ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนพิเศษ >>> ไวตี้และผองเพื่อนท่องโลกนิทาน [อัพฉลองวันเกิดคนแต่งจ้า >
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ประมาณสองวันก่อน เจ้าหญิงข้าวผู้มีสิริโฉมงดงามที่สุดในหอชาย ระหว่างที่พระองค์เดินทางกลับมาหอพัก เจ้าหญิงได้ถูกราชาหมาป่าปีศาจที่ชื่อไวตามิลล์จับตัวไป
“ป๋า…ชื่อไวเฉยๆไม่ได้เหรอ เป็นถึงราชาหมาป่าปีศาจทั้งทีชื่อไวตามิลล์มันดูหน่อมหน้อมไปมั้ย”
“ก็มันเข้ากะหน้าลูกป๋าที่สุดแล้วนะ” เข้ากะหน้าป๋าอ่ะสิ
“แต่มันไม่เหมาะกะบทไงป๋า”
“งั้นเอาใหม่ก็ได้”
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ประมาณสองวันก่อน เจ้าหญิงข้าวผู้มีสิริโฉมงดงามที่สุดในหอชาย ระหว่างที่พระองค์เดินทางกลับมาหอพัก เจ้าหญิงได้ถูกราชาหมาป่าปีศาจที่ชื่อไวตี้จับตัวไปขังไว้บนหลังคา
“ไวตี้เหรอป๋า มันก็ยังดูหน่อมหน้อมอยู่ดีอ่ะ” ผมหันไปโอดครวญกับป๋าอีกรอบ แล้วก็นะป๋าไอ้ขังไว้ที่ว่านี่มันใช่ขังไว้ที่ห้องใต้หลังคาป่ะ ถ้าขังไว้บนหลังคาไอ้ข้าวมันจะอยู่ท่าไหนล่ะนั่น
“ถ้าเมิงเรื่องมากนักก็มาเปลี่ยนบทกะกุ”
“ไม่เอา ใครจะอยากเป็นเจ้าชายไม่เห็นเท่เลย” ใครเค้าจะเปลี่ยนบทกับเมิงไอ้พี่เท็ม บทราชาหมาป่าปีศาจออกจะเหมาะกะกุ
“งั้นเอาไวตี้ก็ได้ป๋า” ผมหันไปบอกป๋าที่นั่งกินป๊อกกี้อยู่อีกรอบ อย่างน้อยก็ดูดีกว่าไวตามิลล์ล่ะวะ
“อืมๆ งั้นต่อนะ”
เจ้าหญิงรอให้มีเจ้าชายรูปงามผ่านมาและช่วยเจ้าหญิงให้พ้นจากเงื้อมมือของราชาหมาป่าปีศาจ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีเจ้าชายพระองค์ใดทำสำเร็จ จนกระทั่งเวลาผ่านไปสิบกว่าปี
“แล้วผมจะไม่แก่ตายเหรอพี่ฟาร์ม” ไอ้ข้าวมันขัดขึ้นมาซึ่งผมก็พยักหน้าเห็นด้วย คนอะไรอยู่มาตั้งสิบปียังหนุ่มอยู่ แสดงว่าโดนจับตอนสองขวบ
“ก็ในนิทานมันไม่แก่อ่ะ”
“แน่ใจนะว่าเป็นเจ้าหญิงไม่ใช่แม่มดอ่ะป๋า”
“งั้นให้ข้าวเป็นแม่มดมั้ยล่ะ” ป๋าเริ่มจะคล้อยตามพวกผม จนพี่เติ้ลแกเดินมายุติก่อนที่เรื่องราวจะ(บ้า)ไปกันใหญ่
“ก็เจ้าหญิงข้าวโดนราชาหมาป่าปีศาจสาปไว้ไง ไม่แก่ไม่ตาย”
“จริงดิ งั้นถ้าผมฆ่าตัวตายก็ไม่ตายเหรอ?” ข้าวเมิงสงสัยได้ตรงจุดมาก นั่นสิถ้าเป็นกุโดนจับขังตั้งสิบกว่าปีต้องฆ่าตัวตายก่อนแหงมๆ ข้างบนหลังคานั่นคงไม่มีของอร่อยๆให้กิน
