ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ยี่สิบ = ติว
ตุบ…ตุบ…ตุบ…ตุบ…ตุบ!!!!
“โอ้ย!!!!!!” ผมร้องเสียงดังพลางก้มลงไปกุมบริเวณปลายเท้าที่เผลอไปเตะเข้ากับตัวโต๊ะซะเต็มแรง
“ทำอะไรน่ะ =_=” เตะโต๊ะไง ดูไม่ออกเหรอ
เพราะเมิงนั่นแหละไอ้น้องเฟลท์ ที่ลากกุกลับเข้ามาแล้วก็ให้นั่งจุ้มปุ๊กไม่พูดไม่จา กุเลยไม่มีไรทำต้องนั่งเอาเท้าเตะโต๊ะเล่นนี่ไง ผมเงยหน้ามองไอ้น้องเฟลท์แบบหาเรื่องก่อนจะต้องหลบตาเพราะคนตรงหน้านั่งขำทั้งปากทั้งตาเล่นเอาเขินเลยกุ
“เฟลท์จะพูดอะไรก็พูดมาสิ ให้พี่มานั่งเฉยๆอยู่ได้”
“นายไม่อยากนั่งเฉยๆงั้นเหรอ จะมีกิจกรรมก็ได้นะ ฉันพร้อม” ไปพร้อมกับหมีแพนด้าที่บ้านเมิงนู่นไป กุหมายถึงว่าถ้าเมิงไม่พูดอะไรกุก็จะไปทำงาน ไม่ใช่มานั่งเขินเมิงอยู่อย่างนี้ ผมค้อนไอ้น้องเฟลท์วงใหญ่ก่อนจะตีหน้าขรึมเป็นการเป็นงาน
“พี่หมายความว่า…”
“ฉันชอบนายนะ” ประโยคสั้นๆที่ขัดคำพูดของผม ก่อนจะตามมาด้วยประโยคอ้อนเล็กๆ
“นายจะไม่พูดอะไรตอบฉันหน่อยเหรอ” ทั้งคำพูดทั้งสายตามาครบเซ็ตเลยนะเมิง ผมเม้มริมฝีปากแน่นแบบเก็บอารมณ์เขิน ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกแล้วส่ายหัวน้อยๆ
“ทำไม???” กุเกลียดคำนี้ของเมิงจังเลย ขอซื้อได้มั้ย ผมยังคงเม้มปากแน่นแล้วส่ายหัวต่อไป กุไม่พูดอ่ะ ใครจะทำไม
ไอ้น้องเฟลท์มันเริ่มขมวดคิ้วแล้วครับ ตารีๆหรี่ลงยิ่งเหมือนปีศาจนะเมิงเนี่ย
“จะเขินก็ให้มันเพลาๆบ้างนะ”
“มะ…ไม่ได้ขะ..เขิน..เขินนะ” แล้วกุจะติดอ่างทำม๊ายยยยยย
ผมมองไอ้น้องเฟลท์แบบโกรธๆที่มันดันจับไต๋ได้ หน้าเน่อนี่ร้อนไปหมดแล้ว คอยดูนะถ้ากุรอดไปจากตรงนี้ กุจะไปหัดทำหน้าให้ด้านๆเข้าไว้
‘It’s time to go home…ไปโรงเรียน ก็คิดถึงบ้าน…’
พระเจ้าช่วยกล้วยตานี รอดครับป๊ากะม๊าช่วยลูกแล้ว
ผมหันไปคว้าโทรศัพท์มือถือลูกรักที่ส่งเสียงร้องเรียกความสนใจอยู่บนโต๊ะแล้วกดรับพลางกรอกเสียงลงไป
“ฮัลโหลๆ” น้ำเสียงนี่เก็บความดีใจเอาไว้ไม่มิดเลยกุ ผมมองหน้าไอ้น้องเฟลท์ที่ขยับมานั่งใกล้ๆพร้อมกับแนบหูลงมาฟังผมคุยโทรศัพท์
