
ผมพยายามส่งสายตาอ้อนวอนไอ้เฟียสที่ดูอารมณ์เสียกว่าทุกวัน ไม่รู้ใครไปเหยีบตรีนมันเข้า แต่ยังไงก็ตาม กุต้องรอด!!!!!!!
ไอ้เฟียสมันถอนหายใจยาวๆแบบเบื่อหน่ายก่อนจะปล่อยตัวผมแล้วมันก็เดินไปนั่งบนม้านั่งตัวยาวที่มันให้แสดงหนังสดเมื่อกี๊ ดูมันเบื่อๆผมนะวันนี้
“เมิงจะไปไหนก็ไป วันนี้กุไม่มีอารมณ์” โอ้…จะถือเป็นโชคดีได้มั้ยนะ
ผมเลิกคิ้วให้กับท่าทางเบื่อๆของไอ้เฟียสที่โบกมือไล่ผมหยอยๆ ก่อนจะยักไหล่แล้วหันหลังเดินกลับห้อง
“เดี๋ยว!!!!” อะไรอีกอ่ะ เมื่อกี๊ไล่กุยิกๆ
“อะไร?”
“เมิงบอกนอนไม่หลับใช่มะ งั้นมานั่งเป็นเพื่อนกุดีกว่า” ไม่ดีหรอก….นั่งคนเดียวดีแล้ว
“แต่….เราว่า ครั้งนี้เหมือนจะหลับนะ”
“มานี่!!!!” คร้าบ T^T
ผมเดินคอตกกลับไปนั่งตรงสุดปลายของม้านั่ง มองหน้าไอ้เฟียสแว้บนึงเห็นมันทำหน้าเซ็งๆครับ สงสัยจะเซ็งที่ผมมาขัดจังหวะมันอ่ะครับ
“ทำไมเมิงถึงได้ตามจองเวรกุขนาดนี้วะ ครั้งที่แล้วก็ทีนึงละ” ผมส่ายหัวเบาๆให้กับคำถามกวนๆของไอ้เฟียส ไม่ได้เงยหน้ามองมันหรอกครับ ไม่กล้า แต่กุไม่ได้ตามเมิงจริงๆนะเว้ย กุแค่ซวย
“ขอโทษ~~” พูดจบได้ยินเสียงถอนหายใจยาวๆด้วยครับ กุไม่ได้ตามจองเวรเมิงจริงๆนะเฟียส T^T
“เออๆ ช่างเหอะ แล้วทำไมนอนไม่หลับอ่ะ แปลกที่เหรอ”
“เปล่า กินเยอะน่ะ” ตอบแล้วก็หันไปมองไอ้เฟียสที่เลิกคิ้วงงๆ ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆๆ เมิงนี่จี้ดีว่ะ” จี้อะไร กุพูดจริง ท้องอืดจนนอนไม่หลับแล้วเนี่ย
แต่อย่างน้อยไอ้เฟียสก็ดูจะอารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อกี๊หน่อยล่ะครับ ผมนั่งเงียบมองดูปลายเท้าตัวเองเพราะไม่รู้จะคุยอะไร ความจริงผมยังไม่เคยคุยกับเพื่อนในห้องเกินสิบนาทีเลยครับ แหะๆ กำลังคิดอะไรเพลินๆ (รอบที่สอง)อยู่ๆไอ้เฟียสมันก็ยกเท้าขึ้นมาเหยียดยาวทับขาผมด้วย ก่อนจะเริ่มยิ้มแล้วถาม
“ว่าแต่เมิงเตรียมพร้อมยัง” หา!!! พร้อมอะไร
“อะไร”
“ก็อย่างว่าไง จะทำให้กุตอนมาเที่ยวไม่ใช่เหรอ” พออารมณ์ดีล่ะวอนตรีนขึ้นมาเชียว ผมเอ๋อไปสองวิก่อนจะตามทัน มองดูไอ้ตัวสูงที่กำลังพาดขาอยู่บนต้นขาผมแล้วก็ต้องทำเป็นยิ้มกว้าง
“เรียบร้อย อยู่บนห้อง” อะไรก็ไม่รู้แต่อยู่ที่อื่นไว้ก่อน ขืนอยู่ที่นี่เดี๋ยวซวย ผมมองไอ้เฟียสที่เริ่มหัวเราะอีกรอบ มันงอขาแล้วขยับเข้ามาชิดผมแล้วเริ่มหัวเราะพลางลูบหัวผมเบาๆ
“ฮ่าๆๆๆ เตรียมมาจริงดิ ไหนขอดูดิ๊” เฮ้ยๆ ไรๆ ดูอะไร
“ก็บอกว่าอยู่บนห้อง” เข้าใจมั้ยอยู่บนห้อง ดูตรงนี้ไม่ได้ เพราะอยู่บนห้อง
ไอ้เฟียสโน้มใบหน้าเข้ามาชิดพลางเลียริมฝีปาก หน้าแม่งโคตรหื่น
“ตัวเมิงก็อยู่นี่แล้ว ไอ้ที่อยู่บนห้องก็ไม่จำเป็นแล้วล่ะ” จำเป้นนนนนน มันจำเป็น T^T
“เอ่อ…เฟียส…”
“กุกำลังเบื่อ เล่นกับกุหน่อยละกันนะ ^^” กุเกลียดเมิง T^T กุไม่น่ามาเจอเมิงเลยให้ตาย
ผมใช้มือยันตัวถึกๆของไอ้เฟียสเอาไว้ นี่ถ้าไม่ติดว่าขากุได้ตายไปแล้วเพราะโดนขาเมิงทับไว้กุจะยันให้ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้เรื่อยๆ ก่อนจะเริ่มไล้เลียที่ข้างแก้ม ลิ้นร้อนๆทำหน้าที่ของมันได้ดีจนขนลุกซู่เลยแม่ง
“เฟียส…ไม่เอา…”
“ทำไมตัวเมิงมีกลิ่นลูกกวาดตลอดเวลาเลย….ฮึ??” แม่กุกินลูกกวาดเยอะมั้ง ไม่รู้เว้ย!!! เอาหน้าออกไปห่างๆกุ
“เฟียส….เดี๋ยว” ว้อย!!! ไอ้บ้านี่ทำกุมีอารมณ์เดี๋ยวจับปล้ำแม่งเลย ผมพยายามดันตัวเองให้หลุดจากท่าที่ตกเป็นรอง จนตอนนี้ผมก็ทำสำเร็จ แม้ว่าขาขวาจะยังตกเป็นเมืองขึ้น แต่ขาซ้ายรอดแล้วแล้วครับ ผมกลั้นใจผลักไอ้เฟียสให้นอนลงบนม้านั่งแล้วจัดการจูบไอ้เฟียสซะเอง อ่านไม่ผิดหรอกครับผมทำจริงๆ เพราะถ้าผมเดาไม่ผิดไอ้เฟียสมันจะพอใจทุกครั้งที่ผมทำแบบนี้ ....แล้วโอกาสหนีของผมก็จะง่ายขึ้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลงอีกตอนตามสัญญา ตอนนี้ไม่หนุกสำหรับไอ้นิ่ง แต่มันจะโยงเนื้อเรื่องเลยไม่ได้ตัดออก
อยากให้หนีรอดมั้ยครับ อยากได้ เฟียส...Part ต่อจากนี้ โปรดเรียก ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น