“พวกนายจะเล่นตามบทกันได้รึยัง”
“คร้าบ!!!!” แหมพี่เติ้ลไม่เห็นต้องทำเสียงดุเลย พวกผมแค่เป็นเด็กขี้สงสัย
“ต่อเลยฟาร์ม”
และแล้ววันหนึ่ง ก็มีเจ้าชายรูปงามมีนามว่าเท็มเดินทางผ่านมา พระองค์ได้ข่าวเกี่ยวกับเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามที่ถูกราชาหมาป่าปีศาจจับตัวไปขังไว้ จึงมีความประสงค์ที่จะไปช่วยเจ้าหญิง
“จะไปช่วยเพียงเพราะความสวยอ่ะเหรอ” ผมอดไม่ได้หันไปถามป๋าอีกครั้ง
“มั้ง รึอาจจะเป็นคนดี”
“ก็คงงั้นถ้าเป็นเจ้าชายก็น่าจะเป็นคนดี งั้นต่อเลยป๋า”
เจ้าชายได้เดินทางไปช่วยเจ้าหญิงและได้ต่อสู้กับราชาหมาป่าปีศาจ จนในที่สุดก็ฆ่าราชาหมาป่าปีศาจตาย
“เดี๋ยวป๋า ทำไมผมตายง่ายจัง (ไอ้)พี่เท็มออกมาไม่ทันไรผมตายเลยเหรอ”
“ก็เมิงเป็นฝ่ายอธรรมยังไงก็ต้องพ่ายแพ้ให้ฝ่ายธรรมะอยู่แล้ว” หุบปากไอ้พี่เท็ม หน้าตาเมิงอ่ะไม่ได้ธรรมะเลย
“แต่มันก็ง่ายไปนะป๋า ผมว่ามันน่าจะตื่นเต้นกว่านี้หน่อย” ผมหันไปบอกป๋า พลางหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้พี่เท็ม
“งั้นป๋าแก้ให้ ต่อเลยนะ”
เจ้าชายต่อสู้กับราชาหมาป่าปีศาจอยู่ครึ่งค่อนวัน จนในที่สุดเจ้าชายก็พลาดพลั้งโดนราชาหมาป่าปีศาจใช้ดาบแทงเข้ากลางหัวใจ เจ้าชายล้มลงแม้กระนั้นพระองค์ก็ยังคิดที่จะช่วยเจ้าหญิงข้าวให้ได้ ราชาหมาป่าปีศาจเห็นดังนั้นจึงร้องไห้และไปประคองเจ้าชายขึ้นมา
“เดี๋ยวป๋า เดี๋ยว ผมเหรอ”
“ใช่”
“ผมเป็นคนแทงเจ้าชาย แล้วก็ประคองเจ้าชายขึ้นมาเนี่ยนะ”
“ก็ราชาหมาป่าปีศาจเกิดสำนึกได้ไง” แต่มันก็ขัดๆอยู่ดีอ่ะป๋า
“แล้วเจ้าหญิงข้าวอ่ะ” คนที่ประคองควรจะเป็นเจ้าหญิงซีเว้ย อย่างน้อยให้เค้าได้โรแมนติกกัน
“เจ้าหญิงอยู่บนหลังคา”
=_=
“มันควรจะเป็นเจ้าหญิงนะที่มาประคองเจ้าชายอ่ะป๋า” ชื่อก็บอกว่าเค้าคู่กัน
“โฮ้ย…ยุ่งยากนา ไวนั่นแหละประคองเร็วๆ ต่อๆ” ป๋าฟาร์มตัดบทพร้อมกับหันไปกัดป๊อกกี้จากมือพี่เติ้ล
ราชาหมาป่าปีศาจใช้เวทย์มนต์รักษาบาดแผลของเจ้าชายจนหายดี แต่ตัวเองกลับต้องรับบาดแผลนั้นมาแทน ราชาหมาป่าปีศาจใช้กำลังเฮือกสุดท้ายคลายคำสาปให้เจ้าหญิงข้าวแล้วราชาหมาป่าปีศาจก็ตาย เจ้าชายกับเจ้าหญิงซึ้งในน้ำใจของราชาหมาป่าปีศาจยิ่งนัก เจ้าชายจึงจุมพิตเพื่อให้ราชาหมาป่าปีศาจฟื้นจากความตาย