“ไอ้มีน นี่เมิงลืมใช่มั้ยว่ากุต้องมีสอบอีกอ่ะ กลับมาติวให้กุเลยนะเว้ย” เสียงแว้ดๆของไอ้เบสที่ดังมาตามสายทำเอาผมต้องยื่นโทรศัพท์ออกให้ห่างจากหูก่อนจะไม่มีหูให้ใช้ มองหน้าไอ้น้องเฟลท์อีกรอบก่อนจะกรอกเสียงตอบกลับไป
“ตกลงนี่กุรึเมิงเป็นคนเรียน ตอนสอบถึงต้องให้กุติวให้เนี่ย”
“โห่มีน…เมิงก็รู้นี่หว่าว่าวิชานี้มันไม่ถูกโฉลกกับกุ เมิงก็มาช่วยๆกันหน่อยดิว้า” ไปช่วยไอ้เบสติว ก็แปลว่าต้องกลับหอ โอ๊ะๆๆๆๆ
“ได้ๆๆ นี่เห็นว่าเพราะเป็นเมิงนะเนี่ย” กลบเกลื่อนสุดชีวิต เหลือบไปมองไอ้คนข้างตัวที่ดูเงียบผิดปกติ แล้วก็ต้องกรี๊ด????
“อ่ะ!!! ทำไรเนี่ยเฟลท์” กระซิบถามอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆไอ้คนข้างตัวก็ดึงให้เข้าไปหาซะแบบเนื้อแนบเนื้อ ไอ้น้องเฟลท์มันทำหน้างงๆปนไม่พอใจก่อนจะถาม
“ไปติวอะไร”
“ติวสอบให้ไอ้เบสไง มันลงเรียนซัมเมอร์”
“ที่ไหน”
“ก็ต้องที่หอสิ” เมิงจะให้ติวกันที่ดาวอังคารรึไง
ผมกระซิบตอบกลับไปก่อนจะหันมาตกลงกับไอ้เบสเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงกดวางโทรศัพท์ หันมาอีกทีหน้านี่แทบจะชิดกับหน้าไอ้น้องเฟลท์เลยครับ ปากเปิกนี่แตะกันนิ๊ดเดียว เสียววูบเลยกุ
“อ่ะ!!! เข้ามาใกล้ทำไมเล่า”
“ทำไมต้องติวที่หอ มาติวที่นี่” มาแล้ว สเต็ปเอาแต่ใจเทพ เอาแต่ใจขั้นเซียน ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ถ้ากุจะให้ไอ้เบสมาติวที่นี่ กุจะรับปากติวให้เสียเวลากุทำไม สู้นั่งเล่นวินนิ่งกับเมิงอยู่นี่สบายกว่าอีก
“ไม่เอา ไอ้เบสมันไม่คุ้นน่า”
“กะอีแค่ติว ทำไมต้องคุ้นด้วย” เพื่อบิ๊วอารมณ์ให้ติวได้อย่างมีประสิทธิภาพไงเมิง แต่ไอ้น้องเฟลท์เริ่มฟาดหัวฟาดหางแบบนี้ เหตุผลใช้ไม่ได้แน่ๆ คงต้องใช้วิธีเดิมๆอีกแล้ว
“ไม่เอาน่าเฟลท์ ถึงยังไงพี่ก็ต้องกลับหออยู่แล้ว ไปติวไม่เสียหายนี่นา” พูดพลางมองหน้าบึ้งๆของไอ้น้องเฟลท์
“ตกลงว่าจะกลับให้ได้ใช่มั้ย” ถามเฉยๆก็ได้ อย่าโน้มหน้ามาใกล้กุ ผมพยักหน้าตอบไอ้น้องเฟลท์เบาๆ ก่อนที่จะโดนมันคว้ามือไปขีดๆวนๆเหมือนทุกครั้งที่มันคิดอะไร