“เดี๊ยวๆๆ เดี๋ยวป๋า” ไปกันใหญ่แล้วป๋ากุ
“เจ้าหญิงกับเจ้าชายซึ้งในน้ำใจ ทั้งๆที่เรื่องทั้งหมดราชาหมาป่าปีศาจเป็นคนก่อขึ้นมาเนี่ยนะ”
“ใช่ไง” ไม่ใช่ป๋า จะบ้าเหรอ
“แล้วจะจูบให้ฟื้นขึ้นมา?”
“ใช่” ไม่ใช่สโนไวท์นะเฟ้ย -*-
“ป๋า เอางี้พี่เติ้ลไง ให้พี่เติ้ลเป็นนางฟ้ามาชุบชีวิตผมดีกว่า” ผมเสนอทางออกในท่าที่ตัวเองกำลังโดนไอ้พี่เท็มประคองอยู่ ป๋าฟาร์มแกชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เติ้ล
“แต่นางฟ้าจะมาจากไหนล่ะ จู่ๆโผล่มาเลยเหรอ” ข้าว เมิงเคยอ่านนิทานมั้ย ไม่มีนางฟ้าที่ไหนมันถูกเลี้ยงมาจากสถานเด็กกำพร้าหรอก มันก็จู่ๆโผล่มาทั้งนั้นแหละ
“เอาจูบนั่นแหละคลาสสิกดี” ใครใช้ให้เมิงออกความคิดไอ้พี่เท็ม
“ใช่ๆเอาจูบนั่นแหละดีแล้ว” เอาเข้าไป ทุกคนเคยอ่านนิทานกันบ้างมั้ยเนี่ย มีที่ไหนเจ้าชายจูบหมาป่าให้ฟื้น
“งั้นผมเป็นเจ้าหญิงเอง ข้าวมาเปลี่ยนบทกัน” ผมลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัว ใครจะยอมฟะ
“ถ้าเปลี่ยนบทงั้นเรามาเล่นเรื่องเจ้าหญิงนิทรากันมั้ย” ป๋าค้าบบบบบบบบ นี่ป๋าไม่ได้แกล้งผมใช่มั้ยเนี่ย
“อ้าวแล้วเปลี่ยนเรื่องทำไมอ่ะ”
“ก็ทีเมิงยังเปลี่ยนบทได้เลย” ไอ้พี่เท็มมันหันมาพูดใบหน้าแต้มรอยยิ้มสะใจ
“โอเคๆ งั้นไม่เปลี่ยนบทก็ได้ เอาอันนี้แหละ รีบๆเล่นรีบๆจบเหอะ”
เจ้าชายบรรจงจุมพิตราชาหมาป่าปีศาจเพื่อเรียกชีวิตของราชาหมาป่าปีศาจกลับคืนมา
“จูบผ่านๆก็ได้มั้งป๋า ใช่มั้ยข้าว”
“แต่ถ้าจูบผ่านๆมันก็ไม่สมจริงนะ” เมิงไม่ได้ช่วยกุเลยข้าว แล้วไอ้เท็มมันก็อ้างว่ามันทำตามหน้าที่ นี่ถ้าเจ้าชายไม่ต้องมีหน้าที่ไปโค้งคำนับตอนจบนะผมว่าผมอาจจะขาดอากาศหายใจตายแทนที่จะฟื้นขึ้นมา
แล้วเจ้าชายกับราชาหมาป่าปีศาจก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
“เจ้าชายกับเจ้าหญิงครับป๋า” -_-
“อ่อๆ โทษทีๆเพลินไปหน่อย”
แล้วเจ้าชายกับเจ้าหญิงก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
“สนุกดีเหมือนกันนะเนี่ย” ป๋าฟาร์มแกหันไปพยักเพยิดกับพี่เติ้ล ซึ่งทางนั้นก็ยิ้มตอบกลับมาตาปิดเชียว
ส่วนผมน่ะเหรอ
เรื่องนี้มัน
บ้าบอคอแตกที่สุด!!!!!!