“ก็ได้” จริงดิ!!! ง่ายๆงี้เลย
“งั้นก็ไปเก็บของไป จะได้รีบไปกัน ” เอ๋???? เมิงว่าอะไรนะ
“เฟลท์จะไปด้วยเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ เอาเสื้อฉันมาให้ด้วย เผื่อค้าง” นี่เมิงกะค้างด้วยเหรอ
“แต่หอพี่แคบนะ”
“ไม่ถือ”
“นอนรวมกันด้วยนะ มีไอ้เบสด้วย”
“แล้วไง”
“ร้อนด้วยนะ เฟลท์ขี้ร้อนนี่ จะนอนได้เหรอ” มาถึงตอนนี้ไอ้น้องเฟลท์เริ่มทำหน้าคิดแล้ว ลังเลล่ะสิเมิง เมิงอ่ะนอนที่ร้อนๆไม่ได้หรอกกุรู้ ทุกวันเปิดแอร์ซะอย่างกับเป็นหมีขั้วโลกขนาดนั้น
“แก้ผ้านอนก็ได้ ไม่เห็นเป็นไร” เป็นว้อย!!!! ห้องกุนะนั่น ไปทำบัดสีรู้ถึงไหนอายเค้าถึงนั่น
“เลิกพูดซะทีแล้วขึ้นไปเอาเสื้อผ้ามา ก่อนที่จะไม่ได้กลับ” ขู่…เมิงขู่งี้กุก็รีบไปเอาดิ กลัวไม่ได้กลับอ่ะ
……………………
“กว่าจะกลับมาได้นะเมิง ได้ไหม่ลืมเก่าเหรอเมิงอ่ะ” เสียงตัดพ้อเล็กๆของไอ้เบสที่ยืนหน้าง้ำเปิดประตูห้องให้ผม มันรับไหว้ไอ้น้องเฟลท์แล้วก็คว้ามือผมลากๆไปที่ระเบียง ทิ้งไอ้น้องเฟลท์ให้เดินๆไปนั่งอยู่หน้าทีวีแบบไม่ได้รับเชิญ
“เมิงเอาน้องเค้ามาทำไมวะ”
“ใครเอามา ตามมาเอง” ตอบพลางเหลือบมองไอ้น้องเฟลท์ กลัวมันได้ยินอ่ะ
“กุถามจริงนะ น้องเค้าชอบเมิงใช่มะ” โหหหหห ทำไมเมิงรู้วะ
“หน้างี้ไม่ต้องตอบก็รู้เลย ใช่ล่ะสิ งั้นกุถามอีก เมิงชอบน้องเค้ามั้ย” แต่ละคำถาม จี๊ดใจกุเหลือเกิน ผมทำมองหน้าไอ้เบสแต่ยังไม่ทันได้ตอบ มันก็ส่ายหน้าเบาๆ
“โอเค กุรู้แล้ว” เลี้ยงกุมารทองเหรอเมิง กุยังไม่พูดสักคำเสือ_กรู้หมด
ผมย่นจมูกใส่ไอ้เพื่อนตัวดีที่เดินตัวปลิวเข้าไปคุยเล่นกับไอ้น้องเฟลท์ ถึงจะเห็นมันคุยกันถูกคอแต่อย่าได้คิดว่าจะสนิทนะครับ ไอ้น้องเฟลท์มันสนิทกับคนยากจะตาย ขนาดนั่งคุยกับไอ้เบส ยังเอามือมาดึงเสื้อผมไว้ตลอดไม่ให้ไปไหน สงสัยมันจะกลัวไอ้เบสสิง
“ตกลงจะติวได้ยังไอ้เบส ฝอยอยู่นั่น” แม่งนั่งคุยกันตั้งแต่ทุ่มกว่ายันสี่ทุ่มแล้วเนี่ย กะซักประวัติสมัครงานว่างั้น
“เมิงส่งน้องเค้านอนก่อนดิ แล้วค่อยติว” เหมือนมันเป็นลูกกุเลยเนอะ มีส่งเข้านอนอีก ผมหันไปมองไอ้น้องเฟลท์ที่นั่งดูดนมกล่องอยู่ข้างๆ ตามันก็ปรือแล้วล่ะครับ สงสัยจะง่วงเพราะไม่มีอะไรให้ทำ