........................................................................................................................................................
มาอัพนิยายฉลองวันเกิดให้ตัวเองจ้า
ทีแรกว่าจะอัพอีกทีวันเสาร์ ลืมไปว่าตัวเองเกิด เลยแต่งตอนพิเศษฉลองวันเกิดให้ตัวเอง
แต่งมาตั้งหลายตอนหลายเรื่องละ ทุกเรื่องก็คิดแล้วว่าเป็นตัวของตัวเอง
แต่ไม่มีตอนไหนจะเป็นตัวของตัวเองเท่าตอนนี้เลย กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณคนอ่าน คนโหวต คนแอด คนเม้นทุกคนนะค้าบบบบบ ซึ้งใจหลายๆๆ ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
อ่านเม้นแล้วหลายคนเกลียดแกอ่ะเท็ม ทำตัวไม่ดีเลยนะแกนี่ (เมิงแต่ง)
ยังไงเรื่องราวยังอีกยาวไกล ให้อภัยใอ้เท็มมันเห๊อ ^^
เจอกันวันเสาร์คับ บายๆๆๆ
ปล. อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะครับ ว่าแต่แบนเนอร์นี่เค้าแปะกันยังไง
ปลล. เกิดวันเดียวกะ TOP BIGBANG เลยมีความใฝ่ฝันสูงสุดว่า อยากเดินเข้าไปทัก TOP ว่า
"หวัดดีเพื่อนวันเกิด" เหอเหอ
“ป๋า…ชื่อไวเฉยๆไม่ได้เหรอ เป็นถึงราชาหมาป่าปีศาจทั้งทีชื่อไวตามิลล์มันดูหน่อมหน้อมไปมั้ย”
“ก็มันเข้ากะหน้าลูกป๋าที่สุดแล้วนะ” เข้ากะหน้าป๋าอ่ะสิ
“แต่มันไม่เหมาะกะบทไงป๋า”
“งั้นเอาใหม่ก็ได้”
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ประมาณสองวันก่อน เจ้าหญิงข้าวผู้มีสิริโฉมงดงามที่สุดในหอชาย ระหว่างที่พระองค์เดินทางกลับมาหอพัก เจ้าหญิงได้ถูกราชาหมาป่าปีศาจที่ชื่อไวตี้จับตัวไปขังไว้บนหลังคา
“ไวตี้เหรอป๋า มันก็ยังดูหน่อมหน้อมอยู่ดีอ่ะ” ผมหันไปโอดครวญกับป๋าอีกรอบ แล้วก็นะป๋าไอ้ขังไว้ที่ว่านี่มันใช่ขังไว้ที่ห้องใต้หลังคาป่ะ ถ้าขังไว้บนหลังคาไอ้ข้าวมันจะอยู่ท่าไหนล่ะนั่น
“ถ้าเมิงเรื่องมากนักก็มาเปลี่ยนบทกะกุ”