“เฟลท์ ไปอาบน้ำดิ แล้วเดี๋ยวไปนอน” บอกแล้วก็ต้องแปลกใจกับความว่าง่ายที่ไม่เคยพบเจอ ไอ้น้องเฟลท์พยักหน้ารับแล้วเดินดุ่มๆเข้าห้องน้ำไปเลยครับ
ผ่านไปนานมากเหมือนทุกครั้งที่มันอาบน้ำ ไอ้น้องเฟลท์ก็เดินง่วงๆออกมากระตุกๆแขนผม
“มีอะไร”
“ง่วง” มองหน้าดิ ง่วงแล้วบอกกุเพื่อ นั่นเตียงครับคุณชาย เชิญนอน
“ไปนอนดิ เตียงพี่ด้านซ้าย” บอกพลางก้มลงจะติวหนังสือต่อ แต่มือกลับโดนกระตุกอีกแล้ว
“อะไรเหรอเฟลท์”
“ไปส่งหน่อย” คราวนี้ผมกับไอ้เบสเงยหน้ามาสบตากันปิ๊ง
เตียงกุอยู่ประมาณเมตรครึ่ง เมิงคลานไปยังถึงภายในสองวิเลย แต่ไม่อยากพูดมากครับ เดี๋ยวขัดใจขึ้นมาทำบ้าๆอีก เลยลุกเดินพามันมานอนที่เตียง แล้วก็ต้องนั่งบีบมือมันไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหลับอีกด้วยนะครับ พอไอ้น้องเฟลท์หลับหันมาเจอเลย สายตาสุดเร่าร้อนจากไอ้เบส
“ลูกเมิงหลับแล้วก็มาซะที กุง่วงจะตายแล้วเนี่ย รีบๆติวกุจะได้รีบๆผ่าน”
(=_=) ตกลงว่าการติวครั้งนี้ที่เมิงง่วงเพราะกุผิดเหรอวะเนี่ย โอยงงกะเพื่อนตัวเอง ว่าจะเข้าตบหัวมันให้พูดจารู้เรื่องกับเขาสักที แต่เสียงโทรศัพท์ลูกรักก็ส่งเสียงร้องเรียกความสนใจขึ้นมาซะก่อน
งานเข้าแล้วมั้ยล่ะผม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้บ้าๆๆ ไงก็อ่านให้สนุกนะครับ พอดีเอามาลงแก้ขัด แหะๆ
ช่วงนี้สอบแหลกลาญ คาดว่าสมองผมคงตายอ่ะ ไม่รู้ทำไมทำข้อสอบไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆ
อ่านเม้นๆ อย่าว่างั้นงี้ เม้นเยอะมากๆ ดีใจๆ
มีแต่คนอยากให้เฟลท์มันไปเคลียด์กะสาวๆ ฮ่าๆๆ แบบมันอ่ะต้องจัดสัมมนาครับ เยอะดี
เดี๋ยวสอบเสร็จจะมาต่อให้นะคับ บายๆๆๆ
***ฮ่าๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก กรั่กๆๆๆๆๆๆๆ (เวอร์)
มีคนแจ้งคำผิด รู้มั้ยครับผมหาตาแหก นึกว่าอยู่ในเนื้อเรื่อง มาอยู่ในคุยท้ายเรื่องนี่เอง
ทำชีวิตผมปั่นป่วนนะเนี่ย อิอิ ขอบคุณค้าบบบบ (แต่เอกภาษไทยมากเลยอ่ะ ผมไม่รุนะเนี่ยว่าแหลกลาญเขียนแบบนี้)