“ไม่เอา ใครจะอยากเป็นเจ้าชายไม่เห็นเท่เลย” ใครเค้าจะเปลี่ยนบทกับเมิงไอ้พี่เท็ม บทราชาหมาป่าปีศาจออกจะเหมาะกะกุ
“งั้นเอาไวตี้ก็ได้ป๋า” ผมหันไปบอกป๋าที่นั่งกินป๊อกกี้อยู่อีกรอบ อย่างน้อยก็ดูดีกว่าไวตามิลล์ล่ะวะ
“อืมๆ งั้นต่อนะ”
เจ้าหญิงรอให้มีเจ้าชายรูปงามผ่านมาและช่วยเจ้าหญิงให้พ้นจากเงื้อมมือของราชาหมาป่าปีศาจ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีเจ้าชายพระองค์ใดทำสำเร็จ จนกระทั่งเวลาผ่านไปสิบกว่าปี
“แล้วผมจะไม่แก่ตายเหรอพี่ฟาร์ม” ไอ้ข้าวมันขัดขึ้นมาซึ่งผมก็พยักหน้าเห็นด้วย คนอะไรอยู่มาตั้งสิบปียังหนุ่มอยู่ แสดงว่าโดนจับตอนสองขวบ
“ก็ในนิทานมันไม่แก่อ่ะ”
“แน่ใจนะว่าเป็นเจ้าหญิงไม่ใช่แม่มดอ่ะป๋า”
“งั้นให้ข้าวเป็นแม่มดมั้ยล่ะ” ป๋าเริ่มจะคล้อยตามพวกผม จนพี่เติ้ลแกเดินมายุติก่อนที่เรื่องราวจะ(บ้า)ไปกันใหญ่
“ก็เจ้าหญิงข้าวโดนราชาหมาป่าปีศาจสาปไว้ไง ไม่แก่ไม่ตาย”
“จริงดิ งั้นถ้าผมฆ่าตัวตายก็ไม่ตายเหรอ?” ข้าวเมิงสงสัยได้ตรงจุดมาก นั่นสิถ้าเป็นกุโดนจับขังตั้งสิบกว่าปีต้องฆ่าตัวตายก่อนแหงมๆ ข้างบนหลังคานั่นคงไม่มีของอร่อยๆให้กิน
“พวกนายจะเล่นตามบทกันได้รึยัง”
“คร้าบ!!!!” แหมพี่เติ้ลไม่เห็นต้องทำเสียงดุเลย พวกผมแค่เป็นเด็กขี้สงสัย
“ต่อเลยฟาร์ม”
และแล้ววันหนึ่ง ก็มีเจ้าชายรูปงามมีนามว่าเท็มเดินทางผ่านมา พระองค์ได้ข่าวเกี่ยวกับเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามที่ถูกราชาหมาป่าปีศาจจับตัวไปขังไว้ จึงมีความประสงค์ที่จะไปช่วยเจ้าหญิง
“จะไปช่วยเพียงเพราะความสวยอ่ะเหรอ” ผมอดไม่ได้หันไปถามป๋าอีกครั้ง
“มั้ง รึอาจจะเป็นคนดี”
“ก็คงงั้นถ้าเป็นเจ้าชายก็น่าจะเป็นคนดี งั้นต่อเลยป๋า”
เจ้าชายได้เดินทางไปช่วยเจ้าหญิงและได้ต่อสู้กับราชาหมาป่าปีศาจ จนในที่สุดก็ฆ่าราชาหมาป่าปีศาจตาย
“เดี๋ยวป๋า ทำไมผมตายง่ายจัง (ไอ้)พี่เท็มออกมาไม่ทันไรผมตายเลยเหรอ”
“ก็เมิงเป็นฝ่ายอธรรมยังไงก็ต้องพ่ายแพ้ให้ฝ่ายธรรมะอยู่แล้ว” หุบปากไอ้พี่เท็ม หน้าตาเมิงอ่ะไม่ได้ธรรมะเลย
“แต่มันก็ง่ายไปนะป๋า ผมว่ามันน่าจะตื่นเต้นกว่านี้หน่อย” ผมหันไปบอกป๋า พลางหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้พี่เท็ม
“งั้นป๋าแก้ให้ ต่อเลยนะ”
เจ้าชายต่อสู้กับราชาหมาป่าปีศาจอยู่ครึ่งค่อนวัน จนในที่สุดเจ้าชายก็พลาดพลั้งโดนราชาหมาป่าปีศาจใช้ดาบแทงเข้ากลางหัวใจ เจ้าชายล้มลงแม้กระนั้นพระองค์ก็ยังคิดที่จะช่วยเจ้าหญิงข้าวให้ได้ ราชาหมาป่าปีศาจเห็นดังนั้นจึงร้องไห้และไปประคองเจ้าชายขึ้นมา
“เดี๋ยวป๋า เดี๋ยว ผมเหรอ”
“ใช่”
“ผมเป็นคนแทงเจ้าชาย แล้วก็ประคองเจ้าชายขึ้นมาเนี่ยนะ”
“ก็ราชาหมาป่าปีศาจเกิดสำนึกได้ไง” แต่มันก็ขัดๆอยู่ดีอ่ะป๋า
“แล้วเจ้าหญิงข้าวอ่ะ” คนที่ประคองควรจะเป็นเจ้าหญิงซีเว้ย อย่างน้อยให้เค้าได้โรแมนติกกัน
“เจ้าหญิงอยู่บนหลังคา”
=_=
“มันควรจะเป็นเจ้าหญิงนะที่มาประคองเจ้าชายอ่ะป๋า” ชื่อก็บอกว่าเค้าคู่กัน
“โฮ้ย…ยุ่งยากนา ไวนั่นแหละประคองเร็วๆ ต่อๆ” ป๋าฟาร์มตัดบทพร้อมกับหันไปกัดป๊อกกี้จากมือพี่เติ้ล
ราชาหมาป่าปีศาจใช้เวทย์มนต์รักษาบาดแผลของเจ้าชายจนหายดี แต่ตัวเองกลับต้องรับบาดแผลนั้นมาแทน ราชาหมาป่าปีศาจใช้กำลังเฮือกสุดท้ายคลายคำสาปให้เจ้าหญิงข้าวแล้วราชาหมาป่าปีศาจก็ตาย เจ้าชายกับเจ้าหญิงซึ้งในน้ำใจของราชาหมาป่าปีศาจยิ่งนัก เจ้าชายจึงจุมพิตเพื่อให้ราชาหมาป่าปีศาจฟื้นจากความตาย
“เดี๊ยวๆๆ เดี๋ยวป๋า” ไปกันใหญ่แล้วป๋ากุ
“เจ้าหญิงกับเจ้าชายซึ้งในน้ำใจ ทั้งๆที่เรื่องทั้งหมดราชาหมาป่าปีศาจเป็นคนก่อขึ้นมาเนี่ยนะ”
“ใช่ไง” ไม่ใช่ป๋า จะบ้าเหรอ
“แล้วจะจูบให้ฟื้นขึ้นมา?”