“โอ้ย!!!!!!” ผมร้องเสียงดังพลางก้มลงไปกุมบริเวณปลายเท้าที่เผลอไปเตะเข้ากับตัวโต๊ะซะเต็มแรง
“ทำอะไรน่ะ =_=” เตะโต๊ะไง ดูไม่ออกเหรอ
เพราะเมิงนั่นแหละไอ้น้องเฟลท์ ที่ลากกุกลับเข้ามาแล้วก็ให้นั่งจุ้มปุ๊กไม่พูดไม่จา กุเลยไม่มีไรทำต้องนั่งเอาเท้าเตะโต๊ะเล่นนี่ไง ผมเงยหน้ามองไอ้น้องเฟลท์แบบหาเรื่องก่อนจะต้องหลบตาเพราะคนตรงหน้านั่งขำทั้งปากทั้งตาเล่นเอาเขินเลยกุ
“เฟลท์จะพูดอะไรก็พูดมาสิ ให้พี่มานั่งเฉยๆอยู่ได้”
“นายไม่อยากนั่งเฉยๆงั้นเหรอ จะมีกิจกรรมก็ได้นะ ฉันพร้อม” ไปพร้อมกับหมีแพนด้าที่บ้านเมิงนู่นไป กุหมายถึงว่าถ้าเมิงไม่พูดอะไรกุก็จะไปทำงาน ไม่ใช่มานั่งเขินเมิงอยู่อย่างนี้ ผมค้อนไอ้น้องเฟลท์วงใหญ่ก่อนจะตีหน้าขรึมเป็นการเป็นงาน
“พี่หมายความว่า…”
“ฉันชอบนายนะ” ประโยคสั้นๆที่ขัดคำพูดของผม ก่อนจะตามมาด้วยประโยคอ้อนเล็กๆ
“นายจะไม่พูดอะไรตอบฉันหน่อยเหรอ” ทั้งคำพูดทั้งสายตามาครบเซ็ตเลยนะเมิง ผมเม้มริมฝีปากแน่นแบบเก็บอารมณ์เขิน ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกแล้วส่ายหัวน้อยๆ
“ทำไม???” กุเกลียดคำนี้ของเมิงจังเลย ขอซื้อได้มั้ย ผมยังคงเม้มปากแน่นแล้วส่ายหัวต่อไป กุไม่พูดอ่ะ ใครจะทำไม
ไอ้น้องเฟลท์มันเริ่มขมวดคิ้วแล้วครับ ตารีๆหรี่ลงยิ่งเหมือนปีศาจนะเมิงเนี่ย
“จะเขินก็ให้มันเพลาๆบ้างนะ”
“มะ…ไม่ได้ขะ..เขิน..เขินนะ” แล้วกุจะติดอ่างทำม๊ายยยยยย
ผมมองไอ้น้องเฟลท์แบบโกรธๆที่มันดันจับไต๋ได้ หน้าเน่อนี่ร้อนไปหมดแล้ว คอยดูนะถ้ากุรอดไปจากตรงนี้ กุจะไปหัดทำหน้าให้ด้านๆเข้าไว้
‘It’s time to go home…ไปโรงเรียน ก็คิดถึงบ้าน…’
พระเจ้าช่วยกล้วยตานี รอดครับป๊ากะม๊าช่วยลูกแล้ว
ผมหันไปคว้าโทรศัพท์มือถือลูกรักที่ส่งเสียงร้องเรียกความสนใจอยู่บนโต๊ะแล้วกดรับพลางกรอกเสียงลงไป
“ฮัลโหลๆ” น้ำเสียงนี่เก็บความดีใจเอาไว้ไม่มิดเลยกุ ผมมองหน้าไอ้น้องเฟลท์ที่ขยับมานั่งใกล้ๆพร้อมกับแนบหูลงมาฟังผมคุยโทรศัพท์
“ไอ้มีน นี่เมิงลืมใช่มั้ยว่ากุต้องมีสอบอีกอ่ะ กลับมาติวให้กุเลยนะเว้ย” เสียงแว้ดๆของไอ้เบสที่ดังมาตามสายทำเอาผมต้องยื่นโทรศัพท์ออกให้ห่างจากหูก่อนจะไม่มีหูให้ใช้ มองหน้าไอ้น้องเฟลท์อีกรอบก่อนจะกรอกเสียงตอบกลับไป
“ตกลงนี่กุรึเมิงเป็นคนเรียน ตอนสอบถึงต้องให้กุติวให้เนี่ย”
“โห่มีน…เมิงก็รู้นี่หว่าว่าวิชานี้มันไม่ถูกโฉลกกับกุ เมิงก็มาช่วยๆกันหน่อยดิว้า” ไปช่วยไอ้เบสติว ก็แปลว่าต้องกลับหอ โอ๊ะๆๆๆๆ
“ได้ๆๆ นี่เห็นว่าเพราะเป็นเมิงนะเนี่ย” กลบเกลื่อนสุดชีวิต เหลือบไปมองไอ้คนข้างตัวที่ดูเงียบผิดปกติ แล้วก็ต้องกรี๊ด????
“อ่ะ!!! ทำไรเนี่ยเฟลท์” กระซิบถามอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆไอ้คนข้างตัวก็ดึงให้เข้าไปหาซะแบบเนื้อแนบเนื้อ ไอ้น้องเฟลท์มันทำหน้างงๆปนไม่พอใจก่อนจะถาม
“ไปติวอะไร”
“ติวสอบให้ไอ้เบสไง มันลงเรียนซัมเมอร์”
“ที่ไหน”
“ก็ต้องที่หอสิ” เมิงจะให้ติวกันที่ดาวอังคารรึไง
ผมกระซิบตอบกลับไปก่อนจะหันมาตกลงกับไอ้เบสเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงกดวางโทรศัพท์ หันมาอีกทีหน้านี่แทบจะชิดกับหน้าไอ้น้องเฟลท์เลยครับ ปากเปิกนี่แตะกันนิ๊ดเดียว เสียววูบเลยกุ
“อ่ะ!!! เข้ามาใกล้ทำไมเล่า”
“ทำไมต้องติวที่หอ มาติวที่นี่” มาแล้ว สเต็ปเอาแต่ใจเทพ เอาแต่ใจขั้นเซียน ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ถ้ากุจะให้ไอ้เบสมาติวที่นี่ กุจะรับปากติวให้เสียเวลากุทำไม สู้นั่งเล่นวินนิ่งกับเมิงอยู่นี่สบายกว่าอีก
“ไม่เอา ไอ้เบสมันไม่คุ้นน่า”
“กะอีแค่ติว ทำไมต้องคุ้นด้วย” เพื่อบิ๊วอารมณ์ให้ติวได้อย่างมีประสิทธิภาพไงเมิง แต่ไอ้น้องเฟลท์เริ่มฟาดหัวฟาดหางแบบนี้ เหตุผลใช้ไม่ได้แน่ๆ คงต้องใช้วิธีเดิมๆอีกแล้ว
“ไม่เอาน่าเฟลท์ ถึงยังไงพี่ก็ต้องกลับหออยู่แล้ว ไปติวไม่เสียหายนี่นา” พูดพลางมองหน้าบึ้งๆของไอ้น้องเฟลท์
“ตกลงว่าจะกลับให้ได้ใช่มั้ย” ถามเฉยๆก็ได้ อย่าโน้มหน้ามาใกล้กุ ผมพยักหน้าตอบไอ้น้องเฟลท์เบาๆ ก่อนที่จะโดนมันคว้ามือไปขีดๆวนๆเหมือนทุกครั้งที่มันคิดอะไร
“ก็ได้” จริงดิ!!! ง่ายๆงี้เลย
“งั้นก็ไปเก็บของไป จะได้รีบไปกัน ” เอ๋???? เมิงว่าอะไรนะ