“ใช่” ไม่ใช่สโนไวท์นะเฟ้ย -*-
“ป๋า เอางี้พี่เติ้ลไง ให้พี่เติ้ลเป็นนางฟ้ามาชุบชีวิตผมดีกว่า” ผมเสนอทางออกในท่าที่ตัวเองกำลังโดนไอ้พี่เท็มประคองอยู่ ป๋าฟาร์มแกชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เติ้ล
“แต่นางฟ้าจะมาจากไหนล่ะ จู่ๆโผล่มาเลยเหรอ” ข้าว เมิงเคยอ่านนิทานมั้ย ไม่มีนางฟ้าที่ไหนมันถูกเลี้ยงมาจากสถานเด็กกำพร้าหรอก มันก็จู่ๆโผล่มาทั้งนั้นแหละ
“เอาจูบนั่นแหละคลาสสิกดี” ใครใช้ให้เมิงออกความคิดไอ้พี่เท็ม
“ใช่ๆเอาจูบนั่นแหละดีแล้ว” เอาเข้าไป ทุกคนเคยอ่านนิทานกันบ้างมั้ยเนี่ย มีที่ไหนเจ้าชายจูบหมาป่าให้ฟื้น
“งั้นผมเป็นเจ้าหญิงเอง ข้าวมาเปลี่ยนบทกัน” ผมลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัว ใครจะยอมฟะ
“ถ้าเปลี่ยนบทงั้นเรามาเล่นเรื่องเจ้าหญิงนิทรากันมั้ย” ป๋าค้าบบบบบบบบ นี่ป๋าไม่ได้แกล้งผมใช่มั้ยเนี่ย
“อ้าวแล้วเปลี่ยนเรื่องทำไมอ่ะ”
“ก็ทีเมิงยังเปลี่ยนบทได้เลย” ไอ้พี่เท็มมันหันมาพูดใบหน้าแต้มรอยยิ้มสะใจ
“โอเคๆ งั้นไม่เปลี่ยนบทก็ได้ เอาอันนี้แหละ รีบๆเล่นรีบๆจบเหอะ”
เจ้าชายบรรจงจุมพิตราชาหมาป่าปีศาจเพื่อเรียกชีวิตของราชาหมาป่าปีศาจกลับคืนมา
“จูบผ่านๆก็ได้มั้งป๋า ใช่มั้ยข้าว”
“แต่ถ้าจูบผ่านๆมันก็ไม่สมจริงนะ” เมิงไม่ได้ช่วยกุเลยข้าว แล้วไอ้เท็มมันก็อ้างว่ามันทำตามหน้าที่ นี่ถ้าเจ้าชายไม่ต้องมีหน้าที่ไปโค้งคำนับตอนจบนะผมว่าผมอาจจะขาดอากาศหายใจตายแทนที่จะฟื้นขึ้นมา
แล้วเจ้าชายกับราชาหมาป่าปีศาจก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
“เจ้าชายกับเจ้าหญิงครับป๋า” -_-
“อ่อๆ โทษทีๆเพลินไปหน่อย”
แล้วเจ้าชายกับเจ้าหญิงก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
“สนุกดีเหมือนกันนะเนี่ย” ป๋าฟาร์มแกหันไปพยักเพยิดกับพี่เติ้ล ซึ่งทางนั้นก็ยิ้มตอบกลับมาตาปิดเชียว
ส่วนผมน่ะเหรอ
เรื่องนี้มัน
บ้าบอคอแตกที่สุด!!!!!!
........................................................................................................................................................
มาอัพนิยายฉลองวันเกิดให้ตัวเองจ้า
ทีแรกว่าจะอัพอีกทีวันเสาร์ ลืมไปว่าตัวเองเกิด เลยแต่งตอนพิเศษฉลองวันเกิดให้ตัวเอง
แต่งมาตั้งหลายตอนหลายเรื่องละ ทุกเรื่องก็คิดแล้วว่าเป็นตัวของตัวเอง
แต่ไม่มีตอนไหนจะเป็นตัวของตัวเองเท่าตอนนี้เลย กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณคนอ่าน คนโหวต คนแอด คนเม้นทุกคนนะค้าบบบบบ ซึ้งใจหลายๆๆ ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
อ่านเม้นแล้วหลายคนเกลียดแกอ่ะเท็ม ทำตัวไม่ดีเลยนะแกนี่ (เมิงแต่ง)
ยังไงเรื่องราวยังอีกยาวไกล ให้อภัยใอ้เท็มมันเห๊อ ^^
เจอกันวันเสาร์คับ บายๆๆๆ
ปล. อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะครับ ว่าแต่แบนเนอร์นี่เค้าแปะกันยังไง
ปลล. เกิดวันเดียวกะ TOP BIGBANG เลยมีความใฝ่ฝันสูงสุดว่า อยากเดินเข้าไปทัก TOP ว่า
"หวัดดีเพื่อนวันเกิด" เหอเหอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น