“เฟลท์จะไปด้วยเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ เอาเสื้อฉันมาให้ด้วย เผื่อค้าง” นี่เมิงกะค้างด้วยเหรอ
“แต่หอพี่แคบนะ”
“ไม่ถือ”
“นอนรวมกันด้วยนะ มีไอ้เบสด้วย”
“แล้วไง”
“ร้อนด้วยนะ เฟลท์ขี้ร้อนนี่ จะนอนได้เหรอ” มาถึงตอนนี้ไอ้น้องเฟลท์เริ่มทำหน้าคิดแล้ว ลังเลล่ะสิเมิง เมิงอ่ะนอนที่ร้อนๆไม่ได้หรอกกุรู้ ทุกวันเปิดแอร์ซะอย่างกับเป็นหมีขั้วโลกขนาดนั้น
“แก้ผ้านอนก็ได้ ไม่เห็นเป็นไร” เป็นว้อย!!!! ห้องกุนะนั่น ไปทำบัดสีรู้ถึงไหนอายเค้าถึงนั่น
“เลิกพูดซะทีแล้วขึ้นไปเอาเสื้อผ้ามา ก่อนที่จะไม่ได้กลับ” ขู่…เมิงขู่งี้กุก็รีบไปเอาดิ กลัวไม่ได้กลับอ่ะ
……………………
“กว่าจะกลับมาได้นะเมิง ได้ไหม่ลืมเก่าเหรอเมิงอ่ะ” เสียงตัดพ้อเล็กๆของไอ้เบสที่ยืนหน้าง้ำเปิดประตูห้องให้ผม มันรับไหว้ไอ้น้องเฟลท์แล้วก็คว้ามือผมลากๆไปที่ระเบียง ทิ้งไอ้น้องเฟลท์ให้เดินๆไปนั่งอยู่หน้าทีวีแบบไม่ได้รับเชิญ
“เมิงเอาน้องเค้ามาทำไมวะ”
“ใครเอามา ตามมาเอง” ตอบพลางเหลือบมองไอ้น้องเฟลท์ กลัวมันได้ยินอ่ะ
“กุถามจริงนะ น้องเค้าชอบเมิงใช่มะ” โหหหหห ทำไมเมิงรู้วะ
“หน้างี้ไม่ต้องตอบก็รู้เลย ใช่ล่ะสิ งั้นกุถามอีก เมิงชอบน้องเค้ามั้ย” แต่ละคำถาม จี๊ดใจกุเหลือเกิน ผมทำมองหน้าไอ้เบสแต่ยังไม่ทันได้ตอบ มันก็ส่ายหน้าเบาๆ
“โอเค กุรู้แล้ว” เลี้ยงกุมารทองเหรอเมิง กุยังไม่พูดสักคำเสือ_กรู้หมด
ผมย่นจมูกใส่ไอ้เพื่อนตัวดีที่เดินตัวปลิวเข้าไปคุยเล่นกับไอ้น้องเฟลท์ ถึงจะเห็นมันคุยกันถูกคอแต่อย่าได้คิดว่าจะสนิทนะครับ ไอ้น้องเฟลท์มันสนิทกับคนยากจะตาย ขนาดนั่งคุยกับไอ้เบส ยังเอามือมาดึงเสื้อผมไว้ตลอดไม่ให้ไปไหน สงสัยมันจะกลัวไอ้เบสสิง
“ตกลงจะติวได้ยังไอ้เบส ฝอยอยู่นั่น” แม่งนั่งคุยกันตั้งแต่ทุ่มกว่ายันสี่ทุ่มแล้วเนี่ย กะซักประวัติสมัครงานว่างั้น
“เมิงส่งน้องเค้านอนก่อนดิ แล้วค่อยติว” เหมือนมันเป็นลูกกุเลยเนอะ มีส่งเข้านอนอีก ผมหันไปมองไอ้น้องเฟลท์ที่นั่งดูดนมกล่องอยู่ข้างๆ ตามันก็ปรือแล้วล่ะครับ สงสัยจะง่วงเพราะไม่มีอะไรให้ทำ
“เฟลท์ ไปอาบน้ำดิ แล้วเดี๋ยวไปนอน” บอกแล้วก็ต้องแปลกใจกับความว่าง่ายที่ไม่เคยพบเจอ ไอ้น้องเฟลท์พยักหน้ารับแล้วเดินดุ่มๆเข้าห้องน้ำไปเลยครับ
ผ่านไปนานมากเหมือนทุกครั้งที่มันอาบน้ำ ไอ้น้องเฟลท์ก็เดินง่วงๆออกมากระตุกๆแขนผม
“มีอะไร”
“ง่วง” มองหน้าดิ ง่วงแล้วบอกกุเพื่อ นั่นเตียงครับคุณชาย เชิญนอน
“ไปนอนดิ เตียงพี่ด้านซ้าย” บอกพลางก้มลงจะติวหนังสือต่อ แต่มือกลับโดนกระตุกอีกแล้ว
“อะไรเหรอเฟลท์”
“ไปส่งหน่อย” คราวนี้ผมกับไอ้เบสเงยหน้ามาสบตากันปิ๊ง
เตียงกุอยู่ประมาณเมตรครึ่ง เมิงคลานไปยังถึงภายในสองวิเลย แต่ไม่อยากพูดมากครับ เดี๋ยวขัดใจขึ้นมาทำบ้าๆอีก เลยลุกเดินพามันมานอนที่เตียง แล้วก็ต้องนั่งบีบมือมันไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหลับอีกด้วยนะครับ พอไอ้น้องเฟลท์หลับหันมาเจอเลย สายตาสุดเร่าร้อนจากไอ้เบส
“ลูกเมิงหลับแล้วก็มาซะที กุง่วงจะตายแล้วเนี่ย รีบๆติวกุจะได้รีบๆผ่าน”
(=_=) ตกลงว่าการติวครั้งนี้ที่เมิงง่วงเพราะกุผิดเหรอวะเนี่ย โอยงงกะเพื่อนตัวเอง ว่าจะเข้าตบหัวมันให้พูดจารู้เรื่องกับเขาสักที แต่เสียงโทรศัพท์ลูกรักก็ส่งเสียงร้องเรียกความสนใจขึ้นมาซะก่อน
งานเข้าแล้วมั้ยล่ะผม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้บ้าๆๆ ไงก็อ่านให้สนุกนะครับ พอดีเอามาลงแก้ขัด แหะๆ
ช่วงนี้สอบแหลกลาญ คาดว่าสมองผมคงตายอ่ะ ไม่รู้ทำไมทำข้อสอบไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆ
อ่านเม้นๆ อย่าว่างั้นงี้ เม้นเยอะมากๆ ดีใจๆ
มีแต่คนอยากให้เฟลท์มันไปเคลียด์กะสาวๆ ฮ่าๆๆ แบบมันอ่ะต้องจัดสัมมนาครับ เยอะดี
เดี๋ยวสอบเสร็จจะมาต่อให้นะคับ บายๆๆๆ
***ฮ่าๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก กรั่กๆๆๆๆๆๆๆ (เวอร์)
มีคนแจ้งคำผิด รู้มั้ยครับผมหาตาแหก นึกว่าอยู่ในเนื้อเรื่อง มาอยู่ในคุยท้ายเรื่องนี่เอง
ทำชีวิตผมปั่นป่วนนะเนี่ย อิอิ ขอบคุณค้าบบบบ (แต่เอกภาษไทยมากเลยอ่ะ ผมไม่รุนะเนี่ยว่าแหลกลาญเขียนแบบนี้)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น